خداوند

سلام

چرا غرایز جنسی و عاطفی به واسطه ازدواج.. فقط تعدیل میشوند و به کلی مرتفع نمیگردند؟
حکمت خداوند از قرار دادن چنین ویژه گی در آدمی چیست؟
اگر آدمی با ازدواج به کلی نیازش مرتفع میشد آیا باز این همه در دنیا خیانت و گناه جنسی داشتیم؟
واقعا حکمت خداوند از اینکه این نیاز را تنوع پذیر و سیرناشدنی قرار داده چه بوده؟

باتشکر

سلام
سوالی هست چند وقتیه ذهن من رو به خودش مشغول کرده
ما وقتی حرف از اثبات خدا میزنیم اولین برهانی که باهاش مواجه میشیم برهان نظمه اما وقتی میریم و نقد این برهان رو میخونیم در پاسخ به این نقد یک پله پایین تر جواب می گیریم یعنی با این جواب که برهان نظم برهانی برای عامه هست و برهان قوی ای نیست مواجه میشیم و مارو با برهان قوی تری به اسم برهان علیت آشنا میکنن اما باز در برخورد با نقد این برهان این پاسخ رو می شنویم که برهان علیت نه قابل اثبات و نه قابل انکار هست ((جوادی آملی))درست مثل خود خدا.بحث سر خود براهین نیست.بحث سر این هست که چرا براهین اثبات وجود خدا براحتی با شکست مواجه میشن؟

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام

در بعضی از جاهای قرآن آیه هایی آمده است که تقریبا با این عناوین هستند: "بگو" یا "ای پیامبر" مانند این آیه:

يا أَيُّهَا النَّبِيُّ اتَّقِ اللهَ وَ لاتُطِعِ الْكافِرِينَ وَ الْمُنافِقِينَ إِنَّ اللهَ كانَ عَلِيماً حَكِيماً (033 | احزاب - 1)

اى پيامبر! تقواى الهى پيشه كن و از كافران و منافقان اطاعت مكن كه خداوند داناو حكيم است.

1. خواستم ببینم آیا این آیه ها که نازل شده اند بر پیامبر (ص) واجب بوده است که آن ها را انجام دهد؟

2. اگر واجب بوده است آیا در جاهایی استثناء هم بوده که ایشان انجام ندهند؟

منبع آیه: نرم افزار قرآن کریم سایت آیت الله مکارم شیرازی

با تشکر

بسم الله الرحمن الرحیم

با عرض سلام و ادب خدمت اساتید محترم

سوال این است که آیا ممکن است خداوند انسانهایی را که از گناه بیزارند وگناه نمیکنند را تعمدا به گناه مبتلا کند تا بوسیله همین ناخواسته مبتلا شدنشان به گناه ایشان را بیازماید؟

منظور اینست که ممکن است اشخاصی که مرتکب گناه نمبشوند را خداوند جبرا" در گناه واقع کند تا با همین مساله که خدا اختیار را از ایشان سلب کرده آزموده شوند که نسبت به خدا سوء ظن پیدا میکنند و نسبت ظلم و بیعدالتی به خداوند میدهند یا خیر؟ چون عکس این مساله هم ممکن است باشد یعنی اینکه انسان در این شرایط هم به خدا حسن ظن داشته باشد و مثلا بگوید ، شاید خدا مرا لایق نمیدانسته که همیشه پاک و بیگناه باشم .

البته ممکن است بفرمایید خیر خدا انسانها را در شرایط گناه قرار میدهد تا ایشان را بیازماید که گناه میکنند یا نه اما حرف بنده چیز دیگریست. سخن اینست که خداوند جبرا اختیار را از انسان سلب کند تا با همین بی اختیار گناه کردن، به خدا بدبین شود.

نوع دیگر سوء ظن به خدا اینست که فکر کند چرا خداوند با علم به اینکه اگر انسانها را در انجام گناه آزاد بگذارد عاقبت بدی در انتظارشان است چنین آزادی و اختیاری به آنها داده؟

فرق این دو سوء ظن در اینست که در قبلی خود انسان مرتکب گناه میشود در دومی نسبت به دیگران چنین احساسی پیدا میکند.

باتشکر

سلام خدمت Askdinـی های عزیز ؛
سوالم رو نمیدونستم از کجا و چه کسی باید بپرسم...گفتم شاید شما جوابش رو بدونین... .
.
.
.
راستش توی سخنرانی های مختلف مذهبی و امثالهم ، شنیده میشه که خطیب ها (برای مثال) میفرمایند : خودتونو
به امام زمان(عج) بــِسپُرین! ؛ یا اینکه میگن => : شما که الان تو این مجلس نشستی ، از خواست و دعای امام زمانه و ... .

سوال من اینه که ، آیا این شرک در عبودیت نیست که ما خودمونو به امام زمان بسپریم(نه اینکه به خدا توکل کنیم و خودمونو به اون بسپریم )؟
یا اینکه مثلا اگه به یه اتفاق خوبی دچار شدیم، اونو از ناحیه ی امام بدونیم (نه خواست خدا ! )

همیشه توی تفکراتم میمونم که چگونه در این موارد ، خداوند کریم رو از امام زمانم مستثنی بدونم و بتونم بینشون تمایز قائل بشم؟

با تشکر فراوان
(امیدوارم مشکلم رو درست بیان کرده باشم و شما متوجه سوالم شده باشین:khejalat:!!!)

بسم الله الرحمن الرحیم

با عرض سلام و احترام

خداوند برای چه کسانی راه رسیدن به سعادت را آسان میکند و برای چه کسانی راه رسیدن به شقاوت را هموار مینماید؟

سلام. بعضا دیده شده که گفته میشود خالق خدا خودش است. آیا این حرف پایه روایی دارد؟