رحلت

در آخرین روزهای زندگی پیامبر اسلام که آن حضرت در بستر بیماری بود و امیدی نیز به بهبودی ایشان نبود، اضطراب و دلهره مدینه را فراگرفته و همگان به هر شکل ممکن، پیگیر شرایط و اوضاع جسمانی پیامبر بودند.
حضرت فاطمه زهرا (س) دختر گرامی پیامبر اسلام در کنار بستر پدر حضوری دائمی داشت..
ابن عباس گفته است: پیامبر گرامی در حالی که سر او در آغوش علی بود جان سپرد..
در تمام روزهایی که پیامبر بستری بود فاطمه (س) در کنار بستر نشسته و لحظه‌ای از او دور نمی‌شد. ناگاه پیامبر به دختر خود اشاره کرد که با او سخن بگوید . دختر پیامبر قدری خم شد و سر را نزدیک پیامبر آورد . آنگاه پیامبر با او به طور آهسته سخن گفت. کسانی که در کنار بستر پیامبر بودند از حقیقت گفتگوی آنها آگاه نشدند.
وقتی سخن پیامبر به پایان رسید حضرت زهرا سخت گریست و سیلاب اشک از دیدگان او جاری شد. ولی مقارن همین وضع پیامبر بار دیگر به او اشاره کرد و آهسته با او سخن گفت. این بار فاطمه زهرا (س) با چهره‌ای باز و قیافه‌ای خندان و لبان پرتبسم سر برداشت. وجود این دو حالت متضاد در وقت مقارن حاضران را به تعجب واداشت.
آنان از دختر پیامبر خواستند از حقیقت گفتار پیامبر آگاهشان سازد و علت بروز این دو حالت مختلف را برای آنان روشن کند . حضرت زهرا فرمود : من راز رسول خدا را فاش نمی‌کنم.
پس از درگذشت پیامبر، حضرت فاطمه زهرا (س) روی اصرار، آنان را از حقیقت ماجرا آگاه ساخت و فرمود: پدرم در نخستین بار مرا از مرگ خود مطلع و اظهار کرد که من از این بیماری بهبودی نمی‌یابم. برای همین به من گریه و ناله دست داد، ولی بار دیگر به من گفت که تو نخستین کسی هستی که از اهل بیت من، به من ملحق می‌شوی. این خبر به من نشاط و سرور بخشید، فهمیدم که پس از اندکی به پدر ملحق می‌گردم.
روح مقدس و بزرگ آن سفیر الهی نیمروز دوشنبه در 28 ماه صفر به ملکوت اعلاء پیوست. امیرمؤمنان پیکر مطهر پیامبر را غسل داد و کفن کرد، زیرا پیامبر فرموده بود که نزدیکترین فرد مرا غسل خواهد داد و این شخص جز علی کسی نبود.
نخستین کسی نیز که بر پیامبر نماز گزارد امیرمؤمنان بود.
در مرگ پیامبر همه عالم گریان شد لذا امیر مومنان فرمود :
لقد قبض رسول الله صلی الله علیه و آله و ... فضجت الدار و الافنیه ملا یهبط و ملأ یعرج و ما فارقت سمعی هینمه منهم یصلون علیه حتی واریناه فی ضریحه. (1)
رسول خدا صلی الله علیه و آله قبض روح گردید در حالی که (گویی) در و دیوار خانه اش به ضجه در آمده بودند. گروهی (از فرشتگان) به زمین می آمدند و گروهی به آسمان می رفتند، گوش من از صدای آهسته ی آنان که بر آن حضرتنماز می خواندند خالی نمی شد، تا آنگاه که او را در ضریح خود به خاک سپردیم.
پی نوشتها:
1- نهج البلاغه . خطبه 197

سپهر برین در خروش و غم است
جهان جمله در سوگ و در ماتم است
چو روح خدا از زمین پر کشید
از این غصه اشکم به سان یَم است
چه گویم از آن جلوه ی فاطمی ؟
چو جدش حسین وارث آدم است
جهان معاصر از او زنده شد
و نامش فروزنده در عالم است
چو البرز بالا بلند و سترگ
به تاریخ ایران چو جام جم است
فروغش فروزان تر از مهر و ماه
که او جلوه ی خورشید خاتم است .

به مناست عروج ملکوتی امام خمینی ره
12/3/1395 .

با سلام و عرض ادب و احترام خدمت سوگواران و عزاداران عزیز اسک دین

در ایّام رحلت جانگداز نبی مکرم اسلام (صلی الله علیه وآله) هستیم، چه زیباست که در کنار بر پایی مجالس عزاداری، در اهداف و حکمت وجودی نبی مکرم نیز تأمّلی داشته باشیم و در جهت کشف اهداف وجودی آن حضرت قدم برداریم:

برای اهداف حاکمیت انبیای الهی دو هدف می توان قائل شد:

1.هدف میانی
خداوند سبحان هدف میانی را در سوره مبارکه حدید تشریح فرمود: «لَقَدْ أرسَلْنَا رُسُلَنا بِالبَیِّناتْ وَ أنْزَلْنا مَعَهُمُ الکِتابَ وَالمِیزان‏ْ لِیَقُومَ النّاسُ بِالقِسْط» (حدید/25). فرمود: همه انبیاء آمدند، با کتاب الهی حرکت کردند، با قانون خدائی با مردم سخن گفتند. برای روشن شدن اذهان گذشته از برهان، معجزه را ارائه کرده‌اند تا جامعه به قسط و عدل راه یابد. لِیَقُومَ النّاسُ بِالقِسْط. این هدف، هدف متوسط است. یعنی آدم خوب شدن، عادل شدن نیمی از راه است.

2. هدف نهایی: (نیمه دیگر راه)
بصیرت و روشنائی در انسان‌ها، هدف نهائی انبیاء
خداوند سبحان آن هدف والا و نِهائی را در سوره مبارکه ابراهیم تشریح کرد. فرمود: «الر. کِتابٌ اَنزَلْناهُ إلِیکْ لِتُخْرِجَ النّاسَ مِنَ الظُّلماتِ إلَی النُّورِ بِإذْنِ رَبِّهِمْ إلی صِراطِ العَزیزِ الحَمید» (ابراهیم/1). فرمود: ما قرآن را به تو دادیم تا مردم را نورانی کنی. نورانی شدن مردم آن است که جامعه و محیط انسانی در روشن شدن نه تنها نیازی به برق ندارد، نیازی هم به آفتاب و ماه ندارد. بلکه نیازی به چشم هم ندارد ! او چشم را می بندد و می بیند. آنچه را نادیدنی است، آن بیند !
آنکه نظیر حارثه بن مالک می گوید: کَأنّی أنظُرُ إلی عَرشِ الرَّحمنِ بارِزاً. من به جایی رسیدم که گویا عرش خدا را می بینم. این هدف نِهائی انبیاء است که انسان را به جایی برساند که از غیب به اذن خدا برخوردار باشد، از گذشته دور و نزدیک مستحضر باشد، از آینده دور و نزدیک با خبر باشد و قرآن این راه را فراسوی ما نصب کرد، ما را تشویق کرد. فرمود: عدّه ای دیدند، شما نگاه کنید، شاید بینید و اگر اهل نظر بودید، کم کم اهل بصر خواهید شد. شما می یابید و می بینید که گناه سمّ است و شعله است.

خوشحال می شویم در این زمینه از فرمایشات دوستان ارجمند نیز بهره ببریم ...

التماس دعا

از این که ماه ما ناگاه گم شد
دو دریا غصه در چشمان قم شد
خمینی کوج کرد از پلک هامان
به سر خاشاک آتش هر چه خم شد

**
زمین سر گیج شد از غیبت ماه
نجف طوفان غم شد رفت در چاه
ز کعبه تا عراق وشام وکابل
دو صد بر چین زند از اشک واز آه

**
دلم آن روز دریا بود از اشک
ز دل تا دیده غوغا بود از اشک
وچشمم را چو دیدم خواب آن روز
خمینی بود وپیدا بود از اشک

( علامه سید موحد بلخی )

گرفته شده از پست شماره ی 1 از تاپیک زیر

http://www.askdin.com/thread19493.html