بیماری

یاهو سلام و عرض ادب ببخشید من چند وقت هست که وسواس فکری دارم و به خاطرش سوره الناس رو به تعداد زیاد میخونم متوجه شدم که سوره ناس روی فردی از افراد خانواده که فرد معتقدی هم نیست تاثیر منفی میگذاره یعنی باعث بیمار شدن این فرد شده و این باعث میشه من این سوره رو نخونم چون میترسم این فرد بیمار بشه و یا اینکه فوت کنه من چیکار کنم؟ خیلی ممنون

یک سوال یه خورده فکرم مشغول کرده

عبدالباسط عبد الصمد در روز ۳۰ نوامبر ۱۹۸۸ (۹ آذر ۱۳۶۷) بر اثر سرطان حنجره و بیماری دیابت و التهاب کبد از دنیا رفت.

چطور قشنگترین قاری قران جهان که قرایتش چندین غیر مسلمان بعد ازشنیدن صدایش به اسلام ایمان اوردن بر اثر سرطان حنجره از دنیا میره؟

واین تناقض داره یا این آیه قرآن که صراحتا گفته: و انچه از قران نازل کردیم رحمت و شفای برای مومنین هست

خواهشا جواب بدید

سلام
قبلا تاپیک داشتم راه برآورده شدن آرزو ها چیست ولی این بار به شکل دیگه ای مطرحش می کنم امیدوارم توفیقی بشه و جوابش و پیدا کنم.

از آشناهامون بچه دار نمیشن، شاید بگید حکمت خداست و علم و نظم جهانه و ... و باید دعا کنه و تسلیم اراده خداوند بشه. اما مشکل اینجاست هر بار می خوان دعا کنند یه اتفاق بدی براشون می افته. هرکسی نظری میکنه ضررش و میبینه. خودشون هربار خواستن اقدام درمانی بکنن ضررهای جانی براشون به وجود آمده. تا حد مرگ رفته. یا پاش شکسته و از این گونه بلاها.
یا من خودم خواسته ای دارم. همه چیز هم مهیاست ولی نمیشه. هربار میام تو نماز دعا کنم نمازم و اشتباه می خونم و مجددا میام بخونم و یادم میده. یا تو قنوت دعا می کنم بعدش نمازم و جاییش اشتباه میخونم و کلا باطل میشه. هر بار میخوام خلوت کنم برای دعا تا به این دعا میرسم یکی میاد داخل و به حرفم میکشه... من واقعا به بنبست رسیدم و هیچ راهی جلوی خودم نمیبینم. نمیدونم چکار کنم. شاید بگید به صلاحم نیست اما به صلاحم هست و در تقدیر منه چون همه و خودم توی خواب هام بارها دیدم. وقتی میام از این نیت صرف نظر کنم همه زندگیم قفل میشه انگار تنها راه همینه ولی چرا پس نمیشه؟

دلیل این اتفاقات چیه؟ از کجا باید علتش و دونست؟ تا کی باید صبر کرد؟
واقعا کسی علتش و میدونه

هو العظیم

با سلام و عرض ادب

بنده میخواستم بپرسم که ایا مشایخ بزرگ با ریاضت های بزرگ دچار بیماری و ضعف نمیشدند؟ اگه پاسخ منفی هست لطفا دلیلش رو بفرمایید

در کتاب تذکره الاولیا میخوندم که یکی از مشایخ بزرگ هر هفت ماه یکبار فقط یک بادام میل میکردند !

و یکیشون اصلا غذا نمیخوردند و با اب زندگی میکردند و در سفر کسی بهش گفت که شما فقط اب مینوشید ؟! ایشان هم فرمودند تو مرا از شرک خود با خبر کردی و با عجله رفت

ایا اینگونه ریاضت فرد رو دچار بیماری نمیکرد؟ مثلا کم خونی -سرگیجه - ضعف

ایا ما هم میتونیم اینگونه ریاضت ها را برای قرب الهی در زندگی روز مره اجرا کنیم ؟ همانطور که در مثنوی دیوان شمس در مورد روزه گرفتن مطالب بسیار زیبا و عیجیبی نوشته

سلام

آیا تلقین و دادن امیدواری و روحیه بیماری ها قابل درمان هستند؟ حتما میدانید که بیماری برای فرد استرس هایی بوجود می اورد.در بسیاری از مواقع وقتی چنین استرسهایی در بدن وجود دارند کار مبارزه با عوامل بیماری برای سیستم دفاعی بدن دشوار میشود. استرس بر روی سیستم عصبی بدن، سیستم دفاعی و ترشحات هورمونی به طور مستقیم تاثیر منفی میگذارد، حتی گفته میشود استرس مادر بسیاری از بیماری ها است و همه باید بیاموزند که چگونه خود را از آرام سازند و از استرس رهایی یابند. بنابر این گروهی از بیماریها را میتوان با روانکاوی و استرس زدایی از بین برد، یعنی با امیدواری دادن و تلقین کردن میتوان بسیاری از بیماری ها را از بین برد و خیلی وقتها ممکن است این اتفاق بیافتد یعنی شخص وقتی درون حرم میرود واقعا به خود تلقین میکند که خوب خواهد شد و این تلقین بر بدن وی تاثیر میگذارد، تلقین در انسان از قوت بسیار بالایی برخوردار است و با تلقین میتوان تغییرات محسوسی در سیستم های مختلف بدن از جمله سیستم دفاعی بدن ایجاد کرد. برای همین است که در مورد بسیاری از بیماریها پزشکها از اطرافیان بیمار میخواهند که به او روحیه بدهند و به او تلقین کنند که خوب خواهد شد.

حال آیا در روانشناسی تلقین واقعا تا این حد در شفای بیماری ها تاثیر دارد؟

سلام ممنون واسه سایتتون
همین طور که در عنوان مطرح کردم میخوام درمورد همجنسگرایی بگویم.
این یک حس طبیعی هس و از کودکی در انسان هاست گاهی هم بر اثر عوامل اجتماعی در سن و سال کودکی اتفاق میفتد.
افرادی که ادعا میکنند همحنسگرایی قابل درمان هست لطفا مطالعات خود را در این زمینه بیشتر کنند. به هیچ وجه همجنسگرایی قابل درمان نیست مگر اینکه شخص خودش از حسش دوری کند. مثله این هست که به مردی که زنی را دوست دارد بگوییم باید به جای اون زن یه مرد رو دوس داشته باشی. این دو قضیه هر دوتاشون موازی هستند و در طرف متقابل هم قرار دارند.
همجنسگرایی یک بیماری نیس. تو هیچ بیماری علاقه به آن بیماری وجود ندارد.
به نظرتون عادلانه هس که عمل لواط و همجنسبازی با همجنسگرایی یکی حساب شه؟
اگه اینطور هس پس شما هم زنا میکنید! آیا جمله ای توهین آمیز نیست؟
چرا سعی نمیکنیم همدیگه رو درک کنیم؟ چرا همش نظر خودمونو میگیم؟
شاید حتی بعضیهاتون از این قضیه خبر نداشته باشین. اینکه تغییر جنسیت تو ایران مجاز است و حکم این دستور توسط امام خمینی صادر شده هس و همه قبولش دارن.
حال اگه تغییر جنسیت مجاز باشد و از نظر خداوند اشکالی در آن نباشد پس چرا همجنسگرایی مجاز نباشد؟!
شده اصلا با یه همجنسگرای واقعی (نه همجنسباز) صحبت کرده باشین که چه حسی داره؟
چگونه میتونی خودتو و افکارتو تغییر بدی؟
همنجسگرایی و تغییر جنسیت بد هس یا اونایی که هر روز بدون درکشون آذیتشون میکنن؟
تا یک همجنسگرا نباشید نمیتونید درکشون کنید. این هوس نیست. تو کدوم هوس ناراحتی و گریه کردن و عاشق شدن هس؟
لطفا نظر خودتونو نگین و بدونین افکار همه کامل نیس حتی این بنده ای که دارم مینویسم ولی زود قضاوت نکنید.
ممنون

با سلام خدمت دوستان محترم متين هستم ٢٦ سالمه و صد در صد ديگه توي بحران بلوغ نيستم
نميدونم پرسيدن اين سوال درسته يا خير ولي واقعا از هر راهي رفتم به بن بست رسيدم
به طور جدي نياز به كمك دارم
بنده هيچ وقت هيچ گرايشات جنسي به دختر ها نداشتم حتي از وقتي فهميدم يه مشكل وجود داره سعي كردم حتي يه رابطه دوستي ساده با دخترا برقرار كنم اما نتونستم
٥ سال پيش به پسري به اسم علي گرايش پيدا كردم كه توي اين چند سال هر چي سعي كردم علاقم نسبت بهش كم نشد...حس ميكنم بين دينمو عشقم بايد يكي رو انتخاب كنم
در ضمن بايد عرض كنم من ظاهر و گرايشاتم اصلا مثه دخترا نيست علي هم همينطور...
آزمايشات رو هم انجام دادم يه مرد سالمم از نظر جسمي
با چندين تا مشاور صحبت كردم به نتيجه اي نرسيدم...نياز به كمك دارم
تا حالا هيچ رابطه جنسي نداشتم و توي سني هستم كه واقعا بهش نياز دارم
از نظر رواني هم واقعا نميتونم به شخص ديگه اي فكر كنم
گاهي فكر ميكنم اصلا عادلانه نيست...من نميتونم مثه خيليا بي خيال باشم و همه كار انجام بدم
هر شبم شده گريه

عرض درود و احترام خدمت کاربران و کارشناسان و با آرزوی قبولی طاعات

یک سوال برای بنده با مطالعه ی یکی از تاپیک های انجمن پیش آمد.
در جایی، کارشناس محترم در پاسخ به سوالی مربوط به "محروم بودن زنان از نماز و روزه در ایام حیض"، پاسخ زیر را داده اند:

حال یک مسئله مطرح می شود، و آن اینکه اگر نماز نخواندن در این ایام، به دستور خداوند و موجب نزدیکی به اوست، چگونه حضرت علی (ع) در نهج البلاغه، علت نقص دین زنان را نماز نخواندن در ایام حیض می دادند؟
مگر کمال دین، عمل به دستور خداوند نیست؟ و مگر نماز نخواندن بانوان در ایام حیض نیز به دستور خداوند نمی باشد؟ پس چگونه است که موجب نقصان دین می گردد؟

با سپاس فراوان

[="Book Antiqua"]سلام علیکم

حقیر از کاربران سایت هستم اما چونکه میخواستم هم ناشناس سوالم رابپرسم و هم بتوانم خودم هم در بحث شرکت کنم مجبور شدم با نام کاربری جدید وارد شوم

بنده خانم هستم ،۳۶ سال دارم ،طلبه و‌مجرد هستم ،
مانند همه دختران دیگر تاکنون خواستگاران مختلفی داشتم ودارم که یا طرف مقابل ملاکهایم را نداشته و‌بنده جواب منفی دادم یا من ملاکهای طرف مقابل را نداشتم و منتفی شده است

تا اینکه حدود سه چهار ماه پیش متوجه شدم دچار بیماری شدم ،که دکتر گفت احتمالا بدخیم است،خلاصه بنده رفتم برای عمل و خداراشکر عملم با موفقیت انجام شد

اما وقتی بیماریم را فهمیدم نذری کردم که اکنون به خاطر آن نذر مزاحم شما بزرگواران شده ام تا از محضرتان راهنمایی بگیرم

بنده نذر کردم و گفتم خدایا اگر صلاح میدانی سلامتیم را بار دیگر به من برگردان،من هم نذر میکنم وقتی بهبودی حاصل شد با یک روحانی ازدواج کنم که مومن و‌ ولایتمدار باشد و به ازدواج نیاز داشته باشد اما به خاطر مشکلش تاکنون کسی به او زن نداده باشد،مثلا در فقر شدید به سر ببرد،یااز یک بیماری رنج میبرد یا مشکلات دیگری دارد که به خاطر آن مشکلش کسی قدرش را نداسته است و هیچکس تاخالا به او به زن نداده است ،چه کوچکتر از خودم باشد چه بزرگتر ، اگر من سلامتیم برگشت میروم با چنین فردی ازدواج میکنم و عاشقانه و با تمام وجودم همه زندگیم را به پایش میریزیم و سعی میکنم تمام نیازهای روحی و عاطفیش و غیره اش را برآورده کنم و در سختی و‌مشکلاتش کنارش باشم

خب از آنجا که خدا میخواست نتیجه عمل خیلی عالی بود و خداراشکر مشکل خاصی نبوده است و تا اینجا جواب آزمایشهایم خیلی خوب بوده تا حدی که من الان هیچ مشکل خاصی ندارم و فقط یک عدد قرص میخورم،و یه جواب دیگر هم مانده که باید بگیرم،احتمالا درمان خاص دیگری هم نیاز نداشته باشم و فقط باید هرروز یک عدد قرص بخورم که خیلی هم قرصش ارزان قیمت است

با چند نفر در مورد نذرم مشورت کردم برخی فرمودند این نذرتان رجحان ندارد ،برخی هم فرمودند اگر خانواده شما راضی باشد و در توانتان باشد رجحان دارد ،اما همه نظرشان این بود که من روی این نذر صیغه نخوانم به چند دلیل ،اول اینکه اگر نتوانستم ادا کنم دینی در آخرت نباشد و دلیل دومشان این بود که الان اولویت برای من ازدواج است واگر من صیغه نذر بخوانم دستم در ازدواج بسته میشود و این کار به صلاحم نیست

خب من هم صیغه را نخواندم اما میخواهم همه تلاشم را تازمانی که مجردم انجام دهم که اگر صلاح خداوند است نذرم را ادا کنم و در ادای نذرم مصمم هستم

اکنون چند سوال از محضر شما دارم

۱- خیلی ها به من گفتند تصمیمی که گرفتی اشتباه است ،تو برو با یک روحانی بدون مشکل ازدواج کن و در جاهای دیگری به دین خدمت کن،اما من گفتم چرا کارم اشتباه است؟ مگر یک روحانی ولایتمداری که دارد به دین خدمت میکند حق یک زندگی عاشقانه را ندارد،چرا باید به خاطر مشکل یا بیماریش از ازدواج محروم شود،چه اشکال دارد من بروم چنین فردی را پیدا کنم و با او‌ازدواج کنم و در کنارش خدمت کنم،گفتند برو با جانباز ازدواج کن،گفتم مگر این کار ارزشش کمتر از ازدواج با جانباز است؟ چه فرقی دارد هر دو برای دین و کشور و‌در دفاع از اسلام و‌ولایت زحمت کشیده اند و‌غیره...

در کل هنوز نتوانستم قانع شوم که تصمیمی که گرفتم و‌نذری که کرده ام اشتباه است و‌قرار شد بروم با مشاورین صحبت کنم!حال اگر از نظر شما استاد گرامی این تصمیم بنده اشتباه است با دلایل متقن حقیر را نسبت به اشتباهم آگاه بفرمایید

۲- من کلا قبل از بیماریم هم همیشه دلم میخواسته با یک فرد متدین و ولایتمداری ازدواج کنم که در فقر مالی است و این موضوع مانع ازدواجش است تا با فقرش کناربیایم که غصه نخورد،اما وقتی بیمار شدم با خودم گفتم ممکن است که خیلی چیزهای دیگر هم در زندگی مانند بیماری باشد که مانع ازدواج باشد و‌این نذر را انجام دادم

حال اگر خداخواست و‌موردی را که نذر کردم پیدا کردم چگونه نذرم به ایشان بگویم که خدایی نکرده فکر نکنند از روی ترحم میخواهم این کار بکنم،میخواهم بدانند من با تمام و‌وجود و عاشقانه میخواهم این کار را انجام دهم و‌اگر موفق شوم این را بزرگترین توفیق در زندگیم میدانم و‌برایم افتخار است

۳- با توجه به اینکه بنده خودم باید بگردم و‌موردش را پیدا کنم،(چونکه چنین فردی که اطلاع ندارد من چنین قصدی دارم) طبیعتا باید از طریق واسطه ها اقدام کنم و اگر ان شاءالله موردش پیدا شد خودم از طریق واسطه به چنین فردی پیشنهاد ازدواج دهم! برخلاف روال طبیعی که تاکنون وجود داشته و آقایان می آمدند خواستگاری،حال اگر با توجه به توضیحاتی که دادم خودم اقدام کنم اشکالی ندارد؟ اینگونه اقدام کردند( برخلاف روال طبیعی) چه مشکلاتی را در زندگی یا آینده خواهد داشت؟

۴- و سوال آخرم اینکه در کل بفرمایید این اقدام بنده چه آسیبها ،خطرات و مشکلاتی در پی خواهد داشت ،البته این نکته را هم بگویم بنده نمیخواهم بروم به هرروحانی هم چنین پیشنهادی بدهم! یعنی ملاک اصلیم در ازدواج که تدین و ولایتمداری بوده را اینجا هم مد نظر قرار خواهم داد

اگر حقیر را در این زمینه که بسیار برایم مهم و حیاتی است و آینده را رقم خواهد زد راهنمایی بفرمایید سپاسگزار خواهم بود

یاحق[/]