آب و برق مجانی، مسکن و موارد دیگر
ارسال شده توسط سیاوش بزرگمهر در دوشنبه, ۱۳۸۸/۱۱/۱۲ - ۰۰:۳۰انجمن:
درود بر دوستان گرامی
مرحوم امام در سه مورد علناً به لزوم رایگان شدن آب و برق – ابتدا برای کم بضاعتان-، مسکن و مواردی دیگر، اشاره نموده اند:
1- در بند سوم از «پیام 14 مادّه ای به ملّت ایران درباره ی وضعیت کشور» در آستانه ی ترک تهران به مقصد قم به تاریخ نهم اسفند ماه 1357، که از منزل آقای محمود بروجردی صادر کرده اند، آمده است:
«...من به دولت راجع به مجانى كردن آب و برق و بعضى چيزهاى ديگر فعلًا براى طبقات كم بضاعتى كه در اثر تبعيضات خانمان برانداز رژيم شاهنشاهى دچار محروميت شدهاند- و با برپايى حكومت اسلامى به اميد خدا اين محروميتها برطرف خواهد شد-سفارش اكيد نمودم كه عمل خواهد شد.»
«...من به دولت راجع به مجانى كردن آب و برق و بعضى چيزهاى ديگر فعلًا براى طبقات كم بضاعتى كه در اثر تبعيضات خانمان برانداز رژيم شاهنشاهى دچار محروميت شدهاند- و با برپايى حكومت اسلامى به اميد خدا اين محروميتها برطرف خواهد شد-سفارش اكيد نمودم كه عمل خواهد شد.»
2- در سخنرانی مدرسه ی فیضیه قم، به تاریخ دهم اسفند ماه 1357، فرموده اند:
«ما علاوه بر اينكه زندگى مادى شما را مىخواهيم مرفه بشود، زندگى معنوى شما را هم مىخواهيم مرفه باشد. شما به معنويات احتياج داريد. معنويات ما را بردند اينها. دلخوش نباشيد كه مسكن فقط مىسازيم، آب و برق را مجانى مىكنيم براى طبقه مستمند، اتوبوس را مجانى مىكنيم براى طبقه مستمند، دلخوش به اين مقدار نباشيد...»
«ما علاوه بر اينكه زندگى مادى شما را مىخواهيم مرفه بشود، زندگى معنوى شما را هم مىخواهيم مرفه باشد. شما به معنويات احتياج داريد. معنويات ما را بردند اينها. دلخوش نباشيد كه مسكن فقط مىسازيم، آب و برق را مجانى مىكنيم براى طبقه مستمند، اتوبوس را مجانى مىكنيم براى طبقه مستمند، دلخوش به اين مقدار نباشيد...»
3- در نخستین جمله ی خود در گفتگو با خبرنگار روزنامه ی اطلاعات، در کتابخانه ی مدرسه ی فیضیه به تاریخ یازدهم اسفند ماه 1357، تصریح کرده اند:
«هر چه زودتر بايد مشكل مسكن براى بىخانمانها و فقراى ايران حل گردد؛ و براى هر خانواده، مسكن مورد نيازشان تأمين شود، آب و برق براى فقرا و بىبضاعتها بايد مجانى گردد.»
«هر چه زودتر بايد مشكل مسكن براى بىخانمانها و فقراى ايران حل گردد؛ و براى هر خانواده، مسكن مورد نيازشان تأمين شود، آب و برق براى فقرا و بىبضاعتها بايد مجانى گردد.»
حال با توجه به ممکن نبودن چنین امری و محقق نشدن آن، از دوستان تقاضا دارم علت این بیانات و تأویل آن را تشریح بفرمایند؛ این بیانات، بنا بر مصلحتی بوده است یا امام از تحقق ناپذیری این وعده ها آگاه نبوده اند؟ شاید هم هیچ یک از موارد مذکور صحیح نباشد؛ لذا برای بهره مندی از دیدگاه دوستان فاضل، این پرسش را مطرح می نمایم.
با سپاس