تربیت

بسمه رب الشهدا و الصدیقین و الصابرین

میشه کتاب های خوب در رابطه با همسرداری و تربیت بچه که مطالعه کردید رو معرفی کنید
ممنون میشم.

سلام و عرض ادب
فرزندم الان 5 سال سن دارد. شکر خدا از هوش خوب و تربیت مناسبی برخوردار است. اما هم من و هم مادرش سعی می‌کنیم اگر مشکلی در رفتارش دیدیم به آن توجه کنیم و برای رفع آن تلاش کنیم

موردی که برای آن از شما راهنمایی می‌خواهم این است که پسرم بسیار حساس است. مثلاْ زمان دیدن کارتون می‌گوید هیچ صدایی نباید بیاید. حتی به صدای آب یا صدای موتور یخچال هم حساس است. یا اگر در حال گفتن حرفی باشد و مقداری از حرفش را زده باشد اما به دلیلی حرفش قطع شود حتماْ باید از ابتدا حرفش را آغاز کند. مثلاْ می‌گوید:
بابا منو می‌بری بیرون؟
و من چون دستم مشغول است یک لحظه دیر پاسخ می‌دهم بعد می‌گویم آره بابا می‌برمت
می‌گوید قبول نیست باید بگذاری من دوباره سوالم را بپرسم و بلافاصله جواب بدهی
همچنین اگر فقط بگویم «بله» قبول نمی‌کند و می‌گوید باید بگویی «بله تو را بیرون می‌برم»

وقتی به چیزی گیر می‌دهد تا حد زیادی آن را ادامه می‌دهد. مثلاْ یک بار داشت کارتون نگاه می‌کرد و من اشتباهاْ دستم خورد روی کنترل و کارتون کمی جلو رفت و من هم دوباره آن را به عقب برگرداندم. اما شروع کرد به اعتراض که باید دقیقاْ به همان ثانیه‌ای که داشتم می‌دیدم برش گردانی!

یک نکته دیگر اینکه وقتی من و همسرم با هم در حال حرف زدن باشیم سعی می‌کند به بهانه‌های مختلف بین حرف ما بیاید و توجه ما را به خودش جلب کند. زمانی که هر کدام در حال انجام کاری باشیم چندان این کار را نمی‌کند اما کافی است هر دو کنار هم باشیم!

البته در زمان ابراز این اعتراض‌ها و حساسیت‌ها هرگز کارهای زشت و ناشایست یا داد و بیدادهای غیرمعقول از او سر نمی‌زند. یا هرگز چیزی را پرت نمی‌کند. فقط گاهی گریه می‌کند

سلام

آیا پشیمانی از گناه یک مسئله فطری است یا ناشی از تلقین و باورهای تربیتی میباشد؟

درود بر شما.قبل از شروع بحث برای جلوگیری از سوءتفاهم بگم که صحبت من در مورد اکثریت هست نه 100%.و موارد استثنا هم پیدا میشه.این چند وقتی که تصمیم گرفتم به ازدواج.بیشتر راجب خصوصیات و ملاک های همسر ایندم فکر میکنم.یه چیزی که ذهنمو مشغول کرده.تفاوت متولدین دهه 60 و دهه 70 هستش.نمیدونم تفکرم راجبشون درسته یا نه.چون توی دانشگاهم با دیدن هه70 به همین نتیجه رسیدم.
تفکرم راجبه دهه هفتادیا : لوس.بی مزه.خیلی موذی.پررو.مغرور.خوخواه...
تفکرم راجبه ده شصتیا: باحال.پایه.شوخ.دل صاف.بی کینه....
و این تفکراتم باعث شده به این نتیجه برسم.یکی از اولویت هامو برای ازدواج دهه شصتی بودن بزارم.مگه اینکه موارد استثنایی پیدا بشه.
سوال من از شما دوستان:شماهم همینطور فکر میکنین؟؟؟تفکر من اشتباه هست؟؟؟

اگر دوست داریم فرزندان ما مسئولیت پدیر باشند، و در آینده بتوانند یک زندگی خوبی را اداره کنند و توان مدیریت آنها افزایش یابد و تجربه لازم را در نحوه انجام کارها را بنحواحسن داشته باشند، لازم است از ابتدا نسبت به این مسئله حساس باشیم.
فرزندانی که از ابتدا عادت می کنند تمام کارهایشان را پدر و مادر انجام دهند، و در محیط خانواده هیچ مسئولیتی را برعهده نمی گیرند، افراد موفقی در آینده نخواهند بود،
این نوع تربیت والدین دلسوزی نیست، دوست داشتن فرزندان نیست، بلکه آموزش غلط و اشتباهی است که والدین مرتکب می شوند.

پس اگر دنبال آن هستیم که فرزند ما در خانواده نقش فعالی داشته و در آینده یک زندگی موفقی را مدیریت کند، و حتی در محیط کار خود شخص موفقی باشد، باید نسبت به این مسئله اهمیت بدهیم.
کودکان از همان آغاز که شروع به صحبت کردن و فهمیدن معنای جملات شدند، می توان واگذاری مسئولیتها را آغاز کرد، هر چند در ابتدا روش آموزش و واگذاری انجام کارها به کمک والدین است و سطح آموزش از کارهای ساده می باشد، مثل کمک به جمع کردن وسائل اسباب بازی و...

توجه داشته باشیم که کودکان نوپا، بسیار مشتاق اند که مهارتهای خویش را با انجام کارهایی که تحسین والدین را بر می انگیزد، ابراز دارند و از رفتار بزرگترها تقلید کنند.
شایستگی و حس تشخیص هدفها و توانایی به انجام رساندن کارها در کودکان نوپا محدود است، از این روی داشتن سعه صدر در همه مراحل ضروری است.
در حقیقت باید انتظار معقولی داشته باشیم.
پس از هنگامی که شروع به صحبت کرد( حدودا از دو سالگی) و معانی و مفاهیم را درک کرد، می توان به صورت سطح ساده مسئولیتها را آموزش داد.

سلام
آیا ریاضت نفس باعث عقده ای شدن انسان نمی شود؟میزان ریاضت نفس را چگونه باید تشخیص داد؟یعنی ازکجا بدانیم چقدر باید ریاضت نفس داشته باشیم؟