مغفرت

خدمت برادران و خواهران بزرگوار اسک دین عرض ادب و احترام دارم، با توجّه به اینکه اربعین حسینی نزدیک است بالطبع خیل عظیمی از مردم راهی کربلا خواهند شد تا عهد و پیمانی دوباره با حضرت اباعبد الله الحسین علیه السلام داشته باشند ... چه بهتر که این زیارت توأم با شناخت و معرفت باشد تا از عنایات خاصّه ابا عبد الله الحسین (علیه السلام) بی نصیب نشویم ...

در روایات زیادی از معصومان (علیهم السلام) آمده است که:

«مَن زَار الحُسَین علیه السلام عارفَا بحَقِّه، غَفَرَ الله لَهُ ما تَقَدَّمَ مِن ذَنبّه وَ مَا تَأَخَّر» [1] هر کس امام حسین علیه السلام را با شناخت حقّ او زیارت کند، خداوند گناهان گذشته و آینده اش را می آمرزد.

با مطالعه این روایت شریف پرسشی به ذهن انسان می رسد و آن اینکه:
«مغرفت ما تقدّم و ما تأخّر» چیست؟ مغفرت ما تقدّم به قرینه روایات [2] بخشیده شدن گناهان گذشته فرد می‌باشد اما مغفرت و بخشیدن گناهان آینده به چه معنی است آیا مغفرت به معنی مغفرت از گناه است؟

پاسخی که حقیر برای این پرسش از منابع اخذ کردم این است:
به قرینه آیات قرآن کریم که به مغفرت در بهشت اشاره فرموده اند [3] منظور از مغرفت «ماتأخّر» در این روایت شریف، مغفرتِ از گناه نیست زیرا گناهکار را در بهشت جایی نیست تا مغفرت، شامل حال او گردد.
بنابراین باید مغفرت در این آیات شریفه، معنای دیگری داشته باشد. ممکن است مراد، همان برداشته شدن حجاب های میان بنده و خداوند است که در این عالم و عالم آخرت، مانع از مشاهده جمال و جلال حقّ سبحانه بوده است.

به این ترتیب:
هر کس سید‌الشهدا علیه السلام را با شناخت مقام و منزلت ایشان (عارفا بحقّه) زیارت کند خداوند، نه تنها مغفرت خود را شامل حال گناهان گذشته‌ی آن زائر می‌کند و آثار آن ها را بر می‌دارد؛ بلکه مغفرتی را که در بهشت به بندگانش عطا می‌نماید، در این عالم به زائر آن حضرت عنایت می‌فرماید و در نتیجه، حجاب های میان او و پروردگار برداشته می‌شود و به قرب و وصل خدای سبحان نائل می‌گردد و حضرت حق را با دیده‌ی دل، مشاهده می‌کند.

شاهد بر این معنی روایات زیادی است که از معصومین علیهم‌السلام رسیده است که برای نمونه به یکی روایت بسنده می‌شود:

از امام صادق علیه السلام نقل شده است که فرمود:
«انَّ اللهَ تَبَارک وَ تعالی یَتَجَلّی لِزُوّار الحُسَین عَلیه السَّلام قَبلَ اَهلِ العَرَفات و...» خداوند تبارک و تعالی برای زائران مزار امام حسین علیه السلام پیش از اهل عرفات تجلّی می‌نماید . [4]

برای مطالعه بیشتر در این زمینه ر.ک: «فروغ شهادت آیت الله سعادت پرور»

پی‌نوشت:

[1]. کامل الزیارات، ص138،باب54
[2]. «انَّّ الرَجُلَ لَیَخرُجُ الی قَبرِ الحُسَینِ علیه السلام فَلَهُ اِذا خَرَجَ من اهلِهِ بِاوَّلِ خُطوَه مَغفِرَهُ ذُنُوبِه ...» هنگامی که شخص از بین خانواده اش، به سوی مزار امام حسین علیه السلام خارج شد، در برابر اولین قدم آمرزش گناهانش می باشد ...
[3]. «اُولئِکَ هُمُ الْمُؤْمِنُونَ حَقًّا لَهُمْ دَرَجاتٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَ مَغْفِرَةٌ وَ رِزْقٌ کَريمٌ» (انفال/4) اینانند مؤمنان راستین که در حدّ ایمانشان درجاتى نزد پروردگارشان دارند و براى آنان آمرزش و رزقى نیکوست که در بهشت نصیبشان خواهد شد.
[4]. کامل الزیارات،ص 170،باب 70 روایت4