مال

با سلام و احترام و عرض ارادت خدمت سروران
چندی پیش حدیثی شنیدم با مضمون اینکه مومن چند چیز را باید پنهان کند و بیان نکند که یکی از آنها مال و دارایی بود. حدیث رو هرچه گشتم پیدا نکردم. لطفا متن کامل و ترجمه رو در صورت امکان قرار دهید. با تشکر فراوان. اجرکم عندالله

سلام
چگونه یک نفر میتونه با وجود اینکه سرمایه ی عظیمی در اینده بدست میاره در استفاده از مال و ثروت طمع نکنه.و به اندازه مصرف کنه.مثلا درخرید ماشین یا ساختن اپارتمان یا مسافرت وذخیره کردن مال و ثروت ,طمع نکنه و این کارهارو نکنه و فقط و فقط به خدا و دعا و نماز مسجد روبیاره.و یک عمر خدارو عاشقانه عبادت کنه.و لذت داشتن مال و ثروت اونو گول نزنه و از عبادت منصرف نشه.به جای پول شمردن فقط عبادت کنه.تاجایی که میدونم عالمانی که ثروت داشتند بخشی رو برای امرار معاش درنظر میگرفتند و بقیه رو درراه خدا انفاق میکردند.ایا فقر باعث ازدیاد طمع نمیشه؟عواملی که باعث ازدیاد طمع میشه و عواملی که باعث کاهش طمع در مال و ثروت میشه رو بیان کنید.چجوری میتونیم با داشتن این همه مال و ثروت از دنیا دل بکنیم و فقط برای خدا زندگی کنیم؟

سلام.دعایی هست برای ثروتمند شدن.یه دعای درست و حسابی.میدونم همه چیز مربوطه به سعی و تلاش خود ادم.ولی توی زندگی اکثر ادمای ثروتمند همیشه یه نقطه ی عطف و یه جرقه ای هست.مثلن یکی یه زمین میخره پس فردا زمینش میافته لب خیابون قیمتش بیشتر میشه.یا یه موقع یکی یه ایده به ذهنش میرسه همونو اجرا میکنه پولدارمیشه.یا مواردی مشابه.یه دعایی که باعث اون جرقه بشه تو زندگیم.

سلام عزیزان

چند وقتی هست دنبال کار هستم کار ندارم و از لحاظ مالی هم ضعیفم ولی تحصیلاتم خوبه

دعا یا سوره و آیه ای یا دستور عملی هست که انجام بدم و خدا مال حلال زیادی به من بده؟
فقط لطفا این موضوع رو در نظر بگیرید که توی اینترنت و کتاب ها از این دعاها و نقل ها زیاد هست. اما نمیشه که همه شو انجام داد
دلیل اینکه اینجا سوالمو پرسیدم ، تا اون عزیزانی که خودشون یا اساتیدشون دعا ، سوره و ... که خیلی معتبر و دقیق باشه رو بگن

نمیدونم منظورمو رسوندم یا نه. .. خلاصه یه چیزی میخوام که صد در صد تضمینی باشه

همینطور برای شفای بیماری که درمان ندارد ( ولی کشنده نیست ) همان درخواست بالا را دارم

التماس دعا

سلام
عید بر شما مبارک
میخواستم بدونم اگر فردی قبل از سن بلوغ باعث زایع شدن حق مردم بشه (از قبیل شکستن شیشه با توپ و این چنین موارد) با رسیدن به سن بلوغ میبایست این حق رو از گردنش برطرف کنه یا نه؟
مرجع تقلیدم هم امام خامنه هستند.
ممنون

همگی ما در مورد هَنایش خوراک ناروا بر روی فرزندان خود، سخنانی شنیده‌ایم که اگر کسی به فرزندان خود خوراک ناروا و دزدی بدهد، بر روی درستی پرورش آن فرزند، هنا می‌گذارد.

اما در این‌جا دوگانگی‌ای به‌نظر می‌آید که این سخن و این دیدگاه را نادرست جلوه می‌دهد!

روزه:

روزه یک رفتار پرورشی برای آدمی است که آدمیان در هر کیشی، چند روز را روزه می‌گیرند.

این روش پرورشی دارای دو سود است:
یک، تندرستی بدنی
دوم، تندستی روانی - که منظور از روزه گرفتن، بیشتر تندرستی روانی است و این تندرستی روانی است که روی پرورش و نیکو شدن کردار مردمان هنا می‌گذارد.

روزه‌داران، اجازه‌ی خوردن خوراکی در روز‌های این ماه را ندارند؛ بدین مایه که خوردن خوراکی در روزهای ماه رمضان، ناروا است و روزه‌دار باید خود را از خوردن در این‌هنگام، محروم کند.

اگر روزه‌داری از روی اراده، خوراکی‌ای بخورد، وی کاری ناروا کرده است، کاری که توسط کیش اسلام و دیگر کیش‌ها، ناروا و حرام است.
بدین‌مایه که روزه‌داران از خوردن در روز، «محروم‌اند» و اگر از روی اراده خوراکی‌ای بخورن، کار حرامی را انجام داده‌اند که این کار، روی روزه‌ی آنان هنای نامناسب می‌گذارد و آن روش پرورشی را تا روز پسین، از بین می‌برد.
افزون بر آنکه اگر دیده شود که کسی چنین کار ناروایی را انجام می‌دهد، او شلاق می‌خورد و همچنین برای پیش‌گیری از پادافره شدن در روز رستاخیز، باید چند روز روزه بگیرد یا چند آدم را خوراک دهد.

همانند کسی که دزدی می‌کند، اگر دیده شود، پادافره می‌شود و اگر کار خود را جبران نکند، در روز رستاخیز، پادافره می‌شود.

اما اگر روزه‌داری از روی ناآگاهی و فراموشی، خوراکی‌ای بخورد، این خوراکی، هنایی بر روی روزه‌ی وی ندارد و خوردن آن خوراک ناروا، برایش روا می‌شود.
بدین‌مایه که اگر کسی نادانسته، خوراکی در روز بخورد، این خوراک - که خوراکی ناروا است، هنایی بر روی آن روش پرورشی نمی‌گذارد و نیازی نیست وی پادافره شود.

اما در دزدی، چون کسی از روی ناآگاهی و فراموشی دزدی نمی‌کند، او هموراه کار ناروایی را انجام می‌دهد.

اکنون پرسش این‌ست:

روزه نیز یک روش پرورشی است که برای آدمیان برنامه‌ریزی شده است و آدمیان با نخوردن خوراک در روزهای این ماه، اهریمن درون خود را زبون و کردار نیک خود را پرورش می‌دهند؛ اما اگر کسی در هنگام فراموشی، خوراکی بخورد، این خوراک، هنایی بر روی این روش پرورشی ندارد.

آیا در مورد خوراک دزدی نیز چنین است؟

بدین‌مایه: کسی که نمی‌داند پدر یا یکی از خویشاوندانش خوراک یا پول ناروا به او می‌دهد، آیا این خوراک یا پول، هنایی بر روی پرورش و روان آن‌کس دارد؟

برخی سخن حسین(ع) را به پیش می‌آورند که او به یزیدیان فرمود: «چون خوراک ناروا خورده‌اید، سخن روا را نمی‌شنوید»

بله این سخنی به‌جاست اما بدون‌شک یزدیان خود می‌دانستند که خوراک ناروا می‌خورند.

آنان خود می‌دانستند که دارند با نوه‌ی پیامبر می‌جنگند و مزدی که بابت پیش‌پرداخت به آنان داده شده است، مزد روایی نیست؛ مزدی برای جنگیدن با نوه‌ی پیامبر است؛ نوه‌ای که هیچ کار زشتی از او سر نزده که شایسته جنگ‌کردن باشد.

همچنین، آنان خود نان‌آور خانه بودند و اگر خوراک ناروایی خورده‌اند، دست‌رنج خود را خورده‌اند که همانگونه که گفته شد، هیچ دزدی، از روی فراموشی دزدی نمی‌کند.

یزدیان، همه‌ی این‌ها را از روی اراده و آگاهی انجام داده‌اند.

آیا دیدگاه گفته شده، درست است؟