توسل در سیره بزرگان

بسمه تعالی
در این تاپیک به ذکر تقیّد و شیوه توسل علماء و بزرگان دین پرداخته می شود،امید آنکه ما نیز چنین شویم که:

ره چنان رو که رهروان رفتند . . . .

آیه الله العظمی حائری یزدی (ره) مۆسس حوزه علمیه قم

ایشان دستور داده بودند همه روزه قبل از درس كسی قدری مصیبت حضرت سیدالشهدا- علیه السلام- بخواند و سپس درس را شروع می كردند.

این بزرگوار حتّی زمانی كه مرجع تقلید بودند، در جلوی دسته عزاداری در كوچه و خیابان حركت كرده و بسان مردم عادی بر سر و سینه می زدند و می فرمودند:من هر چه دارم از سیدالشهدا دارم.

آیه الله حائری قبل از سفر به ایران، در كربلا زندگی می‎كردند. خواب می‎بینند كه به ایشان گفته می‎شود بیشتر از ده روز زنده نخواهند بود. ایشان خواب را فراموش می كنند.

روز دهم كه روز تعطیلی بوده با دوستان به باغات كربلا می روند ناگهان ایشان تب كرده و درد شدیدی بدن او را فرا می گیرد. بالاخره او را به منزل می‎آورند و در بستر می‎افتد.

آنگاه خواب خود را به یاد می‎آورد ولی دیگر در حالت احتضار قرار گرفته‎اند. مشاهده می‎كند سقف شكافته شد و مأمورین ملك الموت برای قبض روح پائین آمدند.

ایشان در آن حال توسل به آقا امام حسین - علیه السلام- پیدا كرده و می‎گویند: آقا جان، من نوحه‎خوان شمایم، مردن حق است ولی دست من خالی است و ذخیره آخرت تهیه نكرده‎ام. اگر ممكن است تمدید بفرمائید.

ناگهان مشاهده می كند شخصی از سقف پائین آمد و گفت: آقا تمدید فرمودند و با آن دو نفر بر‎گشتند. ایشان بعد از رفتن آنها حالشان بهتر شده و از مرگ حتمی نجات می یایند به طوری كه دیگران فكر می‎كردند مرده است.

بعد از این ماجرا به ایران سفر نمودند ابتدا حوزه علمیه اراك و سپس قم را تشكیل داده و به آن رونق بخشیدند كه موجب خیر و بركت زیادی برای تشیع شد.