غریزه

با سلام. خدمت اعضای محترم و مسئولین محترم سایت آسکدین.
آیا تعریف عشق یا تعریف غریزه در انگیزه ازدواج، نسبت به افراد و درجه ی معنویت، سیال هست؟
آیا ازدواجی داریم که از نوع عشق باشه؟ یعنی غریزه در آن نباشد! البته که جسمانیت همواره یک طرف قضیه هست!

با عرض سلام وادب خدمت همه كاربران گرامي

حتما تا كنون شكار حيواني مانند شير را از طريق تلوزيون ديده ايد اين حيوان براي شكار معمولا تمهيداتي در نظر ميگيرد از جمله براي رسيدن به خواسته اش سعي ميكند تا جايي كه ممكن است مخفيانه وبدون سر وصدا و ... تا بتواند به خواسته خود برسد وشكار را بگيرد ويا حتي در بين حيوانات ضعيف ترين آنها را براي رسيدن به مقصود خود انتخاب مي كند و ما اين را به غريزه حيوان نسبت ميدهيم حال سوال اين است اگر همين كار را بچه انسان وبراي گرفتن يك جوجه انجام دهد به هوش وذكاوت ارتباط پيدا مي كند اين تناقض در نوع نگرش انسان نسبت به موضوع تفكر نيست

در یک برنامه که از تلویزیون پخش میشد شنیدم نوعی پشه هست که عمرش 24 ساعت هست و تو همین 24 ساعت ازدواج و تشکیل خانواده میده و بعد میمیره! خب هدف از زندگی این پشه چیست؟! با توجه به اینکه حیوانات از منظر اسلام شعور دارند (تسبیح خدا را میگویند) چگونه عدالت خدا که شامل حال ما میشه و زندگی جاودانه پیدا میکنیم شامل حال این پشه با عمر کوتاهش نمیشود؟! آیا این منطقی هست که فقط ما عمر جاودانه داشته باشیم خب اون پشه هم اگر زبان داشت میخواست بی نهایت سال عمر کند!

با سلام. نظر به اینکه اخلاقیان از امتیازات انسان بر حیوانات به شمار می رود، انتظار می رود که اخلاق یک امر فطری باشد و نه یک امر غریزی، ولی برخی قراین چنین شبهه ای را ایجاد می کند که اخلاقیات به نحوی نازلتر در حیوانات نیز وجود دارند:

1)از نقطه نظر مباحث دینی، می بینیم که در مواردی توصیه می شود که وفا را از سگ، یا صبر را از پلنگ بیاموزیم، و این نشانگر وجود این ارزشهای اخلاقی در حیوانات است.

2)از نقطه نظر علمی، زیست شناسان، توضیح داده اند که چرا رفتار اخلاقی و اساس یا شالودۀ آن، به وجود آمد. توضیح این است که در پستاندارنی که برای میلیونها سال زندگی می کنند، مادر می خواهد فرزندان خود را زنده نگه دارد و تکثیر دهد. این یعنی مادر، شریک جنسی خود، پستاندار مرد را برگزید، که بیشتر چیزی شبیه مراقب زاد و ولد است. برای برگزیدن مردهای مراقب، خصیصۀ ژنتیک مراقب و یاری، تبدیل به خصیصۀ عمدۀ اجداد ما شد. مراقبت و یاری خصیصۀ ژنتیک که ما داریم، هر دو ناشی از مراقبت پدر و مادر از کودکان هستند. همچنین پستانداران، شامل انسانها اوّلیه، می توانستند بهتر باقی بمانند، اگر یک گروه موافق، که در آن هر کسی مراقب افراد دیگر باشد، شکل بدهند. این سرچشمۀ ژنتیک نوعدوستی، خیرخواهی و میل کلّی کمک به دیگران، است. ما اخلاقی رفتار می کنیم، زیرا ما به صورت ژنتیک صاحب یک وجدان اخلاقی هستیم که آنچه ما باید انجام دهیم، را به ما می گوید.

آیا با توجه به این دو مسئله باید اخلاقیات را اموری غریزی بدانیم یا دلیل محکمی برای فطری بودن آن، در دست هست؟