فرزند

سلام علیکم

آیا شرعا حق دارم فرزندم را به انجام کارهای منزل مجبور کنم ( مثلا با قهر و تنبیه و ...) درحالی که او جوان است و مادرش سن بیشتری دارد و خیلی کمک نمی کند، البته کمک می کند ولی بیشتر از اینها لازم است، مثلا پخت غذا ، شستن ظروف و تمیز کردن منزل و ...، در صورتی که با بهانه هایی مثل نداشتن توانایی جسمی لازم و بی حوصلگی و تبعیض بین دختر و پسر در انجام کارهای منزل از انجام آنها طفره میرود.
در صورت مجبور کردن و اکراه شدید او از این کار آیا اشکالی به وجود می اید؟ چون فقط با فشار زیاد بر او و کمی دعوا می توان این کار را انجام داد .

مرجع : رهبر

بسیار مهم عرض ادب و احترام خدمت اساتید و دانشمندان عزیز بنده فرزندی دارم پسر که بین 10 الی 11سالش هست دقیقا دو رو ز پیش از مدرسه به بنده تماس گرفتند و گفتند حتما تشریف بیارید مدرسه مشکل بزرگی ایجاد شوده که باید شما در جریان آن قرار بگیرید بنده سریعا خود را به مدرسه رساندم و مدیر مدرسه فرمود که فرزند شما با معلم بحثش شوده ومعلم گفته یا جای من سر کلاس یا جای فرزند شما بنده خدمن معلم رسیدم ومعلم گفتند که من هر سوالی از فرزند شما میپرسم ایشان میفرمایند انجام نمیدم یا با شانه های خود را بالا و پایین می اندازند ومیگویند من اصلا جواب نمیدم و نمیخوام جواب بدم ای همخدمت شما عرض کنم فرزند بنده ان رو سرما خوردگی خفیفی داشته و از مدرس با مادرش تماس میگیره میگه اصلا حالم خوب نیست اجازه من را بگیر تا بیام خانه مادرش زگ میزنهولی کسی پاسخگو نیست ومادرش دیگه پیگر نمیشه ومعلم گفت من بهش میگم بره تو حیاط آبی به صورش بزنه شایدبهتر بشه ولی ایشان تمرود میکند و خیلی بد جواب میدهند ومعلم اسرار داشت که من سر کلاس نمیرم مگر ایشان تشریف ببرن ومدیر مدرسه به بنده گفت بیا اخراج سوری انجام بدیم تا کمی به خودش بیاد ویک پوشه خالی به بنده دادن و گفتند اخراج ومن فرزندم را سوار ماشین کردم وبه سمت خانه راه افتادم وقتی به ردب منزل رسیدم ایشان از ماشین به پایین آمدوفرار کردسر کوچه و من هم تا سرکوچه دنبالش کردم و ایشان فرار کرد وگفتم شاید برگرده ولی شود سه ساعت خبری نشود ولی سه ساعت بعد با شماره بنده تماس حاصل شود وشخصی گفت فرزند شما پیش بنده است تشریف بیارید ببریدش پرسیدم کجایید ایشان پاسخ داد فلان منطقه شهر که حدود 10 لی 15 کیلومتر دور تر از منزل ما بود ومن رفتم آودمش وفقط باایشان قهر کردم و وقتی به خانه آمدیم وقتی خواهر زاده بنده از توان درسی از ایشان پرسید ایشان پاسخ دادن که دوستدارم کار کنم وبعد مادرش باهاش صحب کرد گفت اشتباه کردم قول میدم درس بخونم ومن دیشب سر فرزندم را در آغوش گرفتم وبه ایشان گفتم من هر کاری میکنم به خاطر شماست و من حاظر هستم برای شم جانم را فدا کنم وایشان داشتند گریه میکردند ومن ایشان را بوسیدم وایشان قول دادن که دیگر درس بخوانند ومن هیچ گاه آن را کتک نزدم فقط جریمه درسی کردم مثلا از فلان جای کتاب بنویسید چند بار واین هم بگم هوش پسرم خیلی عالی ولی دقت نمیکند در درس خیلی بازی گوش است از اساتید میخواهم جواب بنده را بدهند باتشکر

به نام خدا
سلام
دخترم کلاس پنجم است. مدرسه اش با خانه مان فاصله زیادی ندارد ولی چون وضع جامعه را مناسب نمی دانم ، نمی خواهم پیاده به مدرسه برود. مشکلی که دارم این است که او چند روز برای مدرسه از مینی بوس به عنوان سرویس ایاب و ذهاب استفاده کرد اما آخرش با چشم گریان به من گفت که بچه ها نمی گذارند من روی صندلی بنشینم و مرا از جایم بلند میکنند و خودشان روی صندلی من می نشینند و می گویند: چون ما اول سال روی این صندلی نشسته ایم ، پس همیشه این صندلی جای ماست. منم زورم به آنهها نمی رسد و ناچارا تا منزلا تمام طول راه را سر پا می ایستم.

از سال دوم دبستان که من برای او سرویس مینی بوس گرفتم ، این مشکل بروز کرد و من با این فکر که او کلاس دوم است و اکثر دانش آموزان از او بزرگترند (کلاسهای سوم تا پنجم) ، برای او سواری گرفتم. با خودم گفتم بگذار بزرگتر شود ، دو سال پایانی دبستان که دیگه او جزء ارشدهای مدرسه است ، برایش مینی بوس می گیرم. آن موقع او بزرگتر است و اکثر بچه ها از او کوچکترند و بنابراین اگر مشکلش حل هم نشود ، لااقل کمتر خواهد شد.

با این فکر ، کلاس دوم تا چهارم را برای او سرویس سواری گرفتم. اما سال پنجم که خواستم برایش مینی بوس بگیرم ، باز هم این مشکل بروز کرد و او با چشم گریان و ناراحتی ، ابتدا به مادرش و نهایتا به من مساله را گفت. جوری بود که گوشه خانه می نشست و زانو به بغل می گرفت و گریه می کرد. باز هم برای او سواری گرفتم.

حالا می خواهم برای کلاس ششم او مینی بوس بگیرم تا او در تماس با همسن و سالهای خود باشدذ و کم کم یاد بگیرد که چگونه از خود دفاع کند. منطقی نیست که همیشه من اسباب راحتی او را فراهم کنم و او را از بقیه جدا نگه دارم تا مشکلی برایش ایجاد نشود.

آیا این کار (مینی بوس گرفتن) کافی است؟
این اقدام من که او را در شرایط واقعی اجتماعی قرار بدهم تا کم کم یاد بگیرد ، باعث می شود که او قطعا سال آینده هم با این مشکلات روبرو شود. آن وقت چه کنم؟ بروم با آن دانش آموزانی که به او زور می گویند صحبت کنم ( چندین نفرند ، نه یکی دو نفر) ؟ یا با مسئولین مدرسه صحبت کنم؟ مسئولین میگویند رفتارهای بچه ها بین خودشان است و به ما ربطی ندارد. اینها بچه اند و .... .

چه کار کنم که او تعامل با همسالان خود و دفاع از حق خود را یاد بگیرد؟

ضمناً او این صفت روحی اش را از خودم به ارث برده است.

[="Tahoma"]