اتحاد

با سلام و تشکر گفته میشود 11 امام نتوانستند این پرچم رو بالا ببرند و در میان مردم اتحاد ایجاد کنند. چگونه امام زمان قادر به ایجاد این اتحاد خواهد شد؟  چرا این اتحاد در زمان ائمه دیگر برقرار نشد ؟    

همان طور که مشاهده کردید ، اتحاد بین مسلیمن به جایی رسیده است که این شخص صهیونیست عصبانی شود و شیعه و سنی را مشترکا خطاب دهد و توهین کند!

اکنون سوال من از کارشناس محترم این است که واقعا چه چیزی باعث می شود ما مسلمانان آنچه که به نفعمان هست را به خوبی انجام ندهیم و گوش به فرمان ولی امر مسلمین جهان نباشیم؟

آیا حتما باید ثمره این سخنان حکیمانه را ببینیم و لمس کنیم تا به اهمیت سخن ولی امر مسلمین جهان ایمان بیاوریم؟

اگر اتحاد اسلامی بی اثر و بی فایده بود ، چرا دشمن هر روز دست به یک دسیسه می زند، وهابیت، تشیع لندنی و داعش و انتشار جعلیات و شایعه ها و شبهه ها در محیط مجازی و ...... که همه و همه مانع این وحدت شود؟

حتی دشمن با تمام این دسیسه هایی هم که می کند اقدام به هتاکی هم می کند و عصبانی می شود!

بار ها این شخص صهیونیست به امام خامنه ای توهین کرده است .....

به

امام خمینی(ره) توهین کرده است....

البته توهین نشانه بی منطقی هست !

هرچند صهیونیست های نجس و هار را چه به منطق! این را دیگر همه عالم می دانند.

حالا چرا مقابل این شیاطین وحدت نداشته باشیم؟

چرا برخی از عزیزان اهل سنت ما عربستان سعودی (یهودی) و برخی کشور ها مسئولان سفیه این کشور ها را اهل سنت می دانند؟!
چرا برخی از شیعیان ما به جریان لندنی اعتماد می کنند؟

هیچ فکر کردید این ها همه دشمن مشترک امام خمینی(ره) و امام خامنه ای و انقلاب و ملت ایران هستند ؟

دقیقا عین صهیونیست ها!

چه وجه اشتراک جالبی دارند این ها.

همه این ها هم از وحدت مسلمین می ترسند.

امام خمینی (ره) می فرمایند:

دست هاى ناپاكى كه بين شيعه و سنى در اين ممالك اختلاف مى ‏اندازد اينها

نه شيعه هستند و نه سنى هستند؛ اينها دست هاى ايادى استعمار هستند.

صحیفه امام ، ج1، صفحه 376.
وحدت مهم است

البته وحدت اسلامی به معنای کنار گذاشتن عقاید نیست....بلکه ما روی عقاید خود هستیم و ذره ای عقب نشینی نمی کنیم.....

با عزیزان اهل سنت بحث علمی هم می کنیم

اما مشت واحد مقابل دشمن هستیم.....

خوب است این جا نیز کارشناس محترم توضیحاتی در این خصوص نیز بدهند که وحدت به معنای عقب نشینی از عقاید نیست.

اتحاد، رمز پيروزي انقلاب ايران

و سرّ اينکه ايران پيروز شد براي اين بود که بين تمام افراد اتحاد بود و هيچ اين حرف ها نبود که هر کس طرف خودش بکشد. شما با هم متحد باشيد که بحمدالله هستيد و وقتي در حلقه ي اول اتحاد بود، در حلقه هاي بعد اختلاف پيدا نمي شود. شما سعي کنيد که در سرّ قلب تان چيزي مخالف الوهيت نباشد و اگر ديديد هست سرکوبش کنيد. کراراً عرض کردم که اگر انبيا در يک مکان جمع شوند با هم اختلاف پيدا نمي کنند، زيرا مقصد و هدف و مقصود، يکي و الهي است. اگر در مجلس شما توحيد واقعي به معناي واقعي آن تحقق پيدا کند قهراً افرادي که متصل به شما مي شوند اختلاف پيدا نخواهند کرد و وحدت واقعي، يعني قلب همه ي شما براي يک چيز بتپد که آن اسلام است. اگر اينطور شد خداوند شما را تأييد مي کند.[1]

اختلافات اهل سنت و علماي شيعه، دسيسه ي بيگانگان

امروز ما بايد همه پشتيبان يکديگر باشيم. اگر قشري با قشر ديگر مخالفت کند، کم کم زياد مي شود و باعث شکست خواهد بود. من اميدوارم همه بتوانيم تبليغاتي که عليه ماست خنثي کنيم و وحدت کلمه بين همه ايجاد شود و برادران اهل تسنن و تشيع با هم باشند و همين رويه دنبال شود تا بتوانيم کار کنيم.[2]

از برکات بزرگ انقلاب، وحدت شيعه و سني

اين يک برکت بزرگي است که ما را و همه ي برادرهاي اهل تشيع و تسنن را يک جا جمع کرده و همه مان براي اسلام مي خواهيم کوشش کنيم و بايد همه ما توجه داشته باشيم که مبادا يک وقت تبليغي بشود که در طول تاريخ تقريباً شده است که ما را، برادرها را از هم جدا کردند. اهل سنت را با ما جدا کردند. ما را از آنها جدا کردند. بايد اينها را توجه بکنيم. بايد ما با هم برادر باشيم. نگذاريم ديگران بيايند همه چيزمان را ببرند و ما بنشينيم سرش دعوا بکنيم سر يک چيزي که نبايد دعوا بکنيم. [3]

همدلي همه افراد و توجه به وحدت کلمه

و اگر خداي نخواسته ما با هم اختلاف کنيم و آن جهت الهي را که خداي تبارک و تعالي به ما امر فرموده است که وَ اعتَصِمـُوا بِحَبلِ اللهِ را فــرامــوش کنيـم، يـک وقـت مي بينيد که عنايت خدا کنار مي رود و ما همان خواهيم شد که بوده ايم. ما خودمان کاري نمي توانيم بکنيم. بايد ما آن مقداري که مي توانيم الهيت مطلب را حفظ کنيم و اجتماع داشته باشيم و وحدت کلمه داشته باشيم. خداي تبارک و تعالي تأييد مي کند و کارها انجام مي گيرد.[4]

حفظ وحدت کلمه و پرهيز از تفرقه

و شما را هوشيار مي کنم به اينکه از تفرقه به هر صورتي که هست پرهيز کنيد. هر چيزي که موجب تفرقه مي شود از او پرهيز کنيد. هر شعاري که موجب تفرقه مي شود از او پرهيز کنيد. هر تحصني که موجب تفرقه مي شود از او پرهيز کنيد. هر راهپيمايي که موجب تفرقه مي شود از او پرهيز کنيد. امروز شما احتياج داريد به وحدت کلمه. امروز بيشتر از ديروز احتياج داريد و فردا بيشتر از امروز. اين وحدت کلمه ي خودتان را حفظ کنيد. از خداي تبارک و تعالي تبعيت کنيد که فرموده است: وَ اعتَصِمُوا بِحَبلِ اللهِ جَميعاً وَ لا تَفَرَّقُوا همه به ريسمان بزرگ خدا که اسلام است بپيونديد و تفرقه نکنيد. تفرقه موجب اين مي شود که نتوانيد مملکت خودتان را به رشدي که بايد برسد برسانيد.[5]

آفتهاي اختلاف

من آني که به شما عرض مي کنم، امروز اختلاف بين شما جوانها اسباب اين مي شود که آن مطلب اصلي که همه ي ما داريم و اساس مملکت است، توجه بهشان نکنيد؛ به يک چيزهاي ديگري که مربوط به مملکت نيست توجه کنيد و آنها اساس را از دست شما بگيرند. اگر آنها اساس را گرفتند، نه شما و نه آن طرف را مجال ديگر نخواهد داد. الآن وقت اختلاف نيست؛ اختلاف سر هيچ! هر کس بخواهد ايجاد اختلاف بکند، توجه داشته باشيد يا آدمي است که روي نقشه، آن هم نقشه اي که خارجي ها دستش داده اند، عمل دارد مي کند و يا آدمي است که جاهل است. شما جوانها توجه بکنيد؛ ديگر امروز، روزي نيست که ما بريزيم به جان هم و ديگران استفاده را ببرند.[6]

حفظ وحدت براي دستيابي به استقلال و آزادي

من از خداي تبارک و تعالي سلامت و سعادت همه قشرهاي ملت را مي خواهم و از همه تقاضا دارم که با هم اين راه را طي کنند. اگر استقلال کشور را مي خواهيد، اگر قطع ايادي دشمنان را مي خواهيد، اگر مي خواهيد که آزاد باشيد، اگر مي خواهيد که کشور مال خودتان باشد، بياييد همه زير پرچم اسلام وَ اعتَصِمُوا بِحَبلِ اللهِ جَميعاً وَ لا تَفَرَّقُوا (آل عمران، آيه 103) امر خدا را اطاعت کنيد و از آنچه نهي فرموده است، بپرهيزيد. امر فرموده است که همه با هم اعتصام کنيد به «حبل الله». حبل الله اسلام است. صراط مستقيم، اسلام است. ريسمان بين حق و خلق، اسلام است.[7]

وحدت و اسلام خواهي، رمز پيروزي

وقتي گروهها به هم متصل شدند و مجتمع شدند و مقصد هم مقصد الهي ]باشد[ آن، مهم اين بود که در اين اجتماعات يک مقصد بود و آن خدا بود. اين يک تحول روحي بود که در ملت به اذن خدا پيدا شد و رمز پيروزي ملت ما اين معنا بود که همه حول و بر اسلام فرياد کردند. هر کس يک چيزي را نچسبيد؛ آن يک چيزي را، آن يک چيزي را. حتي آنهـا هم که حالا يک مخالفتهايي مي کنند آنها هم آن وقت مخالفت ديگر نمي کردند؛ مستهلک بودند در بين ملت. ملت مـا مجتمع شدند در کلمـه ي اسلام، در جمهـوري اسـلامي؛ مجتمـع شدند در اينکه ما اين سلسله ي فاسد را نمي خواهيم، اين مسئله الهي بود. خدا خواست اين کار بشود و اين مسئله ي الهي را ما بايد حفظش کنيم.[8]

اتحاد و انسجام، رمز پيروزي

بايد دولتهاي اسلامي از اين عبرت ببرند ]و[ بدانند که رمز پيروزي دولتها «وحدت کلمه» است و رفع اختلاف است و من اميدوارم که از اين قصه ي ايران آنها عبرت ببرند که وحدت کلمه ي يک ملت که هيچ ابزار جنگي نداشت. در مقابل آن همه ابزار جنگي که شاه داشت و همه ي دولتها هم پشتيباني از آن مي کردند، مع ذلک وحدت کلمه ي ملت ايران و اتکاي آنها به اسلام موجب اين شد که آنها را شکست دادند و دولتهاي بزرگ هم نتوانستند نگه دارند آن شاه مخلوع ايران را. اينها چيزهايي است که بايد در ممالک ديگر در آن تفکر بشود و مورد بررسي قرار بگيرد و دولتها توجه کنند به اين مسائل.[9]

جدايي توده ها از يکديگر، منشأ شکست انقلاب
امروز بايد شما معلمين، آن متعلمين، آن دانشگاهي، آن بازاري، آن روحاني، آن کارگر و کارمند، آن کشاورز و همه، بيدار باشيد که الآن نقشه دقيق تر از سابق است. سابق چون علماً به طور کلي مي گفتند که اگر اينها با هم بشوند چه خواهد شد و آن نقشه ها را مي کشيدند، حالا عيناً ديدند که شد! اينها با هم شدند و يک همچو کاري شد. يک همچو کاري که همه ممتنع مي دانستند و همه ي حسابها بر خلاف درآمد. حالا که شده است، بيشتر آنها درصدد هستند که بشکنند اين نهضت را. راه شکستنش هم همين است که شماها را از هم جدا کنند، هر کدام را به ديگـري بدبين بکنند؛ هر کدام را بـراي ديگري در يک جبهه ي مخالف قرار بدهند و آنها نتيجه ببرند. متفکرهاي ما، روشنفکرهاي ما، همه ي دانشجويان و دانشگاهيان، بدانند که نقشه اين است و آثارش را ما داريم مي بينيم. اين گروه گروه شدنها براي همين است که نگذارند اين انسجامي که بوده حفظ شود.[10]

نفی اتحاد خدا باغیر

اگر خدا با غیر خود متحد شود چند صورت دراد:

1- پس از اتحاد هر دو موجودند . باطل است و اتحاد نیست چون اتحاد یعنی دوشیی یکی شوند.

2- پس از اتحاد هر دو معدوم شوند باز هم محال است .چون اولا اتحادی نیست و ثانیا عدم بر خدا که واجب الوجود است راه پیدا میکند.

3-پس از اتحاد یکی موجود و دیگری معدوم شودکه باز هم اتحادی نیست چون شیی موجود با معدوم متحد نمیشود. علاوه بر اینکه لازمه اش این است که خدا عدم بردارباشد و این نیز محال است زیرا مستلزم امکان که از صفات ممکنات است می باشد.

پس قول اتحاد خدا با غیر در هر صورت محال است.

ر.ک. کشف المراد ، علامهحلی،بخش صفات سلبیه.