امامان معصوم

در میان نصوص دینی ما به صورت های مختلف به این نکته اشاره شده است که بیشترین مردمان اهل عقل و فهم و اندیشه نیستند. خداوند متعال در قرآن کریم مکرر به این امر تصریح نموده است:

وَ إِنْ تُطِعْ أَكْثَرَ مَنْ فِي الْأَرْضِ يُضِلُّوكَ عَنْ سَبيلِ اللَّهِ إِنْ يَتَّبِعُونَ إِلاَّ الظَّنَّ وَ إِنْ هُمْ إِلاَّ يَخْرُصُون‏؛ إِنَّ اللَّهَ لَذُو فَضْلٍ عَلَى النَّاسِ وَ لكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لا يَشْكُرُون‏؛ وَ ما أَكْثَرُ النَّاسِ وَ لَوْ حَرَصْتَ بِمُؤْمِنين‏؛ وَ لَقَدْ صَرَّفْنا لِلنَّاسِ في‏ هذَا الْقُرْآنِ مِنْ كُلِّ مَثَلٍ فَأَبى‏ أَكْثَرُ النَّاسِ إِلاَّ كُفُورا؛ ثُمَّ لَآتِيَنَّهُمْ مِنْ بَيْنِ أَيْديهِمْ وَ مِنْ خَلْفِهِمْ وَ عَنْ أَيْمانِهِمْ وَ عَنْ شَمائِلِهِمْ وَ لا تَجِدُ أَكْثَرَهُمْ شاكِرين‏؛ وَ ما يُؤْمِنُ أَكْثَرُهُمْ بِاللَّهِ إِلاَّ وَ هُمْ مُشْرِكُون‏

همچنین در روایاتی اشاره شده است که بیشتر مردم به خصوص در آخر الزمان انسان های ناشایستی خواهند بود:

در روایتی از امام رضا علیه السلام چنین آمده است: «و الله لا يكون ما تمدون إليه أعينكم حتى تمحصوا و تميزوا و حتى لا يبقى منكم إلا الأندر فالأندر.» به خدا قسم آنچه چشم به آن دوخته اید (امر ظهور) واقع نخواهد شد تا زمانی که آزمایش شوید و خوب از بد جدا شود و از شما نماند مگر اندک اندک. (غیبت نعمانی 208)
در روایت دیگری از ابن ابی یعفور نقل شده که از امام صادق علیه السلام پرسید:
قلت جعلت فداك كم مع القائم من العرب قال نفر يسير قلت و الله إن من يصف هذا الأمر منهم لكثير قال لا بد للناس من أن يمحصوا و يميزوا و يغربلوا و يستخرج في الغربال خلق كثير.
یعنی: همراه امام زمان علیه السلام چند نفر از عرب هستند؟ حضرت پاسخ دادند: افراد کمی. گفتم: به خدا قسم تعداد زیادی از آن ها معتقد به این امر (تشیع) هستند! فرمود: مردم را چاره ای نباشد از این که پاکسازی و جداسازی و غربال شوند؛ و در این پاکسازی عده ی زیادی خارج خواهند شد. (کافی 1/ 370)

در حدیث دیگر از امام علیه السلام روایت شده که فرمود:
أما و الله يا أبا إسحاق ما يكون ذلك حتى‏ تميزوا و تمحصوا و حتى لا يبقى منكم إلا الأقل ثم صعر كفه. یعنی به خدای سوگند این امر واقع نخواهد شد مگر این که جداسازی و پاکسازی شوید و از شما نماند مگر مقدار کمی. سپس امام علیه السلام کف دست مبارک را -به نشانه کم بودن_ جمع کردند. (غیبت نعمانی ص 208)

در روایات دیگری نیز امیر المؤمنین علیه السلام پیوسته از وضعیت مردم جامعه شکایت داشته اند؛ براي مثال در خطبه 27 نهج البلاغه چنین عتاب تندی فرمودند: (البته در مصادر متعدد دیگر هم نقل شده است)
يا أشباه‏ الرجال‏ و لا رجال حلوم الأطفال و عقول ربات الحجال لوددت أني لم أركم و لم أعرفكم معرفة و الله جرت ندما و أعقبت سدما قاتلكم الله لقد ملأتم قلبي قيحا و شحنتم صدري غيظا و جرعتموني نغب التهمام أنفاسا و أفسدتم علي رأيي بالعصيان و الخذلان‏....
ویا در خطبه 29 که آمده است :أيها الناس المجتمعة أبدانهم‏ المختلفة أهواؤهم كلامكم يوهي الصم الصلاب و فعلكم يطمع فيكم الأعداء
والبته فارغ از این روایات، میل مردم به دنیا و تعداد کم دینداران امری بدیهی است که بدون نیاز به آیه و روایت، به وضوح قابل درکست.

از سوی دیگر می بینیم به صورت گسترده در کلمات بنیانگذار انقلاب و رهبر از ملت شریف ایران تقدیر و تشکر شده است
تا جایی که ملت ایران از ملت صدر اسلام برتر دانسته شده اند
در سخنان رهبر به وفور دیده می شود که مردم ایران را به ملت آگاه، مؤمن، مبارز و... توصیف نموده است.

حال سؤال اینجاست که آیا مردم ایران از این قاعده کلی که در روایات هم بیان شده و به روشنی قابل درکست مستثنی هستند؟ که البته این با روایات قابل جمع نیست زیرا روایات بر این مطلب تصریح دارد که عده ی زیادی از شیعیان از مذهب خارج می شوند و تنها تعداد کمی می مانند. وشکی نیست که هم اکنون بیشترین جمعیت شیعیان در ایران واقع شده است.

سلام

اگه قرارست امام زمان(عج) شهید بشوند،پس چرا اصلا ظهور می کنند؟

مردم دوباره باید عزادار از دست دادن یک امام دیگرشون هم باشند؟

آیا دقیقا بعد از شهادت امام زمان توسط دجال قیامت میشود یا یک چند وقتی چند سالی می گذره و بعد قیامت میشه؟

چرا انقدر تلخ تموم میشه دنیا(با شهادت ولی عصر عج) ؟

یا صاحب الزمان(عج)
یا علی مدد

سلام .

با توجه به این روایت:

که توسط کارشناس محترم در تاپیک:

[h=2]پرنده پرستک در روایات[/h]
آمده است این سوال پیش میاد ایا اهل بیت (ع)در سنین کودکی مرتکب مکروهات می شدند یا نه؟
بنظرم سن کودکی هم معصوم بوده اند.
شاید سند حدیث مشکل داره
زیرا انسان عادی چطور میشه جانشین ولی خدا رو نصیحت کنه؟

با تشکر

با سلام و عرض احترام

خداوند از شیطان خواست تا برای انسان سجده کند
1 - آیا سجده برای غیر خدا شرک نیست؟

بت پرستان بت ها را واسطه خود و خدا می دانستند
2 - تفاوت بت پرستان و کسانی که انسان ها را واسطه خود و خدا قرار می دهند در چیست؟

با سلام و احترام
طاعات و عبادت مورد قبول حق
از اول خلقت ادم 124000 پیامبر داشتیم و بعد از ان معصومین علیهم السلام
با توجه به حکمت و دانا و عادل بودن خداوند چطور میشود یکسری پیامبر که محدود به زمان و مکان هستند و نقاط خاصی از لحاظ جغرافیایی را پوشش میدهند فرستاده میشوند و مبلغ دین میشوند؟منظورم این هست که همه انسانها باید در همه زمانها از دین با خبر بشوند و از نزدیک پیامبران را ببیند دیگر....چطور و چرا؟!
یکم شاید بد منظور را رسونده باشم منظورم این هست ااذر و مقداد و سلمان و میثم اگر از نزدیک پیامبر ص و امیرالمومنین علیه السلام را لمس نمیکردند ایا بهه آن مقامات میرسیدند؟و همینطور کسانی که لمس نکردند آیا این امکان نداشت اباذر یا مقداد یا .....شوند؟

البته فقط سوال توی ذهنم هست و منظور خاصی ندارم و شیعه هستم
با تشکر

اخیرا تو یه جمعی یه شبهه ایی مطرح شد که من شخصا نتونسم جوابشو خوب بدم ، و گفتم اینجا از دوستان بپرسم .
از قرار اهل تسنن ایراد میکنن که از امام سجاد به بعد چون ثلاله حضرت زهرا نیستن پس نمیتونن امام باشن ، یا یه همچین چیزی ، چون نسبتشون میرسه به به شهربانو دختر یزگرد.... در حالیکه ما تو سوره کوثر همه امامان رو به حضرت زهرا نسبت میدیم ... از قرار اونا میگن ما چرا باید نوادگان دختر یزگرد رو قبول کنیم ... ، حالا من میدونم این مغلطه اس و این صرفا یه شبهه اس اما اینکه بخوام یه جواب دندان شکن به این شبهه بدم واقعیتش نتونسم ... امیدوارم کمکم کنید .
اجرکم عندالله

سلام
با عرض پوزش چند سوال دارم:

1. اصلا معنا و هدف دوستی چیست؟ چرا باید غیر از خودمان کس دیگری را صمیمانه دوست بداریم؟

2. در احادیث در باب فضیلت دعای خیر پشت سر دوستان گفته شده. ولی اصلا چنین دوستی پیدا می شود که پشت سر دوستش دعای خیر کند؟ چه باید بکنیم که دوستی ها تا این حد خالصانه شود؟

3. چه چیز را در خودمان تغییر دهیم تا دوستانمان بیشتر شوند؟

4. اصلا آیا می شود با هر شخصی دوست شد ، صرفا بخاطر اینکه آن شخص گناه نمی کند یعنی دوست خوبی است؟ یا باید به خلقیات،علاقه مندی ها، سن و ... هم توجه کرد؟

5. آیا امامان و معصومین با فقرا و تکدی گران دوست صمیمی می شدند؟ یا فقط از روی دلسوزی و ترحم به آنها محبت می کردند؟

6. از جائی شندیم سائلی سراغ پیامبر (ص) آمد (حدیث دقیقش رو هرکاری میکنم نمیتونم پیدا کنم) و پیامبر به او مقداری غذا داد که برود، اما وقتی یک اسب سوار به سراغش آمد او را به سفره خود دعوت کرد و از او پذیرایی کرد و به مقداری که نیاز داشت کمکش کرد. چرا به سائل کمتر از سوار توجه کرد؟