با سلام و قبولی همگی در ماه رمضان
پیش از این در تاپیک
اخلاص عمل
پرداخته شد . که نکاتی که رییس سینا اشاره کردند به قدری شیرین بود که غرق جواب انها شدیم
و از پرسیدن برخی سوالات جا ماندم.
حال سوال این است
در جمع بندی تاپیک قبلی در جواب سوال
سوال:
عمل و عبادت ما باید برای خدا باشد؟؟؟یا برای تقرب به خدا؟؟؟یا برای رضایت خدا؟؟؟یا در راه خدا؟؟؟برای قبول خدا؟؟؟
پاسخ:
آنچه که شما در رابطه با عمل فرموده اید تنها ازحیث واژه ها متفاوتند وگرنه در معنا مشابه می باشند . وقتی می گوییم عملی برای خداوند انجام گیرد منظور همان قصد تقرب است و چنانچه عمل انسان با قصد تقرب باشد نتیجه ی این عمل رضایت الهی و قبولی عمل خواهد بود پس قطعا عملی که در راه خدا باشد چنین ویژگی هایی را دارد.
البته باید توجه کنیم که نیت و انگیزه ی انسان از انجام عمل به میزان خلوص او برمی گردد و اخلاص در عمل امری است که دارای مراتب می باشدو عالى‌ترين مرتبه آن، خلوص محض و كامل براى خداوند است كه هيچ انگيزه و خواست نفسانى با آن آميخته نيست؛ مرتبه‌اى كه براى رسيدن به آن راه طولانى و سختى را بايد طى كرد.
اگر اختلاف فقط در واژهاست و معنای همه و نتیجه همه یکی است
چرا در قران در مواردی به فی سبیل الله اشاره شده
در مواردی به لله
استدلال قانع کننده شما در مورد یکی بودن معنا حتی با وجود اختلاف کلمات چیست؟؟؟
باز هم میگم
من بدنبال این هستم که گزینه ای را برگزینم که 100 باشد و وقتی 100 پیش ما باشد 99 هم پیش ماست.
[SPOILER]خودم را نمیگم اما فرض سوال در مورد یک ادم باتقوا است که در مورد نیت اعمالش سوال دارد[/SPOILER]
