کاربر مهمان خوش آمدید
سپهر برین در خروش و غم است
جهان جمله در سوگ و در ماتم است
چو روح خدا از زمین پر کشید
از این غصه اشکم به سان یَم است
چه گویم از آن جلوه ی فاطمی ؟
چو جدش حسین وارث آدم است
جهان معاصر از او زنده شد
و نامش فروزنده در عالم است
چو البرز بالا بلند و سترگ
به تاریخ ایران چو جام جم است
فروغش فروزان تر از مهر و ماه
که او جلوه ی خورشید خاتم است .
به مناست عروج ملکوتی امام خمینی ره
12/3/1395 .
دلی آرام . قلبی مطمئن . روحی شاد . ضمیری امید وار :
... و بعد، اینجانب مناسب می‌دانم كه شمه‌ای كوتاه و قاصر در باب «ثقلین» تذكر دهم؛ نه از حیث مقامات غیبی و معنوی و عرفانی، كه قلم مثل منی عاجز است از جسارت در مرتبه‌ای كه عرفان آن بر تمام دایرة وجود، از ملك تا ملكوت اعلی و از آنجا تا لاهوت و آنچه در فهم من و تو ناید، سنگین و تحمل آن فوق طاقت، اگر نگویم ممتنع است؛ و نه از آنچه بر بشریت گذشته است، از مهجور بودن از حقایق مقام والای «ثقل اكبر» و «ثقل كبیر» كه از هر چیز اكبر است جز ثقل اكبر كه اكبر مطلق است؛ و نه از آنچه گذشته است بر این دو ثقل از دشمنان خدا و طاغوتیان بازیگر كه شمارش آن برای مثل منی میسر نیست با قصور اطلاع و وقت محدود؛ بلكه مناسب دیدم اشاره‌ای گذرا و بسیار كوتاه از آنچه بر این دو ثقل گذشته است بنمایم.
شاید جملة لَنْ یفْتَرِقا حتّی یرِدا عَلَی الْحَوض اشاره باشد بر اینكه بعد از وجود مقدس رسول‌الله ـ صلی‌الله علیه و آله و سلم ـ هرچه بر یكی از این دو گذشته است بر دیگری گذشته است و مهجوریت هر یك مهجوریت دیگری است، تا آنگاه كه این دو مهجور بر رسول خدا در «حوض» وارد شوند. و آیا این «حوض» مقام اتصال كثرت به وحدت است و اضمحلال قطرات در دریا است، یا چیز دیگر كه به عقل و عرفان بشر راهی ندارد. و باید گفت آن ستمی كه از طاغوتیان بر این دو ودیعة رسول اكرم ـ صلی‌الله علیه و آله و سلم ـ گذشته، بر امت مسلمان بلكه بر بشریت گذشته است كه قلم از آن عاجز است.
و ذكر این نكته لازم است كه حدیث «ثقلین» متواتر بین جمیع مسلمین است و (در) كتب اهل سنت از «صحاح ششگانه» تا كتب دیگر آنان، با الفاظ مختلفه و موارد مكرره از پیغمبر اكرم ـ صلی‌الله علیه و آله و سلم ـ به طور متواتر نقل شده است. و این حدیث شریف حجت قاطع است بر جمیع بشر بویژه مسلمانان مذاهب مختلف؛ و باید همة مسلمانان كه حجت بر آنان تمام است جوابگوی آن باشند؛ و اگر عذری برای جاهلان بیخبر باشد برای علمای مذاهب نیست.
(وصیت نامه امام روح الله )
از این که ماه ما ناگاه گم شد
دو دریا غصه در چشمان قم شد
خمینی کوج کرد از پلک هامان
به سر خاشاک آتش هر چه خم شد
**
زمین سر گیج شد از غیبت ماه
نجف طوفان غم شد رفت در چاه
ز کعبه تا عراق وشام وکابل
دو صد بر چین زند از اشک واز آه
**
دلم آن روز دریا بود از اشک
ز دل تا دیده غوغا بود از اشک
وچشمم را چو دیدم خواب آن روز
خمینی بود وپیدا بود از اشک
( علامه سید موحد بلخی )
دوستان سلام
[FLV]http://mostazafin.tv/images/video/resize/low_quality67khomeini-khamenei-kenia.flv[/FLV]
لینک دانلود:
کیفیت پایین
در این مدت در بین این همه اخبار و کلیپ هایی که از داعش و سوریه و .... به دستم می رسد و روحم را آزرده می کند و اعصابم را خورد، جای این کلیپ دیدنی خیلی برای بسط روحی خالی بود که الحمدلله رسید. فقط امیدوارم ترور نشود هر چند که کنیا در شرق آفریقا نزدیک سودان جنوبی و سومالی است و از غرب آفریقا و جایی که بوکوحرام و سایر شاخه های القاعده قرار دارند، فاصله دارد.
علی علی
[=&]سلام علیکم و رحمت الله وبرکاته
[/]دل حریم کبریاست
حجةالاسلام والمسلمین برهانی:
مرحوم آقای واعظزاده خوانساری که از علما و بزرگان عرفان و اهل منبر بود با امام خیلی مأنوس بود
مرحوم آقای واعظزاده خوانساری که از علما و بزرگان عرفان و اهل منبر بود با امام
خیلی مأنوس بود یک روز به من فرمود آقای برهانی امروز بیا به زیارت حاج آقا روحالله
برویم. به محضر امام رفتیم؛با توجه به سوابق رفاقتی که این دو با هم داشتند امام به او
فرمودند آقای واعظزاده ما به خاطر رفاقت با شما همیشه بهرهای را هم میبردیم چه از
مباحث علمی و چه از اشعار ادبی، تا امام این را فرمود مرحوم واعظزاده شروع کرد به
خواندن رباعی:
گیرد همه کس کمند و من گیسویت
جوید همه کس هلال و من ابرویت
در دایره دوازده برج تمام
یک ماه مبارک است آن هم رویت
امام هم فی البداهه این رباعی را در پاسخ او فرمودند:
گشود چشم نگارم زخواب ناز از هم
نظر کنید در فتنه گشت باز از هم
تو در نماز جماعت نرو که میترسم
کُشی امام و بپاشی صف نماز از هم!
بعد مرحوم واعظزاده شعر معروف مولوی را خواند که:
بشنو از نی چون حکایت میکند
وز جداییها شکایت میکند
امام در پاسخ فرمودند:
نشنو از نی کآن نوای بینواست
بشنو از دل کآن حریم کبریاست
نی بسوزد تل خاکستر شود
دل بسوزد خانه دلبر شود
منبع: برداشتهایی
از
سیره امام خمینی(س)، ج2، به کوشش غلامعلی رجایی، ص176
با سلام
لطفا کمی در زمینه اسرائیل و امام خمینی صحبت کنید.
مثلا کی و چرا امام خمینی فرمودند که اسرائیل باید نابود شود.
جتی المقدور نظر امام خمینی را مطرح کنید و اگر منابعی معرفی کنید ممنون می شوم.:Gig:
متن سخنان:
[SPOILER]
یكى از خاطرات خيلى جالب من، آن شب اوّلى است كه امام وارد تهران شدند؛ يعنى روز دوازدهم بهمن - شب سيزدهم - شايد اطّلاع داشته باشيد و لابد شنيده‌ايد كه امام، وقتى آمدند، به بهشت زهرا رفتند و سخنرانى كردند، بعد با هلى‌كوپتر بلند شدند و رفتند.
تا چند ساعت كسى خبر نداشت كه امام كجا هستند! علّت هم اين بود كه هلى‌كوپتر، امام را در جايى كه خلوت باشد برده بود؛ چون اگر مى‌خواسشت جايى بنشيند كه جمعيت باشد، مردم مى‌ريختند و اصلاً اجازه نمى‌دادند كه امام، يك جا بروند و استراحت كنند. مى‌خواستند دور امام را بگيرند.
هلى‌كوپتر در نقطه‌اى در غرب تهران رفت و نشست، بعد اتومبيلى امام را سوار كرد. همين آقاى «ناطق نورى» اتومبيلى داشتند، امام را سوار مى‌كنند - مرحوم حاج احمد آقا هم بود - امام مى‌گويند: مرا به خيابان ولى‌عصر ببريد؛ آنجا منزل يكى از خويشاوندان است. درست هم بلد نبودند؛ مى‌روند و سراغ به سراغ، آدرس مى‌گيرند، بالاخره پيدا مى‌كنند - منزل يكى از خويشاوندان امام - بى‌خبر، امام وارد منزل آنها مى‌شوند!
امام هنوز نماز هم نخوانده بودند - عصر بود - از صبح كه ايشان آمدند - ساعت حدود نه و خرده‌اى - و به بهشت زهرا رفتند تا عصر، نه ناهار خورده بودند، نه نماز خوانده بودند، نه اندكى استراحت كرده بودند! آنجا مى‌روند كه نمازى بخوانند و استراحتى بكنند. ديگر تماس با كسى نمى‌گيرند؛ يعنى آنجا كه مى‌روند، با كسى تماس نمى‌گيرند. حالا كسانى كه در اين ستادهاى عملياتى نشسته بودند - ماها بوديم كه نشسته بوديم - چقدر نگران مى‌شوند! اين ديگر بماند. چند ساعت، هيچ كس از امام خبر نداشت؛ تا بعد بالاخره خبر دادند كه بله، امام در منزل فلانى هستند و خودشان مى‌آيند، كسى دنبالشان نرود!
من در مدرسه رفاه بودم كه مركز عملياتِ مربوط به استقبال از امام بود - همين دبستان دخترانه رفاه كه در خيابان ايران است كه شايد شما آشنا باشيد و بدانيد - آنجا در يك قسمت، كارهايى را كه من عهده‌دار بودم، انجام مى‌گرفت؛ دو، سه تا اتاق بود. ما يك روزنامه روزانه منتشر مى‌كرديم. در همان روزهاى انتظار امام، سه، چهار شماره روزنامه منتشر كرديم. عدّه‌اى آنجا بوديم كه كارهاى مربوط به خودمان را انجام مى‌داديم.
آخر شب - حدود ساعت نه‌ونيم، يا ده بود - همه خسته و كوفته، روز سختى را گذرانده بودند و متفّرق شدند. من در اتاقى كه كار مى‌كردم، نشسته بودم و مشغول كارى بودم؛ ناگهان ديدم مثل اين كه صدايى از داخل حياط مى‌آيد - جلوِ ساختمان مدرسه رفاه، يك حياط كوچك دارد كه محلِّ رفت و آمد نيست؛ البته آن هم به كوچه در دارد، ليكن محلِّ رفت و آمد نيست - ديدم از آن حياط، صداى گفتگويى مى‌آيد؛ مثل اين‌كه كسى آمد، كسى رفت. پا شدم ببينم چه خبر است. يك وقت ديدم امام از كوچه، تك و تنها به طرف ساختمان مى‌آيند! براى من خيلى جالب و هيجان‌انگيز بود كه بعد از سالها ايشان را مى‌بينم - پانزده سال بود، از وقتى كه ايشان را تبعيد كرده بودند، ما ديگر ايشان را نديده بوديم - فوراً در ساختمان، ولوله افتاد؛ از اتاقهاى متعدّد - شايد حدود بيست، سى نفر آدم، آنجا بودند - همه جمع شدند. ايشان وارد ساختمان شدند. افراد دور ايشان ريختند و دست ايشان را بوسيدند. بعضيها گفتند كه امام را اذيّت نكنيد، ايشان خسته‌اند.
براى ايشان در طبقه بالا اتاقى معيّن شده بود - كه به نظرم تا همين سالها هم مدرسه رفاه، هنوز آن اتاق را نگه داشته‌اند و ايام دوازده بهمن، گرامى مى‌دارند - به نحوى طرف پله‌ها رفتند تا به اتاق بالا بروند. نزديك پاگرد پله كه رسيدند، برگشتند طرف ما كه پاى پله‌ها ايستاده بوديم و مشتاقانه به ايشان نگاه مى‌كرديم. روى پله‌ها نشستند؛ معلوم شد كه خود ايشان هم دلشان نمى‌آيد كه اين بيست، سى نفر آدم را رها كنند و بروند استراحت كنند! روى پله‌ها به قدر شايد پنج دقيقه نشستند و صحبت كردند. حالا دقيقاً يادم نيست چه گفتند. به‌هرحال، «خسته نباشيد» گفتند و اميد به آينده دادند؛ بعد هم به اتاق خودشان رفتند و استراحت كردند.
البته فرداى آن روز كه روز سيزدهم باشد، امام از مدرسه رفاه به مدرسه علوىِ شماره دو منتقل شدند كه برِ خيابان ايران است - نه مدرسه علوى شماره يك كه همسايه رفاه است - و ديگر رفت و آمدها و كارها، همه آنجا بود. اين خاطره به يادم مانده است.
[/SPOILER]
حضرت امام خميني :
از مجاهدت هاي علمي و فرهنگي علماي اسلام كه به حق از جهاتي افضل از دما شهيدان است كه بگذريم آنان در هر عصري از اعصار براي دفاع از مقدسات ديني و ميهني خود مرارت ها و تلخي هايي متحمل شده اند و همواره با تحمل اسارت ها و تبعيدها زندان ها و اذيت و آزارها و زخم زبان ها شهداي گرانقدري را به پيشگاه مقدس حق تقديم نموده اند .
« بدعت » ها كه مسئوليت مبارزه با آنها بر دوش فقها و علماي اسلام سنگيني مي كند مفاسد اعتقادي و اجتماعي هستند كه فاسقان به نام دين در دين وارد مي كنند و آن را دين مي شمارند و با اهداف و مقاصد ناپاك فكري سياسي اقتصادي به تبليغ و نشر آن مي پردازند و به مرور سياهي لشكرهايي از مردم به وجود مي آورند و هر روز فتنه اي ايجاد مي كنند و انحراف فكري و انحطاط اخلاقي در سطح جامعه به ويژه در ميان جوانان به وجود مي آورند .
مقابله با جريان هاي التقاطي غرب گرا و سكولاريستي و شرق گرا و ماترياليستي شرح و تبيين جلوه هاي مختلف فرهنگ اسلامي و ايجاد پشتوانه هاي مستحكم اعتقادي و فكري در برابر تهاجم فرهنگي دشمنان اسلام مسدود كردن مجاري نفوذ هواها و هوس ها و جلوگيري از به دام افتادن ها و ملعبه دست واقع شدن ها و در نهايت به جبهه كفر و نفاق درآمدن ها آگاهي بخشي هاي سياسي و تبيين سياست اصيل اسلامي و تفاوت آن با سياست هاي رايج و ماكياوليستي دنياي ظلم و جور جنبه هاي چهارگانه مرزباني فكري روحانيت از دين خدا به شمار مي روند .
اشاره
امام خميني(س) صاحب قلب سلیم
امام خمینی(س) یگانه شخصیتی است که به اعتراف دوست و دشمن بیشترین تأثیر را با انقلاب الهی خویش در جامعه جهانی معاصر داشته و به عنوان احیاگر ارزش های دینی و معنوی در قرن حاضر مطرح می باشد. و به واقع، زندگي پر ماجراي آن فرزانه دوران، که با عزت و سرافرازی آمد، با عزت و اقتدار به سر برد و با عزت و عظمت رفت، تجسم عيني معارف عظيم قرآني و تحقق انسان كمال يافته اي است كه مقصد و مقصود از كتاب آسماني قرآن را دريافت و پيوسته در طريق سلامت با ایمان خالصانه و عمل صادقانه به سوي نور مطلق سير نمود تا راضي و مرضي به لقاي محبوب خويش، پروردگار بي نياز نايل آمد.
آنچه در این مقاله تبيين می شود، بررسی دیدگاه حضرت امام در باره مقصد و مقصود قرآن کریم است که نیل به آن باعث عزت و سربلندی خود ایشان گشته است.
مردی كه امام(ره) بر مزارش گریست