سلام علیکم،
طبق آیات 51 و 82 مائده، دوستی یا شاید اتحاد با یهودی و مسیحی درست نباشه؟ حکم چیه؟ لطفا اگر حدیث مناسب سراغ داشتید و خواستید قرار بدهید.
معاشرت با کافر بد هست درسته؟
و اینکه آیا از کسی که نمی بخشه یا کینه ای هست (مانند خیلی از کافرین و ...) آیا ما باید اصرار کنیم برای طلب بخشش؟ کما اینکه گاهی اوقات جواب میده و می بخشند حالا یا ظاهری یا واقعا! معاشرت با کسی که میگه خدا رو قبول دارم و بقیه چیز ها رو قبول ندارم (البته موحد هست، ولی معاد و نبوت و امامت رو قبول ندارد) اسم چنین کسی چیست، بی دین؟
البته ممکن است دوستی پیش بیاد. فکر می کنم که دوستی با ملحدان و منافقان خوب نباشد بخاطر همین از کلمه معاشرت استفاده کردم. در شبکه های مجازی از لفظ لیست دوستان استفاده میشه و خارجی ها را ممکن است در اون قرار بدهیم که ممکنه است اونا هم ما رو دوست بدانند آیا کسی که ما را دوست خود می دانند او هم دوست ما محسوب می شود؟ حضرت علی علیه السلام می فرمایند ناتوان ترین فرد کسی است که نمی تواند دوست بگیرد، چگونه دوستانی در حدیث مثل وصله لباس مان بگیریم؟ حدیث: سخت ترین چیزی که پیدا میشه در آخرالزمان دوست خوب و درهم حلاله. هر کس عیب ما را گفت دوست هست آیا خوب هم هست؟
من اداب معاشرت بلد نیستم
لطفا اگر کتابی میشناسید یا هرچی که به نکات کاملا جزیی هم اشاره کنه معرفی کنید(یعنی مفصل همه چی رو وضیح بده)
مثلا در جمع یکسری تفکرات غلط دارم که باعث رفتارهای اشتباه میشه ....اینها باعث میشه دیگران از من فرار میکنن
یاعزت نفسم میاد پایین.....و دیگران فکر میکنن شاید من ختر بدی هستم یا اسکیزوفرنم و ...
یکی از اشتباهاتم رو خودم پیدا کردم یکیش بیش مسولیت دهی به خود یعنی مسولیت اینکه دیگران چه فکر و چه کاری میکنند رو به خودم میدم !!!!
دومیش این هست که زیاد به مردم نگاه میکردم و همه چیو به خودم ربط میدادم !
من اصلا نمیدونم تو کدوم موضع چه فکری باید داشته باشم !!!
خب هرکس باید اینجور چیزهارو از مادر و پدرش یاد میگرفت ولی من مادرم خودش بلد نیست
سلام وخسته نباشیدخونه ی ما چسپیده به خونه ی مادرشوهرم ودر خونشون توحیاط ما باز میشه وتقریبا روزی پنج شش بار همدیگرو می بینیم شوهرم از سر کار که میاد بعد نهار دوساعت میخوابه واز ساعت 4تا ده شب خونه ی پدرش می مونه بچه هام هم همینطور وشب موقع خواب بر میگرده گاهی من هم باهاش میرم ولی چون حرفاهای خوشایندی نمیشنوم وباهام با کنایه صحبت میکنن که دیگه دلم نمیخواد خیلی برم پیششون میحواستم بپرسم که اگه رفت وآمدم رو کمتر کنم وبچه هامو محدود کنم که کمتر برن آیا کار اشتباهیه ؟؟میدونم مادرشوهرم برای پسرش زحمت کشیده بزرگش کرده من بهشون بی احترامی نمی کنم ولی میخوام ارتباطم رو کمتر کنم تا کمتر اذیت بشم تو هشت سال زندگی کنارشون تا بحال یه بارم بهشون بی احترامی نکردم ودر برابر تمام حرفها تمسخرها سکوت کردم امکان جابجایی مون هم وجود نداره.
