توحید

بسمه تعالی

روح دين اسلام توحيد است و عرفان آن هم در حقيقت آميخته با توحيد است.
دين اسلام که دستور زندگي انسان و راهکار سعادت او است با توحيد زنده و کارآمد مي شود و اگر انسان بخواهد به کمال و سعادت واقعي خود که قرب به خداي متعال است برسد بايد با اين اکسير احيا شود و با روش توحيد زندگي کند.
اين روش به گستره زندگي يک انسان مومن, بسيار گسترده است, لکن در اين مجال تنها به سرفصل هايي به صورت فهرست وار اشاره مي شود تا راهگشاي سالکان حقيقت براي برنامه ريزي بهتر باشد.

تعريف سير و سلوک توحيدي:

انسان موجودي خداگونه است. خداي متعال انسان را به صورت خويش زيبا و کامل آفريد. ان الله خلق آدم علي صورته. (عيون مسائل نفس و شرح آن ، ج 1 ص 82.) و خليفه خود در زمين قرارش داد. و اذ قال ربك للملائكة اني جاعل في الارض خليفة. (بقره, 30) به خاطر همين ملائکه بر او سجده کردند, قلنا للملائكة اسجدوا لآدم فسجدوا الا ابليس. ( بقره, 34) و براي او فراوان پيامبران فرستاد با کتاب هاي آسماني, تا اين خداگونگي را از مرحله استعداد به فعليت درآورند و انسان آينه تمام نماي خدا در روي زمين گردد. در اين راستا زندگي نيز فرصتي است براي خدايي شدن و عمر انسان اگر در اين مسير هزينه نشود, خسارت خواهد بود, ان الانسان لفي خسر الا الذين آمنوا و عملوا الصالحات. انسان در زيانکاري است, مگر کساني که ايمان آورند و عمل صالح انجام دهند. (عصر, 2و3)
بنابراين هدف از سير و سلوک, خدايي شدن يا خداگونه شدن انسان و فعليت بخشي به استعداد خليفه اللهي است که از طريق توحيد و خدامحوري حاصل مي شود. از طرفي هم خدايي شدن انسان با موانعي روبرو است که عمده آن غفلت است که خود معلول عواملي مانند شيطان و نفس است. با اين مقدمه در تعريف سير و سلوک مي توان گفت: سير و سلوک رفع غفلت از ياد خدا به وسيله مبارزه با شيطان و هواي نفس و تمرين خدامحوري در زندگي و روش مراقبت از خود در راستاي خدايي شدن و تقرب انسان به خداوند است.
انسان مانند بطري اي مي ماند که ابتدا پر از هوا است و بايد در طي مراحل سير و سلوک و تهذيب نفس, آن را از خدا پر کند و هوا را از وجود خويش تخليه نمايد. سير و سلوک چنين هويتي دارد. پرکردن خود از خدا و خالي شدن از هر چه غير خدايي است.