خواستگار

سلام،وقت بخیر
من در خانواده بسیار مذهبی و شهر مذهبی بزرگ شده ام با توجه به اینکه طبق فتوای مرجع تقلیدم امام خامنه ای تراشیدن ریش حرام است ، آیا خواستگاری که ریش خود را می تراشید همین عمل او می تواند باعث شود که برداشت شود که تقید زیادی به مسائل دینی ندارد که این عمل حرام را انجام می دهد؟

سلام خسته نباشید.
من خواستگاری دارم که خیلی دوسش دارم و پدرومادرم با ازدواجمون مخالفن چون پدر و مادرش فوت کردن...
خواستگارای خیلی خیلی بهتر از اون هم داشتم که دکتر و وکیل و... بودن اما من دلم با اون خواستگارم بود و ردشون کردم...
بنظرتون بهش تا اخر امسال زمان بدم که نظر پدرو مادرمو جلب کنه و اگه نکرد من دیگه نمیتونم منتظرش باشم خوبه؟؟؟
من پدر و مادرم خیلی واسم عزیزن نمی خوام برنجونمشون

سلام... مدتهاست که مطالب فوق العاده این انجمن پر خیر و برکت رو میخونم و استفاده میکنم...
اکنون، نیازمند راهنمایی هستم:
دو ماه اخیر، درگیر بررسی یکی از خواستگارانم بودم و داشتیم مراحل شناخت رو طی میکردیم...ایشان بسیار شوخ بودند و یکی از دلایل جذابیت ایشون هم برای من همین بود.
کلا همه چیز خیلی مناسب بود و من هم جواب ضمنی ام مثبت بود... تا اینکه حرفهایی از طرف ایشان زده شد که من را نسبت به صداقت ایشان مشکوک کرد... حرفهایی که میزدنند با حرفهایی که در ابتدا زده بودند منطبق نبود... شاید چون فکر میکردنند من جوابم مثبت است داشتند زیر قولهایشان میزدنند(مثلا درباره تحصیل من و...) از طرف دیگر رفتارهایشان شبیه قیمتگذاری روی من و چانه زدن بود... از طرفی احساس توهین و رنجش میکردم و از طرف دیگر نگران آینده بودم
...
به هر حال الان موضوع کات شده است و من خیلی اوقات سختی را میگذارنم...
از طرفی دائما به تشخیص درستم شک میکنم و فکر میکنم نکند اشتباه کرده باشم...
از طرف دیگر وابستگی ام خیلی زیاد شده بود... نمیتوانم دست از دوره وقایع و فکر کردن بردارم... احساس گناه میکنم... داشتم تاپیک درباره شوخی را میخواندم و از احساس گناه (این فکر که چون با ایشان خندیده ام، گناه کرده ام و الان دارم تاوان میدهم) دست از سرم بر نمیدارد...
همین هفته خواستگار دیگری داشتم ولی حتی فکر کردن به آن باعث احساس چندشم شد... احساسات متناقضی دارم... از طرف حوصله و انرژی روانی مواجه شدن با مرد دیگر را ندارم و از طرف دیگر احساس درونی تعهد نسبت به فرد قبلی را هنوز دارم!...
یکی از دیگر از مشکلاتم نگرانی از دیر شدن ازدواجم است...
دائما مینشینم به گناهانم فکر میکنم و این فکر که اگر پاکتر و باتقواتر بودم این بلاها سرم نمی آمد و همسر با ایمان و باتقوایی پیدا میکردم، رهایم نمیکند...
سعی میکنم با دعا و نماز و... خودم را آرامتر کنم و تا حدودی هم موثر است، اما...

دو سوال اصلی دارم:
1- آیا فکر کردن من به این آقا گناه است؟... چطور خودم را از این گناه رها کنم؟
2- آیا خندیدن و شوخی با خواستگار(در صورتی که من یا طرف مقابل آدم شوخی هستیم و در غیر اینصورت نمی توانیم شخصیت واقعی مان را به طرف مقابل بشناسانیم،) حرام است؟ محدوده آن چیست؟