ریش

بسياري مراجع ، فتوا به حرمت ريش تراشي داده اند و گويا فرقي در حرام بودن، بين تراشيدن تمام صورت و يا قسمتي از صورت نگذاشته اند!! ريش به قدري در اسلام اهميت دارد كه اگر كسي ريش ديگري را بكند طوريكه ريش او به طور كلي از بين برود ، بايد ديه كامل بپردازد و اگر قسمتي از ريش روييد و قسمت ديگر نروييد ، بايد يك سوم ديه را بدهد. از امام صادق نقل شده است كه اميرالمؤمنين در مورد كسي كه ريش ديگري را از بين ببرد به طوريكه اصلا نرويد ، حكم كردند كه بايد ديه كامل بپردازد و اگر قسمتي از آن روييد بايد يك سوم ديه را بپردازد. امام خميني هم در تحرير الوسيله ، ج 2 ، بحث ديه موي سر و ريش ، همين فتوي را می دهد.

اما چرا ؟ علت حرام بودن ريش تراشي چيست؟؟ دلايل فرا علمي آن را در احاديث زير بيابيد.

رسول خدا فرمود: پروردگار من دستور به گذاشتن ريش و كوتاه كردن سبيل داده است. و نيز فرمود : سبيل هايتان را كوتاه نماييد و محاسن (ريش) خود را بلند نگاه داريد و خود را شبيه يهوديان مگردانيد.

و باز هم به نقل از او : مجوسان ريش هاي خود را مي تراشند و سبيل ها را بلند نگه مي دارند .ولي ما مسلمين سبيل هاي خود را كوتاه و محاسن را بلند نگه مي داريم و داشتن ريش و كوتاه كردن سبيل مطابق با فطرت انساني ست.(؟؟؟؟!!!؟؟؟؟) و فرمود كسي كه خود را شبيه غير مسلمان در آورد از ما نيست.

رسول خدا:

محاسن را از ته زدن يك نوع مثله است و كسي كه خود را شكنجه و اذيت كند لعنت خداوند بر او باد .

ده عمل زشت و گناه باعث نابودي قوم لوط شد ، كه دو عمل از آنها تراشيدن ريش و بلند كردن سبيل ها بود .

شانه زدن ريش ها ، رزق و روزي را زياد مي كند .

مو و (ريش) زيبا لباسي است كه خداوند داده ، بنابراين آن را گرامي بداريد.

حبابه والبيه مي گويد :حضرت علي را جلوي لشكري ديدم در حالي كه با تازيانه دو سري فروشندگان ماهي بي فلس را كه فروش آنها حرام بود ، مي زد و مي فرمود : اي فروشندگان ماهي هايي كه مسخ شده بني اسرائيل اند و اي لشكر بني مروان.

فرات بن احنف سؤال كرد: لشكر بني مروان جه كساني هستند؟؟حضرت فرمود: آنها گروهي بودند كه ريش هاي خود را مي تراشيدند و سبيل هاي خود را تاب مي دادند و در اثر اين دو گناه مسخ شدند و به شكل حيوانات در آمدند.

از امام صادق منقول است:

شانه كردن موي سر و ريش غم و غصه و وبا را از بين مي برد.

شانه كردن ريش دندانها را محكم مي كند.

شانه كردن موي سر( و ريش ) بلغم را دفع مي كند و باعث از بين رفتن فقر و درد مي شود. و نيز ايشان در تفسير آيه 31 سوره اعراف كه مي فرمايد : زينت خود را در هنگام مسجد رفتن همراه داشته باشيد ، فرمود : شانه كردن ، مو (و ريش) را زيبا مي نمايد و باعث بر آورده شدن حاجت مي گردد.

و اينبار در مورد اندازه ريش از امام صادق منقول است كه : كسي كه ريش او بلند تر از يك قبضه دست باشد ، جايگاهش در جهنم خواهد بود.

و اما سبيل و عواقب بلند نگه داشتن آن(؟؟؟!!!؟؟؟)

رسول خدا فرمود:

سبيل خود را بلند نگه نداريد زيرا شيطان آنجا را جايگاه خود قرار مي دهد و در آنجا مخفي مي شود.

يا علی ، كسي كه سبيل خود را كوتاه نكند ، مسلمان واقعي نيست ، شفاعت ما شامل حال او نمي شود ، هميشه مورد لعن خدا و فرشتگان است ، دعاي او اجابت نمي شود و در هنگام قبض روح با سختي روحش از بدن جدا مي شود ، عذاب او در قبر بسيار سخت است ، براي هر موي سبيل مارها و عقرب ها بر او مسلط مي شوند ، تا قيامت در قبر عذاب مي شود و هنگامي كه از قبرش خارج مي شود در پيشانيش نوشته شده كه اين شخص اهل جهنم است.

تمام مطالب گفته شده از كتاب پاسخ به پرسش هاي جوانان ج اول نوشته اسدالله محمدي نيا گرفته شده است كه تمامي منابع مورد استفاده در پا ورقي اين كتاب ذكر شده جهت اطلاع بيشتر مي توانيد رجوع كنيد.

با نام و یاد دوست

سلام

یکی از کاربران سایت سوالی داشتند که مایل نبودند با آیدی خودشون مطرح شود

لذا با توجه به اهمیت موضوع، سوال ایشان با حفظ امانت جهت پاسخگویی توسط کارشناس محترم سایت در این تاپیک درج می شود:

آیا تیغ زدن و تراشیدن مو هایی که در صورت (مثل روی چانه و دم خط) در دوران بلوغ رشد می کند حرام است؟ آیا حکم تراشیدن ریش و سبیل را دارد؟

[="Times New Roman"][="Black"]سلام و عرض ادب و احترام خدمت دوستان عزیز..:Gol::Gol::ok:
چند روز پیش توی ایستگاه راه آهن یه غرفه کوچک کتاب بود ، که یه کتاب کوچک درباره ریش تراشی بود خریدم خوندمش خیلی جالب بود و خوشم اومد ، تصمیم گرفتم این کتاب رو در چند پست برای شما هم بزارم.:ok:

------------------------------------------------------------
نام کتاب : ریــش تــراشـــی – فوائد داشتن ریش و علت حرام بودن تراشیدن آن
مولف: اسدالله محمدی نیا
ناشر: سبط اکبر (ع)
نوبت چاپ: یازدهم – 1392
تیراژ: 3000 نسخه
چاپ: گلها
لیتوگرافی: پرتو
تعداد صفحات : 48
قیمت : 1000 تومان
------------------------------------------------------------
فلسفه حرام بودن ریش:

همه مراجع عالیقدر فتوی به حرمت ریش تراشی داده اند و فرقی در حرام بودن بین تراشیدن تمام صورت و یا قسمتی از صورت نگذاشته اند.
در عین حال عده ای سوال می کنند که علت حرام بودن ریش تراشی چیست؟
در این بحث به صورت فهرست وار ضررهای جسمی و روحی آن گفته خواهد شد و قبل از آن تاریخچه ای از ریش گذاشتن و تراشیدن آن بیان خواهد شد.

تاریخچه ای از ریش گذاشتن:

وقتی تاریخ ریش گذاشتن بررسی می شود ، یک نوع افراط و تفریط در آن بوده ، به طوری که عده ای ریش خود را آنقدر بلند می کردند
که به زمین کشیده می شد و افرادی را اسیر جمع آوری آن از زیر دست و پا می کردند.
درمقابل برخی ریش خود را از ته می زدند ، اسلام که روشش بر اساس استدلال و منطق است ، این دو طریق را مطرود اعلام کرد و
راه اعتدال و میانه روی را بر اساس آیه 143 سوره بقره و روایات متعدد برگزید و اکنون به نمونه هایی از آن در تاریخ توجه فرمایید.

ریش در شریعت حضرت موسی (ع):

عبرانیان از زمانهای بسیار قدیم ریش می گذاشتند و بر طبق شریعت حضرت موسی (ع) مجاز به تراشیدن ریش نبودند و
کندن ریش نزد آنان علامت تحقیر و بی احترامی بود.
حضرت موسی (ع) با مردانی از بنی اسرائیل به کوه طور رفت و دستور فرمود که بعد از دعای من آمین بگویید.
از جمله دعاهای حضرت نفرین بر کسانی بود که ریش خود را می تراشیدند.

سلاطین و علماء:

سلاطینی از بابل ، آشور ، ایران و یونان قدیم ریش خود را فر می دادند و در مجسمه های داریوش بزرگ و حکمائی مانند افلاطون ، ارسطو و سقراط این موضوع مشهود است.
برخی فراعنه مصر سنگهای قیمتی و مروارید به ریش خود می آویختند و آن سنگها را مانند خنجر ، نوک تیز می کردند و گاهی با آن سنگها ریشها را اصلاح می کردند.
معروف است که ریش سلطان سنجر آنقدر طول و عرض داشت که زمان شکار و تیراندازی غلامان می دویدند و ریش شاه را که به زمین می رسید
با پارچه ای بسته و به پشتش گره می زدند.
ریش فتحعلی شاه قاجار و درباریانش آنقدر بزرگ بود که در زمان تیراندازی آن را می بستند.
زمانی ریشها را شکل خاصی مانند توپی ، دم کبوتری ، مربع و مستطی می دادند.
«عباد» برادر «عبیدالله بن زیاد» ریش طویلی داشته و «ضیاء الدین قزوینی» استاد «سعدالدین تفتازانی» ریشش آنقدر طولانی بود که
به کفشهایش می رسید و در خواب آن را کیسه می کرد و چون بر مرکب سوار می شد ، باد آنرا متفرق می نمود و مردم را متوجه خود می ساخت.
مردم یونان و روم قدیم هم ریش داشتند ، اما کم کم در ایام شادی ریش تراشی معمول گردید. اما نزد ایرانیان ریش مرسوم بوده است.
اولین کسی که فرمان ریش تراشی را دسته جمعی صادر کرد «اسکندر مقدونی» بود و دومین نفر که این دستور را داد «فیلیپ هفتم» در اسپانیا
و سومین نفر «پطر کبیر» در روسیه بود و او چنان سخت گرفت که کسانی را که دارای ریش بودند ، جریمه می کرد و چهارمین نفر «شاه عباس صفوی» در ایران بود.

احترام ریش نزد درویشان:

قلندران و درویشان در عراق موی سر و ابرو را می تراشیدند و در ایران تاری از موی ریش و سبیل را به عنوان ارادت و دوستی و مردی
و یا برای شرط نذر برای یکدیگر ارسال می کردند و یا گرو می گذاشتند.
در یک دوره طولانی اگر ریش کسی را می کندند ، آنقدر توهین آمیز بود که مرگ را بر آن ترجیح می داد و
ریش داشتن را مورد احترام قرار می دادند ، و چه بسا بعضی دولت ها ریش انسان های مجرم را می تراشیدند و
تبعیدش می کردند و یا پیاده و سواره در شهر در معرض تماشای عموم قرار می دادند.

داشتن ریش سیره انبیاء (ع) و دانشمندان اروپایی:

سیره انبیاء و ائمه اطهار (ع) و اولیاء الهی و علماء ، گذاشتن ریش بود و از تراشیدن آن نفرت داشتند و در بین دانشمندان جهان
از جمله اروپا و سلاطین بسیاری از آنها به پیامبران در ریش گذاشتن اقتدا می کردند.
از جمله داشنمندان اروپایی که ریش داشته اند و عکسهایشان در کتابها و موزه ها موجود است ، عبارتند از :
پاستور فرانسوی ، ماریونی ( مخترع ماشین چاپ ) ، کوری پیر ( فیزیک و شیمی دان فرانسوی کاشف رادیوم ) ،
تارنیه ( بزرگترین استاد معالجه امراض ) ، لوکاس شامپیو نبر ( نخستین کسی که عمل فتق را انجام داد ) ،
دکتر پروفسور امیل ( مکتشف سرم معالجه دیفتری ) ، لیستر ( جراح انگلیسی ) ،
ژیرار ( مخترع بهترین ماشین های بافت کتان ) ، گرام زنوپ ( الکتریسین بلژیکی و مخترع دینام های صنعتی برق )[/][/]