کاربر مهمان خوش آمدید
با عرض سلام خدمت کارشناسان و دوستان عزیز
تجربه نشان داده تاثیر جمله " این مکان مجهز به دوربین مدار بسته می باشد"به مراتب بیشتر از جمله " عالم محضر خداست،در محضر خدا معصیت نکنید" می باشد.
تمامی ادیان الهی به وجود خداوند ایمان دارند و نیز اینکه او شاهد و ناظر همه اعمال آدمیست با این حال باز هم حضور او را فراموش میکنیم چرا؟
دزدی،اذیت و آزار اموری ناپسندند و خدا ما را از انجامشان نهی کرده اما کنترل انسانی که باشه و بدونیم داریم دیده میشیم کمتر پیش میاد کسی طرف خطا بره.همین دوربینهایی که برای طرح ترافیک گذاشتند اگه نبود چی می شد؟البته هستند کسانی که همیشه و هر جا حضور خدا رو در کنار و همراهشون حس میکنند که تحت تاثیر وسوسه هم کمتر قرار میگیرند منتها در اینجا بصورت کلی سوال را عنوان کردم.
لطفا نظرات و دیدگاه هاتون رو بگذارید، با تشکر.
کارشناس بحث : سمیع
درباره برهان نظم و رابطه طولی خداتحقیق کردم ولی اراده خدا معنانداردانسان بایددرباورخودقبول کندکه نیروی درونی خودش سرچشمه است
بسم الله الرحمن الرحیم
با سلام خدمت همه ی اسک دینی های عزیز و گرامی
تغافل میشه گفت که خلقی که تو تاقچه مونده و روی اون رو گرد و غبار گرفته
معنی لغوی تغافل میشه:(عینا از دهخدا هست)
"تغافل . [ ت َ ف ُ ] (ع مص ) غفلت نمودن بی غفلت . (زوزنی ). بقصد غافل شدن از چیزی . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). ناآگاهی نمودن . (دهار). خود را غافل وانمودن . (آنندراج ). غفلت و بی خیری و بی التفاتی . (ناظم الاطباء). تیغ و شمشیر از تشبیهات اوست و با لفظداشتن و کردن و زدن مستعمل . (آنندراج ) : . "
تغافل، یکی از روش‌های قابل توجه در تربیت است و در بخش‌های مختلف زندگی از اهمیت بالایی برخوردار است. تغافل در نگاه علم اخلاق یعنی اینکه انسان‌ها در برابر برخی از اشتباهاتی که از دیگران انجام می‌گیرد - اما این اشتباهات سهوی‌اند یا از نوع خطاهایی هستند که هنوز به مرز جُرم و گناه سنگین نرسیده‌اند- تغافل و چشم‌پوشی کند و خود را به غفلت بزند.
انسان‌هاى غیر معصوم، در طول زندگى خویش، کم و بیش، عمدى یا سهوى مرتکب اشتباهات کوچک و بزرگ می‌شوند و کمتر کسى یافت می‌شود که مرتکب اشتباهى نشود یا خود را مصون از آن بداند. از سوى دیگر، خُرده‌گیرى و بازخواست از دیگران درباره اشتباهات سهوى یا خطاهایى که هنوز به مرز جُرم و گناهی سنگین نرسیده چندان خردمندانه و پسندیده نیست و در این‌گونه موارد، عقل و شرع بر چشم‌پوشى و گذشت، نظر دارند. اینجا است که تغافل معنا پیدا می‌کند که در این مواقع، تغافل و چشم‌پوشی و خود را به غفلت زدن در برابر این نوع از خطاها و اشتباهات دیگران، لطیف‌تر و سازنده‌تر از عفو و گذشت است.
یه مثال عینی :
زنی در مهمانی در مقابل نامحرم ها جوراب نمی پوشد و این کار گناه است ولی کار درست چیست؟؟؟؟
بعضی ها ممکن است در آن واحد اون خانم رو مورد توبیخ قرار بده
اما بعضی ها تغافل کرده(یعنی طوری وانمود می کنند که انگار اشتباهی صورت نگرفته) و بعد از مهمانی با سعه صدر اشتباه اون رو بهش می فهمونن
دوستان گرامی:
هیچوقت در مقابل گناه های کوچکی که در اجتماع انجام میشه ، احساسی عمل نکنید بلکه ابتدا تغافل کرده و در زمان مناسب به خاطی لسانی یا عملی گوشزد کنید . این شیوه بزرگان هست
نکته مهم: تغافل رو با مزاح و خنده اشتباه نگیرید . یعنی حد اعتدال رو رعایت کنید(عادی رفتار کنید)
آیت الله بهجت(رحمت الله علیه) :
یک تبسم به اهل معصیت که موجب تشویق آنها به گناه شود حرام است.
امیدوارم که استفاده کرده باشید
الهم عجل لولیک الفرج
با سلام
منظور جملات زیر چیست ؟ چرا بدون تزکیه نفس عبادات ظاهری مثل نماز ما را از معصیت و منکر دور نمی کند ؟ پس فایده نماز چیست ؟
" بدون تزکیه نفس و تصفیه قلب، عبادات ظاهریه را اثری، و طاعات بدنیه را ثمری نیست. و چه فایده مترتب می شود بر آراستن ظاهر و کاستن باطن. قال الله سبحانه : (نماز، بازمی دارد نمازگزاران را از اعمال زشت و منکر )
اگر نماز با خباثت باطن و اخلاق سیئه مقبول خداوند بی نیاز بودی، پس چرا می بینی اکثر مردم را که هر روز نماز پنج گانه بجا می آورند، و هر ساعت چند منکر و معصیت از ایشان صادر می شود ؟
و حضرت فرمودند : ( به واسطه نماز مومن عروج می کند به معارج قرب پروردگار )
پس اگر آنچه می کنیم نماز باشد، چرا بجز تنزل و هبوط از خود نمی یابیم ؟ ".
با تشکر
اونایی که نا امید شدید گوش کنید ببنید گناهتون از این جوون بیشتره؟
[b]content[/b]
با سلام.
از یکی از علمای اخلاق شنیدم کسی که می داند در جامعه به گناه می افتد نباید از منزل خارج شود و باید در عزلت با خدا راز و نیاز کرده و از خدا بخواهد که نیروی کافی برای مقابله با عوامل گناه را به او عطا فرماید و تا زمانی که از توانایی خود اطمینان پیدا نکرده نباید وارد جامعه شود.
همچنین در روایاتی از امام رضا (ع) نقل شده است که فرمودند:
کارشناس بحث: استاد
