جمع بندی اخلاق و عرفان

سلام
من تو صحبتام با موسیقی لهوی کاری ندارم...
صحبتم روی اون مدل موسیقی ها و ترانه ها و تصنیف ها و سرودها و مداحی هایی هست که حرام نیستن.
به نظرم قشری از مذهبی های ما کلا دید منفی به موسیقی دارن. اونا فکر میکنن کلا موسیقی های حلال نمیتونه اونا رو رشد بده و به اونا کمک کنه...
ولی به نظر من موسیقی حلال میتونه به تعالی انسان کمک کنه...
جدای از اینکه تجربه های علمی داریم که از تاثیرات مثبت موسیقی گفتن ( یا مثل شنیده های ما از تاثیرات موسیقی مثل افزایش شیردهی گاوها)
من میخوام بگم موسیقی میتونه بیماری های روانی و اخلاقی ما رو بهبود ببخشه.
فرض کنید کسی رو که به خاطر مشکلات اقتصادی و اجتماعی و خانوادگی دچار استرس و افسردگی شده، برای درمانش از قرص ها و داروها و روش هایی استفاده میشه که اون فرد دیگه روی مشکلاتش زوم نکنه و از اونا فاصله بگیره...
همینکه اون از مشکلاتش غافل شد و فاصله گرفت، فرصت پیدا میکنه که خودش رو از اون باتلاق نجات بده... موسیقی میتونه همین نقش رو ایفا کنه و بیشتر...
درسته موسیقی جلوی فکر کردن و دل مشغولی ها رو میگیره و تو رو به حالت خلسه میبره... مثل هیپنوتیزم کردن...
ولی همین نقطه قوت موسیقی هست نه نقطه ضعف...
شما وقتی یه مداحی گوش میکنی ، گرفتار خلسه موسیقیایی میشی و اونجا میشه دونه های معرفت و محبت رو به راحتی توی قلبت کاشت... این نقطه قوت موسیقی هست....
با موسیقی میشه محبت اهل بیت رو توی قلبا پرورش داد...
با موسیقی بهتر میتونی معارف رو قبول کنی و به خودت تلقین کنی ....
اگه در حالت عادی این حرفا رو بهت بگن، کلی افکار مزاحم یا شبهات میاد تو ذهنت و قدرت شنوایی تو رو کاهش میده و نمیذاره اون معرفت توی قلبت بنشینه... به تعبیر دیگه یک تاثیر سطحی میذاره... ولی با موسیقی اون معرفت توی لایه های عمیق تر نفوذ میکنه و مثل تلقین و هیپنوتیزم عمل میکنه...
به نظرم آدمی که به دنبال رشد معنوی و اخلاقی هست باید از موسیقی کمک بگیره و معارف صحیح رو توی لایه های عمیق ذهنش بکاره...
بعضی ها از موسیقی فقط برای کاهش تنش ها و مشغله استفاده میکنن... یعنی برای اینکه به چیزی فکر نکنن و برای دفع هجوم افکار و مشکلات از موسیقی استفاده میکنن... خوب اینم میتونه نقطه قوت موسیقی باشه...
بله ممکنه کسی از این مزیت موسیقی در راه منفی استفاده کنه...یا روش و منشش این باشه که راه حل همه چیز فکر نکردن به اون هست و بشه یک آدم تنبل و لاابالی...ولی این ربطی به موسیقی نداره... اون آدم شیوه زندگیش رو روی تنبلی و فرار از مشکلات گذاشته و به همین خاطر به موسیقی پناه آورده...
شما نگاه کنید حتی دکلمه یا یه بخشی از یک سخنرانی را با موسیقی ترکیب میکنن تا تاثیرش بیشتر بشه...
اما یه عده هستن که کلا دید منفی به موسیقی دارن و موسیقی رو مخالف رشد اخلاقی انسان میدونن... البته این افراد دو دسته هستن...یه عده توی مجالس مداحی میرن ولی توی سینه زنی و شور گرفتن شرکت نمیکنن ... یه عده توی سینه زنی و شور شرکت میکنن و اون رو موافق رشد اخلاقی انسان میدونن...
به هر حال موسیقی مداحی یه نوع تخدیره ولی تخدیر مثبتی هست... ولی گویا عده ای کلا موسیقی رو تخدیر کننده میدانند و کلا اون را موافق رشد و تعالی انسان نمیدونن...
به نظرم با موسیقی میشه با حسادت مقابله کرد
با حرص دنیا و پول پرستی مقابله کرد
با خشونت و بیرحمی مقابله کرد
یه نمونه که یادم اومد ظاهرا یکی از طرفدارای یه خواننده ، با آهنگای اون مواد مخدر رو ترک کرده...
با موسیقی میشه خوبی های خدا رو بهتر دید و بدی ها رو از چشم خدا ندید...
با موسیقی میشه به فطرت نزدیک تر شد...

من میبینم که با موسیقی میتونم با افسردگی مقابله کنم
با موسیقی میتونم کمکهای خیریه خودم و دیگران رو بیشتر کنم
با موسیقی میتونم حرص مال رو کمتر کنم
با موسیقی میتونم محبت به اهل بیت رو در خودم رشد بدم ...
اینا تجربه شده هست و منطقی هست پس چه طور میشه موسیقی رو کلا مخالف رشد اخلاقی انسان بدونیم؟!

[="RoyalBlue"]باسلام
من یک سال هست که نامزد هستم,به صداقت همسرم شک ندارم ولی موضوعی که باعث اضطراب ودلهره ی من شده این هست که همسرم یک جمله ای بین حرف هاشون زدن که خیلی من رو آشفته کرد از درون
ایشون گفتن ""من تودوران مجردیم هیچ دختری رونمیدیدم,الان که متاهل شدم بیشترچشمم بهشون میوفته خدالعنتشون کنه""
خودش هم ازاین موضوع ناراحته,میگه دوران مجردیش نگاهش کمترآلوده بود,ولی الان ناخودآگاه بیشترچشمم میوفته
ازطرفی من هم پوستم صاف وشفاف نیست آریش هم نمیکنم بیرون,چادری هستم سعی میکنم لباس پوشیدنم جلب توجه نکنه,میترسم شوهرم توذهنش دچارمقایسه بشه,هرچندبه من میگه همینی که هستی خیلی خوبه,ولی من دارم اعتمادبنفسم روازدست میدم,وچون هنوز زیریک سقف نرفتیم,فرصت وشرایط مناسب نداشتم که اونطور که میخوام جلوی همسرم ظاهر بشم وگرنه دخترای توخیابون رومیذاشتم توجیبم
آقایون قطعا خوب درک میکنن این موضوع رو ,دراین شرایط یک خانوم که هرکاری هم کنه بازهم توجامعه هستن زنای جذاب تر وزیباتر,ولی من زندگیممودوس دار,شوهرمودوس دارم دلم نمیخواد ازدستشون بدم
توروخداراه حل بدید,من تازه اول راهم چجوری میتونم زندگیمو نگه دارم تودلم آشوبه.[/]

سلام..متاسفانه چند وقتیه خیلی بدجور بیخیال نماز شدم البته بیخیال ک نه ولی خیییلی سبک میشمرم قبلا یکی درمون بود اما حتی الان گاهی شده چند روز درمیون اونم یک وعده!!!!..به جون خودم،خودم دوس ندارم حتی بش فکر میکنم حال بد میشه از خودم متنفر میشم،اثارشم دیدم خیلی بد دیدم و دارم میبینم..در عین مهم بودن برام،ولی نادیده میگیرم..چیکار کنم خواهشا راهنمایی کنید..خودم میدونم برای گناهانم هست اما لطفا راهنمایی

با نام و یاد دوست

سلام

یکی از کاربران سایت سوالی داشتند که مایل نبودند با آیدی خودشون مطرح شود

لذا با توجه به اهمیت موضوع، سوال ایشان ضمن حفظ امانت، جهت پاسخگویی توسط کارشناس محترم، با نام کاربری "مدیر ارجاع سؤالات" درج می شود:

با نام و یاد دوست

سلام

یکی از کاربران سوالی داشتند که مایل نبودند با نام کاربری خود مطرح نمایند.

لذا با توجه به اهمیت موضوع، سوال ایشان ضمن حفظ امانت، جهت پاسخگویی توسط کارشناس محترم، با نام کاربری "مدیر ارجاع سؤالات" درج می شود:

با تشکر

در پناه قرآن و عترت پیروز و موفق باشید

با سلام خدمت کارشناسان محترم و دوستان اسک دینی عزیز

مشکلی که امروز من دارم این است که دیگر برای من گناه کردن تبدیل به یک امر عادی شده

و برای من جوری شده که انگار خدا را فراموش کرده ام

و توبه فقط برای من تبدیل به یک عادت شده

و دیگر آخرت برایم معنی ندارد

مانند آنکه هر روز من به یک جای مشخصی بروم و بعد برگردم و در این میان هیچ اتفاق خاصی برای من نیفتاده باشد!

("البته منظور بنده این نیست که تبدیل به یک کافر شده ام و دیگر خدا ندارم منظور من این است که در گناه کردن به این وضع افتاده ام")

در ضمن از نماز و روزه و... کم ندارم

چگونه می توانم برای خود آخرت را یاداور شوم؟

و چگونه میتوانم سررشته دینی خود را تقویت کنم تا از خدا بیشتر بترسم؟

و چگونه میتوانم از گناه بیشتر بترسم؟

لطفا کمکم کنید

با تشکر

سلام.
من حدود چند سالی هست که متوجه شدم در رشته بازیگری استعداد زیادی دارم.و قبلش به علت علاقه زیادم به این رشته پیگیر تمام امور مربوط به بازیگری بودم که به تدریج متوجه استعدادم هم شدم.
حالا سوالم اینه یه بازیگر چطور میتونه رفتار کنه که این رشته مانع رسیدن به کمال که همون هدف نهایی انسان هست نشه؟!چون توی این رشته ناخواسته مجبوری کارهایی انجام بدی که از نظر مراجع تقلید خیلی صحیح نیست.و همه می دونن یه بازیگر از روح خودش گذشته چه رسد به جسمش که باید در اختیار بازیگری باشه.ما بازیگران چادری داریم.اما معمولا سوپراستار هامون از حجابی برخوردارند که مطابق سلیقه عموم مردم هست که چادر نیست.و هدف هم وسیله رو توجیه نمیکنه.یعنی از علاقه و استعدادم بگذرم یا راهی هست؟؟

با نام و یاد دوست

سلام

یکی از کاربران سایت سوالی داشتند که مایل نبودند با آیدی خودشون مطرح شود

لذا با توجه به اهمیت موضوع، سوال ایشان ضمن حفظ امانت، جهت پاسخگویی توسط کارشناس محترم، با نام کاربری "مدیر ارجاع سؤالات" درج می شود: