باور قلبی

با نام و یاد دوست

سلام

یکی از کاربران سایت سوالی داشتند که مایل نبودند با آیدی خودشون مطرح شود

لذا با توجه به اهمیت موضوع، سوال ایشان ضمن حفظ امانت، جهت پاسخگویی توسط کارشناس محترم، با نام کاربری "مدیر ارجاع سؤالات" درج می شود:

با نام و یاد دوست

سلام

یکی از کاربران سایت سوالی داشتند که مایل نبودند با آیدی خودشون مطرح شود

لذا با توجه به اهمیت موضوع، سوال ایشان ضمن حفظ امانت، جهت پاسخگویی توسط کارشناس محترم، با نام کاربری "مدیر ارجاع سؤالات" درج می شود:

با عرض سلام . متن زیر را یکی از کارشناسان محترم سایت " جناب ا ستاد" قرار داده بودند که از یکی از علما نقل شده. سوال بنده این است که بحث باور و اعتقاد به دعا را چگونه باید در خود ایجاد کرد؟؟ مگر غیر از این است که باید تاثیر چیزی را ببینی تا به آن ایمان بیاوری؟ وقتی شخصی فلان ذکر را برای حل فلان مشکل میگوید و اثری نمیبیند؛ وقتی فلان دعا را برای درمان بیماری اش می خواند و در نهایت مجبور به استفاده از دارو می شود و اثر دارو را بیشتر از اثر ذکر می بیند؛ وقتی ذکر میگوید برای آرامش قلبش و بهبود اضطرابهایش، قرآن میخواند تا آرامش بگیرد اما اثری نمیبیند چطور باور به دعا داشته باشد؟؟؟ آیا نیت شخص مشکل دارد؟ باور شخص مشکل دارد؟ ایمان ضعیف است؟ چه راهی پیشنهاد میکنید برای بهبود این وضعیت و باور قلبی به خداوند و حسن ظن به خدای متعال؟؟ ممنون می شوم اگر بنده را راهنمایی بفرمایید :Gol: :Gol: :Gol: " بى ‏شك وعده‏ هاى خداوند هيچگاه خلاف ندارد. پس علت اينكه گاهى انسان از عمل خود نتيجه نمى‏ گيرد، بيشتر مربوط به نقصان ايمان و باور خود اوست. لذا كسى كه دعاهاى وارده را مى‏ خواند و به دستورات عبادى عمل مى‏ كند، پيش از هر چيز بايد به گفته‏ هاى پيامبر اكرم و ائمه‏ ى اطهار عليهم‏ السلام «ايمان» داشته باشد.
مهم اين است كه فرموده‏ هاى آنها را «باور» داشته باشيم، لذا اگر كسى عملى را با ترديد، انجام دهد و بگويد: «فعلاً اين دعا را مى‏ خوانم تا ببينم چه مى ‏شود» نه تنها فايده ‏اى نبرده، بلكه خودش را خسته مى ‏كند. و البته اگر متوجه شود كه باور ندارد، پيش از هر چيز بايد بررسى كند كه چرا باور ندارد و علت آن را برطرف سازد. "

سلام.
یه سوالی دارم.
ببینید،شرک جز گناهانی هست که وعده های زیادی داده شده که نا بخشودنی هست و مجازاتش زیاده و .....
حالا اگر کسی ( مثل خودم که واقعا اینجوریم ) فقط از ترسش بگه من به خدا ایمان دارم قبوله ؟
یعنی من راستش مطمین نیستم اون دنیا هست ،خدایی هست، حضرت محمد پیامبر راستین بوده و ......
(ببینید من نیومدم اینجا که قانع شم خدا هست و .... ! سوالم چیز دیگه ای هست !!)
یعنی تو خلوت خودم میگم شاید اون دنیا نیست،شاید اسلام دروغه و ......
ولی از ترسم میگم نه خدایی هست ، حضرت محمد راستین بوده،حضرت علی راستین بوده و ..........
یعنی بیشتر اوقات میگم خدا نیست و همه چی دروغه و .... ( مثلا 23 ساعت تو روز )
بعدش از ترسم و تاکید میکنم صرفا از ترس نه علاقه قلبی و ....

الان من کافر حساب میشم نه ؟