شوهر

1-در صورتی که خانمی که قصد طلاق داشته و شوهرش از طلاق امتناع میکند، با کمک پزشک جنینش را سقط کند و شوهرش هم از سقط جنین ناراضی نبوده باشد!

اون وقت دیه را چه کسی باید پرداخت کند و به چه کسی باید پرداخت شود؟

2- اگر جواب سوال بالا اینست که به شوهر باید دیه پرداخت شود، سوال دیگری دارم که اگر شوهر همین خانم، قبل از طلاق به علت بیماری لاعلاجی که دارد از دنیا برود، دیه را باید به چه کسی باید داد؟

مرجع تقلید خانم: آقای مکارم شیرازی. اگر نظر آقای جوادی آملی را هم بفرمایید ممنون میشوم

با تشکر فراوان
جزاکم الله خیرا

با سلام و احترام
چند سوال داشتم از خدمتتون. لطفا با راهنمايي ها و استدلال هاتون بنده رو بي بهره نكنيد.

ميدونيم كه محارم به صورت كلي به جز نگاه به عورت يا قصد لذت در موارد ديگه در نگاه كردن يا لمس كردن محارم خودشون مانعي ندارن(دايي، خاله، برادر، خواهر و ...)، با اين حال:
1- اگر مردي با روبوسي خانمش (جوان) با برادر خانم جوانش مشكلي نداشته باشه ولي با در آغوش كشيدن اونها نسبت به هم مشكل داشته باشه، به نظر شما زياده روي و بد دلي است؟ اين مساله واقعا آسيب شديد ذهني ايجاد كرده است. البته خانم اماده است اگر استدلال منطقي بشنود اين كار را ترك كند.

2- اگر مرد مانع از اين شود كه خانمش در منزلي برود كه دايي خانم اونجا نيمه برهنه نشسته، و پيشنهاد كند براي به جا اوردن رحم، دايي را دعوت كنند يا بيرون از منزل قرار بگذارند كه دايي لباس مناسب بپوشد به اين بهانه، آيا مورد قبول است از نظر اخلاقي و همينطور از نظر اسلامي؟

3- آيا مي شود خانم را نهي كرد از اينكه محارم جوانش مثل دايي و عمو رو ماچ نكنه و فقط دست بده؟

لطفا در اين زمينه ها بنده رو راهنمايي فرمائيد.
تشكر

با سلام و عرض ادب

حلول ماه مبارک شعبان را خدمت یکایک سروران عزیز تبریک می گویم و از همگی دوستان در این ماه با عظمت التماس دعا دارم

یکی از مسائلی که در قرآن کریم مطرح شده، مسئله برده‌داری و کنیز است که معمولا مورد هجمه‌ی دشمن قرار گرفته و آیین اسلام را مخالف با فطرت بشر دانسته‌اند، در صورتی که اولا مسئله‌ی برده‌داری قبل از اسلام در جامعه‌ی آن زمان مرسوم بوده و ابداع اسلام نبوده است و ثانیا به برده گرفتن اسرای جنگی در زمان رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) دارای مصالحی همچون تربیت دینی برده‌ها بوده که نمی‌توان این مصالح را نادیده گرفت، منتهی با توجه به اینکه تا قبل از ظهور اسلام با برده‌ها بد رفتاری می‌شد اسلام دستورات خاصّی برای حفظ حرمت برده و کنیز صادر کرد و دستور داد با آن‌ها همانند یک انسان برخود کنند. اسلام، برده و کنیز را به عنوان یک انسان به رسمیت شناخت و برای بردگان شخصیت قائل شد و به مسلمین دستور داد برای تربیت دینی آن‌ها برنامه ریزی کنند.[1]

هدف دشمن از ابتدای ظهور اسلام تا کنون این بوده که با گزیشنی برخورد کردن دستورات اسلامی، این تعالیم را مخالف با فطرت انسانی و منافی با اخلاق نشان دهد؛ به همین جهت شبهات فراوانی برای تضعیف دین مقدس اسلام مطرح می‌کنند، یکی از شبهات این‌ است که «چگونه اسلام بر اساس آیه 24 سوره نساء اجازه داده است زنان شوهردار را در جنگ به کنیزی گرفته و با آنان هم‌بستر شد؟».
در این تاپیک به پاسخ این پرسش خواهیم پرداخت ...

-شوهرم از اون موقع که ما با هم نامزد بودیم گوشیم رو میگشت و حتی جاهایی که نباید میدید رو هم میگشت. مثلا پیام های خواهرانم یا عکس هاشون رو، البته بدون اجازه من. همین باعث شد اختلافاتی بین من و شوهرم و خواهرانم و دامادمان بوجود آید و همیشه شوهرم به من میگوید چرا رازهای بین خودمون رو به خواهرانت میگی؟!! در حالی که خودش بی اجازه من و به بهانه اینکه گوشی موبایل بین زن و شوهر یک وسیله شخصی نیست تمام پیام های خصوصی من و خواهرانم را میخواند. آیا او حق چنین کاری را دارد؟!! چگونه راهنمایی اش کنم؟

-شوهرم گاهی اوقات سوالاتی در مورد قبل از ازدواجم میپرسد که من صلاح نمیدانم واقعیت گناهانی که قبلا از آنها توبه کردم و به کسی مربوط نیست رو بگم، اما او به من اصرار میکند که بگویم و اگر بگویم "همچین گناهی (مثلا استم...نا) رو نکرده ام" میگوید قسم بخور و میگوید حاضری دست روی قرآن بگذاری؟!!! آیا حق چنین کاری را دارد؟!!

من از گناهان گذشته ام مثل نماز نخواندن و استم..نا و... توبه کردم و تصمیم گرفتم ازدواج کنم که دیگر دست به این کار زشت نزنم و فکر نمیکنم لازم باشد شوهرم بداند . اگر اشتباه میکنم شما بگویید...

سلام. یه راهنمایی از کارشناس محترم و دوستان متاهل یا مجرد میخواستم.
من یه دوستی دارم که متاهله و رابطمون با هم خیلی صمیمانه اس. طوری که بیشتر موقعا روزی چند بار به هم پیام میدیم، به هم ابراز محبت می کنیم، اگه برای یکی مون ناراحتی پیش بیاد اون یکی بیشتر غصه شو می خوره، اگه یه مشکلی برا یکی مون پیش بیاد هر کاری از دستمون بربیاد برای حلش انجام میدیم. شاید از دوتا خواهر به هم نزدیک تریم.خلاصه خیلی همدیگرو دوست داریم.
اینا رو گفتم که بگم اینجور رابطه ی دوستانه برای یه آدم مجرد برام منطقی تره تا یه آدم متاهل. چون یکی از همکلاسی های متاهلم هم می گفت یه دوستی داشت که تا قبل از ازدواجش تو سر و کله هم دیگه هم میزدن اما الان کمتر با هم رابطه دارن و علتش هم اینه که یه عشق بزرگتر وارد زندگیش شده. من نگرانم که این رابطه ی صمیمی و نزدیک من با دوستم براش خدای نکرده مشکل ساز بشه و توقعشو از شوهرش بالا ببره یا علاقه شو نسبت به شوهرش کم کنه و خدای نکرده یه روزی ناخواسته بشم دو به هم زن بین اونا.
اینم بگم که دوستم شوهرشو دوست داره اما نمی دونم تا چه حد؟ می ترسم اینو بگم اما واقعا نمی دونم من و بیشتر دوست داره یا شوهرشو. بعضی موقع ها واقعا شک می کنم. چون یه رفتارایی هم از شوهرش دیده که ناراحتش کرده. مثلا دوستم می گفت شوهرش خیلی نسبت به حجابش حساسه با اینکه دوستم حجابش خیلی کامله و چادرشو از رو ابروهاش می ذاره اما یه بار که چادرش از دستش درمیره شوهرش با اوقات تلخی بهش تذکر می ده. خب هر کی باشه ناراحت میشه. البته دوستم از شوهرش گلگی نمی کردا بیشتر از دست خودش ناراحت بود که حواسشو جمع نکرده بود. یا توی دوران نامزدی هم خیلی اوقات تلخی براش پیش اومده بود که دیگه اواخرش دوستم نسبت به آینده زندگیش نگران شده بود. حالا شکر خدا ازدواج کردند و زندگی خوبی دارن اما هر چی باشه خاطره ها از ذهن به این زودی پاک نمیشه.
حالا سوال من اینه که این رابه ی خیلی دوستاه ی من با دوستم درسته یا نه؟ اگه کار من اشتباهه رفتارمو چجوری اصلاح کنم که اونم ناراحت نشه؟ اگه کار اون اشتباهه چجوری اونو متوجه اشباهش بکنم که ناراحت هم نشه؟ نمی دونم درست تونستم مشکلمو بگم یا نه. نمیدونم چیکار کنم. کمکم کنید.

با سلام


شوهر دادن دختر در سن سه سالگی عملی مجاز و مباح در فقه زرتشتی بوده است.
به موجب فتوای دوازدهم از مجموعه فتاوی موبد آذرفرنبغ فرخزادان، دختری که او را در سن سه سالگی به همسری مردی در آورده‌اند و زندگی مشترک تشکیل داده است، می‌تواند و این حق را دارد که پس از رسیدن به سن بلوغ ۹ سالگی از شوهری که برایش انتخاب شده، پشیمان شود و با رضایت شوهر فعلی به همسری مرد دیگری در آید.
این نیز ستم دیگری بر آن زنان مظلوم سه ساله است که امروزه عده‌ای سعی می‌کنند چنین واقعیت‌هایی پوشیده و پنهان بماند و نگذارند صدای رنج آن دختران ستم‌کشیده پس از گذشت قرن‌ها شنیده شود.
برای آگاهی بیشتر بنگرید به متن پهلوی: روایت آذرفرنبغ فرخزادان، ترجمه حسن رضائی

باغ‌بیدی، انتشارات دایره‌المعارف بزرگ اسلامی، تهران، ۱۳۸۴، صفحه ۸ و 9

رضا مرادی غیاث آبادی