قالَ امام حسین (ع):
هر کس خداوند متعال را با صداقت و خلوص٬ عبادت و پرستش نماید٬ خدای متعال او را به بهترین آرزو هایش می رساند و امور زندگی اش را تامین می نماید.
قالَ امام حسین (ع):
خدایا! چنان ترسان خودت کن که گویا می بینمت، و به پرهیزگاری از خویش خوشبختم گردان، و به واسطه ی نافرمانی ات بدبختم مکن، و در سرنوشت خود خیر برایم مقدّم کن ،و مقدّرات را برایم مبارک گردان، تا چنان نباشم که تعجیل آنچه را تو به تأخیر اداخته ای بخواهم، و نه تأخیر آنچه را تو پیش انداخته ای.
" مَنْ قالَ بَعدَ صَلوةِ الْفَجْرِ و بَعدَ صَلوةِ الظُّهرِ اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد و اَلِ مُحَمَّد وعَجِّل فَرَجَهُمْ لَمْ یَمُتْ حَتّی یُدْرِکَ الْقَائِمَ مِن اَلِ مُحَمَّد صلی الله علیه و آله و سلم؛ "
هر کس پس از نماز صبح و نماز ظهر بگوید: " اللّهم صلّ علی محمّد و آل محمّد و عجّل فرجهم "، از دنیا نمیرود مگر آن که قائم آل محمد (صلی الله علیه و آله) را درک میکند.
منابع:مستدرك الوسایل ج 5 ص96 و بحارالانوار ج 83 ص 77 و...
قال رسول الله (صلی الله علیه وآله وسلم )
[=Arial Black]«السعادة،کل السعادةطول العمر فی طاعةالله عز وجل ؛خوشبختی ،همه خوشبختی ،طولانی بودن عمر است ،عمری که انسان در طاعت الهی صرف کند .»
:Gol::Gol::Gol::Gol::Gol:
[=Century Gothic] یقین کامل را از خدا بخواهیم
[=Century Gothic]در اصول کافی دعایی از قول رسول خدا (ص)وارد شده که فرمودند: این دعای من وهمه ی پیامبران است .
[=Century Gothic]«اللهم انّی اسئلک ایمانا تباشر به قلبی ویقیناصادقا حتی اعلم انه لن یصیبنی الا ما کتبت لی ورضنی من العیش بما قسمت لی یا ارحم الراحمین ؛خداوندا !از تو ایمانی می طلبم که دلم با آن همراه باشد ویقین راستینی می خواهم تا بدانم به من نمی رسد مگر آن چه برای من نوشتی وتقدیر فرمودی وخوشنودگردان مرا در زندگی به آن چه برایم قسمت و روزی فرمودی ای مهربان ترین مهربانان.»
[=Century Gothic]الهی سینه ای ده آتش افروز در آن سینه دلی وآن دل همه سوز
[=Century Gothic]با دلی سوزناک وقلبی دردناک با خدای خود راز ونیازداشته باش وبگو ،خدای من ،به فریادم برس از دست خودم ،از شّر نفس وخودیتم ،از این دشمنی که «قد استکلب علیّ»به من حمله وراست.
[=Century Gothic]کتاب توحید شهید دستغیب ص 259- 260
:Gig::Gig::Gig::Gig::Doaa:
امام صادق (ع) : شیطان گفته همه مردم در قبضه حکومت من هستند جز 5 کس : 1.کسی که با نیت صحیح در هر کاری بر خدا توکل کند.2.آنکه شبانه روز به هنگام ثواب و خطا بسیار یاد خدا باشد.3.کسی که هرچه برای خود می پسندد برای دیگران هم بپسندد.4.آنکه به هنگام مصیبت صبر کند.5.کسی که به قسمت الهی راضی باشد و غم روزی نخورد. نصایح صفحه 225
1. قال الامام علي - عليه السّلام - : التّوبةُ ندمٌ بالقَلبِ و اسْتِغفارٌ باللّسانِ و تركٌ بالجوارح و اِضمارٌ ان لا يَعودَ. «تصنيف غرر الحكم، ص 194، ح3777» امام علي - عليه السّلام - فرمود: توبه عبارت است از: پشيماني قلبي از انجام گناه و استغفار و طلب آمرزش با زبان و ترك گناه با اعضاء و جوارح و تصميم به اينكه ديگر آن گناه را انجام ندهد. 2. قال الامام الباقر - عليه السّلام - : انّ اللهَ اشدُّ فَرِحاً بِتَوبَةِ عبدِهِ مِن رجلٍ اضلَّ راحلَتَهُ و زادَهُ في ليلَةٍ ظلماءَ فَوَجدهما. «اصول كافي، ج4، ص 180» امام باقر - عليه السّلام - فرمود: همانا خداوند به بازگشت و توبة بندة خود، شادمان تر از شخصي است كه در شب تاريك مركب و زاد و توشة راه خود را گم كرده بود و سپس پيدا مي كند. 3. قال الامام علي - عليه السّلام - : مَنْ تابَ تابَ اللهُ عليهِ و اُمِرَت جوارِحُهُ ان تستَرَ عليه و بقاعُ الارضِ ان تَكتَمَ عليه و اُنسيتِ الحفَظةُ ما كانَتْ تكتُب عليهِ. «بحارالانوار، ج 6، ص 28» امام علي - عليه السّلام - فرمود: هر كس توبه كند و به سوي خدا بازگردد خداوند نيز به سوي او بازگشت مي كند، به اعضاء و جوارحش دستور داده مي شود گناهان او را بپوشانند، به نقاطي از زمين كه در آن گناه انجام داده نيز دستور داده مي شود كه گناه و سرّ او را مخفي كنند و فرشتگانِ نويسندة اعمال نيز گناهان و كردارِ او را فراموش مي كنند. 4. قال الامام علي - عليه السّلام - : الذّنوبُ الدّاءُ و الدّواءُ الاستغفارُ و الشّفاءُ ان لا تعودَ. «تصنيف غرر الحكم، ص 194، ح3778» امام علي - عليه السّلام - فرمود: گناهان درد و بيماري هستند، دواي آنها استغفار است و شفاي كامل وقتي حاصل مي شود كه ديگر آنها را مرتكب نشود. 5. قال الامام علي - عليه السّلام - : ... ان الاستغفارَ درجةُ العلّيّين و هو اسمٌ واقعٌ علي ستّة معانٍ: اولّها: النّدَمُ علي ما معني و الثاني العزمُ علي تركِ العَودِ اليهِ ابداً و الثالّث... . «بحارالانوار، ج 6، ص 36» امام علي - عليه السّلام - فرمود: ... استغفار و طلب آمرزش از درجات عليين است و داراي شش شرط مي باشد: اول اينكه شخص توبه كننده از (گناهان) گذشته خود پشيمان باشد. دوم اينكه عزم و تصميم جدي بر عدم بازگشت به سمت گناه داشته باشد. سوم اينكه حقوق مردم را به آنها بازگرداند. چهارم اينكه تمام واجباتي را كه ترك كرده و حقوقي كه از خدا بر گردن اوست به جا آورد. پنجم اينكه گوشتهائي را كه از حرام بر بدنش روئيده با گريه و انابه آب كند تا گوشت جديد برويد و ششم اينكه سختي طاعت و عبادت خدا را بر جسمش بچشاند، همان طور كه شيريني معصيت را چشانده است و بعد از تحقق آن شرائط، استغفار كند. 6. قال رسول الله - صلّي الله عليه و آله - : ليسَ شيٌ احبُّ الي اللهِ من مؤمنٍ تائبٍ او مومنةٍ تائبةٍ. «بحارالانوار، ج 6، ص 21» رسول خدا - صلي الله عليه و آله - فرمود: هيچ چيزي نزد خداوند محبوبتر از زن يا مرد مومني كه توبه كند، نمي باشد. 7. قال الامام الصادق - عليه السّلام - : انّ الله يُحِبُّ العبدَ ان يَطلُبَ اليه في الجرمِ العظيمِ و يُبغِضُ العبدَ أن يستَخِفَّ بالجرمِ اليسير. «اصول كافي، ج4، ص 180» امام صادق - عليه السّلام - فرمود: همانا خداوند دوست مي دارد بنده اي را كه در گناهان بزرگ از او طلب آمرزش مي كند و دشمن مي دارد بنده اي را كه گناهان كوچك خود را ناچيز مي شمارد. 8. قال الامام علي - عليه السّلام - : النّدمُ اَحدَ التَّوبَتين. «مستدرك الوسائل. ج 2، ص 346» امام علي - عليه السّلام - فرمود: پشيماني از گناه يكي از روشها و اقسام توبه و استغفار است. 9. قال رسول الله - صلّي الله عليه و آله - : مَن لَم يَندُبْ علي ذَنْبٍ يَرتكبُهُ فلَيسَ بمومِنٍ و لَمْ تَجِبْ لَهُ الشَّفاعَةَ. «وسائل الشيعه، ج 6، ص 266» رسول خدا - صلّي الله عليه و آله - فرمود: كسي كه به خاطر گناهي که مرتكب مي شود، توبه نكند، مؤمن نيست و شفاعت شامل حال او نمي شود. 10. قال الامام علي - عليه السّلام - : مَن اُعطي التوبَةُ لَمْ يحرُمِ القبول و مَنْ اُعطي الاستغفار لم يحرمُ المغفرةَ. «بحارالانوار، ج 69، ص410» امام علي - عليه السّلام - فرمود: كسي كه توفيق توبه به او داده شود محروم نمي شود از قبولش و كسي كه استغفار و طلب آمرزش كند از آمرزش پروردگار محروم نخواهد شد.
11. قال النبي - صلّي الله عليه و آله - : التّائبُ من الذّنبِ كمَن لا ذنبَ لَهُ. «بحارالانوار، ج 6، ص 21» رسول خدا - صلّي الله عليه و آله - فرمود: كسي كه از گناه خويش توبه كند همانند كسي است كه گناهي ندارد.
12. قال الامام علي - عليه السّلام - : تركُ الخطيئةِ اَيْسَرُ مِنْ طَلَبِ التّوبَةِ و لَمْ مِنْ شهوةِ ساعَةٍ اورثَتْ حزناً طويلاً. «مجموعة ورّام، ص 363» امام علي - عليه السّلام - فرمود: ترك گناه آسانتر از درخواست توبه از پروردگار است و چه بسا لذت ساعتي شهوتراني، موجبِ يك عمر پشيماني خواهد شد.
13. قال الامام علي - عليه السّلام - : تَعَطَّروُا بالاستغفارِ، لا تَفضَحُكُم روائِح الذُّنوبِ. «بحارالانوار، ج 6، ص 22» امام علي - عليه السّلام - فرمود: به وسيلة استغفار و توبه خويشتن را معطر و خوشبو سازيد، تا بوهاي زننده و نامطبوع گناهان رسوايتان نسازد.
14. قال الامام الصادق - عليه السّلام - : اذا اَذْنَبَ الرّجلُ يخرُج في قلبِهِ نكتَةٌ سَوْداءُ فاِنْ تابَ انْمَحَت و ان زادَ زادَتْ حتّي تغلِبَ علي قلبِهِ فَلا يفلِح بعدَها ابداً. «بحارالانوار، ج 70، ص 327» امام صادق - عليه السّلام - فرمود: زماني كه انسان گناهي را مرتكب شود نقطه اي سياه در قلب و روح او ايجاد مي شود، اگر توبه كند پاك مي شود و اگر بر گناهان خود بيفزايد بر آن سياهي نيز افزوده مي شود تا جائي كه تمام قلب او را فرا گيرد که بعد از آن هيچ گاه رستگار نخواهد شد.
15. قال الامام الصادق - عليه السّلام - : انّ رسولَ اللهِ - صلّي الله عليه و آله - كانَ يتوبُ الي اللهِ عزّوجلّ في كلِّ يومٍ سبعينَ مرَّةٍ من غيرِ ذنبٍ. «بحارالانوار، ج 7، ص 316» امام صادق - عليه السّلام - فرمود: همانا رسول خدا - صلّي الله عليه و آله - بدون اينكه گناهي را مرتكب شوند در هر روز هفتاد مرتبه استغفار نموده و طلب آمرزش از پروردگار مي كردند.
16. قال الامام الجواد - عليه السّلام - : تأخيرُ التّوبَةِ اغتِرارٌ و طولُ التّسويفِ حيرَةٌ. «بحارالانوار، ج 6، ص 30» امام جواد - عليه السّلام - فرمود: به تأخير انداختن توبه (از بي خبري و غفلت) موجب ضرر است و بيش از حدّ امروز و فردا كردن (براي توبه) موجب حيرت و گمراهي است.
17. قال رسول الله - صلّي الله عليه و آله - : انّ اللهَ عزَّوجلَّ يقبَلُ توبةَ العبدِ ما َلمْ يُغَرْ غِرْ. «بحارالانوار، ج 6، ص 19» رسول خدا - صلّي الله عليه و آله - فرمود: خداوند توبة بنده اش را مي پذيرد تا زماني كه نَفَس به حنجره اش نرسد (قبل از جدائي روح از بدن).
18. قال رسول الله - صلّي الله عليه و آله - : أحدَثَ لكلِّ ذَنبٍ توبةً، السِّرُ بِالسّرِ و العلانيةُ بالعَلانيةِ. «بحارالانوار، ج 77، ص 127» رسول خدا - صلّي الله عليه و آله - فرمود: براي هر گناهي توبه اي قرار داده شده است، گناهان سرّي، توبه اش سرّي است گناهان علني مستلزم توبة آشكار هستند.
19. عَنْ شيخٍ من النخع قال: قلتُ لابي جعفَر - عليه السّلام - : انّي لم أزل والياً منذُ زمنِ الحجّاج الي يومي هذا فهل لي من توبةٍ؟... قال: لا، حتّي تودّي كلَّ ذي حقٍّ حقَّه؟. «بحارالانوار، ج 75، ص 329» شخصي از امام باقر - عليه السّلام - پرسيد كه من از زمان حجّاج تاكنون والي بر مردم بوده ام آيا مي توانم از گناهانم توبه كنم (و راهي براي بازگشت من مي باشد)؟ امام ساكت بودند و جواب ندادند. شخص دوباره سؤال كرد. امام فرمود: راهي براي توبه ات نيست، مگر اينكه حقوق تمام كساني را كه ضايع كرده اي به آنان بازگرداني.
20. قيل لعلي - عليه السّلام - : مَا التّوبةُ النّصوحُ؟ فقال - عليه السّلام - : نَدَمٌ بالقلبِ و استغفارٌ باللّسانِ و القَصدُ عَلي ان لا يعودَ. «تحف العقول، ص 232» از امام علي - عليه السّلام - سؤال شد: مراد از توبة نصوح چيست؟ حضرت فرمود: پشيماني قلبي از گناه، استغفار و طلب مغفرت زباني و تصميم و قصد جدي بر اينكه ديگر به سمت گناه نرود.
21. عن ابي الحسن الاخير - عليه السّلام - و قَدْ سئِلَ عن التّوبَةِ النّصوح ما هِيَ؟ فكتَبَ - عليه السّلام - : ان يكونَ الباطنُ كالظّاهرِ و افضَلُ مِنْ ذلك. «معاني الاخبار، ص 174» از امام هادي - عليه السّلام - دربارة معناي توبة نصوح سؤال شد، حضرت اينگونه مرقوم فرمود: توبة نصوح عبارت است از اينكه باطن انسان همانند ظاهر او و بلكه بهتر از ظاهرش باشد.
22. قال الامام الباقر - عليه السّلام - : التّائبُ من الذّنْبِ كَمَنْ لا ذَنْبَ له و المُقيمُ علي الذّنبِ و هُوَ مستَغفِرٌ منهُ كالمستهزِءُ. «محجة البيضاء، ج 6، ص 60» امام باقر - عليه السّلام - فرمود: كسي كه از گناه توبه كند همانند انسان بي گناه است و كسي كه در حال ارتكاب گناه طلب آمرزش كند و استغفار بگويد همانند كسي است كه (خداوند را) مسخره كرده است.
23. قال رسول الله - صلّي الله عليه و آله - : انّ العَبْدَ لَيَذْنِبُ الذّنْبَ فَيدخُلُ به الجَّنةَ. قيلَ كيفَ ذلكَ يا رسولَ اللهِ؟ قالَ: يكونُ نَصَب عينَيْهِ تائباً مِنْهُ فاراً فمازالَ حتّي يدخُلَ الجَنَّةًَ. «محجة البيضاء، ج 7، ص 24» رسول خدا - صلّي الله عليه و آله - فرمود: بدرستي كه گاهي بنده اي به واسطة گناهي كه انجام داده است وارد بهشت مي شود. از حضرت سؤال شد: چگونه مي شود اي رسول خدا كسي به سبب گناه وارد بهشت شود؟ حضرت فرمود: گناهش پيوسته در مقابل ديدگان اوست، به واسطة گناهي كه انجام داده به سوي خدا بازگشته و توبه نموده و پيوسته مراقب خود است و از گناه فرار مي كند تا اينكه در آخر به بهشت داخل خواهد شد.
24. قال رسول الله - صلّي الله عليه و آله - : شابٌّ تائبٌ، اَجْرُهُ كَاَجرِ يحيَي بنِ ذكريّا - عليه السّلام - . «مجموعة ورّام، ص 329» رسول خدا - صلّي الله عليه و آله - فرمود: پاداش و اجر جواني كه توبه مي كند همانند اجر يحيي (از پيامبران الهي که به شهادت رسيد) فرزند زكريا است.
25. قال الامام علي - عليه السّلام - في وصفِ التّائبين: غَرَسُوا اشجارَ ذُنُوبِهم نَصْبَ عُيُونِهِم و قُلوبِهِم و سَقَوْها بماءِ النَّدَمِ فأثَمَرَتْ لَهُمُ السَّلامَةَ وَ اعقَبَتْهُم الرّضا و الكَرامَةَ. «بحارالانوار، ج 77، ص 72» امام علي - عليه السّلام - (در بيان اوصاف توبه كنندگان) فرمود: آنان نهال ها و درخت هاي گناه و كارهاي زشت را در برابر چشمان و دلهاي خويش كاشته و با آب پشيماني و ندامت آبياري شان كرده اند كه براي ايشان ميوه هاي عافيت و سلامت به بار آورده و خشنودي و بزرگواري براي آنان به دنبال دارد.
26. قال الامام الباقر - عليه السّلام - : كُلَّما عادَ المومِنُ بالاستغفارِ و التَّوبَةِ عادَ اللهُ عليهِ بالمَغفِرَةِ و انّ الله غفورٌ رحيم... . «وسائل الشيعه، شيخ حر عاملي، ج 16، ص79» امام باقر - عليه السّلام - فرمود: هر گاه شخص با ايمان، همراه با طلب آمرزش و توبه به سوي خدا بازگردد خداوند نيز با بخشش و مغفرت خويش به سوي او باز مي گردد و بدرستيكه خدا بخشنده و مهربان است، توبة بندگان خويش را مي پذيرد و از گناهان آنها چشم پوشي مي كند، پس بترسيد و برحذر باشيد از اينكه اهل ايمان را از رحمت خدا مايوس و نااميد گردانيد.
27. قال الامام علي - عليه السّلام - : لا شَفيعَ انجح من التَّوبةِ. «بحارالانوار، ج 6، ص 19» امام علي - عليه السّلام - فرمود: هيچ شفيع و پشتيباني نجات دهنده تر از توبه نيست.
28. قال الامام علي - عليه السّلام - : تُوبُوا الي اللهِ عزّوجَلَّ و ادخُلُو في محبَّتِهِ. فانّ اللهَ يُحبُّ التّوابينَ و يحبّ المُتَطَهرّينَ و المومِنُ توّابٌ. «بحارالانوار، ج 6، ص 21» امام علي - عليه السّلام - فرمود: توبه كنيد و به سوي خداوند عزوجل بازگشته و در محبت او داخل شويد، پس همانا خداوند انسان هاي توبه كننده و پاك را دوست دارد و انسان مؤمن نيز توبه كننده است.
29. قال الامام الصادق - عليه السّلام - : التّوبَةُ حبلُ اللهِ و مَدَدُ عنايَتِهِ و لابّد لِلْعبدِ من مداوَمَةِ التّوبةِ علي كلِّ حالٍ. «بحارالانوار، ج 6، ص 31» امام صادق - عليه السّلام - فرمود: توبه ريسمان خدا و عنايت خاص او به بندگان خويش است و براي بنده شايسته است كه در هر حال توبه نموده و به سوي پروردگار خويش باز گردد.
30. قال الامام علي - عليه السّلام - : التَوبَةُ تُطَهِّرُ القلوبَ و تَغسِلُ الذّنوب. «تصنيف غررالحكم، ص 195، ح 3837» امام علي - عليه السّلام - فرمود: توبه قلبها را پاكيزه نموده و (آثار) گناهان را مي شويد.
31. قال الامام علي - عليه السّلام - : بالتَّوبَةِ تُكَفِّرُ الذّنُوبَ. «تصنيف غررالحكم، ص 195، ح 3839» امام علي - عليه السّلام - فرمود: توبه كفاره و پاك كنندة گناهان است.
32. قال الامام علي - عليه السّلام - : سِلاح المُذْنِبِ الاستغفار. «تصنيف غررالحكم، ص 195، ح 3828» امام علي - عليه السّلام - فرمود: سلاح انسان گناهكار استغفار و طلب آمرزش است.
33. قالرسول الله - صلّي الله عليه و آله - : اِنَّ للقُلُوبِ صداٌ كَصَدْأِ النُّحاسِ فاجلوها بالاستغفارِ وَ تَلاوةِ القرآنِ. «بحارالانوار، ج 3، ص 284» رسول خدا - صلّي الله عليه و آله - فرمود: همانا براي قلوب زنگاري است همانند زنگار فلزات، پس آنها را به وسيلة استغفار و تلاوت قرآن صيقل دهيد.
34. قال الامام علي - عليه السّلام - : عَجِبْتُ لِمَنْ يَقنُطُ و مَعَهُ النَّجاةُ و هو الاستِغْفارُ. «تصنيف غررالحكم، ص 195، ح 3849» امام علي - عليه السّلام - فرمود: تعجب مي كنم از كسي كه از رحمت خدا نا اميد است در حالي كه راه نجات و رستگاري دارد و آن استغفار و طلب آمرزش است.
35. قال الامام علي - عليه السّلام - : التّوبَةُ تَسْتَنْزِلُ الرَّحْمَةَ. «تصنيف غررالحكم، ص 195، ح 3835» امام علي - عليه السّلام - فرمود: توبه رحمت پروردگار را نازل مي کند.
36. قال الامام علي - عليه السّلام - : ثَمَرةُ التَّوبَةِ اِسْتِدْراكُ فَوارِطِ النَّفس. «تصنيف غررالحكم، ص 195، ح 3840» امام علي - عليه السّلام - فرمود: نتيجة توبه جبران كوتاهي و ضعف هاي نفس مي باشد.
37. قال الامام علي - عليه السّلام - : يَسيرُ التَّوبةِ و الاستغفارِ يُمَحّص المَعاصي. «تصنيف غررالحكم، ص 196، ح 3847» امام علي - عليه السّلام - فرمود: اندکي توبه و طلب آمرزش موجب پاك شدن گناهان خواهد شد.
38. قال الامام علي - عليه السّلام - : لَو انَّ النّاسَ حينَ عَصَوْا اتابُوا استَغْفَرُوا لَم يُعَذِّبُوا وَ لَم يَهلِكُوا. «تصنيف غررالحكم، ص 196، ح 3842» امام علي - عليه السّلام - فرمود: اگر مردم همان زماني كه گناه مي كردند، (پشيمان شده و دست از گناهشان بر مي داشتند) و توبه و استغفار مي نمودند، عذاب الهي شامل آنها نمي شد و هلاك نمي گشتند.
39. قال الامام علي - عليه السّلام - : عاصيُ قرُّ بِذُنُوبِهِ خيرٌ مِن مُطيعٍ يفتَخِرُ بِعَمَلِهِ. «تصنيف غررالحكم، ص 195، ح 3812» امام علي - عليه السّلام - فرمود: گناه كاري كه به گناهان خويش اقرار كند (پشيمان شود)، بهتر از انسان مطيع و عبادت كننده اي است كه به عمل خويش فخر نمايد.
40. قال رسول الله - صلّي الله عليه و آله - : مَنْ اكثَرَ الاستغفارُ جَعَل اللهُ لَهُ من كلِّ همٍّ فَرَجاً وَ مِنْ كلِّ ضيقٍ مَخرَجاً و رزقُهُ من حيثُ لا يحتسِبُ. «بحارالانوار، ج 93، ص 284» رسول خدا - صلّي الله عليه و آله - فرمود: هر كس فراوان استغفار نمايد خداوند او را از هر غم و غصه اي رهائي مي بخشد و در هر تنگنائي راهي را به سويش مي گشايد و به او از جائي كه گمان نمي كند رزق و روزي مي دهد.
1. عَن أمِيرِالْمومِنينَ - عليه السلام - قال: مَالْمُجاهِدُ الشَّهِيدُ عِنْدَ اللهِ بِأعْظَمَ أجْراً مِمَّنْ قَدَرَ فَعَفَّ لَكادَ الْعَفِيفُ أنْ يَكُونَ مَلَكاً مِنَ الْمَلائِكَةِ. «نهج البلاغه، حكمت 474» امام علي - عليه السلام - فرمود: پاداش مجاهد شهيد از انسان پاكدامني كه مي تواند گناه كند، ولي بر اثر پاكدامني از آن پرهيز مي كند، بيشتر نيست و چه بسا كه انسان پاكدامن و عفيف در شمار فرشتگان الهي باشد. 2. عَنِ الْإمامِ الْباقِرِ - عليه السلام - : أفْضَلُ الْعِبادَةِ عِفَّةُ الْبَطْنِ وَ الْفَرْج. «وسائل الشيعه، ج 14، ص 271» امام باقر - عليه السلام - فرمود: برترين عبادت، عفت و پاكي شكم (از غذاهاي نا مشروع) و طهارت دامن است. 3. عَن الامام علي - عليه السلام - : قَدرُ الرَّجُلِ عَلي قَدْرِ هِمَّتِهِ ... وَ عِفَّتُهُ عَلي قَدْرِ غَيرَتِهِ. «نهج البلاغه، حكمت 47» امام علي - عليه السلام - فرمود: ارزش مرد بقدر همت و پاكدامني او بقدر غيرت اوست. 4. قال الامام الصّادق - عليه السلام - : ... وَ الْعِفَّةُ وَ ضِدُّها الْتَّهَتُّكُ. «اصول كافي، ج 1، ص 21» امام صادق - عليه السلام - فرمود: يكي از سجاياي اخلاقي، عفت است كه ضد آن همان بي پروائي است. 5. عَن الامام علي - عليه السلام - قال: الْفَضائِلُ أرْبَعَةٌ أجْناسٍ: أحَدُها: الْحِكْمَةُ وَ قَوامُها في الْفِكرِ. وَ الثّانِي: الْعِفَّةُ وَ قَوامُها فِي الشَّهْوَةِ وَ الثَّالِثُ: الْقُوَّةُ وَ قَوامُها فِي الْغَضَبِ. و الرّابعُ: الْعَدْل وَ قَوامُها فِي اعْتِدالِ قُوَي النَّفْسِ. «بحار الانوار، ج 78، ص 81» امام علي - عليه السلام - فرمود: فضايل بر چهار گونه اند: 1- حكمت كه موضوع آن فكر است، 2- عفت كه موضوع آن شهوت است، 3- قوه و نيرو كه موضوع آن غضب است، 4- عدالت كه موضوع آن اعتدال نفساني است. 6. عَن الامام علي - عليه السلام - قال: مِنْ كَمالِ النِّعْمَةِ التَّحَلِّي بِالسَّخاءِ وَ التَّعَفُّفِ. «غرر الحكم، ح 5417» امام علي - عليه السلام - فرمود: كمال نعمت الهي آراستگي به سخاوت و عفت و پاكدامني است. 7. قال أمِيرُالْمومِنِينَ - عليه السلام - : أعِينُونِي بِوَرَعٍ وَ اجْتِهادٍ وَ عِفَّةٍ وَ سَدادٍ. «نهج البلاغه، نامه 45» امام علي - عليه السلام - (به عثمان بن حنيف، استاندار خود در بصره) فرمود: ... مرا با ورع و پارسائي، تلاش و کوشش، عفت و پاكدامني و پيمودن راه صحيح، ياري دهيد. 8. عَن الامام علي - عليه السلام - قال: لا فاقَةَ مَعَ عِفافٍ. «غررالحكم، ح 5430» امام علي - عليه السلام - فرمود: با وجود پاكدامني، فقر و ناداري نيست. 9. عَن الامام علي - عليه السلام - قال: قُرِنَتِ الْحِكْمَةُ بِالْعِصْمَةِ. «ميزان الحكمة، ج 6، باب عصمت» امام علي - عليه السلام - فرمود: حكمت، با عصمت و پاكدامني قرين است. 10. عَن الامام علي - عليه السلام - قال: الْعِفَّةُ تُضَعِّفُ الشَّهْوَةَ. «غررالحكم، ح 5421» امام علي - عليه السلام - فرمود: عفت و پاكدامني، شهوات (و خواستهاي نفساني) را تضعيف و تعديل مي كند.
11. عَن النَّبِيِّ - صلي الله عليه و آله - : النَّظَرُ سَهْمٌ مَسْمُومٌ مِنْ سِهامِ إبْلِيس فَمَنْ تَرَكَها خَوْفاً أعْطاهُ اللهُ إيماناً يَجِدُ حَلاوَتَهُ فِي قَلْبِهِ. «مستدرک الوسائل، ج 14، ص 268» پيامبر اكرم - صلي الله عليه و آله - فرمود: نگاه (حرام) تيري از تيرهاي شيطان است و كسي كه بر اثر خوف الهي از نگاه حرام خودداري كند، خداوند به او ايماني عطا نمايد كه شيريني و لذت آن را در قلب خود احساس كند.
12. عَنِ النَّبِي- صلي الله عليه و آله - قال: كُلُّ عَيْنٍ باكِيَةٌ يَوْمَ الْقِيامةِ إِلّا ثلاتَ أعْيُنٍ: عَيْنٌ بَكَتْ مِنْ خَشْيَةِ اللهِ وَ عَيْنٌ غَضَّتْ مِنْ مَحارِمِ اللهِ وَ عَيْنٌ باتَتْ ساهِرَةً فِي سَبيلِ اللهِ. «نور الثقلين، ج 3، ص 583» پيامبر اكرم - صلي الله عليه و آله - فرمود: همه چشمها در قيامت گريانند، جز سه چشم: چشمي كه در دنيا از خوف خدا بگريد و چشمي كه از نگاه حرام خودداري كند و چشمي كه به خاطر نگهباني در راه خدا بيدار بماند.
13. عَن الامام علي - عليه السلام - قال: فَعَصَمَ السُّعَداءَ بِالاِيمانِ. « ميزان الحكمة، ج 6، باب عصمت» امام علي - عليه السلام - فرمود: انسان هاي پاكدامن و سعادتمند بوسيله ايمان به خدا به اين صفت نائل آمده اند.
14. عَن الامام علي - عليه السلام - قال: ألْإعْتِبارُ يُفِيدُ الْعِصْمَةَ. «ميزان الحكمة، ج 6، باب عصمت» امام علي - عليه السلام - فرمود: عبرت گرفتن، باعث پاكدامني و عدم آلودگي است.
15. عَن الامام علي - عليه السلام - : بِالتَّقْوي قُرِنَتِ الْعِصْمَةُ. «ميزان الحكمة، ج 6، باب عصمت» امام علي - عليه السلام - فرمود: تقوي، با مصونيت از گناه قرين است.
16. عَن أمِيرِالْمومِنينَ - عليه السلام - قال: مَنْ كَرُمَتْ عَلَيْهِ نَفْسُهُ هانَتْ عَلَيْهِ شَهَواتُهُ. «نهج البلاغه، حكمت 449» امام علي - عليه السلام - فرمود: كسي كه نفس خود را گرامي بدارد، شهوات و خواستهاي نفساني در پيش او حقير و بي ارزش خواهد بود.
17. عَن أمِيرِالْمُومِنِينَ - عليه السلام - قال لأصْحابِهِ: إذا رَأي أحَدُكُمْ إمْرَئَةً تُعْجِبُهُ فَلْيَأتِ أهْلَهُ فَاِنَّ عِنْدَ أهْلِهِ مِثْلَ ما رَأي وَ لا يَجْعَلَنَّ لِلشَّيْطانِ عَلي قَلْبِهِ سَبِيلاً لِيَصرفَ بَصَرَهُ عَنها ... . «نور الثقلين، ج 3، ص 583» امام علي - عليه السلام - به اصحاب خويش فرمود: هرگاه زني نظر شما را جلب كرد، فوراً به همسر خود رجوع كنيد، زيرا آنچه كه نظر شما را جلب نمود در او نيز است و آن مرد نبايد به شيطان مهلت نزديك شدن به قلب خود دهد و بايد ديدگان خويش را ازتوجه به آن زن «أجنبي» فرو بندد و اگر داراي همسر نيست دو ركعت نماز گزارد و به حمد و ثناي الهي بپردازد و صلوات بر پيامبر و آل وي فرستد و سپس از خدا درخواست كند تا با رحمت و لطف خود او را از راه دستيابي به حلال، از روي آوردن به حرام بي نياز كند.
18. عَنِ الاِمامِ الصَّادِقِ - عليه السلام - قال: حَصِّنُوا أمْوالَكُمْ وَ فَرُوجَكُمْ بِتِلاوَةِ سُورَةِ النُّورِ وَ حَصِّنُوا بِها نِسائَكُمْ فَاِنَّ مَنْ أدْمَنَ قَرائَتَها فِي كُلِّ يَوْمٍ أوْ فِي لَيْلَةٍ لَمْ يَزْنِ أحَدٌ مِنْ بَيْتِهِ أبَداً حَتّي يَمُوتَ. «نور الثقلين، ج 3، ص 583» امام صادق - عليه السلام - فرمود: خانواده و اموال خود را با قرائت سوره نور حفظ كنيد و زنان خود را بوسيله آن مصون و محفوظ نگه داريد زيرا كسي كه دائماً روزي يكبار اين سوره را قرائت كند، هيچ فردي از اهل منزل او به فحشا كشانده نخواهند شد.
19. عَن أمِيرِالْمُومِنِينَ - عليه السلام - قال: إذا كَثُرَتْ المَقْدِرَةُ قَلَّتِ الشَّهْوَةُ. «نهج البلاغه، حکمت 237» امام علي - عليه السلام - فرمود: وقتي دسترسي به حلال ميسر شود، شهوت دروني كمتر ميشود.
20. عَن أمِيرِالْمُومِنِينَ - عليه السلام - قال: وَاكْفُفْ عَلَيْهِنَّ مِنْ أبْصارِهِنَّ بِحِجابِكَ إيّاهُنَّ فَأِنَّ شِدَّةَ الْحِجابِ أبْقي عَلَيْهِنَّ. «نهج البلاغه، نامه 31» امام علي - عليه السلام - فرمود: بوسيله حجاب چشمهاي زنان خود را پاك نگاه داريد، زيرا سخت گيري در مورد حجاب، آنها را سالمتر و عفيف تر نگاه خواهد داشت.
21. عَن أمِيرِالْمُومِنِينَ - عليه السلام - قال: صِيامُ الْقَلْبِ عَنِ الْفِكْرِ فِي الْآثامِ أفْضَلُ مِنْ صِيامِ الْمَرْءِ عَنِ الطَّعامِ. «وسايل الشيعه، ج 5، ص 37» امام علي - عليه السلام - فرمود: بازداشتن دل از افكار ناشايسته، بهتر است از روزه داري و خودداري از خوردن غذا.
22. قال رَسُولُ الله- صلي الله عليه و آله - : يا مَعشرَ الشُّبانِ مَنِ اسْتَطاعَ مِنْكُمُ الباهَ فَلْيَتَزَوَّجْ وَ لَمْ يَسْتَطِعْها فَلْيُدْ مِن الصُّوْمَ فَإنَّهُ لهُ وِجاءٌ. «بحار الانوار، ج 103، ص 220» پيامبر اكرم - صلي الله عليه و آله - فرمود: اي جمعيت جوانان، هر يك از شما اگر توان انجام ازدواج را دارد، پس ازدواج کند و كسي كه توان آن را ندارد، پس به انجام روزه روي بياورد كه نيروي غريزه جنسي او فرو كش خواهد كرد.
23. قال الْنَّبِيَ- صلي الله عليه و آله - : لا تُنْزِلُوا النِّساءَ الْغُرَفَ. «وسايل الشيعه، ج 14، ص 137» پيامبر اكرم - صلي الله عليه و آله - فرمود: زن را در جايگاهي كه بر ديگر جاها اشراف دارد، جاي ندهيد.
24. قال الامام علي - عليه السلام - : أيُّها النّاس اتَّقُوا اللهَ فَإنَّ الصَّبْرَ عَلي التَّقْوي أهْوَنُ مِنَ الصَّبْرِ عَلي عَذابِ اللهِ. «تحف العقول، ص 157» امام علي - عليه السلام - فرمود: اي مردم، در برابر خواهشهاي نفساني صابر باشيد و تقوي را پيشه خود سازيد زيرا صبر بر تقوي، آسان تر است از صبر بر كيفر الهي.
25. عَن الامام علي - عليه السلام - قال: قُرِنَتِ الْعِصْمَةُ بِالْحِكْمَةِ وَ كُلَّما قَوِيَتِ الْحِكْمَةُ ضَعُفتِ الشَّهْوَةُ. «غررالحكم، ح 634» امام علي - عليه السلام - فرمود: حكمت، با عصمت و پاكدامني همراه است و هرگاه كه حكمت در آدمي تقويت شود، شهوت او تضعيف مي گردد.
26. قال الامام الكاظم - عليه السلام - : وَ التَّهْيِئَةُ مِمّا يُزِيدُ اللهُ بِهِ عِفَّةَ النِّساءِ. «وسايل الشيعه، ج 1، ص 88» امام كاظم - عليه السلام - فرمود: خودآرائي و رسيدگي به خود، از عواملي است که سبب مي شود خداوند بر پاكدامني زن بيافزايد.
27. قال رسول الله - صلي الله عليه و آله - : هِبَةُ الرَّجُلِ لِزَوْجَتِهِ يُزِيدُ في عِفَّتِها. «من لايحضر الفقيه، ج 4، ص 281» پيامبرخدا - صلي الله عليه و آله - فرمود: هديه شوهر به همسر خود، از عوامل افزايش پاكدامني زن است.
28. قال الامام علي - عليه السلام - : مِنَ الْعِصْمَةِ تَعَذُّرُ الْمَعاصي. «غررالحكم، ح 7339» امام علي - عليه السلام - فرمود: معذور بودن از ارتکاب گناه، مايه عصمت و پاكدامني است.
29. عَنِ الْنَّبِيِّ- صلي الله عليه و آله - قال: لا يُجامِعُ الرَّجُلُ إمْرَئَتَهُ وَ لا جارِيَتَهُ وَ فِي الْبَيْتِ صَبِيّ فَإنَّ ذلِكَ مِمّا يُورِثُ الزِّنا. «من لا يحضره الفقيه، ج 3، ص 275» پيامبر اكرم- صلي الله عليه و آله - فرمود: اگر در خانه اي كودكي هست مرد با همسر و يا كنيزش به عمل زناشوئي نپردازد، زيرا اين كار موجب روي آوردن كودك به فحشاء است.
30. عَنِ الامام الباقِرِ - عليه السلام - قال: يُفَرَّقُ بين الْغِلْمانِ وَ النِّساءِ في المَضاجِعِ إذا بَلَغُوا عَشْرَ سِنِينَ. «مكارم الاخلاق، ص 115» امام باقر - عليه السلام - فرمود: وقتي كه كودكان به ده سالگي رسيدند، بايد محل خواب دختران را از پسران جدا ساخت.
31. عَنِ الْنَّبيِّ- صلي الله عليه و آله - قال: فَرِّقُوا بَيْنَ أوْلادِكُمْ فِي الْمََضاجِعِ إذا بَلَغُوا سَبْعَ سِنِينَ. «بحار الانوار، ج 23، ص 114» پيامبر اكرم- صلي الله عليه و آله - فرمود: هنگامي كه فرزندان شما به هفت سالگي رسيدند، رختخواب آنان را از يكديگر جدا سازيد.
32. عَنِ الامام الصَّادِقِ - عليه السلام - قال: إذا بَلَغَتِ الْجارِيَةُ سِتَّ سِنِينَ فَلا يَنْبَغِي لَكَ أنْ تُقَبِّلَها. «وسايل الشيعه، ج 5، ص 28» امام صادق - عليه السلام - فرمود: وقتي كه دختر به شش سالگي رسيد، شايسته نيست كه او را ببوسي.
33. قال الامام علي - عليه السلام - : ما كَثُرَ شَعْرُ رَجُلٍ قَطُّ إلّا قَلَّتْ شَهْوَتُهُ. «وسايل الشيعه، ج 14، ص 178» امام علي - عليه السلام - فرمود: موهاي بدن مرد زياد نمي شود، جز آنكه از شهوتش كاسته مي گردد.
34. عَنِ الإمامِ الصَّادِقِ - عليه السلام - قال: برُّوا آبائَكُمْ يَبُرُّكُمْ أبْناوُكُمْ وَ عَفُّوا عَن نساءِ النّاسِ تُعَفُّ نِساوُكُمْ. «وسايل الشيعه، ج 14، ص 79» امام صادق - عليه السلام - فرمود: به پدرانتان نيكي كنيد تا فرزندانتان به شما نيكي نمايند و از ناموس ديگران چشم پوشي كنيد تا ديگران از نظر كردن به ناموس شما خودداري کنند.
35. قال الامام الصّادق - عليه السلام - : ما اغْتَنَمَ أحَدٌ بِمِثْلِ ما اغْتَنَمَ بِغَضِّ الْبَصَرِ لِأنَّ الْبَصَرَ لا يُغَضُّ عَن مَحارِمِ اللهِ تَعالي إلّا وَ قَدْ سَبَقَ إلي قَلْبِهِ مُشاهَدَة الْعَظَمَةِ وَ الْجَلالِ. «مصباح الشريعة، ص 9» امام صادق - عليه السلام - فرمود: هيچ غنيمتي مانند غنيمتي كه آدمي از راه كنترل چشم به دست مي آورد نيست، زيرا ديدگان از نگاه به نا محرم فرو بسته نميشود جز آنكه در قلب او عظمت و جلال الهي مشاهده مي شود.
36. قال الامام الصّادق - عليه السلام - : طُوبي لِمَنْ كانَتْ اُمُّهُ عَفِيفَةً. «علل الشرايع، ج 2، ص 251» امام صادق - عليه السلام - فرمود: خوشا به حال كسي كه مادرش پاكدامن است.
37. عَن الامام علي - عليه السلام - قال: مَنْ اُلْهِمَ الْعِصْمَةَ أمِنَ الزَّلَلَ. «غررالحكم، ح 7338» امام علي - عليه السلام - فرمود: كسي كه متصفت به پاكدامني است، از لغزشها مصون ميماند.
38. قال رسول الله - صلي الله عليه و آله - : تَزَوَّجُوا إلي آلِ فُلانٍ فَإنَّهُمْ عَفوُّا فَعَفَّتْ نِساوُهُمْ وَ لا تَزَوِّجُوا إلي آلِ فُلانٍ فَاِنَّهُمْ بَغَوْا فَبَغَتْ نِساوُهُمْ. وَ قال: مَكْتُوبٌ فِي التَّوْراةِ انَّ اللهَ قاتِلُ القاتِلِينَ وَ مُفَقِّرُ الزَّانِينَ لا تَزْنُوا فَتَزْنِي نِساوُكُمْ كماتدين تدان. «وسايل الشيعه، ج 20، ص 357» پيامبر خدا - صلي الله عليه و آله - (به ياران خود) فرمود: با زنان فلان خاندان ازدواج كنيد؛ زيرا مردانشان پاكدامن بودند پس زنان آنان نيز پاكدامن شدند، ولي با زنان فلان خاندان ازدواج نكنيد، زيرا مردانشان به فحشا روي آورند پس زنان آنان نيز به ناپاكي پرداختند و نيز فرمود: در تورات آمده است: البته خدا، قاتلان را از پاي در مي آورد و زنا كاران را تنگدست مي سازد. پس زنا نكنيد زيرا اگر چنين كنيد زنانتان به زنا رو مي آورند.
39. عَن الامام علي - عليه السلام - : قَدرُ الرَّجُلِ عَلي قَدْرِ هِمَّتِهِ ... وَ عِفَّتُهُ عَلي قَدْرِ غَيرَتِهِ. «نهج البلاغه، حكمت 47» امام علي - عليه السلام - فرمود: ارزش مرد بقدر همت و پاكدامني او بقدر غيرت اوست.
40. عَن أمِيرِالْمومِنينَ - عليه السلام - قال: مَنْ كَرُمَتْ عَلَيْهِ نَفْسُهُ هانَتْ عَلَيْهِ شَهَواتُهُ. «نهج البلاغه، حكمت 449» امام علي - عليه السلام - فرمود: كسي كه نفس خود را گرامي بدارد، شهوات و خواستهاي نفساني در پيش او حقير و بي ارزش خواهد بود.
1. قال الامام علي ـ عليه السّلام ـ : ما تَقرّبَ متقّربٌ بمثلِ العبادةِ. «غرر الحكم، ص 199، ح 3942» امير مؤمنان ـ عليه السّلام ـ فرمود: هيچ كسي به مانند عبادت، به خدا نزديكي و تقرّب پيدا نكرد.
2. قال رسول الله ـ صلّي الله عليه و آله ـ : اعظَمُ العبادةِ اجراً اخفاها. «بحار الانوار، ج 75، ص 251» رسول خدا ـ صلّي الله عليه و آله ـ فرمود: بزرگترين عبادات از نظر پاداش، پنهان ترين آنهاست.
3. قال الامام علي ـ عليه السّلام ـ : لا خيرَ في عبادةٍ لا علمَ فيها. «بحار الانوار، ج 78، ص 75» امام علي ـ عليه السّلام ـ فرمود: عبادتي كه از روي علم و آگاهي صورت نگيرد، خيري در آن نيست.
4. قال الامام علي ـ عليه السّلام ـ : العبادة فَوزٌ. «غررالحكم، ص 198، ح 3932» امام علي ـ عليه السّلام ـ فرمود: عبادت، رستگاري است.
5. قال الامام علي ـ عليه السّلام ـ : العبادةُ الخالصةُ ان لا يَرجُوَ الرَّجُلُ الاّ ربَّه و لا يخافَ الاّ ذنبَهُ. «غررالحكم، ص 199، ح 3945» امام علي ـ عليه السّلام ـ فرمود: عبادت خالصانه و محض براي خدا به اين صورت است كه انسان به هيچ كس جز پروردگارش اميد نداشته باشد و از هيچ چيز جز گناه خودش نترسد.
6. قال الامام علي ـ عليه السّلام ـ : اذا احبَّ اللهُ عبداً اّلْهَمَهُ حُسنَ العبادة. «غرر الحكم، ص 198، ح 3935» امام علي ـ عليه السّلام ـ فرمود: زماني كه خداوند بنده اي را دوست داشته باشد، نيكو عبادت كردن را به او الهام مي كند.
7. قال رسول الله ـ صلّي الله عليه و آله ـ : مَنْ اَتي بما افْترضَ اللهُ عليهِ، فهوَ مِنْ اعْبدِ النّاس. «بحار الانوار، ج 77، ص 45» رسول اكرم ـ صلّي الله عليه و آله ـ فرمود: كسي كه تكاليف واجبش را انجام دهد، پس او از جمله عابدترين مردم است.
8. قال رسول الله ـ صلّي الله عليه و آله ـ : أفْضَلُ النّاسِ مَنْ عشَق العبادة فَعانَقَها و احبَّها بقلبِهِ و باشَرَها بجَسَدِهِ و تَفزَّغَ لَها ... . «الکافي، ج 2، ص 83» رسول خدا ـ صلّي الله عليه و آله ـ فرمود: با فضيلت ترين مردم، كسي است كه به عبادت عشق مي ورزد، پس عبادت را در آغوش مي كشد و قلباً آنرا دوست داشته، اعضاء و جوارحش را به آن مشغول مي كند و تمامي همّ و سعي خود را به آن متوجه كرده و به راحتي يا سختي هاي دنيا، اهميت نمي دهد.
9. قال الامام علي ـ عليه السّلام ـ : دوامُ العبادَةِ برهانُ الظَّفَر عَلَي السّعادةِ. «غرر الحكم، ص 198، ح 3936» امام علي ـ عليه السّلام ـ فرمود: عبادت مستمر، دليل دست يافتن به سعادت است.
10. قال الامام علي ـ عليه السّلام ـ : العبوديّةُ خمسةُ اشياء: خَلاءُ البطْنِ و قرائةُ القرآنِ و قيام الليّل و التضُّرُع عند الصُّبح و البكاءُ من خشْية الله. «مستدرك الوسائل، ج 2، ص 294» امام علي ـ عليه السّلام ـ فرمود: عبوديت بر پنج ركن استوار است: 1. خالي ساختن شكم (از حرام) 2. قرائت قرآن 3. تهجّد و شب زنده داري 4. زاري و راز و نياز با پروردگار در هنگام صبح 5. گريه از خوف خداوند.
11. قال الامام الباقر ـ عليه السّلام ـ : لايكونُ العبدُ عابداً للهِ حقَّ عبادتهِ حتّي ينقَطِعَ عَنِ الخلقِ كُلِّهم ... . «تنبيه الخواطر، ص 427» امام باقر ـ عليه السّلام ـ فرمود: هيچ بنده اي به مقام بندگي و عبوديت حقيقي پروردگار نمي رسد، مگر اينكه از همة خلائق قطع اميد نموده و تنها به خداوند اميدوار باشد.
12. قال الامام الحسين ـ عليه السّلام ـ : انّ قوماً عَبَدُوا اللهَ رغبةً فتلكَ عبادة التُّجارِ و انَّ قوماً عبدوا اللهَ رَهبةً فتِلكَ عبادةُ العبيدِ و انّ قوماً عَبَدُوا اللهَ شكراً فتلك عبادةُ الاَحرارِ وَ هي افضَلُ العبادةِ. «تحف العقول، ص 177» امام حسين ـ عليه السّلام ـ فرمود: همانا عده اي خداوند را به جهت ميل به بهشت عبادت مي كنند، كه اين عبادت تجّار است و عده اي نيز خداوند را به جهت ترس از عذاب عبادت مي كنند كه اين عبادت بردگان است و عده اي هم خداوند را به جهت شكر و سپاس (و از روي معرفت عبادت مي كنند)، پس اينگونه عبادت نمودن، عبادتِ آزادگان است كه بهترينِ عبادت ها است.
13. قال رسول الله ـ صلّي الله عليه و آله ـ : النّظَرُ الي العالِمِ عبادةٌ و النّظَرُ الي الامامِ المقسِطِ عبادَةٌ و النَّظَرُ اليَ الوالدين بِرَأفَةٍ و رحمةٍ عبادةٌ ... . «بحار الانوار، ج 74، ص 73» رسول خدا ـ صلّي الله عليه و آله ـ فرمود: نگريستن به سيماي دانشمندان عبادت است، ديدن حاكم و رهبر عادل نيز عبادت است و نگاه از روي مهرباني و عطوفت به پدر و مادر و ديدن دوستي كه براي خدا دوستش مي داري، اينها نيز عبادت است.
14. قال الامام السجّاد ـ عليه السّلام ـ : نظرُ المومنِ في وَجهِ اخيهِ المومنِ لِلمَودَّةِ و المَحَبَّةِ لَهُ عبادَةٌ. «تحف العقول، ص 204» امام سجاد ـ عليه السّلام ـ فرمود: نگاه كردن مؤمن به صورت برادر مؤمن خويش از روي علاقه و محبّت به او، عبادت است.
15. قال الامام العسكري ـ عليه السّلام ـ : لَيسَت العِبادَةُ كثرةُ الصّيامِ و الصّلوةِ و انّما العبادَةُ كثرةُ التّفكُّر في امرِ الله. «مستدرك الوسائل، ج 11، ص 184» امام حسن عسگري ـ عليه السّلام ـ فرمود: عبادت در زياد انجام دادن نماز و روزه نيست، بلكه عبادت تفكر و انديشه بسيار در قدرت بي منتهاي پروردگار و آفريده هاي اوست.
16. قال الامام علي ـ عليه السّلام ـ : التّفكرُ في آلاءِ الله نعمَ العبادةِ. «غررالحكم، ص 56، ح 534» امام علي ـ عليه السّلام ـ فرمود: انديشه و تامّل در نعمت هاي الهي، خوب عبادتي است.
17. قال الامام الرّضا ـ عليه السّلام ـ : انّ اشدَّ العبادةِ الوَرعُ. «تفسير نورالثقلين، ج 1، ص 30» امام رضا ـ عليه السّلام ـ فرمود: دشوارترين عبادت، تقوي و پرهيزگاري است.
18. قال رسول الله ـ صلّي الله عليه و آله ـ : اُعبُد اللهَ كَانّكَ تَراهُ فانْ كُنتَ لاتَراهُ فانّهُ يَراكَ. «بحار الانوار، ج 77، ص 74» رسول خدا ـ صلّي الله عليه و آله ـ فرمود: خدا را به گونه اي عبادت كن، مثل اينكه او را مي بيني و اگر تو او را نمي بيني، همانا خداوند تو را مي بيند.
19. قال الامام الرضا ـ عليه السّلام ـ : اوّلُ عبادةِ اللهِ معرِفَتُه و اصلُ معرفةِ الله توحيدُهُ. «عيون اخبار الرضا ـ عليه السّلام ـ، ج 1، ص 12» امام رضا ـ عليه السّلام ـ فرمود: نخستين گام در عبادت پروردگار، شناخت خداست و اساس و پاية شناخت خدا، يگانه دانستن اوست.
20. قال رسول الله ـ صلي الله عليه و آله ـ : العبادَةُ سبعونَ جزءً و افضَلُها جزءً طَلبُ الحلالِ. «بحار الانوار، ج 103، ص 7» رسول خدا ـ صلي الله عليه و آله ـ فرمود: عبادت داراي هفتاد جزء است و برترين آنها به دست آوردن روزي حلال است.
21. قال الامام الرّضا ـ عليه السّلام ـ في بيانِ علّةِ العبادةِ: فإن قالَ قائل فَلِمَ تعبّدهُم؟ قيلَ: لئلاّ يكونوا ناسينَ لذكِرِهِ و لا تاركينَ لادَبهِ و لا لاهينَ عن امرِهِ و نهيِهِ ... . «عيون اخبار الرضا ـ عليه السّلام ـ، ج 2، ص 102» امام رضا ـ عليه السّلام ـ در بيان علت تشريع عبادات فرمود: اگر کسي بگويد: چرا خداوند متعال، انسان را دعوت به عبادت و اطاعتِ خويش كرده است؟ گفته شود: آنان را به عبادت دعوت نمود تا ياد خدا را فراموش نكنند، ادب پروردگار خويش را ترك نكرده و نسبت به دستورات و نواهي او بي تفاوت نگردند، زيرا خير و ماية حيات آنان در اين دستورات است. پس اگر از عبادت خدا روي گردان شوند، زمان درازي بر ايشان بگذرد و دلهايشان سخت و قسي گردد.
22. قال رسول الله ـ صلي الله عليه و آله ـ : لا عبادَةَ الاّ بيقينٍ. «بحار الانوار، ج 77، ص 169» رسول خدا ـ صلي الله عليه و آله ـ فرمود: عبادت كامل نيست مگر اينكه از روي يقين (به پروردگار) باشد.
23. قال رسول الله ـ صلي الله عليه و آله ـ : السّكينةُ زينَةُ العِبادةِ. «بحار الانوار، ج 77، ص 131» رسول اكرم ـ صلي الله عليه و آله ـ فرمود: وقار و متانت، زيور و زينت عبادت است.
24. قال الامام علي ـ عليه السّلام ـ : زينُ العبادَةِ الخشوعُ. «غرر الحكم، ص 199، ح 3948» امام علي ـ عليه السّلام ـ فرمود: خشوع و خضوع، زيور و زينت عبادتِ پروردگار است.
25. قال الامام الصادق ـ عليه السّلام ـ : لا تُكرِهوا الي انفسكُم العبادةَ. «الکافي، ج 2، ص 86» امام صادق ـ عليه السّلام ـ فرمود: عبادت (مستحبي) را بر خود تحميل نكنيد.
26. قال رسول الله ـ صلي الله عليه و آله ـ : تَفرُغُوا الطاعَةِ اللهِ وَ عبادَتهِ قبلَ انْ ينزِلَ بكمُ من البلاءِ ما يشغَلُكم عن العبادةِ. «تنبيه الخواطر، ص 360» پيامبر اكرم ـ صلي الله عليه و آله ـ فرمود: قبل از اينكه بلاها و مشكلات زندگي شما را از عبادت باز دارد، (فرصت را غنيمت شمرده و) سعي و تلاش خود را متوجه عبادت و بندگي پروردگار نمائيد.
27. قال الامام علي ـ عليه السّلام ـ : افضلُ العبادَةِ عِفَّةُ البَطنِ وَ ال‍فَرجِ. «غرر الحكم، ص 199، ح 3946» امام علي ـ عليه السّلام ـ فرمود: برترين عبادت، عفّتِ شكم و شهوت است.
28. قالَتْ فاطمةُ ـ سلام الله عليها ـ : مَنْ أصعَدَ الي اللهِ خالِصَ عبادَتهِ اهبطَ اللهُ لَهُ افضَلَ مصلَحَةِ. «بحار الانوار، ج 67، ص 249» حضرت فاطمه زهرا ـ سلام الله عليها ـ فرمود: هر كس عبادات و كارهاي خود را خالصانه براي پروردگار خويش انجام دهد، خداوند بهترين مصلحت ها و بركات خويش را براي او تقدير نموده و نازل مي كند.
29. قال الامام الحسنُ المجتبي ـ عليه السّلام ـ : مَنْ عَبَّدَ اللهَ عبَّدَ اللهُ لَهُ كُلَّ شيءٍ. «بحار الانوار، ج 68، ص 184» امام حسن مجتبي ـ عليه السّلام ـ فرمود: كسي كه خداوند را عبادت و بندگي نمايد، خداوند متعال همة موجودات را بنده و مطيع او مي گرداند.
30. قال الامام الحسين ـ عليه السّلام ـ : مَنْ عَبَداللهَ حقَّ عبادَتهِ، آتاهُ اللهُ فوقَ امانيهِ و كفايَتِهِ. «بحار الانوار، ج 68، ص 183» امام حسين ـ عليه السّلام ـ فرمود: هر كس خداوند متعال را آن طور كه شايستة عبادت و بندگي است، عبادت كند، خداوند متعال او را به بهترين آرزوهايش مي رساند و امور زندگي او را كفايت مي كند.
31. قال الامام الصادق ـ عليه السّلام ـ : عليك بالجدِّ و لا تُخرجَنَّ نفسَكَ من حدِّ التَّقصير من عبادةِ اللهِ و طاعتهِ، فانّ الله تعالي لا يُعْبَدُ حقَّ عبادَتِهِ. «الکافي، ج 2، ص 72» امام صادق ـ عليه السّلام ـ فرمود: در عبادت و بندگي خداوند كوشا باش و همواره خود را در عبادت و اطاعتِ او مقصر بدان، زيرا عبادتي كه شايستة ذات حق و نعمت هاي بي شمار او باشد، به جا آورده نخواهد شد.
32. قال الامام علي ـ عليه السّلام ـ : كيفَ يَجِدُ لذّةَ العبادَةِ مَن لا يصُومُ عن الهَوي. «غرر الحكم، ص 199، ح 3938» امام علي ـ عليه السّلام ـ فرمود: كسي كه از دنباله روي هوي و هوس اباء ندارد، چگونه مي تواند لذّت عبادت را درك كند.
33. قال رسول الله - صلّي الله عليه و آله - : العبادةُ معَ أكل الحرامِ كالبِناءِ علي الرَّملِ. «بحارالانوار، ج 103، ص12» رسول خدا - صلّي الله عليه و آله - فرمود: عبادت كردن همراه با خوردن مال حرام، مانند ساختن بنايي بر روي شن است.
34. قال الامام الصادق ـ عليه السّلام ـ : مَنْ اَصْغي الي ناطقٍ فَقَدْ عبدهُ، فان كان النّاطِقُ عَنِ اللهِ فقَد عبدالله و ان كانَ النّاطِقُ عن ابليسَ فقد عَبَد ابليس. «بحار الانوار، ج 72، ص 268» امام صادق ـ عليه السّلام ـ فرمود: كسي كه به سخن گوينده اي گوش فرا داده (و اطاعت كند)، به تحقيق عبادت و بندگي او را كرده است، پس اگر گوينده، سخن الهي بگويد، در حقيقت خداوند را عبادت كرده و اگر سخن شيطاني را بر زبان جاري كند، پس او بندگيِ شيطان را كرده است.
35. قال الامام علي ـ عليه السّلام ـ : قالَ رسولُ اللهِ ـ صلي الله عليه و آله ـ : قَالَ اللَّهُ تَعَالَي لَهُ فِي لَيلَةِ المِعرَاجِ يَا أَحمَدُ لَيسَ شَيءٌ مِنَ العِبَادَةِ أَحَبَّ إِلَيَّ مِنَ الصَّمتِ وَ الصَّومِ فَمَن صَامَ وَ لَم يَحفَظ لِسَانَهُ كَانَ كَمَن قَامَ وَ لَم يَقرَأ فِي صَلَاتِهِ ... . «مستدرک الوسائل، ج 9، ص 19» امام علي ـ عليه السّلام ـ فرمود: پيامبر اكرم ـ صلي الله عليه و آله ـ فرمود: خداوند متعال در شب معراج به او گفت: اي احمد، آيا مي داني چگونه مي توان عابد حقيقي شد؟ حضرت پاسخ دادند؟ نمي دانم. خداوند فرمود: هر گاه هفت صفت در انسان جمع شود: 1) تقوائي كه او را از ارتكاب گناه باز دارد. 2) سكوتي كه مانع از پرداختن به آنچه به او مربوط نيست، گردد. 3) ترسي كه هر روز بر اشك و حزن او بيفزايد. 4) حيائي كه در خلوت و تنهائي پروا كند. 5) خوردن مال حلال كه براي ادامة حيات محتاج آن است. 6) دشمني دنيا، كه من آنرا دشمن دارم. 7) و دوستي با نيكان و صلحا از آن روي كه من آنها را دوست دارم.
36. قال الامام علي ـ عليه السّلام ـ : الجودُ في اللهِ عبادةُ المُتَقَرّبينَ. «غرر الحکم، ح 8442» امام علي ـ عليه السّلام ـ فرمود: بخشش در راه خدا، عبادت مقرّبان و نزديكان به خداوند است.
1. قال الامام الكاظم - عليه السّلام - : اِنَّ خَواتيمَ أعمالِكُم قَضاءُ حَوائجِ إخوانِكُم والإحسانِ إليهِمْ ما قَدَرْتُم و الاّ لَمْ يُقْبَلْ مِنْكُم عَمَلٌ.
«بحار الانوار، ج 75، ص 379»
امام كاظم - عليه السّلام - فرمود: همانا مُهر قبول اعمال شما، برآوردن نيازهاي برادرانتان و نيكي كردن به آنان در حد توانتان است و الا (اگر چنين نکنيد)، هيچ عملي از شما پذيرفته نمي شود.
2. قال الامام الصادق - عليه السّلام - : قال الله عزّوجل: ألخَلقُ عِِيالي فَأَحبُّهُمْ إِليَّ أَلْطَفُهمْ بِهمِ وَ أَشعاهُمْ في حَوائِجِهِمْ.
«الكافي، ج 2، ص 199»
امام صادق - عليه السّلام - فرمود: خداي متعال مي‌فرمايد: مردم خانواده من هستند، پس محبوبترين آنان نزد من كساني هستند كه با مردم مهربان‌تر و در راه برآوردن نيازهاي آنان كوشاتر باشند.
3. قال رسول الله - صلي الله عليه و آله - : مَنْ قَضي لِمُؤمنٍ حاجةً قَضي اللهُ لَهُ حوائجَ كثيرةً أَدْناهُنَّ الجنَّةُ.
«قرب الاسناد، ص 119»
رسول خدا - صلي الله عليه و آله - فرمود: هر كس يك نياز مؤمني را روا سازد، خداوند حاجت هاي فراوان او را روا سازد كه كمترين آن بهشت باشد.
4. قال الامام الكاظم - عليه السّلام - : اِنّ لِلّهِ عباداً في الأرضِ يَسعَونَ في حوائجِ النّاسِ هُمُ الآمِنونَ يَومَ القِيامَةِ.
«بحار الانوار، ج 74، ص 319»
امام كاظم - عليه السّلام - فرمود: همانا خدا را در زمين بندگاني است كه براي رفع نيازهاي مردم مي‌كوشند، اينان در روز قيامت (از عذاب)، در امان هستند.
5. قال الامام الصادق - عليه السّلام - : مَنْ كانَ في حاجَةِ أخيهِ الْمؤمِنِ المسلِمِ كانَ اللهُ في حاجَتِهِ ما كانَ في حاجَةِ أخيهِ.
«امالي شيخ طوسي، ص 97، ح 147»
امام صادق - عليه السّلام - فرمود: كسي كه در فكر برآوردن نياز برادر مؤمن مسلمان خود باشد تا زماني كه در فكر نياز او هست، خداوند نيز در (فکر) نياز وي باشد (نيازش را بر طرف مي کند).
6. قال الامام الصادق - عليه السّلام - : أَلماشي في حاجَةِ أَخيهِ كَالسّاعي بَيْنَ الصّفا وَ المروَةِ.
«تحف العقول، ص 303»
امام صادق - عليه السّلام - فرمود: كسي كه در راه برطرف ساختن نياز برادر خود قدم بردارد، مانند كسي است كه سعي ميان صفا و مروه به جاي آرد.
7. قال رسول الله - صلي الله عليه و آله - : مَنْ مَشي في عَونِ أخيهِ و مَنْفَعَتِهِ فَلَهُ ثوابُ الْمجاهدينَ في سَبيلِ الله.
«ثواب الاعمال، ص 340»
پيامبر اکرم - صلي الله عليه و آله - فرمود: كسي كه براي كمك به برادر خود و سود رساندن به او اقدام كند، پاداش مجاهدان در راه خدا به او داده خواهد شد.
8. قال رسول الله - صلي الله عليه و آله - : مَنْ قَضي لأخيهِ المؤمنِ حاجةً كانَ كمَن عَبَدَ اللهَ دَهرَهُ.
«امالي شيخ طوسي، ص 481، ح 1051»
رسول خدا - صلي الله عليه و آله - فرمود: هر كس يك نياز برادر مومن خود را برآورد، مانند کسي است كه عمر خويش را به عبادت خدا سپري کرده باشد.
9. قال رسول الله - صلي الله عليه و آله - : أيّها مُسلمٍ خَدَمَ قوماً مِنَ المسلمينَ إلاّ أعْطاهُ اللهُ مِثلَ عَددِهِم خُدّاماً في الجَنَّةِ.
«الكافي، ج 2، ص 207»
رسول خدا - صلي الله عليه و آله - فرمود: هر مسلماني كه گروهي از مسلمانان را خدمت كند، خداوند به تعداد آنان در بهشت به او خدمتكار دهد.
10. قال رسول الله - صلي الله عليه و آله - : خِدمَةُ المُؤمِنِ لِأخيهِ المُؤمِنِ دَرَجَةٌ لا يُدرَكُ فَضلَها إلاّ بِمِثلِها.
«مستدرك الوسائل، ج 12، ص 429»
رسول خدا - صلي الله عليه و آله - فرمود: خدمت كردن مؤمن به برادر مؤمن خود، مقامي است كه فضيلت و ثواب آن جز با آن (خدمت کردنبه برادر مؤمن) به دست نيايد.
11. قال الامام الصادق - عليه السّلام - : لَقَضاءُ حاجةِ إِمرئٍ مُؤمنٍ أفضلُ مِنْ حَجَّةٍ و حَجَّةٍ و حَجَّةٍ، حتّي عَدَّ عَشَرَ حِجَجٍ.
«امالي شيخ صدوق، ص 197»
امام صادق - عليه السّلام - فرمود: برآوردن نياز مؤمن به يقين برتر از يك حج و يک حج و يک حج است، (امام - عليه السلام - تا ده حج شمردند).
12. قال رسول الله - صلي الله عليه و آله - : مَنْ سَعي في حاجَةِ أَخيهِ المؤمنِ فكأنَّما عَبَدَ اللهَ تِسْعَةَ آلافِ سنَةٍ، صائماً نهارُهُ قائماً لَيلَهُ.
«بحار الانوار، ج 74، ص 316»
رسول خدا - صلي الله عليه و آله - فرمود: كسي كه در راه برآوردن نياز برادر مؤمن خود بكوشد، گويي نُه هزار سال با روزه گرفتن و شب زنده داري كردن، خدا را عبادت كرده باشد.
13. قال الامام الصادق - عليه السّلام - : إخْدِم أخاكَ فَإنْ إستَخدَمَكَ فَلا و لا كَرامَةَ.
«الاختصاص، ص 243»
امام صادق - عليه السّلام - فرمود: برادر خود را خدمت كن، اما اگر تو را به خدمت كشيد (سوء استفاده کرد)، خدمتش نكن و وقعي بدو مگذار.
14. قال الامام الصادق - عليه السّلام - : ما مِنْ مُؤمنٍ يَخذُلُ أخاهُ و هُو يَقْدِرُ علي نُصرتِهِ إلاّ خَذَلَهُ اللهُ في الدّنيا و الآخِرَةِ.
«بحار الانوار، ج 74، ص 311»
امام صادق - عليه السّلام - فرمود: هرگاه مؤمني بتواند برادر خود را ياري رساند اما كمكش نكند، خداوند در دنيا و آخرت او را تنها گذارد.
15. قال رسول الله - صلي الله عليه و آله - : مَنْ مَنَعَ طالِباً حاجَتَهُ و هو قادرٌ علي قَضائِها فَعَليهِ مِثلُ خَطيئةِ عَشّارٍ.
«ثواب الاعمال، ص 365»
رسول خدا - صلي الله عليه و آله - فرمود: كسي كه بتواند حاجت نيازمندي را برآورد ولي دست رد بر سينة او زند، گناهش چون گناه باجگير است.
16. قال الامام الباقر - عليه السّلام - : مَنْ بَخِلَ بِمَعُونَةِ أَخيهِ اْلمُسْلِمِ وَ القِيامِ لَه في حاجتِهِ أبْتُلِيَ بمَعونهِ مَنْ ياثَمُ وَ لا يُؤُجَرُ.
«ثواب الاعمال، ص 291»
امام باقر - عليه السّلام - فرمود: كسي كه از كمك به برادر مسلمان خود و برآوردن حاجت او دريغ كند، خداوند او را گرفتار كمك به كسي كند كه به سبب آن گناه کند و مزدي هم نبرد.
17. قال الامام الصادق - عليه السّلام - : مَنْ صارَ إلي أَخيهِ المؤّمنِ في حاجَتِهِ اَوْ مُسَلِّماً فَحَجَبَهُ لَم يَزلْ في لَعنةِ اللهِ إِلي اَنْ حَضَرَتْهُ الْوَفاةُ.
«الاختصاص، ص 31»
امام صادق - عليه السّلام - فرمود: كسي كه براي طلب حاجت خود يا براي سلام و احوال‌پرسي نزد برادر مؤمن خود رود و او خود را از وي مخفي كند تا زنده است، پيوسته مشمول لعنت و نفرين خدا شود.
18. قال الامام الصادق - عليه السّلام - : اَنَّ الرَّجُلَ لَيَسْأَلُني الْحاجةَ فَأُبادِرُ بِقَضائِها مَخافَةَ اَنْ يَسْتَغْنِيَ عَنْها فَلا يَجِدَ لَها مَوقِعاً إِذا جاءَتْهُ.
«عيون الاخبار الرضا - عليه السّلام -، ج 2، ص 179»
امام صادق - عليه السّلام - فرمود: هرگاه مردي از من درخواست حاجتي کرد، در رفع حاجت و نياز او شتاب مي‌ورزم؛ زيرا بيم آن مي‌رود كه كار از كار بگذرد و اقدام من در كمك به او ديگر به كارش نيايد.
19. قال الامام الصادق - عليه السّلام - : إِنّي لَأسارٍِعُ إلي حاجَةِ عَدُوّي خَوفاً اَنْ اَرُدَّهُ فَيَسْتَغْنيَ عَنّي.
«بحار الانوار، ج 78، ص 207»
امام صادق - عليه السّلام – فرمود: من در برآوردن نياز دشمن خود (نيز) شتاب مي‌كنم؛ زيرا مي‌ترسم دست رد به سينه او زنم و او از من بي‌نياز شود.
20. قال الامام علي - عليه السّلام - : مَن إِحْتَجتَ إِليهِ هنتَ عَليهِ.
«غررالحكم، ح 8610»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: به هر كه نياز پيدا كني، نزدش خوار مي‌شوي.
21. قال الامام الباقر - عليه السّلام - : إِنَّما مَثَلُ الْحاجَةِ إِلي مَنْ أَصابَ مالَهُ حَديثاً كَمَثَلِ الدَّرْهَمِ في فَمِ الْأَفْعي أَنْتَ إليهِ مُعْوجٌ وَ أَنت مِنها علي خطرٍ.
«تحف العقول، ص 294»
امام باقر - عليه السّلام - فرمود: حكايت كسي كه نيازمند نوكيسه باشد، حكايت درهمي است كه در دهان افعي است كه هم به آن نيازداري و هم از افعي در خطري.
22. قال الامام الصادق - عليه السلام - : مَا امَنَ بِاللهِ وَ لاَ بِمُحَمَّدٍ وَلاَ بِعَلِّي مَن اِذا اَتاهُ اَخُوهُ المُؤمِنُ في حاجَةٍ لَم يضحَک فِي وَجهِهِ فَاِن کَانَت حَاجَتُهُ عِندَهُ سارَعَ اِلي قَضائِها ... .
«بحار الأنوار، ج 75، ص 176»
امام صادق - عليه السلام - فرمود: به خدا و محمد و علي ايمان نياورده است کسي که در هنگام نياز برادر مؤمنش با خوشرويي با او برخورد نکند؛ پس اگر توان دارد احتياج او را شخصاً برطرف نمايد و اگر قادر نيست با کمک ديگري مشکل او را حل کند؛ اگر نسبت به تقاضاي برادر مؤمني بي تفاوت باشد و به درخواست او عمل نکند پس بين ما و او ولايتي نخواهد بود. 23. قال الامام علي - عليه السلام - : وَ مِنْهَا إصدَارُ حاجاتِ النَّاسِ يومَ وُروُدِهَا عَلَيکَ بِمَا تَحرَجُ بِهِ صُدُورُ اَعوَانِکَ.
«نهج البلاغه، نامه 53»
امام علي - عليه السلام - (به مالک اشتر) فرمود: از جمله خدمت رساني تو اين است که نيازهاي مردم را هنگامي که به تو مراجعه مي کنند، بر آورده سازي, آن خدماتي را که معاونان تو از انجام آن کارها ناتوانند. 24. قال الامام علي - عليه السلام - : لاَ يستَقِيمُ قَضاءُ الحَوَائِجِ اِلاّ بِثَلاثٍ: بِاِستِصغارِها لِتَعظُمَ، وَ بِاِستِکتامِهَا لِتَظهَرَ، وَ بِتَعجيلِهَا لِتَهنُؤَ.
«نهج البلاغه، حكمت 101»
امام علي - عليه السلام - فرمود: برطرف کردن نيازهاي مردم پايدار نيست مگر به سه چيز: 1- کوچک شمردن خدمت تا خدا آن را بزرگ نمايد؛ 2- پنهان داشتن آن تا خدا آن را آشکار کند؛ 3- شتاب در برآوردن نياز حاجتمند تا مسرت بخش باشد. 25. قال الامام الصادق - عليه السلام - : وَ يحَکَ اَلَم تَسمَع فُلاَناً وَ نَحنُ بِقُربِ الجُحفَةِ وَ هُوَ يقُولُ لَکَ: اِحمِلني عَلي قَدرِ ميلٍ، فَقَد وَ اللهِ عَييتُ، وَ اللهِ مَا رَفَعتَ بِهِ رَأساً ... .
«وسائل الشيعه، ج 8، ص 592»
(امام صادق - عليه السلام - به مردي گفت: چرا ما را تحقير مي کني؟ آن مردگفت: پناه مي برم به خدا از اين که شما و يا امري از امور شما را سبک بشمارم)، پس حضرت به او فرمود: واي بر تو، آيا نداي آن شخصي را که نزديک جحفه از تو کمک خواست که او را به اندازة يک ميل (برابر 2 کيلومتر) بر مرکبت سوار نمايي و او به خدا سوگند ياد کرد که خسته و وامانده شده است؛ نشنيدي؟ به خدا سوگند! تو حتي سرت را بلند نکردي و او را تحقير کردي، هر کس مؤمني را خوار کند ما را تحقير کرده و حرمت الهي را شکسته است. 26. جاء رجل من الانصار يريد أن يسأله حاجة فقال الامام الحسين - عليه السلام - : يا أخَا الاَنصار صُن وَجهَکَ عَن بَذلَةِ المَسأَلَة وَ ارفَع حَاجَتَکَ فِي رُقعَةٍ، فَإِنّي آتٍ فيها ما سارَّکَ اِن شَاءَ اللهُ.
«بحار الأنوار، ج 78، ص 118»
مردي از انصار محضر امام حسين - عليه السلام - شرفياب شد و تصميم داشت که حاجتش را با امام - عليه السلام - مطرح کند. حضرت به او فرمود: اي برادر انصاري! آبروي خود را حفظ کن و درخواست خود را شفاهي و رو در رو مطرح نکن، بلکه حاجتت را در نامه اي بنويس و بياور تا من آنچه در نامه نوشته اي و سبب خوشحالي تو مي شود به خواست خدا بر آورده سازم. 27. قال رسول الله - صلي الله عليه و آله - : أَبلِغُوني حَاجَةَ مَن لاَ يستَطيعُ اِبلاَغَ حَاجَتهِ، فَاِنَّهُ مَن اَبلَغَ سُلطاناً حَاجَةَ مَن لاَ يستَطيعُ إِبلاَغَها، ثَبَّتَ اللهُ قَدَمَيهِ عَلَي الصِّرَاطِ يومَ القِيامَةِ.
«بحار الأنوار، ج 3، ص 384»
پيامبر اکرم - صلي الله عليه و آله - فرمود: در خواست نيازمندي را که خودش نمي تواند آن را ابلاغ کند به من برسانيد. و هر که تقاضاي درمانده اي را به مسئولي برساند در حالي که نيازمند، خودش از رساندن نامه اش ناتوان است؛ خداوند او را در روز قيامت بر صراط ثابت قدم نمايد. 28. قال الامام الحسين - عليه السلام - : اِنَّ حَوائِجَ النَّاسِ اِلَيکُم مِن نِعَمِ اللهِ عَلَيکُم، فَلا تَمِلُّوا النِّعَم.
«بحار الأنوار، ج 74، ص 318»
امام حسين - عليه السلام - فرمود: درخواست هاي مردم از شما، از نعمت هاي الهي است براي شما، از اين نعمت ها ملول و خسته نشويد. 29. قال رسول الله - صلي الله عليه و آله - : اِخوانُکُم جَعَلَهُمُ اللهُ تَحتَ اَيدِيکُم، فَمَن کانَ اَخُوُه تَحتَ يدِهِ فَليطُعِمهُ مِمّا يأکُلُ وَ ليکسِهِ مِمّا يلبَسُ وَلاَ يکَلِّفهُ مِمَّا يغلِبُهُ فَاِن کَلَّفَهُ ما يغلِبُهُ فَليعِنهُ.
«بحار الأنوار، ج 74، ص 141»
پيامبر اکرم - صلي الله عليه و آله - فرمود: خداوند بعضي از برادرانتان را زير دست شما قرار داده است، پس هر که برادرش زير دست اوست، بايد از آن چه مي خورد به او نيز بخوراند، و از آن چه مي پوشد به او هم بپوشاند و کاري را که در توان او نيست به او واگذار نکند و اگر کار دشواري را به او سپرد، به کمک او بشتابد. 30. قال الامام الصادق - عليه السلام - : مَن مَشي في حاجَةِ اَخيهِ المُؤمِنِ کَتَبَ اللهُ عَزَّوَجَلَّ لَهُ عَشرَ حَسَناتٍ وَ رَفَعَ لَهُ عَشرَ دَرَجاتٍ وَ حَطَّ عَنهُ عَشرَ سَيئاتٍ وَ اَعطاهُ عَشرَ شَفاعاتٍ.
«بحار الأنوار، ج 74، ص 312»
امام صادق - عليه السلام - فرمود: کسي که براي برطرف کردن نياز برادر مؤمن خود گام بردارد؛ خداي سبحان براي او ده حسنه مي نويسد و مقام او را ده درجه بالا مي برد و از ده گناه او مي گذرد و شفاعت ده نفر را از او مي پذيرد.
31. قال الامام علي - عليه السلام - : يا جابِرُ! مَن کَثُرَت نِعَمُ اللهِ عَلَيهِ کَثُرَت حَوائِجُ النّاسِ اِلَيهِ فَمَن قامَ للهِ فيهَا بِمَا يجِبُ عَرَّضَهَا لِلدَّوَامِ وَ البَقاءِ وَ مَن لَم يقُم فيها بِمَا يجِبُ عَرَّضَهَا لِلزَوالِ وَ الفَناءِ.
«نهج البلاغه، حكمت 373»
امام علي - عليه السلام - (به جابر بن عبد الله انصاري) فرمود: اي جابر! هر که از نعمت هاي خداوندي بيشتر بهره يابد، مردم نيازمند هم بيشتر به او رجوع مي کنند، در پاسخ به نيازهاي مردم هر که براي خدا برخيزد و بنابر توانايي هايي که دارد انجام وظيفه کند، تداوم نعمت هاي خداوندي را فراهم ساخته است و اگر انجام وظيفه نکند، نعمت ها را به زوال و نيستي مي سپرد.
32. قال الامام الصادق - عليه السلام - : مِن اَحَبَّ الاَعمالِ اِلي اللهِ عَزَّوَجَلَّ اِذخالُ السُّرُوِر عَلَي المُؤمِنِ؛ اِشباعُ جُوعَتِهِ أَو تَنفِيسِ کُربَتِهِ؛ اَو قَضاءِ دَينِهِ.
«الکافي، ج 2، ص 192»
امام صادق - عليه السلام - فرمود: از با ارزش ترين کارها نزد خداوند متعال، شاد کردن مؤمنين است؛ مثل سير نمودن آن ها، يا نجات دادن آنان از سختي ها و گرفتاري ها، يا اداي بدهي آنها.
33. قال رسول الله - صلي الله عليه و آله - : مَن اَصبَحَ لاَيهتَمُّ بِاُمُورِ المُسلِمينَ فَلَيسَ مِنهُم و مَن سَمِعَ رَجُلاً ينادِي يالَلمُسلِمينَ! فَلَم يجِبهُ فَلَيسَ بَمُسلِمٍ.
«الکافي، ج 2، ص 164»
پيامبر اکرم - صلي الله عليه و آله - فرمود: کسي که شب را به روز آورد و به امور مسلمانان رسيدگي نکند، پس از مسلمانان نيست و نيز هر که بشنود مردي از مسلمين فرياد رسي مي خواهد و به او پاسخ ندهد، از مسلمين نيست.
34. قال الامام الصادق - عليه السلام - : يحِقُّ عَلَي المُسلِمَينَ اَلاِجتِهاد فِي التَواصُلِ وَ التَعاوُنِ وَ التَعاطُفِ وَ المُواسَاةِ لِاَهلِ الحاجَةِ وَ تَعاطُف بَعضُهُم عَلي بَعضٍ.
«الکافي، ج 2، ص 175»
امام صادق - عليه السلام - فرمود: مسلمانان موظفند در راه رسيدگي و کمک به نيازمندان کوشا و نسبت به يکديگر عطوف و مهربان باشند و از پرداخت کمک هاي مالي به همديگر مضايقه نکنند و به هنگام گرفتاري، يار و ياور هم باشند.
35. قال الامام علي - عليه السلام - : اِنَّ للهِ عِبَاداً يختَصُّهُمُ اللهِ بِالنَّعَمِ لِمَنافِعِ العِبادِ فَيقِرَّهَا فِي أَيدِيهِم مَا بَذَلُوهَا فَإِذَا مَنَعُوها نَزَعَهَا مِنهُم ثُمَّ حَوَّلَهَا إِلي غَيرِهِم.
«نهج البلاغه، حكمت 417»
امام علي - عليه السلام - فرمود: خداوند را بندگاني است که به آنان نعمت هاي ويژه داده است براي نفع رساندن به ديگر بندگانش؛ پس امکاناتي در دسترس آنها قرار داده است که بذل و بخشش کنند. هرگاه از بذل آن نعمت ها دريغ ورزند و چيزي به کسي ندهند، آن نعمت ها را از آنان باز مي ستاند و به ديگران مي دهد.
36. قال رسول الله - صلي الله عليه و آله - : مَن سَعي في حاجَةِ اَخيهِ المُسلِمِ طَلَبَ وَجهِ اللهِ کَتَبَ اللهُ عَزَّوَجَّلَ لَهُ أَلفَ أَلفَ حَسَنَةً.
«الکافي، ج 2، ص 197»
پيامبر اکرم - صلي الله عليه و آله - : هر کس که در بر طرف کردن نياز مسلماني به خاطر خدا کوشش کند، خداوند بزرگ براي او هزار هزار حسنه مي نويسد.
37. قال الامام الصادق - عليه السلام - : قَضَآءُ حَاجَةِ المُؤمِنِ اَفضَلُ مِن اَلفِ حَجَّةٍ مُتََقَبَّلَةٍ بِمَنَاسِکِهَا وَ عِتقِ رَقَبَةٍ لِوَجهِ اللهِ وَ حملانِ أَلفِ فَرَسٍ فِي سَبيلِ اللهِ بِسَرجِهَا وَ لُجُمِهَا.
«بحار الأنوار، ج 74، ص 285»
امام صادق - عليه السلام - فرمود: فضيلت پاداش بر طرف كردن نياز مؤمن, از هزار حجّي که تمام اعمال آن قبول شده باشد و آزاد کردن يک بنده در راه خدا و صرف بار هزار اسب در راه خدا با زين و لجامش, بيشتر است.
11. قال الامام الصّادق - عليه السّلام - : ان النبي - صلّي الله عليه و آله - بَعثَ بِسرية فلما رجعوا قال: مرحباً بقوم قضوا الجهادَ الاضعرَ و بقي الجهادُ الاكبرُ قيلَ يا رسولَ الله و ما الجهادُ الاكبرُ. قال: جهادُ النفسِ. «الكافي، ج 5، ص 12» امام صادق - عليه السلام - فرمود: همانا پيامبر اكرم - صلّي الله عليه و آله - لشكري را براي جهاد فرستاد، زماني كه برگشتند به آنها فرمود بارك الله بر قومي كه جهاد اصغر را با موفقيت پشت سر گذاشتند و براي آنها جهاد اكبر باقي است. گفتند: يا رسول الله جهاد اكبر چيست؟ حضرت فرمود: جهاد با نفس.
12. قال الامام الصّادق - عليه السّلام - : اغلق ابوابَ جوارِحك عمّا (يقع) ضرره الي قلبك و يذهب بوجاهتك عندالله و يعقّب الحسرة و الندامة يوم القيامه ... . «مستدرك الوسائل، ج 11، ص 271» امام صادق - عليه السلام - فرمود: درهاي اعضا و جوارحت را از آنچه براي قلبت ضرر دارد ببند، چرا كه اگر نبندي آبرويت را نزد خدا مي برد و در قيامت حسرت و ندامت را برايت در پي دارد.
13. قال الامام علي - عليه السّلام - : ان نفسَك لَخَدوعٌ اِن تَثِق بها يقتَدَك الشيطانُ الي ارتكابِ المحارمِ ان النفسَ لأمارةٌ بالسوءِ ... . «مستدرك الوسائل، ج 11، ص 236» امام علي - عليه السلام - فرمود: نفس تو بسيار فريبكار است، اگر به او اعتماد كني تو را به پيروي كردن از شيطان و ارتکاب محارم الهي مي كشاند، (چنانكه خداوند متعال فرموده:) همانا نفس امر كننده به بدي است.
14. قال الامام الكاظم - عليه السّلام - : المجاهدُ مَن جاهدَ نفسَه. «وسائل الشيعه، ج 13، ص 279» امام كاظم - عليه السلام - فرمود: مجاهد كسي است كه با نفس خود پيکار كند.
15. قال رجل لأبي جعفر - عليه السّلام - : انّي ضعيف العمل قليل الصلاة قليل الصوم و لكن ارجو ان لا آكل الّا حلالّا و لا انكح الّا حلالّا؟ فقال - عليه السّلام - : اي جهادٍ افضل من عفة بطن و فرج. «بحار الانوار، ج 68، ص273» شخصي به امام محمد باقر - عليه السّلام - گفت: من در عمل ضعيف و نماز و روزه ام كم است، لكن اميد دارم در خوردن بجز حلال نخوردم و روابطم جز روابط مشروع نباشد؟ امام - عليه السّلام - فرمود: چه جهادي برتر از پاكي شكم (از حرام) و ارتباط مشروع است.
16. قال الامام الصّادق - عليه السّلام - : طوبي لِمَن جاهد في الله نَفْسَه و هواهُ وَ مَنْ هَزَمَ جُنْدَ هواهُ ظَفِرَ برضي الله تعالي ... . «مستدرك الوسائل، ج 11، ص 139» امام صادق - عليه السلام - فرمود: خوشا به حال كسي كه در راه خدا با خواهش هاي نفسش مجاهده كند و كسي كه لشكر خواهش هاي نفسش را شكست دهد، موفق به كسب رضاي الهي مي شود.
17. قال رسول الله - صلي الله عليه و آله - : اَعدَي عدوِك نفسُكَ التي بينَ جَنبَيك. «بحار الانوار، ج 67، ص 36» رسول خدا - صلي الله عليه و آله - فرمود: بزرگترين دشمن تو نفس تو است كه بين دو پهلوي توست (هميشه با تو همراه است).
18. قال رسول الله - صلي الله عليه و آله - : افضلُ الجهادِ مَن اصبَح لا يَهُمُّ بظلم احد. «وسائل الشيعه، ج 15، ص 162» رسول خدا - صلي الله عليه و آله - فرمود: برترين جهاد آن است كه انسان روز خود را آغاز كند در حالي كه در انديشه ستم كردن بر احدي نباشد.
19. قال الامام علي - عليه السّلام - : ذروةُ الغايات لاينالها الّا ذوو التهذيب و المجاهدات. «غرر الحکم، ح 5190» امام علي - عليه السلام - فرمود: به اوج اهدافشان نرسند، مگر وارستگان نفس ستيز.
20. قال رسول الله - صلي الله عليه و آله - في صفة اهل الآخرة: يَتعَبونَ انفسَهم و لا يُريحونَها، إنّ راحةَ اهلِ الجَنةِ في المْوتِ و ... . «بحار الانوار، ج 77، ص 25» رسول خدا - صلي الله عليه و آله - (در توصيف اهل آخرت) فرمود: جان هاي خويش را به رنج مي افكنند و طعم آسودگي را به (جان هايشان) نمي چشنانند، همانا آسودگي اهل بهشت در مردن است و آخرت محل راحتي و آسايش خداپرستان است.
21. قال الامام علي - عليه السّلام - : جاهدَ نفسَك علي طاعة الله مجاهدة العدوِّ عدوّه و غالبها مغالبةَ الضّد ضدَّه فانّ اقوي الناس من قوي علي نفسه. «غررالحكم، ح 4761» امام علي - عليه السلام - فرمود: در راه طاعت خدا با نفس خود پيكار كن همچون كسي كه با دشمنش مي جنگد و بر آن چيره شو، همچون چيره آمدن خصم بر خصم، زيرا نيرومند ترين مردمان كسي است كه بر نفس خويش چيره شود.
22. قال الامام علي - عليه السّلام - : المجاهد النفس شميةُ النُّبَلاءِ. «غررالحكم، ح 9756» امام علي - عليه السلام - فرمود: مبارزه كردن با نفس، خصلت مردان شريف و بزرگوار است.
23. قال الامام علي - عليه السّلام - : جهادُ النفس بالعلم عنوان العقل. «غررالحكم، ح 4772» امام علي - عليه السلام - فرمود: جهاد آگاهانه با نفس، سرلوحه خرد است.
24. قال الامام علي - عليه السّلام - : كفاك في مجاهدة نفسِك ان لاتزال ابداً لها مغالباً و علي اهويتها محارباً. «غررالحكم، ح 7080» امام علي - عليه السلام - فرمود: در پيكار با نفست تو را همين بس كه همواره بر آن چيرگي جويي و با خواهش هايش در ستيزه باشي.
25. قال الامام علي - عليه السّلام - : ثمرةُ المحاسَبة صلاحُ النَّفس. «مستدرك الوسائل، ج 12، ص 154» امام علي - عليه السلام - فرمود: ثمره محاسبه (افعال)، اصلاح نفس است.
26. قال الامام علي - عليه السّلام - : رَدْعُ النفس و جهادُها عن اَهْوَيتِها يرفعُ الدرجات و يضاعفُ الحسنات. «غررالحكم، ح 5407» امام علي - عليه السلام - فرمود: پيكار با نفس و بازداشتن آن از خواهشهايش، درجات را رفعت مي بخشد و حسنات را دو چندان مي كند.
27. قال الامام علي - عليه السّلام - : جهادُ النفس مَهْرُ الجنّة. «غررالحكم، ح 4755» امام علي - عليه السلام - فرمود: جهاد با نفس، كابين بهشت است.
28. قال الامام علي - عليه السّلام - : جهادُ الهوي ثَمنُ الجّنة. «غررالحكم، ح 4756» امام علي - عليه السلام - فرمود: مبارزه با خواهش هاي نفساني، بهاي بهشت است.
29. قال رسول الله - صلي الله عليه و آله - : بالمجاهدةِ يُغلَبُ سوءُ العادهِ. «تنبيه الخواطر، ج 2، ص 119» رسول خدا - صلي الله عليه و آله - فرمود: با مجاهده مي توان بر عادت هاي بد غلبه آمد.
30. قال الامام علي - عليه السّلام - : ثمرة المجاهد قهر النفس. «غررالحكم، ح 4914» امام علي - عليه السلام - فرمود: ثمره مجاهده، مقهور كردن نفس است.
31. قال رسول الله - صلي الله عليه و آله - : جاهَدوا نفسُكم بقلة الطعام و الشراب تظلَّكم الملائكه و يَفِرُّ عنكم الشيطان. «تنبيه الخواطر، ج 2، ص 122» رسول خدا - صلي الله عليه و آله - فرمود: با كم خوردن و كم آشاميدن به جنگ با نفس هايتان رويد تا فرشتگان بر شما سايه افكنند و شيطان از شما بگريزد.
32. قال الامام علي - عليه السّلام - : املكُوا انفسكم بدوامِ جهادِها. «غررالحكم، ح 4898» امام علي - عليه السلام - فرمود: با پيكار بي امان با نفسهايتان، زمام آنها را در اختيار خود گيريد.
33. قال الامام علي - عليه السّلام - : رُدّ عن نفسِك عند الشهوةِ و أقِمها علي كتاب الله عند الشبهات. «غررالحكم، ح 5406» امام علي - عليه السلام - فرمود: در هنگام شهوت، نفست را نگه دار و در هنگام شبهات به كتاب خدا ارجاع ده.
34. قال رسول الله - صلي الله عليه و آله - : حاسِبوا انفسَكم قبلَ ان تحاسَبُوا وَ زِنُوها قَبل أن تُوزُنوا و تَجَهَزُّوا لِلعرض الْاَكبر. «وسائل الشيعه، ج 16، ص 99» رسول خدا - صلي الله عليه و آله - فرمود: از نفسهايتان حساب كشي كنيد قبل از آنكه اعمال شما را حسابرسي كنند، و اعمال خويش را وزن كنيد قبل از آنكه اعمال شما را وزن كنند، و خودتان را مجهز كنيد براي روزي كه همه اعمال عرضه مي شوند (قيامت).
35. قال الامام علي - عليه السّلام - : اِنَّ مجاهدةَ النفسِ لتزمها عنِ المعاصي و تَعصمُها عنِ الردي. «غررالحكم، ح 3488» امام علي - عليه السلام - فرمود: پيکار با نفس، آن را در ارتكاب گناهان مهار مي كند و از هلاكت و نابودي نگهش مي دارد.
36. قال رسول الله - صلي الله عليه و آله - : اجتهدوا في العمل، فإنْ قَصُرَبكم الضَّعفُ فكفَوا عن المعاصي. «بحارالانوار، ج 78، ص 100» رسول خدا - صلي الله عليه و آله - فرمود: در كار (طاعت خدا) سخت بكوشيد و اگر ناتواني شما را از طاعت خدا سست و درمانده كرد، از گناهان خودداري كنيد.
37. قال الامام علي - عليه السّلام - : كيفَ يَستَطِيعُ صلاحَ نفسِه من لا يَقنعُ بالقليلِ. «تصنيف غررالحكم، ح 4806» امام علي - عليه السلام - فرمود: كسي كه به كم قانع نيست، چگونه مي تواند نفس خويش را اصلاح كند (يعني نمي تواند چنين کند).
38. قال الامام علي - عليه السّلام - : في خلافِ النفسِ رشدُها. «تصنيف غررالحكم، ح 4805» امام علي - عليه السلام - فرمود: رشد و تکامل آدمي، در مخالفت با نفس است.
39. قال رسول الله - صلّي الله عليه و آله - : اشّد الناس اجتهاداً من ترك الذنوب. «امالي شيخ صدوق، ص 28، ح 4» رسول خدا - صلي الله عليه و آله - فرمود: سخت كوش ترين مردم كسي است كه گناهان را فروگذارد.
40. قال رسول الله - صلّي الله عليه و آله - : المجاهدُ مَن جاهَدَ نفسَه في الله. «كنزالعمال، ح 11261» رسول خدا - صلي الله عليه و آله - فرمود: مجاهد كسي است كه در راه خدا با نفسش مبارزه كند.
1. قال رسول الله ـ صلي الله عليه و آله ـ : الأئمِةُ مِن وُلدِ الحسَينِ مَن أطاعَهُم فَقَد أطاعَ اللهَ ... وَ هُمُ العروَة الوُثقي و هُمُ الوسيلَةُ الي اللهِ عزّوجّل .
2. قال الامام الصّادق ـ عليه السلام ـ : ما أحدٌ من الأوّلين و الآخرينَ الاّ و هُوَ يحتاجُ اِلي شَفاعَةِ محمّدٍ ـ صلي الله عليه و آله ـ يومَ القيامَةِ. «المحاسن، ج 1، ص 293» امام صادق ـ عليه السلام ـ فرمود: هيچ كس از اولين و آخرين (مخلوقات) نيست مگر اينكه به شفاعت محمّد ـ صلي الله عليه و آله ـ در روز قيامت نياز دارد.
3. قال الامام علي ـ عليه السلام ـ : في ذيلِ هذهِ الاية «وابْتَغوا اليهِ الوَسيلةَ» أنا وسيلَتُه. «تفسير الميزان، ج 5، ص 362» امام علي ـ عليه السلام ـ در تفسير اين آيه شريفه كه خداوند مي فرمايد: «و براي تقّرب به پروردگارتان وسيله بجوئيد» فرمود: من وسيله تقرب به خدا هستم.
4. قالَت فاطمة ـ سلام الله عليها ـ : أحمَدوا اللهَ الذّي لعظَمَتِهِ و نورِهِ يَبْتَغي مَن في السَّمواتِ و الأرض إليهِ الوسيلةُ و نَحنُ وسيلَتُه في خَلقِهِ. «شرح نهج البلاغه ابن ابي الحديد، ج 86، ص 211» حضرت فاطمه زهراء ـ سلام الله عليها ـ فرمود: حمد كنيد پروردگار را كه عظمت و نورش ايجاب مي كند كه اهل آسمان ها و زمين ( براي قرب به او ) وسيله بجويند و ما (اهل بيت) وسيله او در ميان آفريدگانش هستيم.
6. قال رسول الله ـ صلي الله عليه و آله ـ يقول: انّ الله عزّوجلّ يقول: ... ألا فاعلَمُوا اِنّ اَكرَمَ الخَلقِ علي و أفضلُهُم لَديَّ محمّدٌ و أخُوهُ عليٌ و من بعدِهُمِ الأئمةُ الذّينَ هم الوسائل اليَّ ... .
«بحارالانوار، ج 94، ص 22»
رسول اكرم ـ صلي الله عليه و آله ـ فرمود: خداوند عزّوجلّ مي فرمايد: اي بندگان من آيا چنين نيست كسي كه حاجات بزرگي از شما مي خواهد و شما حوائج او را بر نمي آوريد مگر اين كه در نزد شما كسي را كه محبوب ترين مردم پيش شماست شفيع قرار دهد، آن گاه حاجات او را به خاطر آن شفيع بر مي آوريد؟ اكنون آگاه باشيد و بدانيد كه محبوب ترين خلق و افضل آنان نزد من، محمّد و برادر او علي و امامان پس از وي هستند. اينان وسيله هاي مردم به سوي من هستند. بدانيد هر كس حاجتي دارد و نفعي را طالب است و يا آن كه دچار حادثه اي بس صعب و زيان بار گرديده و رفع آنرا مي خواهد، بايد مرا به محمّد و آل طاهرينش بخواند تا به بهترين وجه، حاجات او را برآورم.
7. قال الامام الصّادق ـ عليه السلام ـ في دعاءِ النّدبَة في وصفِ الانبياء و الأولياء: ... وَ جَعَلتَهُم الذّريعَةَ اليكَ و الوسيلَةَ الي رضوانِكَ.
«مفاتيح الجنان، دعاي ندبه» امام صادق ـ عليه السلام ـ در دعاي ندبه در بيان اوصاف پيامبران الهي و اولياء خدا فرمود: ... خداوندا آنها را واسطه درگاهت و وسيله اي به سوي رضا و خشنودي خود قرار دادي.
8. قال الامام علي ـ عليه السلام ـ : أيّها النّاس، انّ اللهَ تعالي وَعَدَ نبيَّهُ محمّداً ـ صلي الله عليه و آله ـ الوسيلَةَ و ... وَ انَّ الوَسيلَةَ أعلي دَرَجِ الجنَّةِ . «الكافي، ج 8، ص 24» امام علي ـ عليه السلام ـ فرمود: اي مردم خداوند تعالي به پيامبر خود حضرت محمّد ـ صلي الله عليه و آله ـ وعده درجه وسيله بودن را داده است، وعده خداوند راست است و او خلف وعده نمي كند بدانيد كه مقام وسيله بودن بالاترين درجات در بهشت است.
9. قال الامام علي ـ عليه السلام ـ : اِنَّ أفضَلَ ما توسَّلَ بِهِ المُتَوَسَّلونَ إلي اللهِ سبحانَهُ: الايمانُ بِهِ و برسولهِ و الجهادُ في سبيلهِ ... . «شرح نهج البلاغه ابن ابي الحديد، ج 7، ص 21» امام علي ـ عليه السلام ـ فرمود: برترين چيزي كه متوسلان به خداوند سبحان مي توانند به وسيله آن توسّل بجويند و (به خداوند نزديك شوند) عبارت است از: ايمان به خدا و رسول او و جهاد در راه خدا ... .
10. قال الامام الصّادق ـ عليه السلام ـ : نَحنُ حَبْلُ اللهِ الذّي قال اللهُ تعالي: و اعتَصمِوا بحبلِ اللهِ جميعاً و لا تَفرَّقوا.
«بحارالانوار، ج 24، ص 84» امام صادق ـ عليه السلام ـ فرمود: ما (اهل بيت) همان ريسمان الهي هستيم كه خداوند تبارك و تعالي فرمود: همگي به ريسمان الهي چنگ زنيد و پراكنده نشويد.
11. قال الامام الباقر ـ عليه السلام ـ : آلُ محمّدٍ ـ صلي الله عليه و آله ـ هُم حَبلُ اللهِ الذّي أمرَ بالاعتِصامِ به فَقالَ: و اعتَصِمُوا بحبلِ الله جميعاّ و لاتَفرَّقُوا. «بحارالانوار، ج 24، ص 84» امام باقر ـ عليه السلام ـ فرمود: اهل بيت پيامبر ـ صلي الله عليه و آله ـ همان ريسمان الهي هستند كه خداوند امر فرمود به آن چنگ زده و پناه ببريد، پس خداوند فرموده است: همگي به ريسمان خداوند چنگ زده و پراكنده نشويد.
12. قال الامام الهادي ـ عليه السلام ـ : ... و فازَ مَن تمسَّكَ بِكُم و أمِنَ مَن لَجأَ إليكُم وَ سَلِمَ من صَدَّقَكُم و هُدِيَ مَن اعتصَم بكم ... . «مفاتيح الجنان، زيارت جامعه كبيره» امام هادي ـ عليه السلام ـ فرمود: ... كسي كه به شما (ائمه معصومين - عليهم السلام -) تمسّك نمود رستگار شد و آن كس كه به شما پناه آورد، ايمني يافت و كسي كه شما را تصديق نمود، به سلامت به سر منزل مقصود رسيد و هر كس كه به ريسمان شما چنگ زد، هدايت شد و كسي كه از شما پيروي كرد، جايگاهش بهشت خواهد بود. :ok!::ok!::ok!::ok!::ok!::ok!::ok!::ok!::ok!::ok!::ok!::ok!:
13. قال رسول الله ـ صلي الله عليه و آله ـ : الشّفُعاءُ خَمسَةٌ: القُرآنُ و الّرحِمُ و الأمانَةُ و نَبُيّكُم و اهلُ بيتِهِ. «بحار الانوار، ج 8، ص 43» رسول اكرم ـ صلي الله عليه و آله ـ فرمود: شفاعت كنندگان (روز قيامت) پنج گروهند: قرآن، خويشاوند، امانت، پيغمبر شما و خاندان و اهل بيت او.
14. قال رسول الله ـ صلي الله عليه و آله ـ : انّ أقرَبَكم منّي غَداً و أوجبَكُم عليَّ شفاعَةً أصدَقُكُم لساناً و أدّاكمُ لِلأمانَةِ و أحسنُكمُ خُلقاً ... . «امالي شيخ صدوق، ج 5، ص 411» رسول اكرم ـ صلي الله عليه و آله ـ فرمود: همانا نزديك ترين شما به من در فردايِ (قيامت) و سزاوازترين شما به شفاعت من، راستگوترين، امانتدارترين، خوش اخلاق ترين و نزديك ترين شما به مردم است.
15. قال رسول الله ـ صلي الله عليه و آله ـ : إنّ الله أعطاني مسألَةً، فَأخَّرتُ مَسْألتي لشَفاعَةِ المؤمنينَ مِنْ اُمَّتي يوم القيامَةِ، فَفعل ذلك. «بحار الانوار، ج 8، ص 36» رسول اكرم ـ صلي الله عليه و آله ـ فرمود: خداوند به من فرمود از او خواهش و درخواستي داشته باشم، اما من درخواست خود را براي شفاعت مؤمنان از امتم در روز قيامت به تأخير انداختم و خداوند پذيرفت.
16. قال الامام الباقر ـ عليه السلام ـ : لا تسألوهُم الحوائج فتَكوُنوا لَهُمُ الوَسيلةَ الي رسولِ اللهِ ـ صلي الله عليه و آله ـ في القيامَةِ. «بحار الانوار، ج 8، ص 55» امام باقر ـ عليه السلام ـ فرمود: (شما شيعيان) از ديگران (غير شيعه) حاجت نخواهيد تا در روز قيامت وسيله عرض حاجت آنان به محضر رسول اكرم ـ صلي الله عليه و آله ـ نگرديد.
17. عن المعصومين ـ عليهم السلام ـ : ... يا سادَتي و مواليّ اِنّي توجَّهتُ بكم أئمَّتي و عُدَّتي ليومَ فقري ... فاّنكُمْ وسيلتي الي الله. «بحار الانوار، ج 99، ص 249» از ائمه معصومين ـ عليهم السلام ـ در دعاي توسّل آمده است: ... اي بزرگواران و سروران من، من به سوي شما پيشوايان دينم توجه نمودم، شما كه پشتيبان من در روز نيازمندي و فقر در درگاه خدا هستيد، و به شما براي تقرّب به خدا تقرّب جستم و طلب شفاعت در نزد خدا از شما نمودم، پس مرا در نزد او شفاعت كنيد و از خدا بخواهيد مرا از گناهان نجات و رهائي بخشد، پس شما وسيله من در درگاه خداوند مي باشيد.
18. قال الامام السجاد ـ عليه السلام ـ في مناجاةِ المتَوسّلين: الهي ليسَ لي وسيلَةٌ اِليكَ الاّ عواطِفُ رأفتكَ و لا لي ذريعَةٌ اليكَ الاّ عواطفُ رحمتِكَ و شَفاعَةُ نبيِّكَ نبيّ الرحّمةِ ... . «بحار الانوار، ج 91، ص 149» امام سجاد ـ عليه السلام ـ در مناجات متوسلين مي فرمايد: خداوندا، من وسيله اي در درگاهت ندارم مگر عواطف محبت آميز تو و دست آويزي جهت رسيدن به تو ندارم مگر عطاهاي رحمتِ تو و شفاعت پيغمبرت، كه نبيّ رحمت و نجات دهنده امّت از گمراهي است، پس اين دو را سبب رسيدن من به مغفرت و آمرزش خود قرار ده و وسيله اي جهت دست يافتن به خشنودي و رضاي خود بگردان.
19. قال رسول اللّه ـ صلي الله عليه و آله ـ : الوسيلَةُ دَرجَةٌ عندَاللهِ ليسَ فَوقَها دَرجَةٌ. «كنز العّمال، ح 3907» رسول اكرم ـ صلي الله عليه و آله ـ فرمود: وسيله درجه اي است نزد خداوند كه بالاتر از آن درجه اي نيست.
20. قال رسول الله ـ صلي الله عليه و آله ـ : شَفاعتي لأمتّي مَن أحبَّ أَهل بيتي. «كنز العمّال، ح 57» رسول اكرم ـ صلي الله عليه و آله ـ فرمود: شفاعت من شامل آن كسي از امتم مي شود كه اهل بيت مرا دوست داشته باشد. :ok!::ok!::ok!::ok!::ok!::ok!::ok!::ok!::ok!::ok!::ok!::ok!:
1. قال الامام علي - عليه السّلام - : الصّبرُ أن يحتَمِلَ الرّجلُ ما ينُوبُهُ و يكظِمَ ما يُغضِبَهُ. «تصنيف غررالحكم، ص 281، ح 6231» امام علي - عليه السّلام - فرمود: صبر آن است كه انسان مصيبتي را كه به او مي رسد تحمل كند و خشم خود را فرو برد.
2. قال الامام الباقر - عليه السّلام - : انَّ اهلَ الصبرَ يدخلونَ الجنَّةَ بغيرِ حسابٍ. «سفينة البحار، ج 2، ص 5» امام باقر - عليه السّلام - فرمود: همانا اهل صبر (صابرين)، بدون حساب وارد بهشت مي شوند.
3. عن الامام علي - عليه السّلام - : الصَّبرُ امّا صبرٌ علي المصيبَةِ أو علي الطّاعَةِ أو عَنِ المَعصيةِ و هذا القسمُ الثالثُ أعلي دَرَجةً من القسمينِ الأوّلينِ. «شرح نهج البلاغه ابن ابي الحديد، ج 1، ص 319» امام علي - عليه السّلام - فرمود: صبر، يا صبر بر مصيبت است يا بر اطاعت خدا و يا در مقابل معصيت، كه قسم سوم از دو قسم ديگر با ارزش تر مي باشد.
4. قال الامام علي - عليه السّلام - : أصْلُ الصّبرِ حُسنُ اليَقينِ باللّهِ. «تصنيف غررالحكم، ص 281، ح 6235» امام علي - عليه السّلام - فرمود: ريشه صبر، يقين و باور نيكو به خداوند است.
5. قال الامام علي - عليه السّلام - : الصَّبرُ صَبران، صبرٌ علي ما تكرَه و صبرٌ ممّا تُحبّ. «بحار الانوار، ج 71، ص 95» امام علي - عليه السّلام - فرمود: صبر بر دو قسم است، صبر برآنچه كه دوست نداري و به تو رسيده است و صبر بر چيزي كه دوست مي داري و نمي تواني به آن دست يابي.
6. قال الامام علي - عليه السّلام - : الصَّبرُ في الامور بمنزِلَة ِالرّأس ِمن الجسَدِ فاذا فارَقَ الرأسُ الجسَدَ فَسَدَ الجسدُ فاذا فارقَ الصّبرُ الامورَ فسدَتِ الامورُ. «بحار الانوار، ج 71، ص 73» امام علي - عليه السّلام - فرمود: صبر در كارها همانند سر در بدن است، همان طور كه وقتي سر از بدن جدا شود، بدن فاسد مي گردد، اگر صبر از كارها جدا شود، كارها تباه و فاسد خواهد شد.
7. قال رسول الله - صلي الله عليه و آله - : عليكَ بالعلم ِفانّ العِلْم خليلُ المؤمِنِ و الحلمَ وزيرُهُ والعقلَ دليلُهُ و ... و الصّبر اميرُ جنودِهِ. «نهج الفصاحه، ح 1961» رسول خدا - صلي الله عليه و آله - فرمود: برتو باد به فراگيري علم، همانا كه علم دوست مؤمن است و بردباري وزير او و عقل راهنمايش و عمل سرپرست او و رفق و مدارا پدر او و ملايمت با ديگران برادر او و صبر، امير سپاهيان او است.
8. قال الامام علي - عليه السّلام - : أفضَلُ العبادةِ الصّبرُ والصّمت ُو انتظارُ الفَرَج. «بحار الانوار، ج 74، ص420» امام علي - عليه السّلام - فرمود: برترين عبادت ها، صبر، خاموشي و انتظار فرج مي باشد.
9. قال رسول الله - صلي الله عليه و آله - : الايمانُ نصفان، نصفٌ في الصّبرِ و نصفٌ في الشّكرِ. «نهج الفصاحه، ح 1070» رسول خدا - صلي الله عليه و آله - فرمود: ايمان دو نيمه دارد، نيمي از آن در صبر و نيم ديگر آن در شكر است.
10. قال الامام علي - عليه السّلام - : ايّها النّاس عليكم بالصّبر، فاِنَّهُ لا دينَ لِمَنْ لا صبرَ لهُ. «بحار الانوار، ج 71، ص 92» امام علي - عليه السّلام - فرمود: اي مردم ! بر شما باد به صبر و شكيبائي، همانا كسي كه صبر نداشته باشد، دين نخواهد داشت.
11. قال الامام علي - عليه السّلام - : أقوي عَدوِّ الشدائِدِ الصّبر. «تصنيف غررالحكم، ص 282، ح 6275» امام علي - عليه السّلام - فرمود: قوي ترين دشمن سختي ها، صبر و شكيبائي است.
12. قال الامام علي - عليه السّلام - : الصّبرُ ثمرةُ الايمان. «تصنيف غررالحكم، ص 280، ح 6217» امام علي - عليه السّلام - فرمود: صبر، ثمره و نتيجه ايمان است.
13. قال الامام علي - عليه السّلام - : زَينُ الدّين الصّبرُ و الرضا. «تصنيف غررالحكم، ص 281، ح 6243» امام علي - عليه السّلام - فرمود: زينت و زيبائي دين، صبر و رضا (به قضاي پروردگار) است.
14. قال الامام علي - عليه السّلام - : الصّبرُ كفيلٌ بالظَّفّرِ. «تصنيف غررالحكم، ص 283، ح 6312» امام علي - عليه السّلام - فرمود: صبر، ضامن پيروزي است.
15. قال الامام علي - عليه السّلام - : الصّبرُ جنَّةٌ من الفاقَةِ. «بحار الانوار، ج 77، ص 240» امام علي - عليه السّلام - فرمود: صبرو بردباري سپري در برابر فقر و تنگدستي است.
16. قال الامام الباقر - عليه السّلام - : الجنَّةُ محفوفَةٌ بالمكارِهِ و الصَّبرِ فَمَن صَبَر علي المكارِهِ في الدّنيا دَخَلَ الجنّةَ. «اصول كافي، ج 2، ص 89» امام باقر- عليه السّلام - فرمود: بهشت آميخته به سختي ها و صبر و بردباري است، پس هر كس در دنيا بر سختي ها صبور باشد، وارد بهشت خواهد شد.
17. قال الامام الصادق - عليه السّلام - : الصَّبرُ يُعَقِّبُ خَيراً فاصْبِروا تَظْفَروا. «بحار الانوار، ج 71، ص 96» امام صادق - عليه السّلام - فرمود: عاقبت صبر و شكيبائي خير است، پس صبر كنيد تا پيروز شويد.
18. قال الامام علي - عليه السّلام - : اِنّكَ لَنْ تُدْرِكَ ما تُحبُّ من رّبِكَ الاّ بالصّبرِ عمّا تَشتَهي. «تصنيف غررالحكم، ص 283، ح 6305» امام علي - عليه السّلام - فرمود: همانا تو به آنچه دوست داري از پروردگارت به تو برسد دست نمي يابي مگر اينكه در مقابل خواسته هاي نفساني مقاومت كني.
19. قال الامام علي - عليه السّلام - : صابِروُا أنفُسَكُم علي فعلِ الطّاعاتِ و صُونُوها عن دَنَسِ السيّئاتِ تَجدُوا حَلاوَةَ الايمان. «تصنيف غررالحكم، ص 283، ح 6310» امام علي - عليه السّلام - فرمود: در انجام طاعت پروردگار صبر پيشه كنيد و نفس خود را از آلوده شدن به پليدي گناهان حفظ نمائيد، آنگاه شيريني و حلاوت ايمان را در مي يابيد.
20. قال الامام علي - عليه السّلام - : مَنْ صَبَرَ علي طاعَةِ الله و عَنْ معاصيهِ فَهو المجاهدُ الصّبور. «تصنيف غررالحكم، ص 283، ح 6309» امام علي - عليه السّلام - فرمود: كسي كه بر طاعت پروردگارش و اجتناب از معصيت او صبر نمايد، همانا او مجاهد صبوري است (كه در راه خدا به جهاد برخواسته است).
صبر 21. قال الامام علي - عليه السّلام - : ثَوابُ الصّبرِ أعلي الثّوابِ. «تصنيف غررالحكم، ص 281، ح 6240» امام علي - عليه السّلام - فرمود: پاداش صبر، بالاترين پاداش ها است.
22. قال الامام علي - عليه السّلام - : الصّبرُ أحسَنُ حُلَلِ الايمان ِو أشرَفُ خلائقِ الانسان. «غررالحكم، ص 281، ح 6232» امام علي - عليه السّلام - فرمود: صبر، بهترين جامه ايمان و برترين خوي انسان است.
23. قال رسول الله - صلي الله عليه و آله - : الصّبرُ حَسَنٌ و لكن في الفقراءِ أحسَنُ. «نهج الفصاحه، ح 2006» رسول خدا - صلي الله عليه و آله - فرمود: صبر نيكو است وليکن براي فقرا نيكوتر است.
24. قال اميرالمؤمنين - عليه السّلام - : إنّ الصّبرَ و حُسنَ الخُلقِ والبرََّ و الحِلمَ من أخلاق الانبياء. «بحار الانوار، ج 71، ص 93» امام علي - عليه السّلام - فرمود: صبر و شكيبائي و اخلاق نيكو و بردباري، از اخلاق پيامبران است.
25. عن الامام جعفر ابن محمد - عليه السّلام - : كَم مِنْ صَبر ساعةٍ قَدْ أورَثتْ فَرَحاً طويلاً و كَم من لذَّةِ ساعةٍ قَدْ أورَثَتْ حُزناً طويلاً. «سفينة البحار، ج 2، ص 5» امام صادق - عليه السّلام - فرمود: چه بسا يك لحظه صبر كردن موجب سرور و خوشحالي طولاني شود و چه بسا لحظه اي لذت بردن موجب اندوه طولاني گردد.
26. قال الامام الباقر - عليه السّلام - : مَنْ صَبَر و استرجعَ وَ حَمِدَ اللهََ عندَ المُصيبَة فقَد رَضيَ بما صَنَعَ الله و وَقَعَ اجرُهُ علي الله ... . «بحار الانوار، ج 71، ص 96» امام باقر - عليه السّلام - فرمود: كسي كه صبر كند و كلمه ي استرجاع (انّا لله و انّا اليهِ راجعون) را بر زبان جاري كند و هنگام مصيبت و گرفتاري خدا را ستايش كند، پس او راضي به رضاي پروردگار است و اجرش با خداست و كسي كه اين چنين نكند، سرنوشت تغيير نخواهد كرد و او مذمّت شده و پاداش او از بين مي رود.
27. قال الامام علي - عليه السّلام - : بُنيَ الاسلام علي أربَعَ دعائم: اليقينِ و الصَّبرِ و الجهادِ و العدلِ. «محجة البيضاء، ج 7، ص 108» اميرالمؤمنين - عليه السّلام - فرمود: ايمان برچهار پايه و ستون استوار است: يقين و صبر و جهاد و عدل.
28. قال الامام علي - عليه السّلام - : لكُلِّ نعمةٍ مفتاح و مِغْلاقٌ: فمِفْتاحُها الصّبرُ و مغِلاقُها الكَسَلُ. «شرح نهج البلاغه ابن ابي الحديد، ج 20، ص 285» امام علي - عليه السّلام - فرمود: براي تمام نعمت ها كليد و قفلي مقرر شده است، پس كليد آن صبر و قفل آن تنبلي است.
29. قال رسول الله - صلي الله عليه و آله - : النَّصرُ مَعَ الصَّبرِ و الفَرج بعدَ الكربِ و انّ مَعَ العُسرِ يُسراً. «مستدرك الوسائل، ج 2، ص 295» رسول خدا - صلي الله عليه و آله - فرمود: پيروزي، در پرتو صبر و شكيبائي به دست مي آيد و پايان رنج و سختي، فرج خواهد بود و همانا همراه هر سختي آساني است.
30. قال الامام علي - عليه السّلام - : كَمْ يُفْتَح بالصَّبرِ من غَلَقٍ. «تصنيف غررالحكم، ص 285، ح 6368» امام علي - عليه السّلام - فرمود: چه بسيارند گره هاي پيچيده و مشكلات سختي كه با صبر گشوده مي شوند.
31. اِنّ النّبي - صلي الله عليه و آله - قالَ: علامةُ الصّابرِ في ثلاثٍ، أوّلها أن لا يكْسَلَ و الثّانيةُ أن لا يَضجَرَ و الثالثةُ أن لا يَشكُو من ربّهِ عزّوجلّ ... . «بحار الانوار، ج 71، ص 86» نبي اکرم - صلي الله عليه و آله - فرمود: نشانه هاي انسان صبور سه چيز است: 1- كسل و خسته نمي شود. 2- بي قراري نمي کند. 3- از پروردگارش شكايت نمي كند، چون وقتي كسل شود، حقوق را ضايع و تباه خواهد كرد و هنگامي كه بي قراري کند، سپاسگزاري نمي كند و وقتي از پروردگارش شكايت كند، گناه خواهد كرد.
23. قال الامام علي - عليه السّلام - : لا يَعدمُ الصبورُ الظّفَر و ان طالَ به الزّمان. «بحار الانوار، ج 71، ص 95» امام علي - عليه السّلام - فرمود: انسان صبور و شكيبا، پيروزي را از دست نمي دهد گر چه زمان رسيدن آن طولاني شود.
33. عن الامام علي بن الحسين - عليه السّلام - قال: يا بُنَيَّ اِصبِرْ عَليَ الحقِّ و ان كانَ مُرّاً. «بحار الانوار، ج 71، ص 77» امام سجاد - عليه السّلام - (به امام باقر - عليه السّلام -) فرمود: اي فرزندم در راه حق صبر و بردباري داشته باش، اگر چه در كام تو تلخ باشد.
34. قال الامام الصّادق - عليه السّلام - : نَحنُ صُبّرٌ وَ شيعتُنا أصبَرُ منّا. قُلتُ: جعِلْتُ فداكَ، كيف صار شيعتُكم أصبَرُ منكُم؟ قالَ ... . «بحار الانوار، ج 71، ص 80» امام صادق - عليه السّلام - فرمود: ما خانداني صبور و شكيبائيم و شيعيان ما از ما شكيبا ترند. گفتم: جانم به فدايت، چگونه شيعيان شما از شما شكيبا ترند؟ فرمود: چون صبر ما بر چيزي است كه مي دانيم، امّا آنها بر چيزي كه نمي دانند صبر مي كنند.
35. قال رسول الله - صلي الله عليه و آله - : يأتي علي النّاسِ زمانٌ، الصّابِرُ منهم علي دينِهِ كالقابِضِ عَلَي الجمرِ. «بحار الانوار، ج 28، ص 47» رسول خدا - صلي الله عليه و آله - فرمود: زماني بر مردم خواهد آمد كه صابر از آنها بر (حفظ و عمل به) دينش، همانند کسي است که آتش گداخته در دست گرفته.
36. قال الامام علي بن الحسين - عليه السّلام - : ما مِنْ جرعةٍ أحبَّ الي اللهِ من جرعَتَين: جرعَة غيظٍ ردَّها مؤمِنٌ بحِلْمٍ أوْ جرعَة مصيبةٍ ردّها مؤمِنٌ بصبرٍ. «مستدرك الوسائل، ج 2، ص 424» امام سجاد - عليه السّلام - فرمود: نزد خداوند متعال حالتي محبوبتر از يكي از اين دو حالت نيست: حالت غضب و خشمي كه مؤمن با بردباري و حلم از آن بگذرد و حالت بلا و مصيبتي كه مؤمن آن را با صبر و شكيبائي پشت سر بگذارد.
37. قال الامام الباقر - عليه السّلام - : الكمال كلُّ الكمالِ: التَفقُّهُ في الدّينِ و الصّبْرُ علي النائبةِ و تقدير المعيشةِ. «تحف العقول، ص 213» امام باقر - عليه السّلام - فرمود: تمام كمالات در سه چيز است: فقاهت و شناخت دقيق دين، صبر بر ناملايمات و سختي ها، مديريت و برنامه ريزي براي زندگي.
38. قال الامام الجواد - عليه السّلام - : تَوسَّدِ الصّبرَ و اعْتنِقِ الفَقْرَ وَ ارْفَضِ الشّهواتِ وَ خالِفِ الهَوي ... . «بحار الانوار، ج 75، ص 358» امام جواد - عليه السّلام - فرمود: در زندگي صبر را تكيه گاه و فقر و تنگدستي را همنشين خود قرار بده، شهوات و خواسته هاي دنيوي را رها كن و با هواهاي نفساني به مخالفت برخيز و بدان كه هيچ گاه از ديد خداوند مخفي نيستي، پس مواظب باش كه چگونه رفتار مي كني.
39. قال الامام الهادي - عليه السّلام - : المصيبةُ للصّابِرِ واحِدةٌ و للجازِعِ اِثنتان. «بحار الانوار، ج 75، ص 369» امام هادي - عليه السّلام - فرمود: هنگامي که مصيبتي كه بر انسان وارد مي شود اگر صبر كند، تنها يك ناراحتي خواهد داشت، اما اگر جزع و فرياد كند، دو ناراحتي خواهد داشت.
40. قال الامام العسكري - عليه السّلام - : مَنْ كانَ الوَرعُ سجيّتهُ و الكرَْم ُطبيعَتَهُ و الحِلمُ خلَّتَهُ كَثُرَ صديقُهُ و الثّناءُ عليهِ. «بحار الانوار، ج 75، ص 379» امام حسن عسكري - عليه السّلام - فرمود: هركس ورع و پرهيزگاري روش زندگي او، بزرگواري و سخاوت عادت او و صبر و بردباري برنامه اش باشد، دوستانش زياد خواهند بود و ديگران او را مورد مدح و ستايش قرار مي دهند.
1. قال رسول الله - صلّي الله عليه و آله - : الزُّهدُ في الدّنيا قصرُ الأمل و شكرُ كلِّ نعمةٍ و الورعُ عن كلّ ما حرَّم الله. «بحار الانوار، ج 77، ص 161» رسول خدا - صلّي الله عليه و آله - فرمود: زهد در دنيا عبارت است از: كوتاه نمودن آرزو، شكر همة نعمتها و اجتناب نمودن از هر چه که خداوند آن را حرام نموده است.
2. قال الامام حسن بن علي - عليه السّلام - : (الزُّهدُ) الرّغبةُ في التّقوي و الزّهادةُ في الدّنيا. «تحف العقول، ص 254» امام حسن مجتبي - عليه السّلام - فرمود: زهد، ميل به تقوي و پرهيزگاري و بي رغبتي نسبت به دنيا مي باشد.
3. قال رسول الله - صلّي الله عليه و آله - : الزّهدُ ليس بتحريم الحلال و لكن أن يكونَ بما في يدي الله أوثق منهُ بما في يده. «بحار الانوار، ج 74، ص 172» رسول خدا - صلّي الله عليه و آله - فرمود: زهد، اين نيست كه انسان حلالِ خدا را بر خود حرام كند، بلكه زهد اين است كه انسان به آنچه در دست خداست اعتماد و اطمينان بيشتري داشته باشد تا به آنچه در دست خود و در سيطرة قدرت محدود بشري است.
4. قال اميرالمؤمنين علي - عليه السّلام - : الزّهدُ كلُّهُ بين كلمتين في القرآن: قال الله سبحانهُ: لكيلا تَأسَوْا علي ما فاتكم و لا تفرحُوا بما آتيكُم (سوره 57/ آيه 23). «بحار الانوار، ج 70، ص 52» امام علي - عليه السّلام - فرمود: تمام زهد در بين دو كلمه از قرآن خلاصه شده است، آنجا كه خداوند سبحان فرمود: تا هرگز بر آنچه از دست شما رفته، اندوه مخوريد و بر آنچه داريد و به دست مي آوريد شاد نباشيد.
5. قال الامام الصادق - عليه السّلام - : جُعل الخيرُ كلُّه في بيتٍ و جُعلَ مفتاحُه الزّهدُ في الدّنيا. «بحار الانوار، ج 73، ص 52» امام صادق - عليه السّلام - فرمود: تمام خوبيها در خانه اي قرار داده شده و كليد آن زهد و بي رغبتي نسبت به دنيا است.
6. قال الامام علي - عليه السّلام - : الزّهدُ اصل الدين. «غرر الحكم، ص 275، ح 6046» امام علي - عليه السّلام - فرمود: زهد، اصل و اساس دين است.
7. قال الامام الصادق - عليه السّلام - : الزُّهدُ مِفتاحُ الاخرةِ و البراءةُ من النّارِ و هوَ تركُكَ كلَّ شئٍ يَشغَلُكَ عن الله من غيرِ تأسُّفٍ علي فَوتِها. «بحار الانوار، ج 70، ص 315» امام صادق - عليه السّلام - فرمود: زهد، كليد (آسايش در) جهان آخرت و دوري از آتش جهنم است و زهد عبارت است از اينكه انسان هر چيزي كه او را از ياد پروردگارش باز مي دارد، كنار بگذارد، بدون اينكه براي از دست دادن آن افسوس بخورد.
8. قال الامام علي - عليه السّلام - : اصلُ الزُّهد حُسنُ الرِغبةِ فيما عِندَ اللهِ. «غرر الحكم، ص 275، ح 6058» امام علي - عليه السّلام - فرمود: اساس زهد به اين است كه انسان به نيکويي نسبت به آنچه در نزد خداوند است، ميل و رغبت داشته باشد.
9. قال الامام علي - عليه السّلام - في صفةِ الزّهادِ: كانوا قوماً من أهل الدّنيا و ليسُوا من أهلها فكانوا فيها كَمَنْ ليس منها، عملوا فيها بما يبصرون ... . «بحار الانوار، ج 67، ص 320» امام علي - عليه السّلام - در وصف زاهدان فرمود: گروهي هستند كه گر چه (در ظاهر) اهل دنيا هستند ولي (در باطن) از اهل دنيا نيستند، در دنيا هستند مانند كسي كه در آن نيست، عمل آنها در دنيا به آن چيزي است كه بعد از مرگ مي بينند و براي دفع عذاب خدا از خود، شتابان به وظائف خود عمل مي كنند.
10. قال الامام الصادق - عليه السّلام - : (الزّاهد) الّذي يترك حلالها مخافة حسابِهِ و يتركُ حرامها مخافةَ عذابِهِ. «بحار الانوار، ج 70، ص 311» امام صادق - عليه السّلام - فرمود: زاهد، كسي است كه به جهت ترس از حسابرسي پروردگار، از حلال دنيا مي گذرد و به جهت ترس از عذاب او نزديك حرام نمي شود.
11. قال الامام علي - عليه السّلام - : يا نُوفُ، طوبي للزّاهدين في الدّنيا الرّاغبين في الآخرةِ اولئك قومٌ اتّخذو الأرضَ بساطاً و ترابها فراشاً ... . «بحار الانوار، ج 67، ص 319» امام علي - عليه السّلام - (به يكي از اصحابشان) فرمود: اي نوف، خوشا به حال كساني كه نسبت به دنيا زهد ورزيده و بي ميل شدند و رغبت به آخرت دارند، آنان كساني هستند كه زمين را فرش، خاك آن را بستر و آب آن را شربت گوارا قرار دادند.
12. قال الامام الصادق - عليه السّلام - : الزّاهد الّذي يختارُ الآخرةَ علي الدّنيا و الذُّلَّ علي العزِّ و الجهدَ علي الرّاحةِ و الجوعَ علي الشيَّع. «بحار الانوار، ج 70، ص 315» امام صادق - عليه السّلام - فرمود: انسان زاهد كسي است كه آخرت را بر دنيا برگزيده، خواري را بر عزّت (ظاهري) ترجيح داده، تلاش و كوشش خستگي ناپذير را بر راحتي و آسايش و گرسنگي را بر سيري مقدّم دانسته است.
13. قال الامام علي - عليه السّلام - : انّ الزّاهدين تبكي قلوبُهُم و إن ضحِكُوا. «نهج البلاغه، خطبة 112» امام علي - عليه السّلام - فرمود: انسان هاي زاهد گر چه (در ظاهر) خندان و متبسّم هستند، لكن قلب هاي آنها گريان است.
14. قال الامام علي - عليه السّلام - : الزّاهد في الدّنيا من لم يغلبِ الحرامُ صبرَهُ و لم يشغَلِ الحلالُ شكرهُ. «بحار الانوار، ج 78، ص 37» امام علي - عليه السّلام - فرمود: زاهد در دنيا، كسي است كه حرام بر صبر او غالب نشود و در مقابل محرّمات، صبر خويش را از دست ندهد و استفاده از حلال الهي نيز او را از شكر پروردگار باز ندارد.
15. قال رسول الله - صلّي الله عليه و آله - : أزهدُ الناس من اِجْتَنبَ الحرام. «بحار الانوار، ج 77، ص 112» رسول خدا - صلّي الله عليه و آله - فرمود: زاهدترين مردم، كسي است كه از حرام اجتناب كند.
16. قال الامام علي - عليه السّلام - : عليك بالزّهدِ فانّهُ عون الدّين. «غرر الحكم، ص 275، ح 6042» امام علي - عليه السّلام - فرمود: بر شما باد به زهد و بي رغبتي نسبت به دنيا، به درستي كه زهد، همراه دين است.
17. قال رسول الله - صلّي الله عليه و آله - : ما عُبِدَ الله بشئٍ أفضلُ من الزّهد في الدنيا. «مستدرك الوسائل، ج 2، ص 333» رسول خدا - صلّي الله عليه و آله - فرمود: بندگي و عبادت پروردگار، با چيزي بالاتر و برتر از زهد و بي رغبتي نسبت به دنيا، صورت نگرفته است.
18. قال الامام علي - عليه السّلام - : الزّهدُ شيمةٌ المتّقين. «غرر الحكم، ص 275، ح 6034» امام علي - عليه السّلام - فرمود: زهد و بي رغبتي به دنيا، خصلت و روش انسانهاي با تقوا است.
19. قال رسول الله - صلّي الله عليه و آله - : ما اتّخذ اللهُ نبيّاً الاّ زاهداً. «مستدرك الوسائل، ج 2، ص 333» رسول خدا - صلّي الله عليه و آله - فرمود: خداوند هيچ بنده اي را به پيامبري انتخاب نكرد مگر اينكه زاهد و بي ميل نسبت به دنيا بود.
20. قال الامام علي - عليه السّلام - : ... لا يكونُ زاهداً حتّي يكون متواضعاً. «بحار الانوار، ج 78، ص 8» امام علي - عليه السّلام - فرمود: ... هيچ شخصي زاهد نيست مگر اينكه (نسبت به ديگران) متواضع باشد.
21. قال الامام علي - عليه السّلام - : اوّل الزّهد التّزهّد. «غرر الحكم، ص 275، ح 6055» امام علي - عليه السّلام - فرمود: ابتدا و شروع زُهد و بي رغبتي نسبت به دنيا، با تظاهر به زهد محقق مي گردد.
22. من وصايا اميرالمؤمنين - عليه السّلام - لابنه الحسن - عليه السّلام - : أكثِر ذكرَ الآخرة و ما فيها من النّعيم و العذابَ الأليم يُزّهِدُكَ في الدّنيا و يُصغّرُها عندك ... . «بحار الانوار، ج 77، ص 224» از وصيت هاي امام علي - عليه السّلام - به فرزندشان امام حسن - عليه السّلام - اين است: بسيار به ياد آخرت و نعمت هاي آن و عذاب دردناكي كه در آن است باش، پس همانا يادآوري اين امور تو را نسبت به دنيا بي رغبت نموده و دنيا را در نظر تو كوچك مي كند.
23. قال الامام علي - عليه السّلام - : اصل الزُّهدِ اليقينُ. «غرر الحكم، ص 275، ح 6058» امام علي - عليه السّلام - فرمود: ريشه و اساس زهد، يقين است.
24. عن الامام الكاظم - عليه السّلام - عند قبرٍِ حَضَرَهُ: انّ شيئاً هذا آخِرُهُ لَحَقِيقٌ أن يُزهَدَ في أوّلِهِ ... . «بحار الانوار، ج 78، ص 320» امام كاظم - عليه السّلام - هنگامي که بر سر قبري حضور يافتند، فرمود: همانا دنيائي كه نهايت و آخرين منزلش اين است، پس سزاوار است كه از ابتدا نسبت به آن زهد ورزيده شود.
25. قال الامام علي - عليه السّلام - : يسيرُ المعرفة يوجبُ الزّهد في الدّنيا. «غرر الحكم، ص 63، ح 765» امام علي - عليه السّلام - فرمود: ميزان كمي از معرفت و شناخت (نسبت به دنيا و آخرت)، موجب بي رغبتي نسبت به دنيا خواهد شد.
26. قال الامام علي - عليه السّلام - : كيف يزهدُ في الدّنيا من لا يعرفُ قدر الآخرةَ. «غرر الحكم، ص 146، ح 2652» امام علي - عليه السّلام - فرمود: چگونه مي شود كسي كه شناخت و معرفتي نسبت به آخرت ندارد، در مورد دنيا زهد ورزيده و بي رغبت باشد.
27. قال الامام علي - عليه السّلام - : كيف يصل الي حقيقة الزّهد من لم تمُت شَهوته. «غرر الحكم، ص 276، ح 6064» امام علي - عليه السّلام - فرمود: چگونه مي شود انساني كه شهوت (و خواسته هاي نفساني) را در درون خود از بين نبرده است، به حقيقت زهد دست پيدا كند؟
28. قال رسول الله - صلّي الله عليه و آله - : كيفَ يَعملُ الآخرةِ من لا ينقطعُ من الدّنيا رغبتهُ. «بحار الانوار، ج 77، ص 182» رسول خدا - صلّي الله عليه و آله - فرمود: چگونه انساني كه ميل و رغبتش به دنيا قطع نشده، براي آخرت خويش كار كند.
29. قال رسول الله - صلّي الله عليه و آله - : يا أباذر! ما زَهَد عبدٌ في الدّنيا الاّ أنبتَ اللهُ الحكمةَ في قلبه و أنطقَ بها لسانهُ و يُبَصِّرُهُ عيوبَ الدّنيا و داءَها و دواءَها. «بحار الانوار، ج 77، ص 80» پيامبر اكرم - صلّي الله عليه و آله - فرمود: اي اباذر، هيچ بنده اي نسبت به دنيا زهد نورزد مگر اينكه خداوند حكمت را در قلبش مي روياند و به واسطة آن زبانش را به كلمات حكيمانه گويا مي كند و او را نسبت به عيوب دنيا بصيرت داده، درد و داروي آن را به او مي شناساند.
30. قال الامام علي - عليه السّلام - : الزّهدُ في الدّنيا الرّاحةُ العظمي. «غرر الحكم، ص 276، ح 6077» امام علي - عليه السّلام - فرمود: زهد و بي رغبتي نسبت به دنيا، آسايشِ برتر و بزرگتر است.
31. قال الامام علي - عليه السّلام - : أعظَمُ النّاس سعادةً أكثَرُهُم زَهادَةً. «غرر الحكم، ص 276، ح 6086» امام علي - عليه السّلام - فرمود: سعادتمندترين مردم، كساني هستند كه بيشتر از ديگران نسبت به دنيا زهد مي ورزند.
32. قال الامام علي - عليه السّلام - : اِزهَدْ في الدّنيا تنزِلْ عليكَ الرّحمةَ. «غرر الحكم، ص 276، ح 6084» امام علي - عليه السّلام - فرمود: در دنيا زاهد باش تا رحمت پروردگار بر تو نازل گردد.
33. قال الامام علي - عليه السّلام - : بالزّهدِ تُثمرُ الحكمةَ. «غرر الحكم، ص 276، ح 6089» امام علي - عليه السّلام - فرمود: ثمره و نتيجة حكمت با زهد و بي رغبتي نسبت به دنيا حاصل مي گردد.
34. قال الامام علي - عليه السّلام - : لَن يَفتَقِرَ مَنْ زَهَدَ. «غرر الحكم، ص 276، ح 6093» امام علي - عليه السّلام - فرمود: زاهد، هرگز محتاج و فقير نمي شود.
35. قال الامام علي - عليه السّلام - : ثمن الجنّةِ الزّهدُ في الدّنيا. «غرر الحكم، ص 276، ح 6090» امام علي - عليه السّلام - فرمود: ثمن و بهاي بهشت، زهد در دنياست.
36. قال الامام علي - عليه السّلام - : من زَهَدَ في الدّنيا أعتَقَ نَفْسَهُ و أرضي ربَّهُ. «غرر الحكم، ص 277، ح 6100» امام علي - عليه السّلام - فرمود: كسي كه نسبت به دنيا زهد بورزد، نفس خويش را آزاد كرده و پروردگارش را راضي ساخته است.
37. قال الامام علي - عليه السّلام - : إذا طَلَب الزّاهدُ النّاس فَاهْرُب منهُ. «غرر الحكم، ص 276، ح 6062» امام علي - عليه السّلام - فرمود: زماني كه زاهد، طالب مردم باشد، پس از او دوري كنيد.
38. قال الامام علي - عليه السّلام - : اَلا و انّ الدّنيا دارٌ لا يُسلَمُ منها الاّ بالزُّهد فيها. «غرر الحكم، ص 138، ح 2431» امام علي - عليه السّلام - فرمود: آگاه باشيد كه همانا دنيا خانه اي است كه انسان سالم از آن خارج نمي شود مگر با زهد و بي رغبتي نسبت به دنيا.
39. قال الامام علي - عليه السّلام - : الزّهدُ ثمرهُ الدينِ. «غرر الحكم، ص 275، ح 6045» امام علي - عليه السّلام - فرمود: زهد، نتيجه و ثمره دين است.
40. قال الامام علي - عليه السّلام - : انّ الزّاهدين ... يَشتَدُّ حزنُهم و اِن فَرِحُوا. «نهج البلاغه، خطبة 112» امام علي - عليه السّلام - فرمود: انسان هاي زاهد، حزن و اندوهشان شديد است گر چه (در ظاهر) خوشحال هستند.
قال الامام علي - عليه السّلام - : الصَّدقةُ افضَلُ الحَسناتِ. 2.«غررالحكم، ج 1، ص 14» امام علي - عليه السّلام - فرمود: صدقه، بهترين و بالاترين نيكي ها است.
2. عن عليِّ بن الحسين - عليه السّلام - عن النبي - صلي الله عليه و آله - قالَ: انّ الله ليُربي لاحدِكُم الصَّدَقَةَ كّما يربي احدَكُم وَلَدَهُ حتّي يلقاهُ يومَ القيامَةِ و هُوَ مثلُ اُحد. «الميزان، ج 2، ص 451» از امام سجاد - عليه السّلام - نقل شده كه پيامبر اكرم - صلي الله عليه و آله - فرمود: همانا خداوند صدقه شما را بزرگ مي كند، همچنان كه شما فرزند خود را بزرگ مي كنيد تا روز قيامت با صدقه خويش ديدار كنيد در حالي كه مثل كوه احد باشد.
3. قال الامام علي - عليه السّلام - : صَدَقَةُ السرِ تُكفِّرُ الخَطيئَةِ و صَدَقةُ العَلانيةِ مَثْراةٌ في المالِ. «غررالحكم، ص 395، ح 9149» امام علي - عليه السّلام - فرمود: صدقه پنهاني، لغزشها و گناهان را مي پوشاند و صدقه آشكار موجب ازدياد مال و ثروت مي شود.
4. قال الامام الصادق - عليه السّلام - : اِنّ لكُلِّ شيٍ مفتاحاً و مفتاحُ الرّزقِ الصَّدَقَةُ. «بحار الانوار، ج 93، ص 134» امام صادق - عليه السّلام - فرمود: براي هر چيزي كليدي وجود دارد و كليد روزي صدقه است.
5. قال رسول الله - صلي الله عليه و آله - : خَيرُ مالِ المَرءِ و ذخائِرُهُ الصَّدَقَةُ. «جامع الاحاديث الشيعه، ج 8، ص 35» رسول اكرم - صلي الله عليه و آله - فرمود: بهترين مال و اندوخته انسان، صدقه است.
6. قال الامام علي - عليه السّلام - : الصّدقةُ جُنَّةُ من النّارِ. «وسائل الشيعه، ج 6، ص 258، ح 17» امام علي - عليه السلام - فرمود: صدقه، سپر آتش جهنم است.
7. قال الامام الصادق - عليه السّلام - : ان اللهَ تبارك و تعالي يقولُ: ما مِنْ شيٍ الاّ و قَدْ وَكلّتُ مَنْ يَقيضُهُ غيري الاّ الصّدقة فاِنّي اتلَقّضُها بيَدي تَلقُّفاً. «بحار الانوار، ج 96، ص 134» امام صادق - عليه السّلام - فرمود: خداوند تبارك و تعالي مي فرمايد: هيچ چيزي نيست مگر اينكه من غير از خودم را براي گرفتن آن مامور كرده ام، به جز صدقه، پس همانا صدقه را من با دست خود مي ستانم.
8. قال الامام علي - عليه السّلام - : الصّدقَةُ افضلُ القربِ. «غررالحكم، ص 395، ح 9127» امام علي - عليه السّلام - فرمود: صدقه برترين چيزي است كه موجب تقرب و نزديكي انسان به خدا مي شود.
9. قال رسول الله - صلي الله عليه و آله - : كلّ معروفٍ صَدقَةٌ الي غَنِيٍ و فقيرٍ، فتَصَّدقوا و لَوْ بِشِقِّ تَمْرةٍ. «بحار الانوار، ج 93، ص 122» رسول اكرم - صلي الله عليه و آله - فرمود: هر كار پسنديده و خيري كه در حق انسان فقير و يا ثروتمند صورت گيرد، صدقه محسوب مي گردد، پس در راه خدا صدقه بدهيد اگر چه نصف خرما باشد.
10. قال رسول الله - صلي الله عليه و آله - : من الصّدقةِ ان يتعَلَّمَ الرّجُلُ العِلمَ و يعلِّمُهُ النّاسَ. «بحار الانوار، ج 2، ص 24» رسول اكرم - صلي الله عليه و آله - فرمود: يكي از مصاديق صدقه، فراگيري دانش و آموختن آن به مردم است.
11. قال الامام علي - عليه السّلام - : خيرُ الصّدَقَةِ اخفاها. «غررالحكم، ص 395، ح 9145» امام علي - عليه السّلام - فرمود: بهترين صدقات، پنهان ترين آنهاست.
12. سُئل رسول الله - صلي الله عليه و آله - : ايُّ الصّدقَةِ افضل؟ قالَ: ان تتَصدَّقَ و انتَ صحيحٌ. «بحار الانوار، ج 93، ص 178» از رسول اكرم - صلي الله عليه و آله - سوال شد: برترين و بالاترين صدقه كدام است؟ حضرت فرمود: اينكه در راه خدا صدقه بدهي در حالي كه سالم و تندرست هستي ... .
13. قال الامام الكاظم - عليه السّلام - : عَوتُكَ للضَّعيفِ مِنْ افضَلِ الصَّدَقَةِ. «تحف العقول، ص 485» امام كاظم - عليه السّلام - فرمود: كمك و ياري رساندن به انسان ناتوان، از برترين صدقات است.
14. قال رسول الله - صلي الله عليه و آله - : انّ علي كلِّ مسلمٍ في كلِّ يومٍ صَدَقةٌ. قيلَ: مَنْ يطيقُ ذلك؟ قال - صلي الله عليه و آله - : اِما طَتُكَ الاذي عَنِ الطّريقِ صَدَقَةٌ ... . «بحار الانوار، ج 72، ص 50» رسول اكرم - صلي الله عليه و آله - فرمود: همانا بر عهده هر مسلماني است كه هر روز صدقه بدهد. عرض شد: چه كسي توان اين كار را دارد؟ حضرت فرمود: اگر در مسير و راه آنچه موجب اذيت رهگذران است برداري، خود صدقه است، راه نشان دادن و راهنمائي ديگران صدقه است، عيادت از مريض صدقه است، امر به معروف و نهي از منكر صدقه است و جواب سلام دادن نيز صدقه است.
15. سُئل رسول الله - صلي الله عليه و آله - : ايُّ الصّدقَةِ افضّلُ؟ فَقال: عَلي ذيِ الرّحمِ الكاشِحِ. «بحار الانوار، ج 93، ص 179» از رسول اكرم - صلي الله عليه و آله - سوال شد: برترين نوع صدقه چيست: حضرت جواب داد: صدقه بر خويشاوندي كه كينه انسان را در دل دارد.
16. قال رسول الله - صلي الله عليه و آله - : تصَدَّقُوا و لو بِتَمْرَةٍ فاِنّها تسدُّ مِنَ الجائِعِ و تُطْفِيُ الخَطيئَةَ كَما يطفِيُ الماءُ النّارَ. «محجة البيضا، ج 2، ص 107» رسول اكرم - صلي الله عليه و آله - فرمود: صدقه دهيد اگر چه با يك خرما باشد كه از گرسنگي جلوگيري مي كند و لغزش را خاموش مي سازد، همچنان كه آب آتش را خاموش مي كند.
17. قال الامام علي - عليه السّلام - : بَرَكةُ المالِ في الصَّدقةِ. «غررالحكم، ص 395، ح 9142» امام علي - عليه السّلام - فرمود: بركت مال، در دادن صدقه است.
18. قال الامام علي - عليه السّلام - : الصّدَقَةُ تنزِلُ الرّحْمَةَ. «غررالحكم، ص 395، ح 9134» امام علي - عليه السّلام - فرمود: صدقه، موجب نزول رحمت پروردگار مي شود.
19. قال الامام الصادق - عليه السّلام - : ثلاثةٌ اُقسِمُ باللهِ انّها الحقُّ: ما نَقَصَ مالٌ من صَدَقَةٍ و لا زَكاةٍ ... . «بحار الانوار، ج 75، ص 209» امام صادق - عليه السّلام - فرمود: به خداوند قسم ياد شده كه سه امر حقيقت دارد: اول اينكه هيچ مالي با دادن صدقه و اداء زكات كم نخواهد شد ... .
20. قال الامام الصادق - عليه السّلام - : علي باب الجَنّةِ مكتوبٌ الصّدَقَةُ بعَشرةٍ. «بحار الانوار، ج 8، ص 181» امام صادق - عليه السّلام - فرمود: بر روي درب بهشت نوشته شده است كه پاداش صدقه ده برابر است.
کاربر مهمان خوش آمدید
امام صادق عليه السلام مي فرمايند
محبوبترين کارها نزد خدا نماز است
امام حسن عسکري عليه السلام مي فرمايند
دل احمق در زبان اوست
پيامبر اکرم (صلی الله عليه و آله): •
در اسلام هيچ بنايى ساخته نشد، كه نزد خداوند(عزوجل) محبوبتر و ارجمندتر از ازدواج باشد.
پيامبر اکرم (صلی الله عليه و آله): •
هر كه از ترس تنگدستى ازدواج نكند، از ما نيست.
قالَ امام حسین (ع):
هر کس خداوند متعال را با صداقت و خلوص٬ عبادت و پرستش نماید٬ خدای متعال او را به بهترین آرزو هایش می رساند و امور زندگی اش را تامین می نماید.
منبع : البحار ۶٨/١٨٣
قالَ امام حسین (ع):
هر که دوست دارد مرگش به تأخیر افتد و روزی اش افزایش یابد٬ صله رحم به جای آورد.
منبع : البحار ٢٣/٩١
قالَ امام حسین (ع):
خدایا! چنان ترسان خودت کن که گویا می بینمت، و به پرهیزگاری از خویش خوشبختم گردان، و به واسطه ی نافرمانی ات بدبختم مکن، و در سرنوشت خود خیر برایم مقدّم کن ،و مقدّرات را برایم مبارک گردان، تا چنان نباشم که تعجیل آنچه را تو به تأخیر اداخته ای بخواهم، و نه تأخیر آنچه را تو پیش انداخته ای.
منبع : دعاء عرفه،مفاتیح الجنان
امام جعفر صادق (ع): هر كه به يك زندگي ساده از خدا راضي باشد خدا هم به عمل اندك او راضي شود .
٫[="royalblue"]امام صادق علیه السلام :[/]
مَنْ حَسُنَ بِرُّهُ فى اَهْلِ بَیْتِهِ زیدَ فى رِزْقِهِ؛۵
[="purple"]هر کس به شایستگى در حقّ خانوادهاش نیکى کند، روزیش زیاد مىشود.[/]
[="magenta"]امام حسین (ع): هيچ امری را نپذير مگر آنكه خودت را شايسته ی آن بدانی.[/]
مام حسین (ع): كسى كه از تو حاجتى خواسته است، آبروى خود را با درخواست از تو ريخته است، تو ديگر با رد كردن او، آبروى خود را نريز.
بسم الله الرحمن الرحیم
امام صادق علیه السلام میفرمایند:
" مَنْ قالَ بَعدَ صَلوةِ الْفَجْرِ و بَعدَ صَلوةِ الظُّهرِ اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد و اَلِ مُحَمَّد وعَجِّل فَرَجَهُمْ لَمْ یَمُتْ حَتّی یُدْرِکَ الْقَائِمَ مِن اَلِ مُحَمَّد صلی الله علیه و آله و سلم؛ "
هر کس پس از نماز صبح و نماز ظهر بگوید: " اللّهم صلّ علی محمّد و آل محمّد و عجّل فرجهم "، از دنیا نمیرود مگر آن که قائم آل محمد (صلی الله علیه و آله) را درک میکند.
منابع:مستدرك الوسایل ج 5 ص96 و بحارالانوار ج 83 ص 77 و...
امام حسین (ع):
وقتی خدا انسان را به دام انداخته و گرفتار کند؛ نعمتهای فراوان خود را به او ارزانی می دارد؛ ولی شکر را از او میگیرد!
قال رسول الله (صلی الله علیه وآله وسلم )
[=Arial Black]«السعادة،کل السعادةطول العمر فی طاعةالله عز وجل ؛خوشبختی ،همه خوشبختی ،طولانی بودن عمر است ،عمری که انسان در طاعت الهی صرف کند .»
:Gol::Gol::Gol::Gol::Gol:
[=Century Gothic]با سلام و صلوات بر محمد وآل محمد
[=Century Gothic]در اصول کافی دعایی از قول رسول خدا (ص)وارد شده که فرمودند: این دعای من وهمه ی پیامبران است .
[=Century Gothic]«اللهم انّی اسئلک ایمانا تباشر به قلبی ویقیناصادقا حتی اعلم انه لن یصیبنی الا ما کتبت لی ورضنی من العیش بما قسمت لی یا ارحم الراحمین ؛خداوندا !از تو ایمانی می طلبم که دلم با آن همراه باشد ویقین راستینی می خواهم تا بدانم به من نمی رسد مگر آن چه برای من نوشتی وتقدیر فرمودی وخوشنودگردان مرا در زندگی به آن چه برایم قسمت و روزی فرمودی ای مهربان ترین مهربانان.»
[=Century Gothic]الهی سینه ای ده آتش افروز در آن سینه دلی وآن دل همه سوز
[=Century Gothic]با دلی سوزناک وقلبی دردناک با خدای خود راز ونیازداشته باش وبگو ،خدای من ،به فریادم برس از دست خودم ،از شّر نفس وخودیتم ،از این دشمنی که «قد استکلب علیّ»به من حمله وراست.
[=Century Gothic]کتاب توحید شهید دستغیب ص 259- 260
:Gig::Gig::Gig::Gig::Doaa:
امام صادق (ع) : شیطان گفته همه مردم در قبضه حکومت من هستند جز 5 کس : 1.کسی که با نیت صحیح در هر کاری بر خدا توکل کند.2.آنکه شبانه روز به هنگام ثواب و خطا بسیار یاد خدا باشد.3.کسی که هرچه برای خود می پسندد برای دیگران هم بپسندد.4.آنکه به هنگام مصیبت صبر کند.5.کسی که به قسمت الهی راضی باشد و غم روزی نخورد. نصایح صفحه 225
سلام بر حضرت ولی عصر (عج) و منتظرانش
در این تاپیک انشاء الله گلچین احادیث معصومین علیهم السلام را در مورد فضائل اخلاقی قرار خواهیم داد.
1. قال الامام علي - عليه السّلام - : التّوبةُ ندمٌ بالقَلبِ و اسْتِغفارٌ باللّسانِ و تركٌ بالجوارح و اِضمارٌ ان لا يَعودَ.
«تصنيف غرر الحكم، ص 194، ح3777»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: توبه عبارت است از: پشيماني قلبي از انجام گناه و استغفار و طلب آمرزش با زبان و ترك گناه با اعضاء و جوارح و تصميم به اينكه ديگر آن گناه را انجام ندهد.
2. قال الامام الباقر - عليه السّلام - : انّ اللهَ اشدُّ فَرِحاً بِتَوبَةِ عبدِهِ مِن رجلٍ اضلَّ راحلَتَهُ و زادَهُ في ليلَةٍ ظلماءَ فَوَجدهما.
«اصول كافي، ج4، ص 180»
امام باقر - عليه السّلام - فرمود: همانا خداوند به بازگشت و توبة بندة خود، شادمان تر از شخصي است كه در شب تاريك مركب و زاد و توشة راه خود را گم كرده بود و سپس پيدا مي كند.
3. قال الامام علي - عليه السّلام - : مَنْ تابَ تابَ اللهُ عليهِ و اُمِرَت جوارِحُهُ ان تستَرَ عليه و بقاعُ الارضِ ان تَكتَمَ عليه و اُنسيتِ الحفَظةُ ما كانَتْ تكتُب عليهِ.
«بحارالانوار، ج 6، ص 28»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: هر كس توبه كند و به سوي خدا بازگردد خداوند نيز به سوي او بازگشت مي كند، به اعضاء و جوارحش دستور داده مي شود گناهان او را بپوشانند، به نقاطي از زمين كه در آن گناه انجام داده نيز دستور داده مي شود كه گناه و سرّ او را مخفي كنند و فرشتگانِ نويسندة اعمال نيز گناهان و كردارِ او را فراموش مي كنند.
4. قال الامام علي - عليه السّلام - : الذّنوبُ الدّاءُ و الدّواءُ الاستغفارُ و الشّفاءُ ان لا تعودَ.
«تصنيف غرر الحكم، ص 194، ح3778»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: گناهان درد و بيماري هستند، دواي آنها استغفار است و شفاي كامل وقتي حاصل مي شود كه ديگر آنها را مرتكب نشود.
5. قال الامام علي - عليه السّلام - : ... ان الاستغفارَ درجةُ العلّيّين و هو اسمٌ واقعٌ علي ستّة معانٍ: اولّها: النّدَمُ علي ما معني و الثاني العزمُ علي تركِ العَودِ اليهِ ابداً و الثالّث... .
«بحارالانوار، ج 6، ص 36»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: ... استغفار و طلب آمرزش از درجات عليين است و داراي شش شرط مي باشد: اول اينكه شخص توبه كننده از (گناهان) گذشته خود پشيمان باشد. دوم اينكه عزم و تصميم جدي بر عدم بازگشت به سمت گناه داشته باشد. سوم اينكه حقوق مردم را به آنها بازگرداند. چهارم اينكه تمام واجباتي را كه ترك كرده و حقوقي كه از خدا بر گردن اوست به جا آورد. پنجم اينكه گوشتهائي را كه از حرام بر بدنش روئيده با گريه و انابه آب كند تا گوشت جديد برويد و ششم اينكه سختي طاعت و عبادت خدا را بر جسمش بچشاند، همان طور كه شيريني معصيت را چشانده است و بعد از تحقق آن شرائط، استغفار كند.
6. قال رسول الله - صلّي الله عليه و آله - : ليسَ شيٌ احبُّ الي اللهِ من مؤمنٍ تائبٍ او مومنةٍ تائبةٍ.
«بحارالانوار، ج 6، ص 21»
رسول خدا - صلي الله عليه و آله - فرمود: هيچ چيزي نزد خداوند محبوبتر از زن يا مرد مومني كه توبه كند، نمي باشد.
7. قال الامام الصادق - عليه السّلام - : انّ الله يُحِبُّ العبدَ ان يَطلُبَ اليه في الجرمِ العظيمِ و يُبغِضُ العبدَ أن يستَخِفَّ بالجرمِ اليسير.
«اصول كافي، ج4، ص 180»
امام صادق - عليه السّلام - فرمود: همانا خداوند دوست مي دارد بنده اي را كه در گناهان بزرگ از او طلب آمرزش مي كند و دشمن مي دارد بنده اي را كه گناهان كوچك خود را ناچيز مي شمارد.
8. قال الامام علي - عليه السّلام - : النّدمُ اَحدَ التَّوبَتين.
«مستدرك الوسائل. ج 2، ص 346»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: پشيماني از گناه يكي از روشها و اقسام توبه و استغفار است.
9. قال رسول الله - صلّي الله عليه و آله - : مَن لَم يَندُبْ علي ذَنْبٍ يَرتكبُهُ فلَيسَ بمومِنٍ و لَمْ تَجِبْ لَهُ الشَّفاعَةَ.
«وسائل الشيعه، ج 6، ص 266»
رسول خدا - صلّي الله عليه و آله - فرمود: كسي كه به خاطر گناهي که مرتكب مي شود، توبه نكند، مؤمن نيست و شفاعت شامل حال او نمي شود.
10. قال الامام علي - عليه السّلام - : مَن اُعطي التوبَةُ لَمْ يحرُمِ القبول و مَنْ اُعطي الاستغفار لم يحرمُ المغفرةَ.
«بحارالانوار، ج 69، ص410»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: كسي كه توفيق توبه به او داده شود محروم نمي شود از قبولش و كسي كه استغفار و طلب آمرزش كند از آمرزش پروردگار محروم نخواهد شد.
11. قال النبي - صلّي الله عليه و آله - : التّائبُ من الذّنبِ كمَن لا ذنبَ لَهُ.
«بحارالانوار، ج 6، ص 21»
رسول خدا - صلّي الله عليه و آله - فرمود: كسي كه از گناه خويش توبه كند همانند كسي است كه گناهي ندارد.
12. قال الامام علي - عليه السّلام - : تركُ الخطيئةِ اَيْسَرُ مِنْ طَلَبِ التّوبَةِ و لَمْ مِنْ شهوةِ ساعَةٍ اورثَتْ حزناً طويلاً.
«مجموعة ورّام، ص 363»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: ترك گناه آسانتر از درخواست توبه از پروردگار است و چه بسا لذت ساعتي شهوتراني، موجبِ يك عمر پشيماني خواهد شد.
13. قال الامام علي - عليه السّلام - : تَعَطَّروُا بالاستغفارِ، لا تَفضَحُكُم روائِح الذُّنوبِ.
«بحارالانوار، ج 6، ص 22»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: به وسيلة استغفار و توبه خويشتن را معطر و خوشبو سازيد، تا بوهاي زننده و نامطبوع گناهان رسوايتان نسازد.
14. قال الامام الصادق - عليه السّلام - : اذا اَذْنَبَ الرّجلُ يخرُج في قلبِهِ نكتَةٌ سَوْداءُ فاِنْ تابَ انْمَحَت و ان زادَ زادَتْ حتّي تغلِبَ علي قلبِهِ فَلا يفلِح بعدَها ابداً.
«بحارالانوار، ج 70، ص 327»
امام صادق - عليه السّلام - فرمود: زماني كه انسان گناهي را مرتكب شود نقطه اي سياه در قلب و روح او ايجاد مي شود، اگر توبه كند پاك مي شود و اگر بر گناهان خود بيفزايد بر آن سياهي نيز افزوده مي شود تا جائي كه تمام قلب او را فرا گيرد که بعد از آن هيچ گاه رستگار نخواهد شد.
15. قال الامام الصادق - عليه السّلام - : انّ رسولَ اللهِ - صلّي الله عليه و آله - كانَ يتوبُ الي اللهِ عزّوجلّ في كلِّ يومٍ سبعينَ مرَّةٍ من غيرِ ذنبٍ.
«بحارالانوار، ج 7، ص 316»
امام صادق - عليه السّلام - فرمود: همانا رسول خدا - صلّي الله عليه و آله - بدون اينكه گناهي را مرتكب شوند در هر روز هفتاد مرتبه استغفار نموده و طلب آمرزش از پروردگار مي كردند.
16. قال الامام الجواد - عليه السّلام - : تأخيرُ التّوبَةِ اغتِرارٌ و طولُ التّسويفِ حيرَةٌ.
«بحارالانوار، ج 6، ص 30»
امام جواد - عليه السّلام - فرمود: به تأخير انداختن توبه (از بي خبري و غفلت) موجب ضرر است و بيش از حدّ امروز و فردا كردن (براي توبه) موجب حيرت و گمراهي است.
17. قال رسول الله - صلّي الله عليه و آله - : انّ اللهَ عزَّوجلَّ يقبَلُ توبةَ العبدِ ما َلمْ يُغَرْ غِرْ.
«بحارالانوار، ج 6، ص 19»
رسول خدا - صلّي الله عليه و آله - فرمود: خداوند توبة بنده اش را مي پذيرد تا زماني كه نَفَس به حنجره اش نرسد (قبل از جدائي روح از بدن).
18. قال رسول الله - صلّي الله عليه و آله - : أحدَثَ لكلِّ ذَنبٍ توبةً، السِّرُ بِالسّرِ و العلانيةُ بالعَلانيةِ.
«بحارالانوار، ج 77، ص 127»
رسول خدا - صلّي الله عليه و آله - فرمود: براي هر گناهي توبه اي قرار داده شده است، گناهان سرّي، توبه اش سرّي است گناهان علني مستلزم توبة آشكار هستند.
19. عَنْ شيخٍ من النخع قال: قلتُ لابي جعفَر - عليه السّلام - : انّي لم أزل والياً منذُ زمنِ الحجّاج الي يومي هذا فهل لي من توبةٍ؟... قال: لا، حتّي تودّي كلَّ ذي حقٍّ حقَّه؟.
«بحارالانوار، ج 75، ص 329»
شخصي از امام باقر - عليه السّلام - پرسيد كه من از زمان حجّاج تاكنون والي بر مردم بوده ام آيا مي توانم از گناهانم توبه كنم (و راهي براي بازگشت من مي باشد)؟ امام ساكت بودند و جواب ندادند. شخص دوباره سؤال كرد. امام فرمود: راهي براي توبه ات نيست، مگر اينكه حقوق تمام كساني را كه ضايع كرده اي به آنان بازگرداني.
20. قيل لعلي - عليه السّلام - : مَا التّوبةُ النّصوحُ؟ فقال - عليه السّلام - : نَدَمٌ بالقلبِ و استغفارٌ باللّسانِ و القَصدُ عَلي ان لا يعودَ.
«تحف العقول، ص 232»
از امام علي - عليه السّلام - سؤال شد: مراد از توبة نصوح چيست؟ حضرت فرمود: پشيماني قلبي از گناه، استغفار و طلب مغفرت زباني و تصميم و قصد جدي بر اينكه ديگر به سمت گناه نرود.
21. عن ابي الحسن الاخير - عليه السّلام - و قَدْ سئِلَ عن التّوبَةِ النّصوح ما هِيَ؟ فكتَبَ - عليه السّلام - : ان يكونَ الباطنُ كالظّاهرِ و افضَلُ مِنْ ذلك.
«معاني الاخبار، ص 174»
از امام هادي - عليه السّلام - دربارة معناي توبة نصوح سؤال شد، حضرت اينگونه مرقوم فرمود: توبة نصوح عبارت است از اينكه باطن انسان همانند ظاهر او و بلكه بهتر از ظاهرش باشد.
22. قال الامام الباقر - عليه السّلام - : التّائبُ من الذّنْبِ كَمَنْ لا ذَنْبَ له و المُقيمُ علي الذّنبِ و هُوَ مستَغفِرٌ منهُ كالمستهزِءُ.
«محجة البيضاء، ج 6، ص 60»
امام باقر - عليه السّلام - فرمود: كسي كه از گناه توبه كند همانند انسان بي گناه است و كسي كه در حال ارتكاب گناه طلب آمرزش كند و استغفار بگويد همانند كسي است كه (خداوند را) مسخره كرده است.
23. قال رسول الله - صلّي الله عليه و آله - : انّ العَبْدَ لَيَذْنِبُ الذّنْبَ فَيدخُلُ به الجَّنةَ. قيلَ كيفَ ذلكَ يا رسولَ اللهِ؟ قالَ: يكونُ نَصَب عينَيْهِ تائباً مِنْهُ فاراً فمازالَ حتّي يدخُلَ الجَنَّةًَ.
«محجة البيضاء، ج 7، ص 24»
رسول خدا - صلّي الله عليه و آله - فرمود: بدرستي كه گاهي بنده اي به واسطة گناهي كه انجام داده است وارد بهشت مي شود. از حضرت سؤال شد: چگونه مي شود اي رسول خدا كسي به سبب گناه وارد بهشت شود؟ حضرت فرمود: گناهش پيوسته در مقابل ديدگان اوست، به واسطة گناهي كه انجام داده به سوي خدا بازگشته و توبه نموده و پيوسته مراقب خود است و از گناه فرار مي كند تا اينكه در آخر به بهشت داخل خواهد شد.
24. قال رسول الله - صلّي الله عليه و آله - : شابٌّ تائبٌ، اَجْرُهُ كَاَجرِ يحيَي بنِ ذكريّا - عليه السّلام - .
«مجموعة ورّام، ص 329»
رسول خدا - صلّي الله عليه و آله - فرمود: پاداش و اجر جواني كه توبه مي كند همانند اجر يحيي (از پيامبران الهي که به شهادت رسيد) فرزند زكريا است.
25. قال الامام علي - عليه السّلام - في وصفِ التّائبين: غَرَسُوا اشجارَ ذُنُوبِهم نَصْبَ عُيُونِهِم و قُلوبِهِم و سَقَوْها بماءِ النَّدَمِ فأثَمَرَتْ لَهُمُ السَّلامَةَ وَ اعقَبَتْهُم الرّضا و الكَرامَةَ.
«بحارالانوار، ج 77، ص 72»
امام علي - عليه السّلام - (در بيان اوصاف توبه كنندگان) فرمود: آنان نهال ها و درخت هاي گناه و كارهاي زشت را در برابر چشمان و دلهاي خويش كاشته و با آب پشيماني و ندامت آبياري شان كرده اند كه براي ايشان ميوه هاي عافيت و سلامت به بار آورده و خشنودي و بزرگواري براي آنان به دنبال دارد.
26. قال الامام الباقر - عليه السّلام - : كُلَّما عادَ المومِنُ بالاستغفارِ و التَّوبَةِ عادَ اللهُ عليهِ بالمَغفِرَةِ و انّ الله غفورٌ رحيم... .
«وسائل الشيعه، شيخ حر عاملي، ج 16، ص79»
امام باقر - عليه السّلام - فرمود: هر گاه شخص با ايمان، همراه با طلب آمرزش و توبه به سوي خدا بازگردد خداوند نيز با بخشش و مغفرت خويش به سوي او باز مي گردد و بدرستيكه خدا بخشنده و مهربان است، توبة بندگان خويش را مي پذيرد و از گناهان آنها چشم پوشي مي كند، پس بترسيد و برحذر باشيد از اينكه اهل ايمان را از رحمت خدا مايوس و نااميد گردانيد.
27. قال الامام علي - عليه السّلام - : لا شَفيعَ انجح من التَّوبةِ.
«بحارالانوار، ج 6، ص 19»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: هيچ شفيع و پشتيباني نجات دهنده تر از توبه نيست.
28. قال الامام علي - عليه السّلام - : تُوبُوا الي اللهِ عزّوجَلَّ و ادخُلُو في محبَّتِهِ. فانّ اللهَ يُحبُّ التّوابينَ و يحبّ المُتَطَهرّينَ و المومِنُ توّابٌ.
«بحارالانوار، ج 6، ص 21»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: توبه كنيد و به سوي خداوند عزوجل بازگشته و در محبت او داخل شويد، پس همانا خداوند انسان هاي توبه كننده و پاك را دوست دارد و انسان مؤمن نيز توبه كننده است.
29. قال الامام الصادق - عليه السّلام - : التّوبَةُ حبلُ اللهِ و مَدَدُ عنايَتِهِ و لابّد لِلْعبدِ من مداوَمَةِ التّوبةِ علي كلِّ حالٍ.
«بحارالانوار، ج 6، ص 31»
امام صادق - عليه السّلام - فرمود: توبه ريسمان خدا و عنايت خاص او به بندگان خويش است و براي بنده شايسته است كه در هر حال توبه نموده و به سوي پروردگار خويش باز گردد.
30. قال الامام علي - عليه السّلام - : التَوبَةُ تُطَهِّرُ القلوبَ و تَغسِلُ الذّنوب.
«تصنيف غررالحكم، ص 195، ح 3837»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: توبه قلبها را پاكيزه نموده و (آثار) گناهان را مي شويد.
31. قال الامام علي - عليه السّلام - : بالتَّوبَةِ تُكَفِّرُ الذّنُوبَ.
«تصنيف غررالحكم، ص 195، ح 3839»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: توبه كفاره و پاك كنندة گناهان است.
32. قال الامام علي - عليه السّلام - : سِلاح المُذْنِبِ الاستغفار.
«تصنيف غررالحكم، ص 195، ح 3828»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: سلاح انسان گناهكار استغفار و طلب آمرزش است.
33. قالرسول الله - صلّي الله عليه و آله - : اِنَّ للقُلُوبِ صداٌ كَصَدْأِ النُّحاسِ فاجلوها بالاستغفارِ وَ تَلاوةِ القرآنِ.
«بحارالانوار، ج 3، ص 284»
رسول خدا - صلّي الله عليه و آله - فرمود: همانا براي قلوب زنگاري است همانند زنگار فلزات، پس آنها را به وسيلة استغفار و تلاوت قرآن صيقل دهيد.
34. قال الامام علي - عليه السّلام - : عَجِبْتُ لِمَنْ يَقنُطُ و مَعَهُ النَّجاةُ و هو الاستِغْفارُ.
«تصنيف غررالحكم، ص 195، ح 3849»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: تعجب مي كنم از كسي كه از رحمت خدا نا اميد است در حالي كه راه نجات و رستگاري دارد و آن استغفار و طلب آمرزش است.
35. قال الامام علي - عليه السّلام - : التّوبَةُ تَسْتَنْزِلُ الرَّحْمَةَ.
«تصنيف غررالحكم، ص 195، ح 3835»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: توبه رحمت پروردگار را نازل مي کند.
36. قال الامام علي - عليه السّلام - : ثَمَرةُ التَّوبَةِ اِسْتِدْراكُ فَوارِطِ النَّفس.
«تصنيف غررالحكم، ص 195، ح 3840»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: نتيجة توبه جبران كوتاهي و ضعف هاي نفس مي باشد.
37. قال الامام علي - عليه السّلام - : يَسيرُ التَّوبةِ و الاستغفارِ يُمَحّص المَعاصي.
«تصنيف غررالحكم، ص 196، ح 3847»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: اندکي توبه و طلب آمرزش موجب پاك شدن گناهان خواهد شد.
38. قال الامام علي - عليه السّلام - : لَو انَّ النّاسَ حينَ عَصَوْا اتابُوا استَغْفَرُوا لَم يُعَذِّبُوا وَ لَم يَهلِكُوا.
«تصنيف غررالحكم، ص 196، ح 3842»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: اگر مردم همان زماني كه گناه مي كردند، (پشيمان شده و دست از گناهشان بر مي داشتند) و توبه و استغفار مي نمودند، عذاب الهي شامل آنها نمي شد و هلاك نمي گشتند.
39. قال الامام علي - عليه السّلام - : عاصيُ قرُّ بِذُنُوبِهِ خيرٌ مِن مُطيعٍ يفتَخِرُ بِعَمَلِهِ.
«تصنيف غررالحكم، ص 195، ح 3812»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: گناه كاري كه به گناهان خويش اقرار كند (پشيمان شود)، بهتر از انسان مطيع و عبادت كننده اي است كه به عمل خويش فخر نمايد.
40. قال رسول الله - صلّي الله عليه و آله - : مَنْ اكثَرَ الاستغفارُ جَعَل اللهُ لَهُ من كلِّ همٍّ فَرَجاً وَ مِنْ كلِّ ضيقٍ مَخرَجاً و رزقُهُ من حيثُ لا يحتسِبُ.
«بحارالانوار، ج 93، ص 284»
رسول خدا - صلّي الله عليه و آله - فرمود: هر كس فراوان استغفار نمايد خداوند او را از هر غم و غصه اي رهائي مي بخشد و در هر تنگنائي راهي را به سويش مي گشايد و به او از جائي كه گمان نمي كند رزق و روزي مي دهد.
1. عَن أمِيرِالْمومِنينَ - عليه السلام - قال: مَالْمُجاهِدُ الشَّهِيدُ عِنْدَ اللهِ بِأعْظَمَ أجْراً مِمَّنْ قَدَرَ فَعَفَّ لَكادَ الْعَفِيفُ أنْ يَكُونَ مَلَكاً مِنَ الْمَلائِكَةِ.
«نهج البلاغه، حكمت 474»
امام علي - عليه السلام - فرمود: پاداش مجاهد شهيد از انسان پاكدامني كه مي تواند گناه كند، ولي بر اثر پاكدامني از آن پرهيز مي كند، بيشتر نيست و چه بسا كه انسان پاكدامن و عفيف در شمار فرشتگان الهي باشد.
2. عَنِ الْإمامِ الْباقِرِ - عليه السلام - : أفْضَلُ الْعِبادَةِ عِفَّةُ الْبَطْنِ وَ الْفَرْج.
«وسائل الشيعه، ج 14، ص 271»
امام باقر - عليه السلام - فرمود: برترين عبادت، عفت و پاكي شكم (از غذاهاي نا مشروع) و طهارت دامن است.
3. عَن الامام علي - عليه السلام - : قَدرُ الرَّجُلِ عَلي قَدْرِ هِمَّتِهِ ... وَ عِفَّتُهُ عَلي قَدْرِ غَيرَتِهِ.
«نهج البلاغه، حكمت 47»
امام علي - عليه السلام - فرمود: ارزش مرد بقدر همت و پاكدامني او بقدر غيرت اوست.
4. قال الامام الصّادق - عليه السلام - : ... وَ الْعِفَّةُ وَ ضِدُّها الْتَّهَتُّكُ.
«اصول كافي، ج 1، ص 21»
امام صادق - عليه السلام - فرمود: يكي از سجاياي اخلاقي، عفت است كه ضد آن همان بي پروائي است.
5. عَن الامام علي - عليه السلام - قال: الْفَضائِلُ أرْبَعَةٌ أجْناسٍ: أحَدُها: الْحِكْمَةُ وَ قَوامُها في الْفِكرِ. وَ الثّانِي: الْعِفَّةُ وَ قَوامُها فِي الشَّهْوَةِ وَ الثَّالِثُ: الْقُوَّةُ وَ قَوامُها فِي الْغَضَبِ. و الرّابعُ: الْعَدْل وَ قَوامُها فِي اعْتِدالِ قُوَي النَّفْسِ.
«بحار الانوار، ج 78، ص 81»
امام علي - عليه السلام - فرمود: فضايل بر چهار گونه اند: 1- حكمت كه موضوع آن فكر است، 2- عفت كه موضوع آن شهوت است، 3- قوه و نيرو كه موضوع آن غضب است، 4- عدالت كه موضوع آن اعتدال نفساني است.
6. عَن الامام علي - عليه السلام - قال: مِنْ كَمالِ النِّعْمَةِ التَّحَلِّي بِالسَّخاءِ وَ التَّعَفُّفِ.
«غرر الحكم، ح 5417»
امام علي - عليه السلام - فرمود: كمال نعمت الهي آراستگي به سخاوت و عفت و پاكدامني است.
7. قال أمِيرُالْمومِنِينَ - عليه السلام - : أعِينُونِي بِوَرَعٍ وَ اجْتِهادٍ وَ عِفَّةٍ وَ سَدادٍ.
«نهج البلاغه، نامه 45»
امام علي - عليه السلام - (به عثمان بن حنيف، استاندار خود در بصره) فرمود: ... مرا با ورع و پارسائي، تلاش و کوشش، عفت و پاكدامني و پيمودن راه صحيح، ياري دهيد.
8. عَن الامام علي - عليه السلام - قال: لا فاقَةَ مَعَ عِفافٍ.
«غررالحكم، ح 5430»
امام علي - عليه السلام - فرمود: با وجود پاكدامني، فقر و ناداري نيست.
9. عَن الامام علي - عليه السلام - قال: قُرِنَتِ الْحِكْمَةُ بِالْعِصْمَةِ.
«ميزان الحكمة، ج 6، باب عصمت»
امام علي - عليه السلام - فرمود: حكمت، با عصمت و پاكدامني قرين است.
10. عَن الامام علي - عليه السلام - قال: الْعِفَّةُ تُضَعِّفُ الشَّهْوَةَ.
«غررالحكم، ح 5421»
امام علي - عليه السلام - فرمود: عفت و پاكدامني، شهوات (و خواستهاي نفساني) را تضعيف و تعديل مي كند.
11. عَن النَّبِيِّ - صلي الله عليه و آله - : النَّظَرُ سَهْمٌ مَسْمُومٌ مِنْ سِهامِ إبْلِيس فَمَنْ تَرَكَها خَوْفاً أعْطاهُ اللهُ إيماناً يَجِدُ حَلاوَتَهُ فِي قَلْبِهِ.
«مستدرک الوسائل، ج 14، ص 268»
پيامبر اكرم - صلي الله عليه و آله - فرمود: نگاه (حرام) تيري از تيرهاي شيطان است و كسي كه بر اثر خوف الهي از نگاه حرام خودداري كند، خداوند به او ايماني عطا نمايد كه شيريني و لذت آن را در قلب خود احساس كند.
12. عَنِ النَّبِي- صلي الله عليه و آله - قال: كُلُّ عَيْنٍ باكِيَةٌ يَوْمَ الْقِيامةِ إِلّا ثلاتَ أعْيُنٍ: عَيْنٌ بَكَتْ مِنْ خَشْيَةِ اللهِ وَ عَيْنٌ غَضَّتْ مِنْ مَحارِمِ اللهِ وَ عَيْنٌ باتَتْ ساهِرَةً فِي سَبيلِ اللهِ.
«نور الثقلين، ج 3، ص 583»
پيامبر اكرم - صلي الله عليه و آله - فرمود: همه چشمها در قيامت گريانند، جز سه چشم: چشمي كه در دنيا از خوف خدا بگريد و چشمي كه از نگاه حرام خودداري كند و چشمي كه به خاطر نگهباني در راه خدا بيدار بماند.
13. عَن الامام علي - عليه السلام - قال: فَعَصَمَ السُّعَداءَ بِالاِيمانِ.
« ميزان الحكمة، ج 6، باب عصمت»
امام علي - عليه السلام - فرمود: انسان هاي پاكدامن و سعادتمند بوسيله ايمان به خدا به اين صفت نائل آمده اند.
14. عَن الامام علي - عليه السلام - قال: ألْإعْتِبارُ يُفِيدُ الْعِصْمَةَ.
«ميزان الحكمة، ج 6، باب عصمت»
امام علي - عليه السلام - فرمود: عبرت گرفتن، باعث پاكدامني و عدم آلودگي است.
15. عَن الامام علي - عليه السلام - : بِالتَّقْوي قُرِنَتِ الْعِصْمَةُ.
«ميزان الحكمة، ج 6، باب عصمت»
امام علي - عليه السلام - فرمود: تقوي، با مصونيت از گناه قرين است.
16. عَن أمِيرِالْمومِنينَ - عليه السلام - قال: مَنْ كَرُمَتْ عَلَيْهِ نَفْسُهُ هانَتْ عَلَيْهِ شَهَواتُهُ.
«نهج البلاغه، حكمت 449»
امام علي - عليه السلام - فرمود: كسي كه نفس خود را گرامي بدارد، شهوات و خواستهاي نفساني در پيش او حقير و بي ارزش خواهد بود.
17. عَن أمِيرِالْمُومِنِينَ - عليه السلام - قال لأصْحابِهِ: إذا رَأي أحَدُكُمْ إمْرَئَةً تُعْجِبُهُ فَلْيَأتِ أهْلَهُ فَاِنَّ عِنْدَ أهْلِهِ مِثْلَ ما رَأي وَ لا يَجْعَلَنَّ لِلشَّيْطانِ عَلي قَلْبِهِ سَبِيلاً لِيَصرفَ بَصَرَهُ عَنها ... .
«نور الثقلين، ج 3، ص 583»
امام علي - عليه السلام - به اصحاب خويش فرمود: هرگاه زني نظر شما را جلب كرد، فوراً به همسر خود رجوع كنيد، زيرا آنچه كه نظر شما را جلب نمود در او نيز است و آن مرد نبايد به شيطان مهلت نزديك شدن به قلب خود دهد و بايد ديدگان خويش را ازتوجه به آن زن «أجنبي» فرو بندد و اگر داراي همسر نيست دو ركعت نماز گزارد و به حمد و ثناي الهي بپردازد و صلوات بر پيامبر و آل وي فرستد و سپس از خدا درخواست كند تا با رحمت و لطف خود او را از راه دستيابي به حلال، از روي آوردن به حرام بي نياز كند.
18. عَنِ الاِمامِ الصَّادِقِ - عليه السلام - قال: حَصِّنُوا أمْوالَكُمْ وَ فَرُوجَكُمْ بِتِلاوَةِ سُورَةِ النُّورِ وَ حَصِّنُوا بِها نِسائَكُمْ فَاِنَّ مَنْ أدْمَنَ قَرائَتَها فِي كُلِّ يَوْمٍ أوْ فِي لَيْلَةٍ لَمْ يَزْنِ أحَدٌ مِنْ بَيْتِهِ أبَداً حَتّي يَمُوتَ.
«نور الثقلين، ج 3، ص 583»
امام صادق - عليه السلام - فرمود: خانواده و اموال خود را با قرائت سوره نور حفظ كنيد و زنان خود را بوسيله آن مصون و محفوظ نگه داريد زيرا كسي كه دائماً روزي يكبار اين سوره را قرائت كند، هيچ فردي از اهل منزل او به فحشا كشانده نخواهند شد.
19. عَن أمِيرِالْمُومِنِينَ - عليه السلام - قال: إذا كَثُرَتْ المَقْدِرَةُ قَلَّتِ الشَّهْوَةُ.
«نهج البلاغه، حکمت 237»
امام علي - عليه السلام - فرمود: وقتي دسترسي به حلال ميسر شود، شهوت دروني كمتر ميشود.
20. عَن أمِيرِالْمُومِنِينَ - عليه السلام - قال: وَاكْفُفْ عَلَيْهِنَّ مِنْ أبْصارِهِنَّ بِحِجابِكَ إيّاهُنَّ فَأِنَّ شِدَّةَ الْحِجابِ أبْقي عَلَيْهِنَّ.
«نهج البلاغه، نامه 31»
امام علي - عليه السلام - فرمود: بوسيله حجاب چشمهاي زنان خود را پاك نگاه داريد، زيرا سخت گيري در مورد حجاب، آنها را سالمتر و عفيف تر نگاه خواهد داشت.
21. عَن أمِيرِالْمُومِنِينَ - عليه السلام - قال: صِيامُ الْقَلْبِ عَنِ الْفِكْرِ فِي الْآثامِ أفْضَلُ مِنْ صِيامِ الْمَرْءِ عَنِ الطَّعامِ.
«وسايل الشيعه، ج 5، ص 37»
امام علي - عليه السلام - فرمود: بازداشتن دل از افكار ناشايسته، بهتر است از روزه داري و خودداري از خوردن غذا.
22. قال رَسُولُ الله- صلي الله عليه و آله - : يا مَعشرَ الشُّبانِ مَنِ اسْتَطاعَ مِنْكُمُ الباهَ فَلْيَتَزَوَّجْ وَ لَمْ يَسْتَطِعْها فَلْيُدْ مِن الصُّوْمَ فَإنَّهُ لهُ وِجاءٌ.
«بحار الانوار، ج 103، ص 220»
پيامبر اكرم - صلي الله عليه و آله - فرمود: اي جمعيت جوانان، هر يك از شما اگر توان انجام ازدواج را دارد، پس ازدواج کند و كسي كه توان آن را ندارد، پس به انجام روزه روي بياورد كه نيروي غريزه جنسي او فرو كش خواهد كرد.
23. قال الْنَّبِيَ- صلي الله عليه و آله - : لا تُنْزِلُوا النِّساءَ الْغُرَفَ.
«وسايل الشيعه، ج 14، ص 137»
پيامبر اكرم - صلي الله عليه و آله - فرمود: زن را در جايگاهي كه بر ديگر جاها اشراف دارد، جاي ندهيد.
24. قال الامام علي - عليه السلام - : أيُّها النّاس اتَّقُوا اللهَ فَإنَّ الصَّبْرَ عَلي التَّقْوي أهْوَنُ مِنَ الصَّبْرِ عَلي عَذابِ اللهِ.
«تحف العقول، ص 157»
امام علي - عليه السلام - فرمود: اي مردم، در برابر خواهشهاي نفساني صابر باشيد و تقوي را پيشه خود سازيد زيرا صبر بر تقوي، آسان تر است از صبر بر كيفر الهي.
25. عَن الامام علي - عليه السلام - قال: قُرِنَتِ الْعِصْمَةُ بِالْحِكْمَةِ وَ كُلَّما قَوِيَتِ الْحِكْمَةُ ضَعُفتِ الشَّهْوَةُ.
«غررالحكم، ح 634»
امام علي - عليه السلام - فرمود: حكمت، با عصمت و پاكدامني همراه است و هرگاه كه حكمت در آدمي تقويت شود، شهوت او تضعيف مي گردد.
26. قال الامام الكاظم - عليه السلام - : وَ التَّهْيِئَةُ مِمّا يُزِيدُ اللهُ بِهِ عِفَّةَ النِّساءِ.
«وسايل الشيعه، ج 1، ص 88»
امام كاظم - عليه السلام - فرمود: خودآرائي و رسيدگي به خود، از عواملي است که سبب مي شود خداوند بر پاكدامني زن بيافزايد.
27. قال رسول الله - صلي الله عليه و آله - : هِبَةُ الرَّجُلِ لِزَوْجَتِهِ يُزِيدُ في عِفَّتِها.
«من لايحضر الفقيه، ج 4، ص 281»
پيامبرخدا - صلي الله عليه و آله - فرمود: هديه شوهر به همسر خود، از عوامل افزايش پاكدامني زن است.
28. قال الامام علي - عليه السلام - : مِنَ الْعِصْمَةِ تَعَذُّرُ الْمَعاصي.
«غررالحكم، ح 7339»
امام علي - عليه السلام - فرمود: معذور بودن از ارتکاب گناه، مايه عصمت و پاكدامني است.
29. عَنِ الْنَّبِيِّ- صلي الله عليه و آله - قال: لا يُجامِعُ الرَّجُلُ إمْرَئَتَهُ وَ لا جارِيَتَهُ وَ فِي الْبَيْتِ صَبِيّ فَإنَّ ذلِكَ مِمّا يُورِثُ الزِّنا.
«من لا يحضره الفقيه، ج 3، ص 275»
پيامبر اكرم- صلي الله عليه و آله - فرمود: اگر در خانه اي كودكي هست مرد با همسر و يا كنيزش به عمل زناشوئي نپردازد، زيرا اين كار موجب روي آوردن كودك به فحشاء است.
30. عَنِ الامام الباقِرِ - عليه السلام - قال: يُفَرَّقُ بين الْغِلْمانِ وَ النِّساءِ في المَضاجِعِ إذا بَلَغُوا عَشْرَ سِنِينَ.
«مكارم الاخلاق، ص 115»
امام باقر - عليه السلام - فرمود: وقتي كه كودكان به ده سالگي رسيدند، بايد محل خواب دختران را از پسران جدا ساخت.
31. عَنِ الْنَّبيِّ- صلي الله عليه و آله - قال: فَرِّقُوا بَيْنَ أوْلادِكُمْ فِي الْمََضاجِعِ إذا بَلَغُوا سَبْعَ سِنِينَ.
«بحار الانوار، ج 23، ص 114»
پيامبر اكرم- صلي الله عليه و آله - فرمود: هنگامي كه فرزندان شما به هفت سالگي رسيدند، رختخواب آنان را از يكديگر جدا سازيد.
32. عَنِ الامام الصَّادِقِ - عليه السلام - قال: إذا بَلَغَتِ الْجارِيَةُ سِتَّ سِنِينَ فَلا يَنْبَغِي لَكَ أنْ تُقَبِّلَها.
«وسايل الشيعه، ج 5، ص 28»
امام صادق - عليه السلام - فرمود: وقتي كه دختر به شش سالگي رسيد، شايسته نيست كه او را ببوسي.
33. قال الامام علي - عليه السلام - : ما كَثُرَ شَعْرُ رَجُلٍ قَطُّ إلّا قَلَّتْ شَهْوَتُهُ.
«وسايل الشيعه، ج 14، ص 178»
امام علي - عليه السلام - فرمود: موهاي بدن مرد زياد نمي شود، جز آنكه از شهوتش كاسته مي گردد.
34. عَنِ الإمامِ الصَّادِقِ - عليه السلام - قال: برُّوا آبائَكُمْ يَبُرُّكُمْ أبْناوُكُمْ وَ عَفُّوا عَن نساءِ النّاسِ تُعَفُّ نِساوُكُمْ.
«وسايل الشيعه، ج 14، ص 79»
امام صادق - عليه السلام - فرمود: به پدرانتان نيكي كنيد تا فرزندانتان به شما نيكي نمايند و از ناموس ديگران چشم پوشي كنيد تا ديگران از نظر كردن به ناموس شما خودداري کنند.
35. قال الامام الصّادق - عليه السلام - : ما اغْتَنَمَ أحَدٌ بِمِثْلِ ما اغْتَنَمَ بِغَضِّ الْبَصَرِ لِأنَّ الْبَصَرَ لا يُغَضُّ عَن مَحارِمِ اللهِ تَعالي إلّا وَ قَدْ سَبَقَ إلي قَلْبِهِ مُشاهَدَة الْعَظَمَةِ وَ الْجَلالِ.
«مصباح الشريعة، ص 9»
امام صادق - عليه السلام - فرمود: هيچ غنيمتي مانند غنيمتي كه آدمي از راه كنترل چشم به دست مي آورد نيست، زيرا ديدگان از نگاه به نا محرم فرو بسته نميشود جز آنكه در قلب او عظمت و جلال الهي مشاهده مي شود.
36. قال الامام الصّادق - عليه السلام - : طُوبي لِمَنْ كانَتْ اُمُّهُ عَفِيفَةً.
«علل الشرايع، ج 2، ص 251»
امام صادق - عليه السلام - فرمود: خوشا به حال كسي كه مادرش پاكدامن است.
37. عَن الامام علي - عليه السلام - قال: مَنْ اُلْهِمَ الْعِصْمَةَ أمِنَ الزَّلَلَ.
«غررالحكم، ح 7338»
امام علي - عليه السلام - فرمود: كسي كه متصفت به پاكدامني است، از لغزشها مصون ميماند.
38. قال رسول الله - صلي الله عليه و آله - : تَزَوَّجُوا إلي آلِ فُلانٍ فَإنَّهُمْ عَفوُّا فَعَفَّتْ نِساوُهُمْ وَ لا تَزَوِّجُوا إلي آلِ فُلانٍ فَاِنَّهُمْ بَغَوْا فَبَغَتْ نِساوُهُمْ. وَ قال: مَكْتُوبٌ فِي التَّوْراةِ انَّ اللهَ قاتِلُ القاتِلِينَ وَ مُفَقِّرُ الزَّانِينَ لا تَزْنُوا فَتَزْنِي نِساوُكُمْ كماتدين تدان.
«وسايل الشيعه، ج 20، ص 357»
پيامبر خدا - صلي الله عليه و آله - (به ياران خود) فرمود: با زنان فلان خاندان ازدواج كنيد؛ زيرا مردانشان پاكدامن بودند پس زنان آنان نيز پاكدامن شدند، ولي با زنان فلان خاندان ازدواج نكنيد، زيرا مردانشان به فحشا روي آورند پس زنان آنان نيز به ناپاكي پرداختند و نيز فرمود: در تورات آمده است: البته خدا، قاتلان را از پاي در مي آورد و زنا كاران را تنگدست مي سازد. پس زنا نكنيد زيرا اگر چنين كنيد زنانتان به زنا رو مي آورند.
39. عَن الامام علي - عليه السلام - : قَدرُ الرَّجُلِ عَلي قَدْرِ هِمَّتِهِ ... وَ عِفَّتُهُ عَلي قَدْرِ غَيرَتِهِ.
«نهج البلاغه، حكمت 47»
امام علي - عليه السلام - فرمود: ارزش مرد بقدر همت و پاكدامني او بقدر غيرت اوست.
40. عَن أمِيرِالْمومِنينَ - عليه السلام - قال: مَنْ كَرُمَتْ عَلَيْهِ نَفْسُهُ هانَتْ عَلَيْهِ شَهَواتُهُ.
«نهج البلاغه، حكمت 449»
امام علي - عليه السلام - فرمود: كسي كه نفس خود را گرامي بدارد، شهوات و خواستهاي نفساني در پيش او حقير و بي ارزش خواهد بود.
1. قال الامام علي ـ عليه السّلام ـ : ما تَقرّبَ متقّربٌ بمثلِ العبادةِ.
«غرر الحكم، ص 199، ح 3942»
امير مؤمنان ـ عليه السّلام ـ فرمود: هيچ كسي به مانند عبادت، به خدا نزديكي و تقرّب پيدا نكرد.
2. قال رسول الله ـ صلّي الله عليه و آله ـ : اعظَمُ العبادةِ اجراً اخفاها.
«بحار الانوار، ج 75، ص 251»
رسول خدا ـ صلّي الله عليه و آله ـ فرمود: بزرگترين عبادات از نظر پاداش، پنهان ترين آنهاست.
3. قال الامام علي ـ عليه السّلام ـ : لا خيرَ في عبادةٍ لا علمَ فيها.
«بحار الانوار، ج 78، ص 75»
امام علي ـ عليه السّلام ـ فرمود: عبادتي كه از روي علم و آگاهي صورت نگيرد، خيري در آن نيست.
4. قال الامام علي ـ عليه السّلام ـ : العبادة فَوزٌ.
«غررالحكم، ص 198، ح 3932»
امام علي ـ عليه السّلام ـ فرمود: عبادت، رستگاري است.
5. قال الامام علي ـ عليه السّلام ـ : العبادةُ الخالصةُ ان لا يَرجُوَ الرَّجُلُ الاّ ربَّه و لا يخافَ الاّ ذنبَهُ.
«غررالحكم، ص 199، ح 3945»
امام علي ـ عليه السّلام ـ فرمود: عبادت خالصانه و محض براي خدا به اين صورت است كه انسان به هيچ كس جز پروردگارش اميد نداشته باشد و از هيچ چيز جز گناه خودش نترسد.
6. قال الامام علي ـ عليه السّلام ـ : اذا احبَّ اللهُ عبداً اّلْهَمَهُ حُسنَ العبادة.
«غرر الحكم، ص 198، ح 3935»
امام علي ـ عليه السّلام ـ فرمود: زماني كه خداوند بنده اي را دوست داشته باشد، نيكو عبادت كردن را به او الهام مي كند.
7. قال رسول الله ـ صلّي الله عليه و آله ـ : مَنْ اَتي بما افْترضَ اللهُ عليهِ، فهوَ مِنْ اعْبدِ النّاس.
«بحار الانوار، ج 77، ص 45»
رسول اكرم ـ صلّي الله عليه و آله ـ فرمود: كسي كه تكاليف واجبش را انجام دهد، پس او از جمله عابدترين مردم است.
8. قال رسول الله ـ صلّي الله عليه و آله ـ : أفْضَلُ النّاسِ مَنْ عشَق العبادة فَعانَقَها و احبَّها بقلبِهِ و باشَرَها بجَسَدِهِ و تَفزَّغَ لَها ... .
«الکافي، ج 2، ص 83»
رسول خدا ـ صلّي الله عليه و آله ـ فرمود: با فضيلت ترين مردم، كسي است كه به عبادت عشق مي ورزد، پس عبادت را در آغوش مي كشد و قلباً آنرا دوست داشته، اعضاء و جوارحش را به آن مشغول مي كند و تمامي همّ و سعي خود را به آن متوجه كرده و به راحتي يا سختي هاي دنيا، اهميت نمي دهد.
9. قال الامام علي ـ عليه السّلام ـ : دوامُ العبادَةِ برهانُ الظَّفَر عَلَي السّعادةِ.
«غرر الحكم، ص 198، ح 3936»
امام علي ـ عليه السّلام ـ فرمود: عبادت مستمر، دليل دست يافتن به سعادت است.
10. قال الامام علي ـ عليه السّلام ـ : العبوديّةُ خمسةُ اشياء: خَلاءُ البطْنِ و قرائةُ القرآنِ و قيام الليّل و التضُّرُع عند الصُّبح و البكاءُ من خشْية الله.
«مستدرك الوسائل، ج 2، ص 294»
امام علي ـ عليه السّلام ـ فرمود: عبوديت بر پنج ركن استوار است: 1. خالي ساختن شكم (از حرام) 2. قرائت قرآن 3. تهجّد و شب زنده داري 4. زاري و راز و نياز با پروردگار در هنگام صبح 5. گريه از خوف خداوند.
11. قال الامام الباقر ـ عليه السّلام ـ : لايكونُ العبدُ عابداً للهِ حقَّ عبادتهِ حتّي ينقَطِعَ عَنِ الخلقِ كُلِّهم ... .
«تنبيه الخواطر، ص 427»
امام باقر ـ عليه السّلام ـ فرمود: هيچ بنده اي به مقام بندگي و عبوديت حقيقي پروردگار نمي رسد، مگر اينكه از همة خلائق قطع اميد نموده و تنها به خداوند اميدوار باشد.
12. قال الامام الحسين ـ عليه السّلام ـ : انّ قوماً عَبَدُوا اللهَ رغبةً فتلكَ عبادة التُّجارِ و انَّ قوماً عبدوا اللهَ رَهبةً فتِلكَ عبادةُ العبيدِ و انّ قوماً عَبَدُوا اللهَ شكراً فتلك عبادةُ الاَحرارِ وَ هي افضَلُ العبادةِ.
«تحف العقول، ص 177»
امام حسين ـ عليه السّلام ـ فرمود: همانا عده اي خداوند را به جهت ميل به بهشت عبادت مي كنند، كه اين عبادت تجّار است و عده اي نيز خداوند را به جهت ترس از عذاب عبادت مي كنند كه اين عبادت بردگان است و عده اي هم خداوند را به جهت شكر و سپاس (و از روي معرفت عبادت مي كنند)، پس اينگونه عبادت نمودن، عبادتِ آزادگان است كه بهترينِ عبادت ها است.
13. قال رسول الله ـ صلّي الله عليه و آله ـ : النّظَرُ الي العالِمِ عبادةٌ و النّظَرُ الي الامامِ المقسِطِ عبادَةٌ و النَّظَرُ اليَ الوالدين بِرَأفَةٍ و رحمةٍ عبادةٌ ... .
«بحار الانوار، ج 74، ص 73»
رسول خدا ـ صلّي الله عليه و آله ـ فرمود: نگريستن به سيماي دانشمندان عبادت است، ديدن حاكم و رهبر عادل نيز عبادت است و نگاه از روي مهرباني و عطوفت به پدر و مادر و ديدن دوستي كه براي خدا دوستش مي داري، اينها نيز عبادت است.
14. قال الامام السجّاد ـ عليه السّلام ـ : نظرُ المومنِ في وَجهِ اخيهِ المومنِ لِلمَودَّةِ و المَحَبَّةِ لَهُ عبادَةٌ.
«تحف العقول، ص 204»
امام سجاد ـ عليه السّلام ـ فرمود: نگاه كردن مؤمن به صورت برادر مؤمن خويش از روي علاقه و محبّت به او، عبادت است.
15. قال الامام العسكري ـ عليه السّلام ـ : لَيسَت العِبادَةُ كثرةُ الصّيامِ و الصّلوةِ و انّما العبادَةُ كثرةُ التّفكُّر في امرِ الله.
«مستدرك الوسائل، ج 11، ص 184»
امام حسن عسگري ـ عليه السّلام ـ فرمود: عبادت در زياد انجام دادن نماز و روزه نيست، بلكه عبادت تفكر و انديشه بسيار در قدرت بي منتهاي پروردگار و آفريده هاي اوست.
16. قال الامام علي ـ عليه السّلام ـ : التّفكرُ في آلاءِ الله نعمَ العبادةِ.
«غررالحكم، ص 56، ح 534»
امام علي ـ عليه السّلام ـ فرمود: انديشه و تامّل در نعمت هاي الهي، خوب عبادتي است.
17. قال الامام الرّضا ـ عليه السّلام ـ : انّ اشدَّ العبادةِ الوَرعُ.
«تفسير نورالثقلين، ج 1، ص 30»
امام رضا ـ عليه السّلام ـ فرمود: دشوارترين عبادت، تقوي و پرهيزگاري است.
18. قال رسول الله ـ صلّي الله عليه و آله ـ : اُعبُد اللهَ كَانّكَ تَراهُ فانْ كُنتَ لاتَراهُ فانّهُ يَراكَ.
«بحار الانوار، ج 77، ص 74»
رسول خدا ـ صلّي الله عليه و آله ـ فرمود: خدا را به گونه اي عبادت كن، مثل اينكه او را مي بيني و اگر تو او را نمي بيني، همانا خداوند تو را مي بيند.
19. قال الامام الرضا ـ عليه السّلام ـ : اوّلُ عبادةِ اللهِ معرِفَتُه و اصلُ معرفةِ الله توحيدُهُ.
«عيون اخبار الرضا ـ عليه السّلام ـ، ج 1، ص 12»
امام رضا ـ عليه السّلام ـ فرمود: نخستين گام در عبادت پروردگار، شناخت خداست و اساس و پاية شناخت خدا، يگانه دانستن اوست.
20. قال رسول الله ـ صلي الله عليه و آله ـ : العبادَةُ سبعونَ جزءً و افضَلُها جزءً طَلبُ الحلالِ.
«بحار الانوار، ج 103، ص 7»
رسول خدا ـ صلي الله عليه و آله ـ فرمود: عبادت داراي هفتاد جزء است و برترين آنها به دست آوردن روزي حلال است.
21. قال الامام الرّضا ـ عليه السّلام ـ في بيانِ علّةِ العبادةِ: فإن قالَ قائل فَلِمَ تعبّدهُم؟ قيلَ: لئلاّ يكونوا ناسينَ لذكِرِهِ و لا تاركينَ لادَبهِ و لا لاهينَ عن امرِهِ و نهيِهِ ... .
«عيون اخبار الرضا ـ عليه السّلام ـ، ج 2، ص 102»
امام رضا ـ عليه السّلام ـ در بيان علت تشريع عبادات فرمود: اگر کسي بگويد: چرا خداوند متعال، انسان را دعوت به عبادت و اطاعتِ خويش كرده است؟ گفته شود: آنان را به عبادت دعوت نمود تا ياد خدا را فراموش نكنند، ادب پروردگار خويش را ترك نكرده و نسبت به دستورات و نواهي او بي تفاوت نگردند، زيرا خير و ماية حيات آنان در اين دستورات است. پس اگر از عبادت خدا روي گردان شوند، زمان درازي بر ايشان بگذرد و دلهايشان سخت و قسي گردد.
22. قال رسول الله ـ صلي الله عليه و آله ـ : لا عبادَةَ الاّ بيقينٍ.
«بحار الانوار، ج 77، ص 169»
رسول خدا ـ صلي الله عليه و آله ـ فرمود: عبادت كامل نيست مگر اينكه از روي يقين (به پروردگار) باشد.
23. قال رسول الله ـ صلي الله عليه و آله ـ : السّكينةُ زينَةُ العِبادةِ.
«بحار الانوار، ج 77، ص 131»
رسول اكرم ـ صلي الله عليه و آله ـ فرمود: وقار و متانت، زيور و زينت عبادت است.
24. قال الامام علي ـ عليه السّلام ـ : زينُ العبادَةِ الخشوعُ.
«غرر الحكم، ص 199، ح 3948»
امام علي ـ عليه السّلام ـ فرمود: خشوع و خضوع، زيور و زينت عبادتِ پروردگار است.
25. قال الامام الصادق ـ عليه السّلام ـ : لا تُكرِهوا الي انفسكُم العبادةَ.
«الکافي، ج 2، ص 86»
امام صادق ـ عليه السّلام ـ فرمود: عبادت (مستحبي) را بر خود تحميل نكنيد.
26. قال رسول الله ـ صلي الله عليه و آله ـ : تَفرُغُوا الطاعَةِ اللهِ وَ عبادَتهِ قبلَ انْ ينزِلَ بكمُ من البلاءِ ما يشغَلُكم عن العبادةِ.
«تنبيه الخواطر، ص 360»
پيامبر اكرم ـ صلي الله عليه و آله ـ فرمود: قبل از اينكه بلاها و مشكلات زندگي شما را از عبادت باز دارد، (فرصت را غنيمت شمرده و) سعي و تلاش خود را متوجه عبادت و بندگي پروردگار نمائيد.
27. قال الامام علي ـ عليه السّلام ـ : افضلُ العبادَةِ عِفَّةُ البَطنِ وَ ال‍فَرجِ.
«غرر الحكم، ص 199، ح 3946»
امام علي ـ عليه السّلام ـ فرمود: برترين عبادت، عفّتِ شكم و شهوت است.
28. قالَتْ فاطمةُ ـ سلام الله عليها ـ : مَنْ أصعَدَ الي اللهِ خالِصَ عبادَتهِ اهبطَ اللهُ لَهُ افضَلَ مصلَحَةِ.
«بحار الانوار، ج 67، ص 249»
حضرت فاطمه زهرا ـ سلام الله عليها ـ فرمود: هر كس عبادات و كارهاي خود را خالصانه براي پروردگار خويش انجام دهد، خداوند بهترين مصلحت ها و بركات خويش را براي او تقدير نموده و نازل مي كند.
29. قال الامام الحسنُ المجتبي ـ عليه السّلام ـ : مَنْ عَبَّدَ اللهَ عبَّدَ اللهُ لَهُ كُلَّ شيءٍ.
«بحار الانوار، ج 68، ص 184»
امام حسن مجتبي ـ عليه السّلام ـ فرمود: كسي كه خداوند را عبادت و بندگي نمايد، خداوند متعال همة موجودات را بنده و مطيع او مي گرداند.
30. قال الامام الحسين ـ عليه السّلام ـ : مَنْ عَبَداللهَ حقَّ عبادَتهِ، آتاهُ اللهُ فوقَ امانيهِ و كفايَتِهِ.
«بحار الانوار، ج 68، ص 183»
امام حسين ـ عليه السّلام ـ فرمود: هر كس خداوند متعال را آن طور كه شايستة عبادت و بندگي است، عبادت كند، خداوند متعال او را به بهترين آرزوهايش مي رساند و امور زندگي او را كفايت مي كند.
31. قال الامام الصادق ـ عليه السّلام ـ : عليك بالجدِّ و لا تُخرجَنَّ نفسَكَ من حدِّ التَّقصير من عبادةِ اللهِ و طاعتهِ، فانّ الله تعالي لا يُعْبَدُ حقَّ عبادَتِهِ.
«الکافي، ج 2، ص 72»
امام صادق ـ عليه السّلام ـ فرمود: در عبادت و بندگي خداوند كوشا باش و همواره خود را در عبادت و اطاعتِ او مقصر بدان، زيرا عبادتي كه شايستة ذات حق و نعمت هاي بي شمار او باشد، به جا آورده نخواهد شد.
32. قال الامام علي ـ عليه السّلام ـ : كيفَ يَجِدُ لذّةَ العبادَةِ مَن لا يصُومُ عن الهَوي.
«غرر الحكم، ص 199، ح 3938»
امام علي ـ عليه السّلام ـ فرمود: كسي كه از دنباله روي هوي و هوس اباء ندارد، چگونه مي تواند لذّت عبادت را درك كند.
33. قال رسول الله - صلّي الله عليه و آله - : العبادةُ معَ أكل الحرامِ كالبِناءِ علي الرَّملِ.
«بحارالانوار، ج 103، ص12»
رسول خدا - صلّي الله عليه و آله - فرمود: عبادت كردن همراه با خوردن مال حرام، مانند ساختن بنايي بر روي شن است.
34. قال الامام الصادق ـ عليه السّلام ـ : مَنْ اَصْغي الي ناطقٍ فَقَدْ عبدهُ، فان كان النّاطِقُ عَنِ اللهِ فقَد عبدالله و ان كانَ النّاطِقُ عن ابليسَ فقد عَبَد ابليس.
«بحار الانوار، ج 72، ص 268»
امام صادق ـ عليه السّلام ـ فرمود: كسي كه به سخن گوينده اي گوش فرا داده (و اطاعت كند)، به تحقيق عبادت و بندگي او را كرده است، پس اگر گوينده، سخن الهي بگويد، در حقيقت خداوند را عبادت كرده و اگر سخن شيطاني را بر زبان جاري كند، پس او بندگيِ شيطان را كرده است.
35. قال الامام علي ـ عليه السّلام ـ : قالَ رسولُ اللهِ ـ صلي الله عليه و آله ـ : قَالَ اللَّهُ تَعَالَي لَهُ فِي لَيلَةِ المِعرَاجِ يَا أَحمَدُ لَيسَ شَيءٌ مِنَ العِبَادَةِ أَحَبَّ إِلَيَّ مِنَ الصَّمتِ وَ الصَّومِ فَمَن صَامَ وَ لَم يَحفَظ لِسَانَهُ كَانَ كَمَن قَامَ وَ لَم يَقرَأ فِي صَلَاتِهِ ... .
«مستدرک الوسائل، ج 9، ص 19»
امام علي ـ عليه السّلام ـ فرمود: پيامبر اكرم ـ صلي الله عليه و آله ـ فرمود: خداوند متعال در شب معراج به او گفت: اي احمد، آيا مي داني چگونه مي توان عابد حقيقي شد؟ حضرت پاسخ دادند؟ نمي دانم. خداوند فرمود: هر گاه هفت صفت در انسان جمع شود: 1) تقوائي كه او را از ارتكاب گناه باز دارد. 2) سكوتي كه مانع از پرداختن به آنچه به او مربوط نيست، گردد. 3) ترسي كه هر روز بر اشك و حزن او بيفزايد. 4) حيائي كه در خلوت و تنهائي پروا كند. 5) خوردن مال حلال كه براي ادامة حيات محتاج آن است. 6) دشمني دنيا، كه من آنرا دشمن دارم. 7) و دوستي با نيكان و صلحا از آن روي كه من آنها را دوست دارم.
36. قال الامام علي ـ عليه السّلام ـ : الجودُ في اللهِ عبادةُ المُتَقَرّبينَ.
«غرر الحکم، ح 8442»
امام علي ـ عليه السّلام ـ فرمود: بخشش در راه خدا، عبادت مقرّبان و نزديكان به خداوند است.
11. قال الامام الصادق - عليه السّلام - : لَقَضاءُ حاجةِ إِمرئٍ مُؤمنٍ أفضلُ مِنْ حَجَّةٍ و حَجَّةٍ و حَجَّةٍ، حتّي عَدَّ عَشَرَ حِجَجٍ.
«امالي شيخ صدوق، ص 197»
امام صادق - عليه السّلام - فرمود: برآوردن نياز مؤمن به يقين برتر از يك حج و يک حج و يک حج است، (امام - عليه السلام - تا ده حج شمردند).
12. قال رسول الله - صلي الله عليه و آله - : مَنْ سَعي في حاجَةِ أَخيهِ المؤمنِ فكأنَّما عَبَدَ اللهَ تِسْعَةَ آلافِ سنَةٍ، صائماً نهارُهُ قائماً لَيلَهُ.
«بحار الانوار، ج 74، ص 316»
رسول خدا - صلي الله عليه و آله - فرمود: كسي كه در راه برآوردن نياز برادر مؤمن خود بكوشد، گويي نُه هزار سال با روزه گرفتن و شب زنده داري كردن، خدا را عبادت كرده باشد.
13. قال الامام الصادق - عليه السّلام - : إخْدِم أخاكَ فَإنْ إستَخدَمَكَ فَلا و لا كَرامَةَ.
«الاختصاص، ص 243»
امام صادق - عليه السّلام - فرمود: برادر خود را خدمت كن، اما اگر تو را به خدمت كشيد (سوء استفاده کرد)، خدمتش نكن و وقعي بدو مگذار.
14. قال الامام الصادق - عليه السّلام - : ما مِنْ مُؤمنٍ يَخذُلُ أخاهُ و هُو يَقْدِرُ علي نُصرتِهِ إلاّ خَذَلَهُ اللهُ في الدّنيا و الآخِرَةِ.
«بحار الانوار، ج 74، ص 311»
امام صادق - عليه السّلام - فرمود: هرگاه مؤمني بتواند برادر خود را ياري رساند اما كمكش نكند، خداوند در دنيا و آخرت او را تنها گذارد.
15. قال رسول الله - صلي الله عليه و آله - : مَنْ مَنَعَ طالِباً حاجَتَهُ و هو قادرٌ علي قَضائِها فَعَليهِ مِثلُ خَطيئةِ عَشّارٍ.
«ثواب الاعمال، ص 365»
رسول خدا - صلي الله عليه و آله - فرمود: كسي كه بتواند حاجت نيازمندي را برآورد ولي دست رد بر سينة او زند، گناهش چون گناه باجگير است.
16. قال الامام الباقر - عليه السّلام - : مَنْ بَخِلَ بِمَعُونَةِ أَخيهِ اْلمُسْلِمِ وَ القِيامِ لَه في حاجتِهِ أبْتُلِيَ بمَعونهِ مَنْ ياثَمُ وَ لا يُؤُجَرُ.
«ثواب الاعمال، ص 291»
امام باقر - عليه السّلام - فرمود: كسي كه از كمك به برادر مسلمان خود و برآوردن حاجت او دريغ كند، خداوند او را گرفتار كمك به كسي كند كه به سبب آن گناه کند و مزدي هم نبرد.
17. قال الامام الصادق - عليه السّلام - : مَنْ صارَ إلي أَخيهِ المؤّمنِ في حاجَتِهِ اَوْ مُسَلِّماً فَحَجَبَهُ لَم يَزلْ في لَعنةِ اللهِ إِلي اَنْ حَضَرَتْهُ الْوَفاةُ.
«الاختصاص، ص 31»
امام صادق - عليه السّلام - فرمود: كسي كه براي طلب حاجت خود يا براي سلام و احوال‌پرسي نزد برادر مؤمن خود رود و او خود را از وي مخفي كند تا زنده است، پيوسته مشمول لعنت و نفرين خدا شود.
18. قال الامام الصادق - عليه السّلام - : اَنَّ الرَّجُلَ لَيَسْأَلُني الْحاجةَ فَأُبادِرُ بِقَضائِها مَخافَةَ اَنْ يَسْتَغْنِيَ عَنْها فَلا يَجِدَ لَها مَوقِعاً إِذا جاءَتْهُ.
«عيون الاخبار الرضا - عليه السّلام -، ج 2، ص 179»
امام صادق - عليه السّلام - فرمود: هرگاه مردي از من درخواست حاجتي کرد، در رفع حاجت و نياز او شتاب مي‌ورزم؛ زيرا بيم آن مي‌رود كه كار از كار بگذرد و اقدام من در كمك به او ديگر به كارش نيايد.
19. قال الامام الصادق - عليه السّلام - : إِنّي لَأسارٍِعُ إلي حاجَةِ عَدُوّي خَوفاً اَنْ اَرُدَّهُ فَيَسْتَغْنيَ عَنّي.
«بحار الانوار، ج 78، ص 207»
امام صادق - عليه السّلام – فرمود: من در برآوردن نياز دشمن خود (نيز) شتاب مي‌كنم؛ زيرا مي‌ترسم دست رد به سينه او زنم و او از من بي‌نياز شود.
20. قال الامام علي - عليه السّلام - : مَن إِحْتَجتَ إِليهِ هنتَ عَليهِ.
«غررالحكم، ح 8610»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: به هر كه نياز پيدا كني، نزدش خوار مي‌شوي.
21. قال الامام الباقر - عليه السّلام - : إِنَّما مَثَلُ الْحاجَةِ إِلي مَنْ أَصابَ مالَهُ حَديثاً كَمَثَلِ الدَّرْهَمِ في فَمِ الْأَفْعي أَنْتَ إليهِ مُعْوجٌ وَ أَنت مِنها علي خطرٍ.
«تحف العقول، ص 294»
امام باقر - عليه السّلام - فرمود: حكايت كسي كه نيازمند نوكيسه باشد، حكايت درهمي است كه در دهان افعي است كه هم به آن نيازداري و هم از افعي در خطري.
22. قال الامام الصادق - عليه السلام - : مَا امَنَ بِاللهِ وَ لاَ بِمُحَمَّدٍ وَلاَ بِعَلِّي مَن اِذا اَتاهُ اَخُوهُ المُؤمِنُ في حاجَةٍ لَم يضحَک فِي وَجهِهِ فَاِن کَانَت حَاجَتُهُ عِندَهُ سارَعَ اِلي قَضائِها ... .
«بحار الأنوار، ج 75، ص 176»
امام صادق - عليه السلام - فرمود: به خدا و محمد و علي ايمان نياورده است کسي که در هنگام نياز برادر مؤمنش با خوشرويي با او برخورد نکند؛ پس اگر توان دارد احتياج او را شخصاً برطرف نمايد و اگر قادر نيست با کمک ديگري مشکل او را حل کند؛ اگر نسبت به تقاضاي برادر مؤمني بي تفاوت باشد و به درخواست او عمل نکند پس بين ما و او ولايتي نخواهد بود.
23. قال الامام علي - عليه السلام - : وَ مِنْهَا إصدَارُ حاجاتِ النَّاسِ يومَ وُروُدِهَا عَلَيکَ بِمَا تَحرَجُ بِهِ صُدُورُ اَعوَانِکَ.
«نهج البلاغه، نامه 53»
امام علي - عليه السلام - (به مالک اشتر) فرمود: از جمله خدمت رساني تو اين است که نيازهاي مردم را هنگامي که به تو مراجعه مي کنند، بر آورده سازي, آن خدماتي را که معاونان تو از انجام آن کارها ناتوانند.
24. قال الامام علي - عليه السلام - : لاَ يستَقِيمُ قَضاءُ الحَوَائِجِ اِلاّ بِثَلاثٍ: بِاِستِصغارِها لِتَعظُمَ، وَ بِاِستِکتامِهَا لِتَظهَرَ، وَ بِتَعجيلِهَا لِتَهنُؤَ.
«نهج البلاغه، حكمت 101»
امام علي - عليه السلام - فرمود: برطرف کردن نيازهاي مردم پايدار نيست مگر به سه چيز: 1- کوچک شمردن خدمت تا خدا آن را بزرگ نمايد؛ 2- پنهان داشتن آن تا خدا آن را آشکار کند؛ 3- شتاب در برآوردن نياز حاجتمند تا مسرت بخش باشد.
25. قال الامام الصادق - عليه السلام - : وَ يحَکَ اَلَم تَسمَع فُلاَناً وَ نَحنُ بِقُربِ الجُحفَةِ وَ هُوَ يقُولُ لَکَ: اِحمِلني عَلي قَدرِ ميلٍ، فَقَد وَ اللهِ عَييتُ، وَ اللهِ مَا رَفَعتَ بِهِ رَأساً ... .
«وسائل الشيعه، ج 8، ص 592»
(امام صادق - عليه السلام - به مردي گفت: چرا ما را تحقير مي کني؟ آن مردگفت: پناه مي برم به خدا از اين که شما و يا امري از امور شما را سبک بشمارم)، پس حضرت به او فرمود: واي بر تو، آيا نداي آن شخصي را که نزديک جحفه از تو کمک خواست که او را به اندازة يک ميل (برابر 2 کيلومتر) بر مرکبت سوار نمايي و او به خدا سوگند ياد کرد که خسته و وامانده شده است؛ نشنيدي؟ به خدا سوگند! تو حتي سرت را بلند نکردي و او را تحقير کردي، هر کس مؤمني را خوار کند ما را تحقير کرده و حرمت الهي را شکسته است.
26. جاء رجل من الانصار يريد أن يسأله حاجة فقال الامام الحسين - عليه السلام - : يا أخَا الاَنصار صُن وَجهَکَ عَن بَذلَةِ المَسأَلَة وَ ارفَع حَاجَتَکَ فِي رُقعَةٍ، فَإِنّي آتٍ فيها ما سارَّکَ اِن شَاءَ اللهُ.
«بحار الأنوار، ج 78، ص 118»
مردي از انصار محضر امام حسين - عليه السلام - شرفياب شد و تصميم داشت که حاجتش را با امام - عليه السلام - مطرح کند. حضرت به او فرمود: اي برادر انصاري! آبروي خود را حفظ کن و درخواست خود را شفاهي و رو در رو مطرح نکن، بلکه حاجتت را در نامه اي بنويس و بياور تا من آنچه در نامه نوشته اي و سبب خوشحالي تو مي شود به خواست خدا بر آورده سازم.
27. قال رسول الله - صلي الله عليه و آله - : أَبلِغُوني حَاجَةَ مَن لاَ يستَطيعُ اِبلاَغَ حَاجَتهِ، فَاِنَّهُ مَن اَبلَغَ سُلطاناً حَاجَةَ مَن لاَ يستَطيعُ إِبلاَغَها، ثَبَّتَ اللهُ قَدَمَيهِ عَلَي الصِّرَاطِ يومَ القِيامَةِ.
«بحار الأنوار، ج 3، ص 384»
پيامبر اکرم - صلي الله عليه و آله - فرمود: در خواست نيازمندي را که خودش نمي تواند آن را ابلاغ کند به من برسانيد. و هر که تقاضاي درمانده اي را به مسئولي برساند در حالي که نيازمند، خودش از رساندن نامه اش ناتوان است؛ خداوند او را در روز قيامت بر صراط ثابت قدم نمايد.
28. قال الامام الحسين - عليه السلام - : اِنَّ حَوائِجَ النَّاسِ اِلَيکُم مِن نِعَمِ اللهِ عَلَيکُم، فَلا تَمِلُّوا النِّعَم.
«بحار الأنوار، ج 74، ص 318»
امام حسين - عليه السلام - فرمود: درخواست هاي مردم از شما، از نعمت هاي الهي است براي شما، از اين نعمت ها ملول و خسته نشويد.
29. قال رسول الله - صلي الله عليه و آله - : اِخوانُکُم جَعَلَهُمُ اللهُ تَحتَ اَيدِيکُم، فَمَن کانَ اَخُوُه تَحتَ يدِهِ فَليطُعِمهُ مِمّا يأکُلُ وَ ليکسِهِ مِمّا يلبَسُ وَلاَ يکَلِّفهُ مِمَّا يغلِبُهُ فَاِن کَلَّفَهُ ما يغلِبُهُ فَليعِنهُ.
«بحار الأنوار، ج 74، ص 141»
پيامبر اکرم - صلي الله عليه و آله - فرمود: خداوند بعضي از برادرانتان را زير دست شما قرار داده است، پس هر که برادرش زير دست اوست، بايد از آن چه مي خورد به او نيز بخوراند، و از آن چه مي پوشد به او هم بپوشاند و کاري را که در توان او نيست به او واگذار نکند و اگر کار دشواري را به او سپرد، به کمک او بشتابد.
30. قال الامام الصادق - عليه السلام - : مَن مَشي في حاجَةِ اَخيهِ المُؤمِنِ کَتَبَ اللهُ عَزَّوَجَلَّ لَهُ عَشرَ حَسَناتٍ وَ رَفَعَ لَهُ عَشرَ دَرَجاتٍ وَ حَطَّ عَنهُ عَشرَ سَيئاتٍ وَ اَعطاهُ عَشرَ شَفاعاتٍ.
«بحار الأنوار، ج 74، ص 312»
امام صادق - عليه السلام - فرمود: کسي که براي برطرف کردن نياز برادر مؤمن خود گام بردارد؛ خداي سبحان براي او ده حسنه مي نويسد و مقام او را ده درجه بالا مي برد و از ده گناه او مي گذرد و شفاعت ده نفر را از او مي پذيرد.
31. قال الامام علي - عليه السلام - : يا جابِرُ! مَن کَثُرَت نِعَمُ اللهِ عَلَيهِ کَثُرَت حَوائِجُ النّاسِ اِلَيهِ فَمَن قامَ للهِ فيهَا بِمَا يجِبُ عَرَّضَهَا لِلدَّوَامِ وَ البَقاءِ وَ مَن لَم يقُم فيها بِمَا يجِبُ عَرَّضَهَا لِلزَوالِ وَ الفَناءِ.
«نهج البلاغه، حكمت 373»
امام علي - عليه السلام - (به جابر بن عبد الله انصاري) فرمود: اي جابر! هر که از نعمت هاي خداوندي بيشتر بهره يابد، مردم نيازمند هم بيشتر به او رجوع مي کنند، در پاسخ به نيازهاي مردم هر که براي خدا برخيزد و بنابر توانايي هايي که دارد انجام وظيفه کند، تداوم نعمت هاي خداوندي را فراهم ساخته است و اگر انجام وظيفه نکند، نعمت ها را به زوال و نيستي مي سپرد.
32. قال الامام الصادق - عليه السلام - : مِن اَحَبَّ الاَعمالِ اِلي اللهِ عَزَّوَجَلَّ اِذخالُ السُّرُوِر عَلَي المُؤمِنِ؛ اِشباعُ جُوعَتِهِ أَو تَنفِيسِ کُربَتِهِ؛ اَو قَضاءِ دَينِهِ.
«الکافي، ج 2، ص 192»
امام صادق - عليه السلام - فرمود: از با ارزش ترين کارها نزد خداوند متعال، شاد کردن مؤمنين است؛ مثل سير نمودن آن ها، يا نجات دادن آنان از سختي ها و گرفتاري ها، يا اداي بدهي آنها.
33. قال رسول الله - صلي الله عليه و آله - : مَن اَصبَحَ لاَيهتَمُّ بِاُمُورِ المُسلِمينَ فَلَيسَ مِنهُم و مَن سَمِعَ رَجُلاً ينادِي يالَلمُسلِمينَ! فَلَم يجِبهُ فَلَيسَ بَمُسلِمٍ.
«الکافي، ج 2، ص 164»
پيامبر اکرم - صلي الله عليه و آله - فرمود: کسي که شب را به روز آورد و به امور مسلمانان رسيدگي نکند، پس از مسلمانان نيست و نيز هر که بشنود مردي از مسلمين فرياد رسي مي خواهد و به او پاسخ ندهد، از مسلمين نيست.
34. قال الامام الصادق - عليه السلام - : يحِقُّ عَلَي المُسلِمَينَ اَلاِجتِهاد فِي التَواصُلِ وَ التَعاوُنِ وَ التَعاطُفِ وَ المُواسَاةِ لِاَهلِ الحاجَةِ وَ تَعاطُف بَعضُهُم عَلي بَعضٍ.
«الکافي، ج 2، ص 175»
امام صادق - عليه السلام - فرمود: مسلمانان موظفند در راه رسيدگي و کمک به نيازمندان کوشا و نسبت به يکديگر عطوف و مهربان باشند و از پرداخت کمک هاي مالي به همديگر مضايقه نکنند و به هنگام گرفتاري، يار و ياور هم باشند.
35. قال الامام علي - عليه السلام - : اِنَّ للهِ عِبَاداً يختَصُّهُمُ اللهِ بِالنَّعَمِ لِمَنافِعِ العِبادِ فَيقِرَّهَا فِي أَيدِيهِم مَا بَذَلُوهَا فَإِذَا مَنَعُوها نَزَعَهَا مِنهُم ثُمَّ حَوَّلَهَا إِلي غَيرِهِم.
«نهج البلاغه، حكمت 417»
امام علي - عليه السلام - فرمود: خداوند را بندگاني است که به آنان نعمت هاي ويژه داده است براي نفع رساندن به ديگر بندگانش؛ پس امکاناتي در دسترس آنها قرار داده است که بذل و بخشش کنند. هرگاه از بذل آن نعمت ها دريغ ورزند و چيزي به کسي ندهند، آن نعمت ها را از آنان باز مي ستاند و به ديگران مي دهد.
36. قال رسول الله - صلي الله عليه و آله - : مَن سَعي في حاجَةِ اَخيهِ المُسلِمِ طَلَبَ وَجهِ اللهِ کَتَبَ اللهُ عَزَّوَجَّلَ لَهُ أَلفَ أَلفَ حَسَنَةً.
«الکافي، ج 2، ص 197»
پيامبر اکرم - صلي الله عليه و آله - : هر کس که در بر طرف کردن نياز مسلماني به خاطر خدا کوشش کند، خداوند بزرگ براي او هزار هزار حسنه مي نويسد.
37. قال الامام الصادق - عليه السلام - : قَضَآءُ حَاجَةِ المُؤمِنِ اَفضَلُ مِن اَلفِ حَجَّةٍ مُتََقَبَّلَةٍ بِمَنَاسِکِهَا وَ عِتقِ رَقَبَةٍ لِوَجهِ اللهِ وَ حملانِ أَلفِ فَرَسٍ فِي سَبيلِ اللهِ بِسَرجِهَا وَ لُجُمِهَا.
«بحار الأنوار، ج 74، ص 285»
امام صادق - عليه السلام - فرمود: فضيلت پاداش بر طرف كردن نياز مؤمن, از هزار حجّي که تمام اعمال آن قبول شده باشد و آزاد کردن يک بنده در راه خدا و صرف بار هزار اسب در راه خدا با زين و لجامش, بيشتر است.
جهاد با نفس
11. قال الامام الصّادق - عليه السّلام - : ان النبي - صلّي الله عليه و آله - بَعثَ بِسرية فلما رجعوا قال: مرحباً بقوم قضوا الجهادَ الاضعرَ و بقي الجهادُ الاكبرُ قيلَ يا رسولَ الله و ما الجهادُ الاكبرُ. قال: جهادُ النفسِ.
«الكافي، ج 5، ص 12»
امام صادق - عليه السلام - فرمود: همانا پيامبر اكرم - صلّي الله عليه و آله - لشكري را براي جهاد فرستاد، زماني كه برگشتند به آنها فرمود بارك الله بر قومي كه جهاد اصغر را با موفقيت پشت سر گذاشتند و براي آنها جهاد اكبر باقي است. گفتند: يا رسول الله جهاد اكبر چيست؟ حضرت فرمود: جهاد با نفس.
«مستدرك الوسائل، ج 11، ص 271»
امام صادق - عليه السلام - فرمود: درهاي اعضا و جوارحت را از آنچه براي قلبت ضرر دارد ببند، چرا كه اگر نبندي آبرويت را نزد خدا مي برد و در قيامت حسرت و ندامت را برايت در پي دارد.
«مستدرك الوسائل، ج 11، ص 236»
امام علي - عليه السلام - فرمود: نفس تو بسيار فريبكار است، اگر به او اعتماد كني تو را به پيروي كردن از شيطان و ارتکاب محارم الهي مي كشاند، (چنانكه خداوند متعال فرموده:) همانا نفس امر كننده به بدي است.
«وسائل الشيعه، ج 13، ص 279»
امام كاظم - عليه السلام - فرمود: مجاهد كسي است كه با نفس خود پيکار كند.
«بحار الانوار، ج 68، ص273»
شخصي به امام محمد باقر - عليه السّلام - گفت: من در عمل ضعيف و نماز و روزه ام كم است، لكن اميد دارم در خوردن بجز حلال نخوردم و روابطم جز روابط مشروع نباشد؟ امام - عليه السّلام - فرمود: چه جهادي برتر از پاكي شكم (از حرام) و ارتباط مشروع است.
«مستدرك الوسائل، ج 11، ص 139»
امام صادق - عليه السلام - فرمود: خوشا به حال كسي كه در راه خدا با خواهش هاي نفسش مجاهده كند و كسي كه لشكر خواهش هاي نفسش را شكست دهد، موفق به كسب رضاي الهي مي شود.
«بحار الانوار، ج 67، ص 36»
رسول خدا - صلي الله عليه و آله - فرمود: بزرگترين دشمن تو نفس تو است كه بين دو پهلوي توست (هميشه با تو همراه است).
«وسائل الشيعه، ج 15، ص 162»
رسول خدا - صلي الله عليه و آله - فرمود: برترين جهاد آن است كه انسان روز خود را آغاز كند در حالي كه در انديشه ستم كردن بر احدي نباشد.
«غرر الحکم، ح 5190»
امام علي - عليه السلام - فرمود: به اوج اهدافشان نرسند، مگر وارستگان نفس ستيز.
«بحار الانوار، ج 77، ص 25»
رسول خدا - صلي الله عليه و آله - (در توصيف اهل آخرت) فرمود: جان هاي خويش را به رنج مي افكنند و طعم آسودگي را به (جان هايشان) نمي چشنانند، همانا آسودگي اهل بهشت در مردن است و آخرت محل راحتي و آسايش خداپرستان است.
جهاد با نفس
«غررالحكم، ح 4761»
امام علي - عليه السلام - فرمود: در راه طاعت خدا با نفس خود پيكار كن همچون كسي كه با دشمنش مي جنگد و بر آن چيره شو، همچون چيره آمدن خصم بر خصم، زيرا نيرومند ترين مردمان كسي است كه بر نفس خويش چيره شود.
22. قال الامام علي - عليه السّلام - : المجاهد النفس شميةُ النُّبَلاءِ.
«غررالحكم، ح 9756»
امام علي - عليه السلام - فرمود: مبارزه كردن با نفس، خصلت مردان شريف و بزرگوار است.
23. قال الامام علي - عليه السّلام - : جهادُ النفس بالعلم عنوان العقل.
«غررالحكم، ح 4772»
امام علي - عليه السلام - فرمود: جهاد آگاهانه با نفس، سرلوحه خرد است.
24. قال الامام علي - عليه السّلام - : كفاك في مجاهدة نفسِك ان لاتزال ابداً لها مغالباً و علي اهويتها محارباً.
«غررالحكم، ح 7080»
امام علي - عليه السلام - فرمود: در پيكار با نفست تو را همين بس كه همواره بر آن چيرگي جويي و با خواهش هايش در ستيزه باشي.
25. قال الامام علي - عليه السّلام - : ثمرةُ المحاسَبة صلاحُ النَّفس.
«مستدرك الوسائل، ج 12، ص 154»
امام علي - عليه السلام - فرمود: ثمره محاسبه (افعال)، اصلاح نفس است.
26. قال الامام علي - عليه السّلام - : رَدْعُ النفس و جهادُها عن اَهْوَيتِها يرفعُ الدرجات و يضاعفُ الحسنات.
«غررالحكم، ح 5407»
امام علي - عليه السلام - فرمود: پيكار با نفس و بازداشتن آن از خواهشهايش، درجات را رفعت مي بخشد و حسنات را دو چندان مي كند.
27. قال الامام علي - عليه السّلام - : جهادُ النفس مَهْرُ الجنّة.
«غررالحكم، ح 4755»
امام علي - عليه السلام - فرمود: جهاد با نفس، كابين بهشت است.
28. قال الامام علي - عليه السّلام - : جهادُ الهوي ثَمنُ الجّنة.
«غررالحكم، ح 4756»
امام علي - عليه السلام - فرمود: مبارزه با خواهش هاي نفساني، بهاي بهشت است.
29. قال رسول الله - صلي الله عليه و آله - : بالمجاهدةِ يُغلَبُ سوءُ العادهِ.
«تنبيه الخواطر، ج 2، ص 119»
رسول خدا - صلي الله عليه و آله - فرمود: با مجاهده مي توان بر عادت هاي بد غلبه آمد.
30. قال الامام علي - عليه السّلام - : ثمرة المجاهد قهر النفس.
«غررالحكم، ح 4914»
امام علي - عليه السلام - فرمود: ثمره مجاهده، مقهور كردن نفس است.
امام على (سلام الله عليه):
نگاه داشتن زبان (از ناروا) و گشادهدستى از برترين فضيلت‌هاى انسان است.
غرر الحكم و درر الكلم حديث 4899
جهاد با نفس
31. قال رسول الله - صلي الله عليه و آله - : جاهَدوا نفسُكم بقلة الطعام و الشراب تظلَّكم الملائكه و يَفِرُّ عنكم الشيطان.
«تنبيه الخواطر، ج 2، ص 122»
رسول خدا - صلي الله عليه و آله - فرمود: با كم خوردن و كم آشاميدن به جنگ با نفس هايتان رويد تا فرشتگان بر شما سايه افكنند و شيطان از شما بگريزد.
«غررالحكم، ح 4898»
امام علي - عليه السلام - فرمود: با پيكار بي امان با نفسهايتان، زمام آنها را در اختيار خود گيريد.
«غررالحكم، ح 5406»
امام علي - عليه السلام - فرمود: در هنگام شهوت، نفست را نگه دار و در هنگام شبهات به كتاب خدا ارجاع ده.
«وسائل الشيعه، ج 16، ص 99»
رسول خدا - صلي الله عليه و آله - فرمود: از نفسهايتان حساب كشي كنيد قبل از آنكه اعمال شما را حسابرسي كنند، و اعمال خويش را وزن كنيد قبل از آنكه اعمال شما را وزن كنند، و خودتان را مجهز كنيد براي روزي كه همه اعمال عرضه مي شوند (قيامت).
«غررالحكم، ح 3488»
امام علي - عليه السلام - فرمود: پيکار با نفس، آن را در ارتكاب گناهان مهار مي كند و از هلاكت و نابودي نگهش مي دارد.
«بحارالانوار، ج 78، ص 100»
رسول خدا - صلي الله عليه و آله - فرمود: در كار (طاعت خدا) سخت بكوشيد و اگر ناتواني شما را از طاعت خدا سست و درمانده كرد، از گناهان خودداري كنيد.
«تصنيف غررالحكم، ح 4806»
امام علي - عليه السلام - فرمود: كسي كه به كم قانع نيست، چگونه مي تواند نفس خويش را اصلاح كند (يعني نمي تواند چنين کند).
«تصنيف غررالحكم، ح 4805»
امام علي - عليه السلام - فرمود: رشد و تکامل آدمي، در مخالفت با نفس است.
«امالي شيخ صدوق، ص 28، ح 4»
رسول خدا - صلي الله عليه و آله - فرمود: سخت كوش ترين مردم كسي است كه گناهان را فروگذارد.
«كنزالعمال، ح 11261»
رسول خدا - صلي الله عليه و آله - فرمود: مجاهد كسي است كه در راه خدا با نفسش مبارزه كند.
«سفينة البحار، ج10، ص 295»
«المحاسن، ج 1، ص 293»
امام صادق ـ عليه السلام ـ فرمود: هيچ كس از اولين و آخرين (مخلوقات) نيست مگر اينكه به شفاعت محمّد ـ صلي الله عليه و آله ـ در روز قيامت نياز دارد.
«تفسير الميزان، ج 5، ص 362»
امام علي ـ عليه السلام ـ در تفسير اين آيه شريفه كه خداوند مي فرمايد: «و براي تقّرب به پروردگارتان وسيله بجوئيد» فرمود: من وسيله تقرب به خدا هستم.
«شرح نهج البلاغه ابن ابي الحديد، ج 86، ص 211»
حضرت فاطمه زهراء ـ سلام الله عليها ـ فرمود: حمد كنيد پروردگار را كه عظمت و نورش ايجاب مي كند كه اهل آسمان ها و زمين ( براي قرب به او ) وسيله بجويند و ما (اهل بيت) وسيله او در ميان آفريدگانش هستيم.
«بحار الانوار، ج 23، ص 10»
امام صادق ـ عليه السلام ـ در دعاي ندبه در بيان اوصاف پيامبران الهي و اولياء خدا فرمود: ... خداوندا آنها را واسطه درگاهت و وسيله اي به سوي رضا و خشنودي خود قرار دادي.
«الكافي، ج 8، ص 24»
امام علي ـ عليه السلام ـ فرمود: اي مردم خداوند تعالي به پيامبر خود حضرت محمّد ـ صلي الله عليه و آله ـ وعده درجه وسيله بودن را داده است، وعده خداوند راست است و او خلف وعده نمي كند بدانيد كه مقام وسيله بودن بالاترين درجات در بهشت است.
«شرح نهج البلاغه ابن ابي الحديد، ج 7، ص 21»
امام علي ـ عليه السلام ـ فرمود: برترين چيزي كه متوسلان به خداوند سبحان مي توانند به وسيله آن توسّل بجويند و (به خداوند نزديك شوند) عبارت است از: ايمان به خدا و رسول او و جهاد در راه خدا ... .
10. قال الامام الصّادق ـ عليه السلام ـ : نَحنُ حَبْلُ اللهِ الذّي قال اللهُ تعالي: و اعتَصمِوا بحبلِ اللهِ جميعاً و لا تَفرَّقوا.
امام صادق ـ عليه السلام ـ فرمود: ما (اهل بيت) همان ريسمان الهي هستيم كه خداوند تبارك و تعالي فرمود: همگي به ريسمان الهي چنگ زنيد و پراكنده نشويد.
11. قال الامام الباقر ـ عليه السلام ـ : آلُ محمّدٍ ـ صلي الله عليه و آله ـ هُم حَبلُ اللهِ الذّي أمرَ بالاعتِصامِ به فَقالَ: و اعتَصِمُوا بحبلِ الله جميعاّ و لاتَفرَّقُوا.
«بحارالانوار، ج 24، ص 84»
امام باقر ـ عليه السلام ـ فرمود: اهل بيت پيامبر ـ صلي الله عليه و آله ـ همان ريسمان الهي هستند كه خداوند امر فرمود به آن چنگ زده و پناه ببريد، پس خداوند فرموده است: همگي به ريسمان خداوند چنگ زده و پراكنده نشويد.
:ok!::ok!::ok!::ok!::ok!::ok!::ok!::ok!::ok!::ok!: :ok!::ok!:
12. قال الامام الهادي ـ عليه السلام ـ : ... و فازَ مَن تمسَّكَ بِكُم و أمِنَ مَن لَجأَ إليكُم وَ سَلِمَ من صَدَّقَكُم و هُدِيَ مَن اعتصَم بكم ... .
«مفاتيح الجنان، زيارت جامعه كبيره»
امام هادي ـ عليه السلام ـ فرمود: ... كسي كه به شما (ائمه معصومين - عليهم السلام -) تمسّك نمود رستگار شد و آن كس كه به شما پناه آورد، ايمني يافت و كسي كه شما را تصديق نمود، به سلامت به سر منزل مقصود رسيد و هر كس كه به ريسمان شما چنگ زد، هدايت شد و كسي كه از شما پيروي كرد، جايگاهش بهشت خواهد بود.
:ok!::ok!::ok!::ok!::ok!::ok!::ok!::ok!::ok!::ok!: :ok!::ok!:
«بحار الانوار، ج 8، ص 43»
رسول اكرم ـ صلي الله عليه و آله ـ فرمود: شفاعت كنندگان (روز قيامت) پنج گروهند: قرآن، خويشاوند، امانت، پيغمبر شما و خاندان و اهل بيت او.
:ok!::ok!::ok!::ok!::ok!::ok!::ok!::ok!::ok!::ok!: :ok!::ok!:
«امالي شيخ صدوق، ج 5، ص 411»
رسول اكرم ـ صلي الله عليه و آله ـ فرمود: همانا نزديك ترين شما به من در فردايِ (قيامت) و سزاوازترين شما به شفاعت من، راستگوترين، امانتدارترين، خوش اخلاق ترين و نزديك ترين شما به مردم است.
:ok!::ok!::ok!::ok!::ok!::ok!::ok!::ok!::ok!::ok!: :ok!::ok!:
«بحار الانوار، ج 8، ص 36»
رسول اكرم ـ صلي الله عليه و آله ـ فرمود: خداوند به من فرمود از او خواهش و درخواستي داشته باشم، اما من درخواست خود را براي شفاعت مؤمنان از امتم در روز قيامت به تأخير انداختم و خداوند پذيرفت.
:ok!::ok!::ok!::ok!::ok!::ok!::ok!::ok!::ok!::ok!: :ok!::ok!:
«بحار الانوار، ج 8، ص 55»
امام باقر ـ عليه السلام ـ فرمود: (شما شيعيان) از ديگران (غير شيعه) حاجت نخواهيد تا در روز قيامت وسيله عرض حاجت آنان به محضر رسول اكرم ـ صلي الله عليه و آله ـ نگرديد.
:ok!::ok!::ok!::ok!::ok!::ok!::ok!::ok!::ok!::ok!: :ok!::ok!:
«بحار الانوار، ج 99، ص 249»
از ائمه معصومين ـ عليهم السلام ـ در دعاي توسّل آمده است: ... اي بزرگواران و سروران من، من به سوي شما پيشوايان دينم توجه نمودم، شما كه پشتيبان من در روز نيازمندي و فقر در درگاه خدا هستيد، و به شما براي تقرّب به خدا تقرّب جستم و طلب شفاعت در نزد خدا از شما نمودم، پس مرا در نزد او شفاعت كنيد و از خدا بخواهيد مرا از گناهان نجات و رهائي بخشد، پس شما وسيله من در درگاه خداوند مي باشيد.
:ok!::ok!::ok!::ok!::ok!::ok!::ok!::ok!::ok!::ok!: :ok!::ok!:
«بحار الانوار، ج 91، ص 149»
امام سجاد ـ عليه السلام ـ در مناجات متوسلين مي فرمايد: خداوندا، من وسيله اي در درگاهت ندارم مگر عواطف محبت آميز تو و دست آويزي جهت رسيدن به تو ندارم مگر عطاهاي رحمتِ تو و شفاعت پيغمبرت، كه نبيّ رحمت و نجات دهنده امّت از گمراهي است، پس اين دو را سبب رسيدن من به مغفرت و آمرزش خود قرار ده و وسيله اي جهت دست يافتن به خشنودي و رضاي خود بگردان.
:ok!::ok!::ok!::ok!::ok!::ok!::ok!::ok!::ok!::ok!: :ok!::ok!:
«كنز العّمال، ح 3907»
رسول اكرم ـ صلي الله عليه و آله ـ فرمود: وسيله درجه اي است نزد خداوند كه بالاتر از آن درجه اي نيست.
:ok!::ok!::ok!::ok!::ok!::ok!::ok!::ok!::ok!::ok!: :ok!::ok!:
«كنز العمّال، ح 57»
رسول اكرم ـ صلي الله عليه و آله ـ فرمود: شفاعت من شامل آن كسي از امتم مي شود كه اهل بيت مرا دوست داشته باشد.
:ok!::ok!::ok!::ok!::ok!::ok!::ok!::ok!::ok!::ok!: :ok!::ok!:
1. قال الامام علي - عليه السّلام - : الصّبرُ أن يحتَمِلَ الرّجلُ ما ينُوبُهُ و يكظِمَ ما يُغضِبَهُ.
«تصنيف غررالحكم، ص 281، ح 6231»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: صبر آن است كه انسان مصيبتي را كه به او مي رسد تحمل كند و خشم خود را فرو برد.
«سفينة البحار، ج 2، ص 5»
امام باقر - عليه السّلام - فرمود: همانا اهل صبر (صابرين)، بدون حساب وارد بهشت مي شوند.
«شرح نهج البلاغه ابن ابي الحديد، ج 1، ص 319»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: صبر، يا صبر بر مصيبت است يا بر اطاعت خدا و يا در مقابل معصيت، كه قسم سوم از دو قسم ديگر با ارزش تر مي باشد.
«تصنيف غررالحكم، ص 281، ح 6235»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: ريشه صبر، يقين و باور نيكو به خداوند است.
«بحار الانوار، ج 71، ص 95»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: صبر بر دو قسم است، صبر برآنچه كه دوست نداري و به تو رسيده است و صبر بر چيزي كه دوست مي داري و نمي تواني به آن دست يابي.
«بحار الانوار، ج 71، ص 73»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: صبر در كارها همانند سر در بدن است، همان طور كه وقتي سر از بدن جدا شود، بدن فاسد مي گردد، اگر صبر از كارها جدا شود، كارها تباه و فاسد خواهد شد.
«نهج الفصاحه، ح 1961»
رسول خدا - صلي الله عليه و آله - فرمود: برتو باد به فراگيري علم، همانا كه علم دوست مؤمن است و بردباري وزير او و عقل راهنمايش و عمل سرپرست او و رفق و مدارا پدر او و ملايمت با ديگران برادر او و صبر، امير سپاهيان او است.
«بحار الانوار، ج 74، ص420»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: برترين عبادت ها، صبر، خاموشي و انتظار فرج مي باشد.
«نهج الفصاحه، ح 1070»
رسول خدا - صلي الله عليه و آله - فرمود: ايمان دو نيمه دارد، نيمي از آن در صبر و نيم ديگر آن در شكر است.
«بحار الانوار، ج 71، ص 92»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: اي مردم ! بر شما باد به صبر و شكيبائي، همانا كسي كه صبر نداشته باشد، دين نخواهد داشت.
صبر
11. قال الامام علي - عليه السّلام - : أقوي عَدوِّ الشدائِدِ الصّبر.
«تصنيف غررالحكم، ص 282، ح 6275»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: قوي ترين دشمن سختي ها، صبر و شكيبائي است.
«تصنيف غررالحكم، ص 280، ح 6217»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: صبر، ثمره و نتيجه ايمان است.
«تصنيف غررالحكم، ص 281، ح 6243»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: زينت و زيبائي دين، صبر و رضا (به قضاي پروردگار) است.
«تصنيف غررالحكم، ص 283، ح 6312»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: صبر، ضامن پيروزي است.
«بحار الانوار، ج 77، ص 240»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: صبرو بردباري سپري در برابر فقر و تنگدستي است.
«اصول كافي، ج 2، ص 89»
امام باقر- عليه السّلام - فرمود: بهشت آميخته به سختي ها و صبر و بردباري است، پس هر كس در دنيا بر سختي ها صبور باشد، وارد بهشت خواهد شد.
«بحار الانوار، ج 71، ص 96»
امام صادق - عليه السّلام - فرمود: عاقبت صبر و شكيبائي خير است، پس صبر كنيد تا پيروز شويد.
«تصنيف غررالحكم، ص 283، ح 6305»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: همانا تو به آنچه دوست داري از پروردگارت به تو برسد دست نمي يابي مگر اينكه در مقابل خواسته هاي نفساني مقاومت كني.
«تصنيف غررالحكم، ص 283، ح 6310»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: در انجام طاعت پروردگار صبر پيشه كنيد و نفس خود را از آلوده شدن به پليدي گناهان حفظ نمائيد، آنگاه شيريني و حلاوت ايمان را در مي يابيد.
«تصنيف غررالحكم، ص 283، ح 6309»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: كسي كه بر طاعت پروردگارش و اجتناب از معصيت او صبر نمايد، همانا او مجاهد صبوري است (كه در راه خدا به جهاد برخواسته است).
21. قال الامام علي - عليه السّلام - : ثَوابُ الصّبرِ أعلي الثّوابِ.
«تصنيف غررالحكم، ص 281، ح 6240»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: پاداش صبر، بالاترين پاداش ها است.
«غررالحكم، ص 281، ح 6232»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: صبر، بهترين جامه ايمان و برترين خوي انسان است.
«نهج الفصاحه، ح 2006»
رسول خدا - صلي الله عليه و آله - فرمود: صبر نيكو است وليکن براي فقرا نيكوتر است.
«بحار الانوار، ج 71، ص 93»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: صبر و شكيبائي و اخلاق نيكو و بردباري، از اخلاق پيامبران است.
«سفينة البحار، ج 2، ص 5»
امام صادق - عليه السّلام - فرمود: چه بسا يك لحظه صبر كردن موجب سرور و خوشحالي طولاني شود و چه بسا لحظه اي لذت بردن موجب اندوه طولاني گردد.
26. قال الامام الباقر - عليه السّلام - : مَنْ صَبَر و استرجعَ وَ حَمِدَ اللهََ عندَ المُصيبَة فقَد رَضيَ بما صَنَعَ الله و وَقَعَ اجرُهُ علي الله ... .
«بحار الانوار، ج 71، ص 96»
امام باقر - عليه السّلام - فرمود: كسي كه صبر كند و كلمه ي استرجاع (انّا لله و انّا اليهِ راجعون) را بر زبان جاري كند و هنگام مصيبت و گرفتاري خدا را ستايش كند، پس او راضي به رضاي پروردگار است و اجرش با خداست و كسي كه اين چنين نكند، سرنوشت تغيير نخواهد كرد و او مذمّت شده و پاداش او از بين مي رود.
«محجة البيضاء، ج 7، ص 108»
اميرالمؤمنين - عليه السّلام - فرمود: ايمان برچهار پايه و ستون استوار است: يقين و صبر و جهاد و عدل.
«شرح نهج البلاغه ابن ابي الحديد، ج 20، ص 285»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: براي تمام نعمت ها كليد و قفلي مقرر شده است، پس كليد آن صبر و قفل آن تنبلي است.
«مستدرك الوسائل، ج 2، ص 295»
رسول خدا - صلي الله عليه و آله - فرمود: پيروزي، در پرتو صبر و شكيبائي به دست مي آيد و پايان رنج و سختي، فرج خواهد بود و همانا همراه هر سختي آساني است.
«تصنيف غررالحكم، ص 285، ح 6368»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: چه بسيارند گره هاي پيچيده و مشكلات سختي كه با صبر گشوده مي شوند.
صبر
31. اِنّ النّبي - صلي الله عليه و آله - قالَ: علامةُ الصّابرِ في ثلاثٍ، أوّلها أن لا يكْسَلَ و الثّانيةُ أن لا يَضجَرَ و الثالثةُ أن لا يَشكُو من ربّهِ عزّوجلّ ... .
«بحار الانوار، ج 71، ص 86»
نبي اکرم - صلي الله عليه و آله - فرمود: نشانه هاي انسان صبور سه چيز است: 1- كسل و خسته نمي شود. 2- بي قراري نمي کند. 3- از پروردگارش شكايت نمي كند، چون وقتي كسل شود، حقوق را ضايع و تباه خواهد كرد و هنگامي كه بي قراري کند، سپاسگزاري نمي كند و وقتي از پروردگارش شكايت كند، گناه خواهد كرد.
«بحار الانوار، ج 71، ص 95»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: انسان صبور و شكيبا، پيروزي را از دست نمي دهد گر چه زمان رسيدن آن طولاني شود.
«بحار الانوار، ج 71، ص 77»
امام سجاد - عليه السّلام - (به امام باقر - عليه السّلام -) فرمود: اي فرزندم در راه حق صبر و بردباري داشته باش، اگر چه در كام تو تلخ باشد.
«بحار الانوار، ج 71، ص 80»
امام صادق - عليه السّلام - فرمود: ما خانداني صبور و شكيبائيم و شيعيان ما از ما شكيبا ترند. گفتم: جانم به فدايت، چگونه شيعيان شما از شما شكيبا ترند؟ فرمود: چون صبر ما بر چيزي است كه مي دانيم، امّا آنها بر چيزي كه نمي دانند صبر مي كنند.
«بحار الانوار، ج 28، ص 47»
رسول خدا - صلي الله عليه و آله - فرمود: زماني بر مردم خواهد آمد كه صابر از آنها بر (حفظ و عمل به) دينش، همانند کسي است که آتش گداخته در دست گرفته.
«مستدرك الوسائل، ج 2، ص 424»
امام سجاد - عليه السّلام - فرمود: نزد خداوند متعال حالتي محبوبتر از يكي از اين دو حالت نيست: حالت غضب و خشمي كه مؤمن با بردباري و حلم از آن بگذرد و حالت بلا و مصيبتي كه مؤمن آن را با صبر و شكيبائي پشت سر بگذارد.
«تحف العقول، ص 213»
امام باقر - عليه السّلام - فرمود: تمام كمالات در سه چيز است: فقاهت و شناخت دقيق دين، صبر بر ناملايمات و سختي ها، مديريت و برنامه ريزي براي زندگي.
«بحار الانوار، ج 75، ص 358»
امام جواد - عليه السّلام - فرمود: در زندگي صبر را تكيه گاه و فقر و تنگدستي را همنشين خود قرار بده، شهوات و خواسته هاي دنيوي را رها كن و با هواهاي نفساني به مخالفت برخيز و بدان كه هيچ گاه از ديد خداوند مخفي نيستي، پس مواظب باش كه چگونه رفتار مي كني.
«بحار الانوار، ج 75، ص 369»
امام هادي - عليه السّلام - فرمود: هنگامي که مصيبتي كه بر انسان وارد مي شود اگر صبر كند، تنها يك ناراحتي خواهد داشت، اما اگر جزع و فرياد كند، دو ناراحتي خواهد داشت.
«بحار الانوار، ج 75، ص 379»
امام حسن عسكري - عليه السّلام - فرمود: هركس ورع و پرهيزگاري روش زندگي او، بزرگواري و سخاوت عادت او و صبر و بردباري برنامه اش باشد، دوستانش زياد خواهند بود و ديگران او را مورد مدح و ستايش قرار مي دهند.
1. قال رسول الله - صلّي الله عليه و آله - : الزُّهدُ في الدّنيا قصرُ الأمل و شكرُ كلِّ نعمةٍ و الورعُ عن كلّ ما حرَّم الله.
«بحار الانوار، ج 77، ص 161»
رسول خدا - صلّي الله عليه و آله - فرمود: زهد در دنيا عبارت است از: كوتاه نمودن آرزو، شكر همة نعمتها و اجتناب نمودن از هر چه که خداوند آن را حرام نموده است.
«تحف العقول، ص 254»
امام حسن مجتبي - عليه السّلام - فرمود: زهد، ميل به تقوي و پرهيزگاري و بي رغبتي نسبت به دنيا مي باشد.
«بحار الانوار، ج 74، ص 172»
رسول خدا - صلّي الله عليه و آله - فرمود: زهد، اين نيست كه انسان حلالِ خدا را بر خود حرام كند، بلكه زهد اين است كه انسان به آنچه در دست خداست اعتماد و اطمينان بيشتري داشته باشد تا به آنچه در دست خود و در سيطرة قدرت محدود بشري است.
«بحار الانوار، ج 70، ص 52»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: تمام زهد در بين دو كلمه از قرآن خلاصه شده است، آنجا كه خداوند سبحان فرمود: تا هرگز بر آنچه از دست شما رفته، اندوه مخوريد و بر آنچه داريد و به دست مي آوريد شاد نباشيد.
«بحار الانوار، ج 73، ص 52»
امام صادق - عليه السّلام - فرمود: تمام خوبيها در خانه اي قرار داده شده و كليد آن زهد و بي رغبتي نسبت به دنيا است.
«غرر الحكم، ص 275، ح 6046»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: زهد، اصل و اساس دين است.
«بحار الانوار، ج 70، ص 315»
امام صادق - عليه السّلام - فرمود: زهد، كليد (آسايش در) جهان آخرت و دوري از آتش جهنم است و زهد عبارت است از اينكه انسان هر چيزي كه او را از ياد پروردگارش باز مي دارد، كنار بگذارد، بدون اينكه براي از دست دادن آن افسوس بخورد.
«غرر الحكم، ص 275، ح 6058»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: اساس زهد به اين است كه انسان به نيکويي نسبت به آنچه در نزد خداوند است، ميل و رغبت داشته باشد.
«بحار الانوار، ج 67، ص 320»
امام علي - عليه السّلام - در وصف زاهدان فرمود: گروهي هستند كه گر چه (در ظاهر) اهل دنيا هستند ولي (در باطن) از اهل دنيا نيستند، در دنيا هستند مانند كسي كه در آن نيست، عمل آنها در دنيا به آن چيزي است كه بعد از مرگ مي بينند و براي دفع عذاب خدا از خود، شتابان به وظائف خود عمل مي كنند.
«بحار الانوار، ج 70، ص 311»
امام صادق - عليه السّلام - فرمود: زاهد، كسي است كه به جهت ترس از حسابرسي پروردگار، از حلال دنيا مي گذرد و به جهت ترس از عذاب او نزديك حرام نمي شود.
«بحار الانوار، ج 67، ص 319»
امام علي - عليه السّلام - (به يكي از اصحابشان) فرمود: اي نوف، خوشا به حال كساني كه نسبت به دنيا زهد ورزيده و بي ميل شدند و رغبت به آخرت دارند، آنان كساني هستند كه زمين را فرش، خاك آن را بستر و آب آن را شربت گوارا قرار دادند.
«بحار الانوار، ج 70، ص 315»
امام صادق - عليه السّلام - فرمود: انسان زاهد كسي است كه آخرت را بر دنيا برگزيده، خواري را بر عزّت (ظاهري) ترجيح داده، تلاش و كوشش خستگي ناپذير را بر راحتي و آسايش و گرسنگي را بر سيري مقدّم دانسته است.
«نهج البلاغه، خطبة 112»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: انسان هاي زاهد گر چه (در ظاهر) خندان و متبسّم هستند، لكن قلب هاي آنها گريان است.
«بحار الانوار، ج 78، ص 37»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: زاهد در دنيا، كسي است كه حرام بر صبر او غالب نشود و در مقابل محرّمات، صبر خويش را از دست ندهد و استفاده از حلال الهي نيز او را از شكر پروردگار باز ندارد.
«بحار الانوار، ج 77، ص 112»
رسول خدا - صلّي الله عليه و آله - فرمود: زاهدترين مردم، كسي است كه از حرام اجتناب كند.
«غرر الحكم، ص 275، ح 6042»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: بر شما باد به زهد و بي رغبتي نسبت به دنيا، به درستي كه زهد، همراه دين است.
«مستدرك الوسائل، ج 2، ص 333»
رسول خدا - صلّي الله عليه و آله - فرمود: بندگي و عبادت پروردگار، با چيزي بالاتر و برتر از زهد و بي رغبتي نسبت به دنيا، صورت نگرفته است.
«غرر الحكم، ص 275، ح 6034»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: زهد و بي رغبتي به دنيا، خصلت و روش انسانهاي با تقوا است.
«مستدرك الوسائل، ج 2، ص 333»
رسول خدا - صلّي الله عليه و آله - فرمود: خداوند هيچ بنده اي را به پيامبري انتخاب نكرد مگر اينكه زاهد و بي ميل نسبت به دنيا بود.
«بحار الانوار، ج 78، ص 8»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: ... هيچ شخصي زاهد نيست مگر اينكه (نسبت به ديگران) متواضع باشد.
21. قال الامام علي - عليه السّلام - : اوّل الزّهد التّزهّد.
«غرر الحكم، ص 275، ح 6055»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: ابتدا و شروع زُهد و بي رغبتي نسبت به دنيا، با تظاهر به زهد محقق مي گردد.
«بحار الانوار، ج 77، ص 224»
از وصيت هاي امام علي - عليه السّلام - به فرزندشان امام حسن - عليه السّلام - اين است: بسيار به ياد آخرت و نعمت هاي آن و عذاب دردناكي كه در آن است باش، پس همانا يادآوري اين امور تو را نسبت به دنيا بي رغبت نموده و دنيا را در نظر تو كوچك مي كند.
«غرر الحكم، ص 275، ح 6058»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: ريشه و اساس زهد، يقين است.
«بحار الانوار، ج 78، ص 320»
امام كاظم - عليه السّلام - هنگامي که بر سر قبري حضور يافتند، فرمود: همانا دنيائي كه نهايت و آخرين منزلش اين است، پس سزاوار است كه از ابتدا نسبت به آن زهد ورزيده شود.
«غرر الحكم، ص 63، ح 765»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: ميزان كمي از معرفت و شناخت (نسبت به دنيا و آخرت)، موجب بي رغبتي نسبت به دنيا خواهد شد.
«غرر الحكم، ص 146، ح 2652»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: چگونه مي شود كسي كه شناخت و معرفتي نسبت به آخرت ندارد، در مورد دنيا زهد ورزيده و بي رغبت باشد.
«غرر الحكم، ص 276، ح 6064»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: چگونه مي شود انساني كه شهوت (و خواسته هاي نفساني) را در درون خود از بين نبرده است، به حقيقت زهد دست پيدا كند؟
«بحار الانوار، ج 77، ص 182»
رسول خدا - صلّي الله عليه و آله - فرمود: چگونه انساني كه ميل و رغبتش به دنيا قطع نشده، براي آخرت خويش كار كند.
«بحار الانوار، ج 77، ص 80»
پيامبر اكرم - صلّي الله عليه و آله - فرمود: اي اباذر، هيچ بنده اي نسبت به دنيا زهد نورزد مگر اينكه خداوند حكمت را در قلبش مي روياند و به واسطة آن زبانش را به كلمات حكيمانه گويا مي كند و او را نسبت به عيوب دنيا بصيرت داده، درد و داروي آن را به او مي شناساند.
«غرر الحكم، ص 276، ح 6077»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: زهد و بي رغبتي نسبت به دنيا، آسايشِ برتر و بزرگتر است.
زهد
31. قال الامام علي - عليه السّلام - : أعظَمُ النّاس سعادةً أكثَرُهُم زَهادَةً.
«غرر الحكم، ص 276، ح 6086»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: سعادتمندترين مردم، كساني هستند كه بيشتر از ديگران نسبت به دنيا زهد مي ورزند.
«غرر الحكم، ص 276، ح 6084»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: در دنيا زاهد باش تا رحمت پروردگار بر تو نازل گردد.
«غرر الحكم، ص 276، ح 6089»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: ثمره و نتيجة حكمت با زهد و بي رغبتي نسبت به دنيا حاصل مي گردد.
«غرر الحكم، ص 276، ح 6093»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: زاهد، هرگز محتاج و فقير نمي شود.
«غرر الحكم، ص 276، ح 6090»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: ثمن و بهاي بهشت، زهد در دنياست.
«غرر الحكم، ص 277، ح 6100»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: كسي كه نسبت به دنيا زهد بورزد، نفس خويش را آزاد كرده و پروردگارش را راضي ساخته است.
«غرر الحكم، ص 276، ح 6062»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: زماني كه زاهد، طالب مردم باشد، پس از او دوري كنيد.
«غرر الحكم، ص 138، ح 2431»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: آگاه باشيد كه همانا دنيا خانه اي است كه انسان سالم از آن خارج نمي شود مگر با زهد و بي رغبتي نسبت به دنيا.
«غرر الحكم، ص 275، ح 6045»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: زهد، نتيجه و ثمره دين است.
«نهج البلاغه، خطبة 112»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: انسان هاي زاهد، حزن و اندوهشان شديد است گر چه (در ظاهر) خوشحال هستند.
2.«غررالحكم، ج 1، ص 14»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: صدقه، بهترين و بالاترين نيكي ها است.
«الميزان، ج 2، ص 451»
از امام سجاد - عليه السّلام - نقل شده كه پيامبر اكرم - صلي الله عليه و آله - فرمود: همانا خداوند صدقه شما را بزرگ مي كند، همچنان كه شما فرزند خود را بزرگ مي كنيد تا روز قيامت با صدقه خويش ديدار كنيد در حالي كه مثل كوه احد باشد.
«غررالحكم، ص 395، ح 9149»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: صدقه پنهاني، لغزشها و گناهان را مي پوشاند و صدقه آشكار موجب ازدياد مال و ثروت مي شود.
«بحار الانوار، ج 93، ص 134»
امام صادق - عليه السّلام - فرمود: براي هر چيزي كليدي وجود دارد و كليد روزي صدقه است.
«جامع الاحاديث الشيعه، ج 8، ص 35»
رسول اكرم - صلي الله عليه و آله - فرمود: بهترين مال و اندوخته انسان، صدقه است.
«وسائل الشيعه، ج 6، ص 258، ح 17»
امام علي - عليه السلام - فرمود: صدقه، سپر آتش جهنم است.
«بحار الانوار، ج 96، ص 134»
امام صادق - عليه السّلام - فرمود: خداوند تبارك و تعالي مي فرمايد: هيچ چيزي نيست مگر اينكه من غير از خودم را براي گرفتن آن مامور كرده ام، به جز صدقه، پس همانا صدقه را من با دست خود مي ستانم.
«غررالحكم، ص 395، ح 9127»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: صدقه برترين چيزي است كه موجب تقرب و نزديكي انسان به خدا مي شود.
«بحار الانوار، ج 93، ص 122»
رسول اكرم - صلي الله عليه و آله - فرمود: هر كار پسنديده و خيري كه در حق انسان فقير و يا ثروتمند صورت گيرد، صدقه محسوب مي گردد، پس در راه خدا صدقه بدهيد اگر چه نصف خرما باشد.
«بحار الانوار، ج 2، ص 24»
رسول اكرم - صلي الله عليه و آله - فرمود: يكي از مصاديق صدقه، فراگيري دانش و آموختن آن به مردم است.
صدقه
11. قال الامام علي - عليه السّلام - : خيرُ الصّدَقَةِ اخفاها.
«غررالحكم، ص 395، ح 9145»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: بهترين صدقات، پنهان ترين آنهاست.
12. سُئل رسول الله - صلي الله عليه و آله - : ايُّ الصّدقَةِ افضل؟ قالَ: ان تتَصدَّقَ و انتَ صحيحٌ.
«بحار الانوار، ج 93، ص 178»
از رسول اكرم - صلي الله عليه و آله - سوال شد: برترين و بالاترين صدقه كدام است؟ حضرت فرمود: اينكه در راه خدا صدقه بدهي در حالي كه سالم و تندرست هستي ... .
«تحف العقول، ص 485»
امام كاظم - عليه السّلام - فرمود: كمك و ياري رساندن به انسان ناتوان، از برترين صدقات است.
«بحار الانوار، ج 72، ص 50»
رسول اكرم - صلي الله عليه و آله - فرمود: همانا بر عهده هر مسلماني است كه هر روز صدقه بدهد. عرض شد: چه كسي توان اين كار را دارد؟ حضرت فرمود: اگر در مسير و راه آنچه موجب اذيت رهگذران است برداري، خود صدقه است، راه نشان دادن و راهنمائي ديگران صدقه است، عيادت از مريض صدقه است، امر به معروف و نهي از منكر صدقه است و جواب سلام دادن نيز صدقه است.
«بحار الانوار، ج 93، ص 179»
از رسول اكرم - صلي الله عليه و آله - سوال شد: برترين نوع صدقه چيست: حضرت جواب داد: صدقه بر خويشاوندي كه كينه انسان را در دل دارد.
«محجة البيضا، ج 2، ص 107»
رسول اكرم - صلي الله عليه و آله - فرمود: صدقه دهيد اگر چه با يك خرما باشد كه از گرسنگي جلوگيري مي كند و لغزش را خاموش مي سازد، همچنان كه آب آتش را خاموش مي كند.
«غررالحكم، ص 395، ح 9142»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: بركت مال، در دادن صدقه است.
«غررالحكم، ص 395، ح 9134»
امام علي - عليه السّلام - فرمود: صدقه، موجب نزول رحمت پروردگار مي شود.
«بحار الانوار، ج 75، ص 209»
امام صادق - عليه السّلام - فرمود: به خداوند قسم ياد شده كه سه امر حقيقت دارد: اول اينكه هيچ مالي با دادن صدقه و اداء زكات كم نخواهد شد ... .
«بحار الانوار، ج 8، ص 181»
امام صادق - عليه السّلام - فرمود: بر روي درب بهشت نوشته شده است كه پاداش صدقه ده برابر است.