توسل

بسم الله الرحمن الرحيم

سلام خدمت بزرگواران.

راستش توي اينترنت كه گشت ميزنيم، احاديث اهل سنت پيرامون توسل رو بيشتر پيدا مي كنيم تا احاديث شيعه! و احاديث معتبر شيعه به شدت سخت پيدا ميشه و كمتر توجه شده.

لطفا احاديثي از شيعه كه در موضوع توسل هست رو در اين تاپيك جمع آوري كنيم كه منبعي بشه براي استفاده شيعيان كه در سرچ ها راحت تر پيدا كنن. البته احاديثي كه مستقيما معصوم رو خطاب قرار داده باشن، ظاهرا در اينترنت بيشتر مورد نياز هست.

تشكر از همراهي شما بزرگواران و اساتيد :Gol:

لطفا بحث بين شيعه و سني در اين تاپيك انجام نشه. به اندازه كافي تاپيك در اين موضوعات اختلافي هست كه مي توانيد اونجا مراجعه كنيد!

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام علیکم

وهابیت به تبعیت از ابن تیمیه معتقد به عدم جواز توسل می باشند و با آن به مخالفت می پردازند و معتقدین به آن را مشرک می دانند.

سؤالی که در اینجا به نظر مهم می آیداین است که نظرات ابن تیمیه در بارۀ توسل چگونه می باشد؟آیا وی با همه صورتهای توسل مخالف بوده یا خیر نوع خاصی مد نظر وی بوده است؟

لطفا این موارد را بیان بفرمائید.

متشکرم.

بسم الله الرحمن الرحیم
سلام علیکم

شناخت جايگاه والاى اهل بيت (ع ) درمنظومه هستى ، ما را هر چه بيشتر به تكريم و تعظيم و تقديس آنان مى كشاند.
عظمت و قدرت ، از آن خداست ،
ولى خداوند، برخى از بندگان شايسته اش را جلوه گاه رحمت و عظمت خويش مى سازد و براى نشان دادن جايگاه رفيع آنان ، بندگان را دستور مى دهد تا اگر مى خواهند به خدا برسند، از اين راه برسند و اگر از قادر متعال ، حاجت مى خواهند، خدا را به حرمت و قداست و جاه اين زبدگان سوگند دهند و آنان را (وسيله ) قرار دهند.

يا ايها الذين امنوا اتقوا الله و ابتغوا اليه الوسيلة . مائده ، 35

وقتى دل در گرو محبت (آل الله ) قرار گرفت ،
وقتى عنصر (مودت اهل بيت ) به عنوان اداى حق رسول ، چون گوهرى ارزشمند در دل پديد آمد، شيفتگان فضيلت ، چاره اى جز خضوع و تكريم در برابر فضايل مجسم ندارند.
عترت برگزيده و خاندان عصمت ، مجراى فيض و واسطه جود الهى اند و دعايشان ، سبب استجابت دعاهاى ما مى گردد و عنايتشان رحمت الهى را شامل حال ما مى سازد. وقتى خود پروردگار، دوست دارد اين زبده ترين مخلوقاتش براى عالميان شناخته شوند و حاجتمندان ، (عترت ) را وسيله حاجتخواهى از خدا قرار دهند، ديگر چه جايى براى مدعيان توحيد خالص ! مى ماند كه اين گونه توجه به غير خدا را شرك و بدعت بدانند و كاسه هاى داغتر از آش شوند؟
اين ، عين توجه به خداست ، چون در راستاى اجراى فرمان و خواسته اوست .
(توسل )، اينگونه است كه در متن دين قرار مى گيرد.
(تبرك نيز به علت انتساب اشياء به اين وجودهاى پاك و الهى است كه ارزش مى يابد؛ وگرنه سنگ و چوب و آهن و پارچه در عالم زياد است . چرا آن ها را نمى بوسند و تبرك نمى كنند؟
علامه امينى مى گويد:
(اگر مدينه منوره ، حرم محترم الهى شمرده شده و در سنت نبوى ، براى مدينه و خاكش و اهلش و مدفونين آن جا ارزشهاى فراوان بيان شده است ، به خاطر همان انتساب به خدا و پيامبر است و بر مبناى همين اصل ، هرچيز ديگرى كه نوعى تعلق و انتساب به پيامبران و اوصياء و اولياء الهى و صديقين و شهدا و افراد مومن دارد، ارزش پيدا مى كند و شرافت مى يابد)(سيرتنا و سنتنا)، علامه امينى ، ص 161.
اگر عاشقان اهل بيت ، آستان بوس اولياء دين اند،
اگر بر ضريح و سنگ قبر و پرچم عزاى حسينى و تربت كربلا تبرك مى جويند،
اگر براى دفن شدن در جوار حرمهاى مطهر، ارزش قائلند،
اگر مردگان خويش را براى دفن در اماكن مقدس و در جوار عتبات عاليه ، به آن شهرها منتقل مى كنند،
اگر به آستان ائمه اطهار، متوسل مى شوند و آنان را در پيشگاه خداوند، شفيع قرار مى دهند،
اگر نذر و قربانى براى زيارتگاهها انجام مى دهند،
اگر به خاطر تبرك و احياء خاطره ، براى رسيدن به غار حرا و غار ثور، جبل النور و كوههاى جنوبى مكه را در مى نوردند،
همه و همه ناشى از عشق و محبت به بندگان خالص خداست و راهى براى تقرب به ذات مقدس پروردگار است .
در زيارتگاهها، اگرچه در ظاهر، سنگ و چوب و در و آستانه و ضريح است ، اما در باطن ، محبتى ژرف و عشقى گدازان به ائمه اطهار است و انتساب اينها به اهل بيت ، به آنان قداست بخشيده است . وقتى قلب ، خانه محبت يك محبوب شد، صاحب آن دل ، از نام و ياد و لباس و دستمال و كفش و كوچه و شهر محبوب هم خوشش مى آيد و لذت مى برد و در همه اين آينه ها (عكس رخ يار) را مى بيند.
ما با محبتى كه به حضرت رسول داريم ، اگر با خبر شويم كه جايى رد پايى و نشانى از آن احمد محمود (ص ) باقى است ، آيا شوق ديدنش را نخواهيم داشت ؟
مگر نه اينكه فقيه بزرگ اهل سنت نيز (فاكهانى ) به دمشق سفر مى كند و كفشى را كه منسوب به پيامبر است مى بيند و بر صورت مى گذارد و اشك شوق مى ريزد؟
آرى ... وقتى عشق در كار باشد، خاك ره دوست را بايد سرمه چشم كرد.
در و ديوار كوى ليلى ، براى مجنون جاذبه دارد و آن را غرق بوسه مى كند. اين خاصيت محبت است و دلدادگى .
چه مى توان كرد با دلهاى سنگى و جانهايى كه چشمه محبت در آنها خشكيده است ؟

بارى ... مساله تبرك و توسل ، از موضوعاتى است كه پيروان كوردل (ابن تيميه ) و در عصر حاضر نويسندگان و گويندگان وهابى ، از آن چماقى براى كوبيدن شيعه ساخته اند و هر نوع تقديس و تكريم اولياء الهى و نذر و نياز براى حرمها و بوسيدن ضريح و بارگاه امامان و دست كشيدن و تبرك جستن را (شرك ) مى دانند و گستاخانه ، نه تنها شيعيان را، بلكه انبوه عظيمى از مسلمانان را كه محبتشان به پيامبر و اهل بيت او، آنان را به تبرك و توسل وامى دارد، مشرك مى پندارند و از اين رو بى حرمتى و توهين مى كنند و در تاليفات خود، تفرقه مى افكنند و آب به آسياب دشمن مى ريزند.
عقيده به شفاعت و زيارت و نيز توسل به اولياء الهى براى تقرب به خدا و گراميداشت مزار بزرگان و تعظيم شعائر، از مسلمات دين است و بزرگانى از همه فرقه هاى اسلامى در اين زمينه ، تاليفات متعددى دارند. آداب زيارت در حرمها، در كتب اهل سنت هم آمده است . نمونه هاى فراوانى از تبرك جستن به قبر پيامبر و توسل به آن حضرت براى آمرزشخواهى از خداوند و منتقل كردن جنازه مردگان از جاهاى مختلف به مكه ، مدينه و شهرهاى مقدس يا جوار مدفن بزرگان دين و اولياء الهى در تاريخ اسلام وجود دارد كه صحابه ، تابعين ، فقها، علما و خلفا و ديگران چنين كرده اند و همه در منابع مورد قبول اهل سنت آمده است .
بنابراين بدعت شمردن اينگونه سنتها و تهمت شرك زدن به كسانى كه عاشقانه به پيامبر و آل او معتقدند و (مودت ذى القربى ) را (وسيله ) تقرب به خدا مى دانند، گناهى نابخشودنى است و نوعى (كج فكرى ) و (كج فهمى ) در دين است كه دامنگير برخى از قلم به دستان جاهل يا خودخواه و عوام فريب شده است .
لذا از همه شما عزیزان دعوت می کنم که در مورد این مسئله به گفتگو نشسته و با کمک یکدیگر حقانیت این مسئله مورد قبول شیعه وسنی را از قرآن کتاب خدا و سنت ناب نبوی اثبات کنیم.
و من الله التوفیق

سلام

آیا توسل به ائمه را مشروط به مستجاب شدن حاجتمان میدانیم؟

بله؟ چرا؟

نخیر؟ چرا؟

بسمه تعالی
در این تاپیک به ذکر تقیّد و شیوه توسل علماء و بزرگان دین پرداخته می شود،امید آنکه ما نیز چنین شویم که:

ره چنان رو که رهروان رفتند . . . .

آیه الله العظمی حائری یزدی (ره) مۆسس حوزه علمیه قم

ایشان دستور داده بودند همه روزه قبل از درس كسی قدری مصیبت حضرت سیدالشهدا- علیه السلام- بخواند و سپس درس را شروع می كردند.

این بزرگوار حتّی زمانی كه مرجع تقلید بودند، در جلوی دسته عزاداری در كوچه و خیابان حركت كرده و بسان مردم عادی بر سر و سینه می زدند و می فرمودند:من هر چه دارم از سیدالشهدا دارم.

آیه الله حائری قبل از سفر به ایران، در كربلا زندگی می‎كردند. خواب می‎بینند كه به ایشان گفته می‎شود بیشتر از ده روز زنده نخواهند بود. ایشان خواب را فراموش می كنند.

روز دهم كه روز تعطیلی بوده با دوستان به باغات كربلا می روند ناگهان ایشان تب كرده و درد شدیدی بدن او را فرا می گیرد. بالاخره او را به منزل می‎آورند و در بستر می‎افتد.

آنگاه خواب خود را به یاد می‎آورد ولی دیگر در حالت احتضار قرار گرفته‎اند. مشاهده می‎كند سقف شكافته شد و مأمورین ملك الموت برای قبض روح پائین آمدند.

ایشان در آن حال توسل به آقا امام حسین - علیه السلام- پیدا كرده و می‎گویند: آقا جان، من نوحه‎خوان شمایم، مردن حق است ولی دست من خالی است و ذخیره آخرت تهیه نكرده‎ام. اگر ممكن است تمدید بفرمائید.

ناگهان مشاهده می كند شخصی از سقف پائین آمد و گفت: آقا تمدید فرمودند و با آن دو نفر بر‎گشتند. ایشان بعد از رفتن آنها حالشان بهتر شده و از مرگ حتمی نجات می یایند به طوری كه دیگران فكر می‎كردند مرده است.

بعد از این ماجرا به ایران سفر نمودند ابتدا حوزه علمیه اراك و سپس قم را تشكیل داده و به آن رونق بخشیدند كه موجب خیر و بركت زیادی برای تشیع شد.

کسانی هستند که مدعی ارتباط با ارواحند، شرایطی هم را برای آن ذکر میکنند از جمله حظور شخصی که توانایی های خاصی دارد (مدیوم یا واسط)، توافق اعتقادی و فکری بین حاظرین و ... آنها غالباً به گزاره های دینی مثل جسم برزخی و ... نیز استناد میجویند. سؤالم این است که آیا ارتباط با ارواح مردگان امکان دارد و آیا این مسئله مورد تأیید دین است؟

کارشناس بحث : صالح