امام حسین

با سلام و عرض ادب خدمت فرهیختگان اسک دین

با توجّه به علم حضرت به شهادت خود و یارانش، این بحث را پیگیری می کنیم تا علل و انگیزه‌ی‌قیام آن حضرت را بررسی کنیم ...

علل و انگیزه قیام حضرت، از چند نظر قابل بررسی است که مهم ترین آن ها عبارت است از:

الف. اطاعت و عبودیّت حقّ
باید توجه داشت که اولیای الهی به گذشته و آینده‌ی خود و دیگران، تغییری در زندگی عادی و روزمرّه ی آن ها ایجاد نمی کند؛ بلکه مثل دیگر مردم، تکالیف ظاهری شرعی خود را انجام می دهند. بنابراین، محور در حرکت ها و تصمیم گیری های آن ها در همه امورِ خود، انجام وظیفه الهی، عبودیّت و اطاعت اوست، بدون در نظر گرفتنِ علم خود و این که نتیجه ظاهری آن چه خواهد شد؛ چنان که خداوند خطاب به پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلّم) می فرماید:
«قُلْ إِنَّ صَلاتي‏ وَ نُسُكي‏ وَ مَحْيايَ وَ مَماتي‏ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمين* لا شَريكَ لَهُ وَ بِذلِكَ أُمِرْتُ وَ أَنَا أَوَّلُ الْمُسْلِمين‏» (انعام آیات 163و162)
بگو: در حقیقت نماز من و سایر عبادات من و زندگی و مرگ من، برای خدا، پروردگار جهانیان است، که او را شریکی نیست، و بر این کار دستور یافته ام، و من نخستین مسلمانم.
حضرت سیدالشهداء (علیه السلام) نیز در پاسخ به بعضی افراد که دلیل حرکتشان را با توجه به شرایط خطرناک موجود، می پرسیدند، به همین مسأله اشاره می فرمود که به بعضی از آن ها اشاره می شود:

1. حضرت به عبدالله بن جعفر و یحیی فرمود:
«انّی رأیت رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلّم) فی المنام و امرنی بما انا ماض له » (بحار الانوار ج 44،ص336)
رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلّم) را در خواب دیدم و مرا به ان چه انجام می دهم، امر فرمود ...

2. نیز به امّ سلمه فرمود:
«يَا أُمَّاهْ قَدْ شَاءَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ أَنْ يَرَانِي مَقْتُولًا مَذْبُوحاً ظُلْماً وَ عُدْوَانا» (بحار الانوار ج 44،ص331)
ای مادر، همانا خداوند عزّ و جلّ خواسته مرا کشته شده و سر بریده به ظلم و دشمنی ببیند.
بیان: در بعضی زیارت های دیگر سیّد الشّهدا (علیه السلام) خطاب به خود حضرت یا ائمه (علیهم السلام) و نیز در زیارت رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلّم) نظیر جمله عبدت الله و شبیه آن دیده می شود که مراد، تنها عمل کردن به خواست پروردگار توجه دارند، و این، بالاترین و بارزترین نشانه بندگی آن ها؛ بلکه هر مومن واقعی است.

حتی انبیاء و اولیاء (علیهم السلام) تا بنده واقعی نباشند، مقام رسالت و نبوّت و ولایت و امامت به آن ها داده نخواهد شد، که «واشهد انّ محمّدا عبده و رسوله» مومنان نیز پس از رسیدن به این مقام، دیگر مقامات عالیه، به آن ها عطا خواهد شد. جمله «رضا الله رضانا اهل البیت» نیز از آثار عبودیت واقعی است.

[="Arial Narrow"][="DarkSlateGray"]با سلام خدمت منتظران محرم

راستش مطلبی که با دقت فراوان نسبت به کیفیت شهادت صحابه امام حسین و امام حسین پرداخته باشد کم است.

از انجایی که حوصله خوانندگان شاید همراهی نکند لطف کنید کم و کیف شهادت هر یک از صحابه را به اختصار بیان کنید.

همچنین رعایت ترتیب زمان شهادت هر یک از صحابه (تا انجایی که منبعش مشخص است و اجازه میدهد) هم شود.

البته شهادت صحابه امام حسین متعلق به کربلا نیست.
بلکه میتوان این شهادت را صحابه را از همان زمان حضور امام حسین در مدینه و بعد مکه و بعد صحابه ای که برای ارزیابی کوفیان رفتند بودند و بعد صحابه ای که در راه شهید شدند و دست اخر صحابه که در کربلا شهید شدند عنوان کرد.

البته امیدوارم بیان شهادت صحابه و خویشان امام حسین که پس از عاشورا (مثلا طفلان مسلم) کلید خورد از قلم نیافتد.

[SPOILER]از انجایی که چنین مطالبی در شبکه های اجتماعی بازخورد هم دارد لطف شود اختصار رعایت شود که در حوصله خواننده جا شود. اگر در مواردی شهادت هر یک از صحابه در منابع مختلف اختلاف داشت داستان هر منبع نقل شود . ترتیب زمان که بعدا در انتشار روزشماری این شهادت ها موثر است از قلم بزرگوار کارشناس جا نماند.[/SPOILER]

مخاطبین اینده این مطلب اجازه دهند این تاپیک فقط یک نویسنده داشته باشد ان هم کارشناس باشد.
هر سوالی به ذهنتان رسید در پیام خصوصی از او بپرسید.[/][/]