محاسبه

سلام

وقت همگی بخیر

دوستان مدتیه سوالی در خصوص خودم ذهنمو مشغول کرده که متاسفانه در پیدا کردن جوابش ناتوان موندم ... چند دقیقه قبل ایده مطرح کردش در اینترنت به ذهنم رسید پس با سرچ کردن "مرج سوالات دینی" در گوگل به سایت شما لینک شدم ... امیدوارم بر سر برادر کوچکترتون منت بزارید و منو راهنمایی کنید ... انشاالله که همیشه در پناه خدا باشید

سوال من از این قراره :

زندگی من حد فاصل سال های 89 تا نیمه اول 91 شدیدا" بحران زده بود ، به نحوی که علی رغم موفقیت های سال های قبل و شناخت خودم و اعتماد به نفس بالا از پس مشکلات بوجود اومده بر نمیومدم و کاملا" خود باخته و ناامید شده بودم ، یادمه یه بار با نا امیید تمام با خودم قرار گذاشتم که برای آخرین بار برای حل مشکلاتم تلاش کنم و در غیر اینصورت راه زندگیم رو عوض کنم و همه چی رو از نو شروع کنم ... روزهای اول تلاشم که خیلی هم نا امید بودم شاید بی اختیار به سمت قرآن کشیده شدم و استخاره کردم ناخودآگاه تو ذهنم موضوعی گذشت که " راه حرف زدن با خدا قرآنه " ... کم کم قرآن خوندن و بعد از اون نماز خوندن [ هر دو یواشکی] شد یکی از عادت های زندگیم ... خیلی زود نه فقط مشکلاتم حل شد بلکه به شکل خیلی محسوس و قابل لمسی با سرعت خیلی زیاد شروع به پیشرفت کردم ... به نحوی که طی سال های نیمه دوم 91 تا امروز کاملا" مستقل شدم و روی پای خدم ایستادم و البته تنها زندگی می کنم ... از چند وقت پیش احساس می کنم دیگه ارتباط سابق رو با خدا ندارم ... انگار صدام دیگه شنیده نمیشه ... انگار خدا از من دور شده ، یا بهتره بگم من از خدا دور شدم ... سوالم اینه چطوری می تونم دوباره با خدا باشم ؟ چطوری می تونم دوباره به خدا نزدیک بشم ؟

ممنون میشم راهنماییم کنید

با سلام به همه ی دوستان روزه دار و التماس دعا از همتون مخصوصا هر وقت حال و صفایی بهتون دست میده

یک جوانی مجرد و تحصیل کرده رو در نظر بگیرید که در شرف کسب شغل و ازدواج هست و از طرفی زمینه ی جهاد و شاید شهادت در راه اسلام رو هم داره.
از یک طرف روایات عجیبی از جهاد و مقام شهدا رو داریم و از طرفی ادم همیشه دنبال بهترین هست و با خودش میگه نکنه بشه با زندگی عارفانه و عاشقانه به مقامی بالاتر از شهدا هم رسید.

از یک طرف میگه تجربه و علمی دارم که میشه در راه خدمت به مسلمین بهره برداری بشه و از طرفی هم وظیفه ی جهاد و دفاع در برابر دشمنان اسلام او رو نگران می کنه.

از سویی می گه نکنه ورود به زندگی و گرفتاری های دنیا او رو مغلوب کنه و با گذر سن دیگه نتونه به جهاد حتی فکر کنه ،مثلا نگران بیوه شدن همسر و یتیمی فرزندان ایندش باشه و پول و خونه و.....و از طرفی اینم هست که محبوب ترین عاقبت هر زندگی در نزد خدا شهادته.

در شرایطی که زمینه ی هر دو اقدام وجود داشته باشه کدوم رو صلاح می بینید؟

سلام
مدتیه به دلایل مشغله فراوون، کم کم از دعا خوندن و قران خوندن فاصله گرفتم و فقط می رسم نماز واجبم رو، اونم بصورت عجله ای بخونم...درحالی که قبلا دعا و قران میخوندم و قران حفظ میکردم و تفسیر مطالعه میکردم و تا فرصتی می یافتم مطالعه دینی داشتم...اما چند وقتیه به این روال عادت کردم و حتی اگه فراغتی هم پیدا کنم باز هم اصلا کششی ندارم که سراغ مستحبات و مطالعه دینی و این چیزها برم... خلاصه به همین دلیل خیلی از خداوند دور شدم و اصلا حس و حال معنوی از درونم پر کشیده..
چیکار کنم که دوباره به خداوند نزدیک بشم و حال و هوای معنویم رونق پیدا کنه؟
چند بار هم امتحان کردم که دوباره هرشب قران بخونم ومستحبات انجام بدم اما یک شب انجام میدم باز شب بعد یا فرصت نمیشه و یا متاسفانه حس و حالش رو ندارم...

راهنماییم کنیم چیکار کنم... اصلا حال و هوای معنوی از وجودم پرکشیده...