دستانم خالیست....
ارسال شده توسط یامین در یکشنبه, ۱۳۹۲/۰۶/۲۴ - ۲۱:۱۳سلام داستانهایی که خوندم حرف هایی که درباره ی بزرگان وعلماءشنیدم و... همه حاکی ازاین بودکه بااین که بنده ی خوب خدابودندبازهم میگفتن چیزی برای اون دنیاندارن ونشانه ی تواضعشون بودحتی معصومین ع هم دردعاهایشان همین امررااشاره میکردندوبااینکه معصوم بودن .حالاتکلیف ماچیه؟من حتی توانجام واجباتم کوتاهی کردموکلی حق الناس برگردنمه ومرگ هرلحظه درکمینه!مابایدچیکارکنیم!خداگفته امیدوارباشیم امیدهست توسل هست اما....بایدچیکارکنم!انگارهر کاری بکنیم کمه!توبعضی ازاین داستانهاشنیدم اگه هم چیزی نداشتن عشق به امام حسین ع شفیعشون شده ماکه میگیم عاشق امام حسین ع هستیم وبراشون گریه میکنیم چطور؟چطورمیشه بادستانی پروبارضایت خدارفت!!!؟
اگه هیچی نداشته باشم فکرمیکنم عاشق امام حسین ع هستم وخدااین عشقوازمون نگیره بیشترنگران عمل هستم!رفتارمونم بایدحسینی باشه!
وقتی گناهان خودمودیگران رو می بینم خیلی ناراحت میشم کاش میشدکاری کرد!عمل کردنه تنهاحرف!
البته جایی شنیدم اگه تمام تلاشوبکنیم خداوندحق الناس هاروهم می پوشونه ایادرسته؟