به نام خدا
من مدت طولانی که سعی میکنم این موضوع را درک کنم ولی نمیشود !
امام على (عليه السلام) مى فرمايد: «ما عبدتك خوفاً من نارك و لاطمعاً فى جنتك بل وجدتك اهلاً للعبادة فعبدتك»؛
«خداوندا! من تو را نه به جهت ترس از دوزخ و نه به طمع بهشت برين كه من تو را سزاوار عبادت ديده و به پرستش تو مىپردازم»
بحار، ج 67، ص 186.
از یک طرف ما باید نمک غذا مون رو هم از خدا بخوایم و از طرفی هم باید خدا را فقط برای خودش عبادت کنیم ؟!
خب وقتی خدا چیزی را که میخواهم به من میدهد من با علاقه شکر میکنم ولی پیامبر اسلام(ص) گفته است که این کار هم از سگان برمی اید و کار بزرگی نیست
یعنی الان من باید نسبت به تمام لذت های دنیا بی تفاوت باشم و با تمام وجود خدا را بپرستم تا بگویم خدا را برای خودش پرستیدم ؟! یعنی چی ؟
مگر میشود من کاملا بی نیاز شوم و بعد خدا را عبادت کنم و بگویم خدا را برای خودش خواستم ؟؟؟
بله من میدانم که عبادت سه درجه دارد : عده برای فرار از جهنم عبادت میکنند ، عده برای بهشت و عده ای برای خدا که اخرین مورد بهترین هستش
خواهش میکنم بگویید چگونه امکان دارد من که محدودم و از همه بیشتر به خدا نیاز دارم چگونه باید خدا را برای خودش بخواهم نه بهشت و جهنمش ؟
وقتی به جهنم فکر نکنم چگونه از خدا بترسم ؟ وقتی به بهشت فکر نکنم چگونه به پاداش خدا امیدوار باشم ؟
باتشکر