علی

یکی از نکات شگفتی که در این کتاب ارجمند به چشم می خورد و از همان ابتدا مورد توجه دانشمندان ظریف و محققان نکته بین قرار گرفته، «چند بُعدی بودن» آنست که آن هم مرهون صفات برجسته و ویژگی های بارز صاحب سخن _یعنی امیرالمؤمنین علی (علیه السلام)_ است. قدمت کشف این نکته بلند، دست کم هزار سال است و سید رضی که خود گردآورنده این کتاب بزرگ است متوجه آن شده و آن را چنین بازگو می نماید:

«از عجایب علی که منحصر به خود اوست و احدی با او در این جهت‌ شریک نیست اینست که وقتی انسان در آن بخشِ سخنان حضرت که درباره زهد و موعظه‌ است تامل می‌کند و موقتا از یاد می‌برد که گوینده این سخن، خود، شخصیت اجتماعی عظیمی داشته و فرمانش همه جا نافذ و مالک الرقاب عصر خویش بوده است، شک نمی‌کند که این سخن از آن کسی است که جز زهد و کناره گیری چیزی را نمی‌شناسد و کاری جز عبادت و ذکر ندارد؛ گوشه خانه یا دامنه کوهی را برای انزوا اختیار کرده، جز صدای‌ خود چیزی نمی‌شنود و جز شخص خود کسی را نمی‌بیند و از اجتماع و هیاهوی آن‌ بی خبر است! کسی باور نمی‌کند سخنانی که در زهد و تنبه و موعظه تا این حد موج دارد و اوج گرفته است از آن کسی است که در میدان جنگ تا قلب لشکر فرو می‌رود، شمشیرش در اهتزاز است و آماده ربودن سر دشمن‌ است، دلیران را به خاک می‌افکند و از دم تیغش خون می‌چکد، و در همین‌ حال این شخص زاهدترین زاهدان و عابدترین عابدان است»!

سید رضی آنگاه می‌گوید:

«من این مطلب را فراوان با دوستان در میان می‌گذارم و اعجاب آنها را بدین وسیله بر می‌انگیزم».
ابن ابی الحدید معتزلی نیز در مقدمه شرح نهج البلاغه اش، بعد از نقل کلام سید رضی، وصفی در این باره بیان نموده و اعجاب خود را به شکلی رسا و زیبا بیان داشته است. گزیده ای از کلام ابن ابی الحدید چنین است:
«اميرالمومنين داراى صفات متضادی بوده، و از جمله همين مطلبى است كه سيد رضى آورده و واقعا هم جاى شگفتى دارد، زيرا خوى و سرشت غالب بر مردم شجاع و دلاور و گستاخ و جنگجو، اين است كه سنگدل و سر كش و دلير و غافلگير كننده اند، و خوى و سرشت غالب بر مردم زاهد و پارسا كه دنيا را كنارى افكنده و از خوشی هاى آن دورى گزيده اند و به موعظه مردم و بيم دادن ايشان از رستاخيز و به ياد آوردن مرگ سرگرمند، اين است كه مردمى مهربان و نرم و نازک دل و نرم خويند، و اين دو حالت، متضاد است و حال آنكه هر دو حالت، در على (ع) جمع شده است…»

عالم بزرگ اهل سنت، محمد عبده، نيز تحت تاثير همين جنبه نهج البلاغه قرار گرفته و تغيير پرده ها در نهج البلاغه و سير دادن خواننده به عوالم گوناگون، بيش از هر چيز ديگر مورد توجه و اعجاب او قرار گرفته است، چنان كه خود او در مقدمه شرح نهج البلاغه اش به این مطلب اذعان می نماید.

استاد مطهری نیز در کتاب «سیری در نهج البلاغه»، این ویژگی را از شاهکارهای نهج البلاغه و از امتیازات خاص سخنان علی (علیه السلام) برمی شمارد.

آری، روح علی دارای شخصیتی وسيع و همه جانبه و چند بعدی است؛ او زمامدارى است عادل، عابدى است شب زنده دار، سربازى است قهار و سرپرستى است مهربان، حكيمى است ژرف انديش و فرماندهى است لايق. در محراب عبادت گريان است و در ميدان نبرد خندان، هم معلم است و هم خطيب، هم قاضى است و هم مفتى، هم كشاورز است و هم نويسنده؛ او انسانی كامل است و بر همه دنياهاى روحى بشريت احاطه دارد، برای همین در هر موضوعی که وارد سخن شده، گوی سبقت از نامدارانش ربوده و حق مطلب را ادا نموده است، لذاست که سخنانش نیز همانند روح و شخصیت بزرگش، چند بُعدی گشته و به زهد یا تقوا یا شجاعت یا عدالت محدود نشده، بلکه در عین زهد، تقوا دارد، و در عین تقوا، شجاع است، و در عین شجاعت عدالت می ورزد، و در عین عدالت بخشنده و کریم است؛ او تمام این صفات به ظاهر متضاد را در حد اعلی و بالا در خود جمع نموده و مصداق انسان کامل گشته است، و سخنانش _که نمود روح و شخصیت بزرگش است_ نیز چند بُعدی و عمیق و دقیق شده است.

به نام خالق بی همتا :Gol:

یکی از ابعاد برجسته ی شخصیت بزذگ امیرالمومنین حضرت علی علیه السلام عطوفت و بزرگواری ایشان است که تاریخ گواه آن است

آقای محمد دشتی در کتاب امام علی (ع) و اخلاق اسلامی مطالب خوبی را در این باره نوشته اند

تقدیم به امام هادی(ع)...

علی(ع) همواره دشمن ظلم و دوست مظلوم بود. حتّی در نامه ای به حسن و حسین(علیهما السّلام) نوشت: کونا للظالم خصماً و للمظلوم عوناً دشمن ظالم باشید و یاور مظلوم.۱از همین روست که یکّه تازان عرصه ظلم و جور چنین شخصیتی را برنمی تابند و سعی در تخریب او دارند. لذا سربازان علمی و مزدوران خود را اجیر می کنند تا با نشر اکاذیب ذهن مردم را مخدوش سازند و گاهی افراد ناآگاه و سحرشده، به ایشان کمک می کنند.

آقای بهرام مشیری طی یک نماهنگ(که در یوتیوب تحت عنوان "علی و کشتار ایرانیان بی گناه" موجود است و شما می توانید ببینید)، به مسئله ای که بازیچه ای برای سایت های ضد اسلامی نیز شده است، پرداخته اند تا چهره علی(ع) را مخدوش جلوه دهند. به امید خدا، ما پاسخ سخنان ایشان را خواهیم داد:

آقای مشیری در ابتدای و بخشی از انتهای برنامه شان، امام علی(ع) را با معاویه مقایسه کرده اند و حتی این دو نفر را همطراز دانسته اند یا در پایان این نماهنگ معاویه را لایق تر معرّفی کرده اند! می گویند:"همان پولی که معاویه به سپاهش می داد و همان سیم و زری که علی(ع) در بیت المال نگاه می داشت، از اموال مسروقه ایرانیان بود" درجای دیگر می گوید:"معاویه مانند علی به سپاه خود پول نمی داد که برایش جنگ کنند" در جای دیگر می گوید:"اصحاب رسول(ص) در سپاه معاویه بودند چون معاویه بیشتر به اسلام خدمت کرد تا علی(ع)" و این را پای "عدم تدبیر" می گذارد... نمی دانم ایشان که در ابتدا مردم را به مطالعه دقیق در تاریخ امر می کنند، ولی خود اینگونه ناشیانه به نقل و تحلیل تاریخ می پردازند.

1. ایشان حرف های خود را نقض کردند؛ جایی می گوید: "معاویه به سپاهش پول می داد"(۱:۰۶)جای دیگر می گوید: "معاویه به سپاهش پول نمی داد"(۳:۴۳)!!! آیا این تناقض نیست؟! این چگونه مطالعه تاریخی کردن است؟
2. این همه ادّعای "مطالعه دقیق تاریخی" می کند، آن وقت این مسئله را پیش می کشد:"در سپاه معاویه اصحاب رسول(ص) بودند... معاویه را دوست داشتند و از روش علی(ع) ناراضی بودند" اوّلاً امکان انحراف از حق برای هرکسی موجود است حتّی برای اصحاب حضرت رسول(ص)! این را در زمان علی(ع) نیز شخصی پرسید. امام(ع) نیز اینگونه جواب داد(که طه حسین مصری می گوید که فصیح تر از این جمله تا به حال ندیده است):" إنه ملبوس عليك، و إن الحق و الباطل لا يعرفان بالناس، و لكن اعرف الحق تعرف أهله، و اعرف الباطل تعرف من أتاه‏ یعنی حق بر تو مشتبه شده است، حق و باطل با موقعیت افراد شناخته نمی شود. حق را بشناس تا آن را بشناسی و باطل را بشناس تا آن را بشناسی"۲ یعنی اینکه حق تا ابد حق است و باطل تا ابد باطل! حقانیت هرکس وقتی است که کار هایش با حق تطابق داشته باشد نه اینکه افراد سرشناس او را تأیید کنند. پس آقای مشیری علاوه بر اینکه ناکافی بودن مطالعات خود را نشان داده، دچار سفسطه بزرگی شده است! سفسطه توسّل به مرجع! بعد هم اینکه این افراد به علی پشت کردند، دلیلش دقیقاً همان نارضایتی آنان از رفتار عادلانه علی(ع) بود. حتی عقیل بن ابیطالب هم که برادر امام علی(ع) بود، این عدالت را برنتافت و به معاویه روی آورد. کلّاً سیره علوی برخلاف سیره اموی، مغایر با زیاده خواهی افراد است. در زمان حضرت رسول(ص) به خاطر همین عدالت خواهی بود که مردم از علی(ع) نزد حضرت رسول(ص) شکایت کردند، حضرت فرمودند:"از علی شکایت نکنید که او در امور مربوط به خدا سخت گیر است"۳ این هم که افراد معروف به معاویه روی آوردند به خاطر مال و منال دنیا بود نه اینکه او را بر حق بدانند. چنانچه عقیل بن ابیطالب به معاویه گفت:"أخى خير لي في ديني، و أنت خير لي في دنياي‏ و قد آثرت دنياي‏ یعنی برادرم در امور دین برحق است، ولی تو در امور دنیایی و مال و منال بهتر به من رسیدگی می کنی و من دنیایم را بر دینم فروختم."۴ در اثر همین عدالت خواهی بود که دین به دنیا فروختگان با امام حق جنگیدند و علی(ع) به خاطر اخلاصی که داشت، دین خدا را بر منافع و طرفداران خود ترجیح داد. اینکه کسی بگوید: "علی(ع) عرضه حکومت داری نداشت!" نشانه ناآشنایی و عدم درک او از عدالت و درستی است. آری! آقای مشیری این همه شعار تحقیق بی غرض می دهد ولی خود خلاف این سخنان عمل می کند:"لم تقولون ما لا تفعلون، کبر مقتاً عند الله أن تقولوا ما لا تفعلون"۵
3. بعد هم علی(ع) مانند معاویه نبود که با حیله و نیرنگ(ماجرای حکمیت) کارش پیش برود یا برای خود قصر خضراء بسازد. او همیشه لباسی ساده و کهنه بر تن داشت، به کمک فقرا می رفت درحالی که او را نمی شناختند و .... همین سیره علی(ع) بود که بسیاری را به اسلام کشانید، درحالی که معاویه فکر دفن نام محمد(ص) را در ذهن خود می پروراند۶... آری! ظالم پرستان چنین کسی را برنتابند!

1. این دلیلی که مشیری می گوید، بسیار دلیل عجیبی است. چراکه سدهایی که در ۱۴۰۰ سال پیش ساخته می شده زمین تا آسمان با سد های امروزی فرق دارد. سد های قدیمی جنبه کشاورزی داشته است ولی سد های الآن جنبه تولید نیرو و انرژی دارد و مسلّم است که این عامل بر تعداد سد نقش دارد. بعد هم دنیا به این سمت دارد پیش می رود که تعداد سدّ کمتری داشته باشد چراکه مضرّاتی هم دارد!
2. بعد هم، ایران پیش از اسلام کی امثال ابوریحان بیرونی و ابن سینا و ابن هیثم داشت، یا کی امثال حافظ و سعدی و رودکی و جامی و ... داشت؟ کی خواجه نظام الملک داشت؟ کی حسنک وزیر داشت؟ کی در زمان اسلامی علم مختص اشراف و روحانیون بود(درست برعکس زمان ساسانیان)؟ بعد هم چرا ایرانیان این دین به قول شما آقای مشیری! تحمیلی! را بعد از هزار و چهارصد سال رها نکردند یا حتی وقتی که مغول ها حمله کردند، آنان را مسلمان کردند؟ شما با چه رویی می گویید که اسلام دین مورد علاقه ایرانیان نبود و اسلام باعث پسرفت ایران شد؟ برای اطّلاعات بیشتر به دو لینک زیر رجوع کنید:

در مورد حدیث " لا سیف الا ذوالفقار و لا فتی الا علی " سوالی داشتم ..
این که این جمله در نگاه اول شاید دروغ به نظر برسد . به خصوص با توجه به آیاتی مثل آیه 13 سوره کهف : " نَحْنُ نَقُصُّ عَلَيْكَ نَبَأَهُم بِالْحَقِّ إِنَّهُمْ فِتْيَةٌ آمَنُوا بِرَبِّهِمْ وَزِدْنَاهُمْ هُدًى " .

معنا و مفهوم" سیف و فتی "دقیقاً چیست؟

کارشناس بحث : صدیقین

سلام خوش آمدم به گفتگوی دینی!
سوال: می گویند [="red"]زره[/] [="seagreen"]حضرت علی (ع)[/] با سایر مسلمانان متفاوت بوده است. تفاوت های زره حضرت چه بوده.
با تشکر