غیبت

با عرض سلام وآرزوی قبولی طاعات
یک سوال از خدمتتون در ارتباط با حکم شرعی غیبت داشتم
بنده در یکی از مدارس که دانش آموزان خاصی که با آزمون وارد اینگونه مدارس میشوند فعالیت دارم
این مدرسه توسط مدیریت بسیار ضعیف ونا کارآمد اداره میشود ودر این مدت بسیار جلوه های غیر اخلاقی علنی از بچه ها نمود پیدا کرده و با این که علنی هم هست برخوردی قاطعانه صورت نمی گیرد معاونین هم با وجود گلایه ما کاری نمی کنند صدای بچه ها هم در آمده از ضعف مدیریت
یعنی گروه مدیر ومعاونین واقعا مناسب برای این مدرسه که بچه های خاص در آن هستند نیستند و واقعا بچه ها هرز می روند
اگر ما با دوستانمون که آنها هم از این شرایط گله مندند کنار هم از این شرایط مدیر بی کفایت و کادر شون که به دلیل زد و بندهای سیاسی رو کار است حرفی بزنیم غیبت است ؟
من به معاونین بارها گفته ام به خود مدیر هم از بی نظمی شرایط وانتقاد دانش آموزان گفته ام ، بدش میاد
اگر از دلخوری هامون ، از بی کفایتی شون کنار هم حرفی بزنیم غیبت می شود؟
نمی توانم علنی به مدیر بگم بزار و برو چرا که بنا به گفته حضرت علی علیه السلام اگر کسی مسئولیتی را بپذیرد که از عهد ه اش بر نمی آید خیانت کرده است . ولی این جمله رو باره پشت سرش گفته ام آیا غیبت کرده ام ؟ وظیفه ام چیست چه باید بکنم؟ مطمئنم کسی به حرفم توجه نمیکند
چون از شرایط مدرسه به دو مدیر دیگر گفته ام ولی آنها معتقدند من باید کار خودم رو درست انجام بدهم ولی فعالیت در یک مدرسه باید منسجم وتیمی باشد وچند نفر به تنهایی کاری از پیش نمی برند

شده جایی باشین تو جمع دوستان، همکاران و یا خانواده و کسی بیاد بگه شنیدین
و یه مطلبی در مورد شخصی یا اشخاصی تعریف کنه گاهیی کنجکاوی باعث میشه با شوق گوش بدیم و از بس جالبه پیش دیگران هم بگیم و گاهی هم از این عمل ناراحت میشیم گاهی اعتراض می کنیم گاهی هم رومون نمیشه بگیم
یه حکایت جالب و راهکار در مورد اینجور مواقع یا مواقعی که حرف جالبی شنیدیم و می خوایم نقل بکنیم:

شخصی نزد سقراط رفت و گفت: گوش کن می خواهم چیزی برایت تعریف کنم. دوستی به تازگی در مورد تو می گفت.

سقراط حرف او را قطع کرد و گفت: قبل از اینکه تعریف کنی، بگو آیا حرفت را از میان سه صافی گذرانده ای یا نه؟

کدام سه صافی؟

اول از میان صافی واقعیت. آیا مطمئنی چیزی که تعریف می کنی واقعیت دارد؟

نه، من فقط آن را شنیده ام. شخصی آن را برایم تعریف کرده است..

سقراط سری تکان داد و گفت: پس حتما آن را از میان صافی دوم یعنی خوشحالی گذرانده ای.
مسلما چیزی که می خواهی تعریف کنی، حتی اگر واقعیت نداشته باشد، باعث خوشحالی ام می شود.

دوست عزیز، فکر نکنم تو را خوشحال کند..

بسیار خوب، پس اگر مرا خوشحال نمی کند، حتما از صافی سوم، یعنی فایده، رد شده است. آیا چیزی که می خواهی تعریف کنی، برایم مفید است و به دردم می خورد؟
نه، به هیچ وجه!
سقراط گفت: پس اگر این حرف، نه واقعیت دارد، نه خوشحال کننده است و نه مفید، آن را پیش خود نگهدار و سعی کن خودت هم زود فراموشش کنى….

پ ن: واقعیت نمی دونم این مکالمه واقعا برا سقراط هست یا نه ولی مفهوم والا و زیبایی داره و قابل تامل و تفکره
پ ن 2: نتیجه اخلاقی داستان هر وقت کسی برامون چیزی تعریف کرد سه سوال قبل از باور : 1. این حرف واقعیت داره؟ از تعریف کننده بپرسیم مطمئنی به چشم دیدی؟ بگه از فلانی شنیدم؛ پس واقعیت داشتنش جای شک و شبهه اس. 2. این حرف باعث خوشحالی و حال خوب من میشه؟ 3. آیا این حرف مفیده و فایده ای به حال من داره؟

پ ن 3: نتیجه اخلاقی بعدی داستان هر وقت خوستیم برا کسی چیزی تعریف کنیم سه سوال قبل از تعریف از خودمون بپرسیم: 1. این حرف واقعیت داره؟ 2. این حرف باعث خوشحالی و حال خوب شنونده میشه؟ 3. آیا این حرف مفیده و فایده ای به حال شنونده داره؟
پ ن 4: یادمون باشه حال خوب و فایده منظور حال خوب و فایده ای که از نظر شرع و عقل توجیه پذیر باشه