[=arial,helvetica,sans-serif]سخت ترين چيزها در عالم چيست[/][=arial,helvetica,sans-serif][/]
[=arial,helvetica,sans-serif]حواريون به عيسى گفتند:
اى معلم خوب به ما بياموز كه سخت ترين چيزها در عالم چيست ؟
فرمود: سخت ترين چيز خشم خداوند بر بندگان است .
گفتند: به چه وسيله مى توان از خشم خداوند در امان بود؟
فرمود: به فرو بردن خشم خود
پرسيدند: منشاء خشم چيست ؟
پاسخ داد: الكبر و التجبر و المحقرة الناس
خود بزرگ بينى ، گردن كشى و تحقير مردم . بحارالانوار جلد 14 صفحه 287.[/]
قيس بن سعد روايت مى كند: روزى پيامبر اكرم بر من عبور كرد در حالى كه از خواندن نماز فارغ شده بودم. ايشان به من فرمودند: آيا تو را به درى از درهاى بهشت راهنمايى كنم؟ عرض كردم: آرى. فرمود: لا حول و لا قوة الا بالله يكى از درهاى بهشت است. (الغدير، ج 3، ص 162).
[=arial,helvetica,sans-serif] هيچ گاه مادر را از خود ناراضى نكن[/]
[=arial,helvetica,sans-serif]امام محمد باقر(ع ) نقل مى فرمايد:[/] [=arial,helvetica,sans-serif]در ميان بنى اسرائيل ، عابدى به نام جريح بود. او همواره در صومعه اى به عبادت مى پرداخت .[/] [=arial,helvetica,sans-serif]روزى مادرش نزد وى آمد و او را صدا زد، او چون مشغول عبادت بود به مادرش پاسخ نداد، مادر به خانه اش بازگشت . بار ديگر پس از ساعتى به صومعه آمد و جريح را صدا زد، باز جريح به مادر اعتنا نكرد. براى بار سوم باز مادر آمد و او را صدا زد و جوابى نشنيد.[/] [=arial,helvetica,sans-serif]از اين رفتار فرزند دل مادر شكست و او را نفرين كرد.[/] [=arial,helvetica,sans-serif]فرداى همان روز، زن فاحشه اى كه حامله بود نزد او آمد و همان جا درد زايمانش گرفت و بچه اى را به دنيا آورده و نزد جريح گذاشت و ادعا كرد كه آن بچه فرزند نامشروع اين عابد است .[/] [=arial,helvetica,sans-serif]اين موضوع شايع شد و سر زبان ها افتاد. مردم به يكديگر مى گفتند: كسى كه مردم را از زنا نهى مى كرد و سرزنش مى نمود، اكنون خودش زنا كرده است .[/] [=arial,helvetica,sans-serif]ماجرا به گوش شاه وقت رسيد كه عابد زنا كرده است . شاه فرمان اعدام عابد را صادر كرد. در آن هنگام كه مردم براى اعدام عابد جمع شده بودند، مادرش آمد و وقتى او را آن گونه رسوا ديد، از شدت ناراحتى به صورت خود زد و گريه كرد.[/] [=arial,helvetica,sans-serif]جريح به مادر رو كرد و گفت :[/] [=arial,helvetica,sans-serif]- مادرم ساكت باش ! نفرين تو مرا به اينجا كشانده است ، و گرنه من بى گناه هستم .[/] [=arial,helvetica,sans-serif]وقتى كه مردم اين سخن را از جريح شنيدند به عابد گفتند:[/] [=arial,helvetica,sans-serif]- ما از تو نمى پذيريم ، مگر اينكه ثابت كنى اين نسبتى كه به تو مى دهند دروغ است .[/] [=arial,helvetica,sans-serif]عابد (كه در اين هنگام مادرش ديگر از او نارضايتى نداشت ) گفت :[/] [=arial,helvetica,sans-serif]- طفلى را كه به من نسبت مى دهند، پيش من بياوريد![/] [=arial,helvetica,sans-serif]طفل را آوردند و او با زبان واضح گفت :[/] [=arial,helvetica,sans-serif]- پدرم فلان چوپان است .[/] [=arial,helvetica,sans-serif]به اين ترتيب ، پس از رضايت مادر، خداوند آبروى از دست رفته عابد را بازگردانيد، و تهمت هايى كه مردم به جريح مى زدند برطرف شد.[/] [=arial,helvetica,sans-serif]پس از آن ، جريح سوگند ياد كرد كه هيچ گاه مادر را از خود ناراضى نكند و همواره در خدمت او باشد.بحارالانوار جلد 14 صفحه 487[/]
حضرت امام صادق (علیه السّلام) فرموده اند: هرکه مومنی را سیر کند، بهشت برای او واجب است و هرکه کافری را سیر کند بر خدا سزا است که دلش را از زقوم پر کند، خواه مومن باشد و خواه کافر.
قابل توجه افرادي كه خيلي دوست دارند يك ماه رجب رو روزه بگيرند اما به هر دليل اين امكان رو ندارند: صدوق در « ثواب الاعمال » و « امالي» به اسناد خود از حضرت رسول اكرم حضرت محمد صلي الله عليه و آله وسلم روايت نموده است كه فرمود: «هركس سي روز از رجب را روزه بدارد منادي از آسمان ندا خواهد نمود كه اي بنده ي خدا اما آنچه از تو گذشته است براي تو آمرزيده شد پس عمل را در مابقي عمر از سر بگير ...» از ايشان پرسيده شد اگر كسي به هر دليلي عاجز ازين روزه باشد چه كند تا به همچين ثوابي كه توصيف فرموديد برسد؟ فرمودند: « در عوض هر روز گرده ناني به تصدق بدهد كه قسم به كسي كه جانم به دست اوست هرگاه چنين تصدقي هر روزه بدهد به آنچه توصيف كردم و بيشتر از آن خواهد رسيد؛ چه هرگاه تمام خلايق كلا از اهل آسمانها و زمين جمع شوند بر اينكه مقدار ثواب آن را اندازه بگيرندبه عشر آن چيزي كه در بهشت از فضايل و درجات عائل مي گردد نمي رسند.» گفتند: يا رسول الله صلي الله عليه و آله اگر كسي اين صدقه را هم نتواند براي اينكه به ثوابي كه توصيف فرمودي نائل شود، چه بايدش كرد؟ فرمودند: « در هر روز از ماه رجب تا سي روز تمام شود اين تسبيح را يك صد مرتبه بگويد: سبحانَ الاِلهِ الجليل سبحان من لا يَنبَغي التسبيحُ الا له، سبحان الاَعَزِّ الاكرم سبحانَ من لَبِسَ العِزَّ و هو له اهل » *
به نقل از كتاب المراقبات / اعمال ماه رجب / ثواب شگفت روزه ي ماه رجب
امام رضا(ع) در کلامی شریف و البته طولانی از امام سجاد(ع) نقل می‌فرمایند: اگر دیدید کسی اهل نماز و روزه است، گناه نمی‌کند و کارهای خوب هم انجام می‌دهد، عجله نکن، گولش را نخور، ممکن است عُرضۀ گناه کردن نداشته باشد. بعد می‌فرماید: اگر کسی عرضۀ گناه کردن داشت، اما گناه نمی‌کرد، آرام باش، فریب نخور، ممکن است گناهی را ترک می‌کند، اما مرتکب گناه دیگری می‌شود. زیرا شهوات مردم مختلف است؛ یکی شهوت مال دارد، اما شهوت جنسی ندارد، یکی شهوت جنسی دارد، اما حرام نمی‌خورد. سپس می‌فرماید: اگر کسی هیچ گناهی نکرد، عجله نکن، گولش را نخور، ممکن است عقل درست و حسابی نداشته باشد. بعد می‌فرماید: اگر کسی عقل درست و حسابی هم داشت، فریب نخور، ببین آیا هوای نفسش مسلط بر عقلش است، یا عقلش مسلط بر هوای نفس است؟ حضرت در انتهای بحث مثال می‌زند و می‌فرماید: مانند کسی که حبّ‌مقام دارد، یک دفعه‌ای با یک هوس و هوای حبّ‌مقام، کلّ مراتب ایمانی قبلش را نابود می‌کند. حدیث عجیبی است. امام علیه‌السّلام در ادامه می‌فرماید وقتی به چنین آدمی می‌گویی: «إتَّقِ الله»؛ از خدا بترس، ناراحت می‌شود. «اَخَذَتهُ العِزَّة»؛ به غرورش برمی‌خورد، می‌گوید «به من می‌گویی با تقوا باشم؟ تا حالا کسی از من گناه ندیده.» بعد امام(ع) می‌فرماید: اینها دیگر آدم هم نمی‌شوند و دچار لعن خداوند می‌شوند.( وسائل الشیعه، ج 8، ص 317)
عبادتی که اجرای همیشگی آن به علی علیه السلام توصیه شد
یکی از وصایای رسول خدا(ص) به امیرمؤمنان علی علیه‌السلام، تلاوت مستمر قرآن است؛ «وَ عَلَیکَ بِتِلاوَةِ القُرآنِ عَلی کُلِّ حالٍ؛ در همه حال و در هر شرایطی قرآن تلاوت کن.» (وسائل الشیعه، جلد 4، ص 839) «ابوالفضل علّامی» در کتاب «آداب تلاوت قرآن کریم» در ادامه این مطلب می‌نویسد: بسیاری از عبادات هنگام مریضی، مسافرت یا جهاد در راه خدا از انسان ساقط می‌شود و یا تخفیف پیدا می‌کند، اما خداوند تأکید دارد که در این موارد نیز سعی کنید تا حد امکان قرآن بخوانید (سوره مبارکه مزمل، آیه 20) سرّ مطلب چیست؟ چرا بر قرائت مستمر و روزانه قرآن این همه تأکید شده است؟ شاید حکمتش این است که قرآن برنامه زندگی سعادتمندانه هر مسلمان است به این جهت سزاوار است مسلمانان هر روز به قرآن مراجعه کنند و با قرائت آن درس‌های زندگی را از قرآن بگیرند و بدان عمل کنند؛ هر مسلمانی که بخواهد به قرآن عمل کند لازم است روزانه به آن مراجعه کند و با آن مأنوس باشد.
امام جعفر الصادق :
إذا فَشَتْ ارْبَعَةٌ ظَهَرَتْ ارْبَعَةٌ: إ ذا فَشا الزِّنا كَثُرَتِ الزَّلازِلُ، وَ إ ذا اُمْسِكَتِ الزَّكاةُ
هَلَكَتِ الْماشِيَةُ، وَ إ ذا جارَ الْحُكّامُ فِى الْقَضا اُمْسِكَ الْمَطَرُ مِنَ السَّما،
وَ إ ذا ظَفَرَتِ الذِّمَةُ نُصِرُ الْمُشْرِكُونَ عَلَى الْمُسْلِمينَ)
وسائل الشيعة ، ج 8 ، ص 13.
هنگامى كه چهار چيز در جامعه شايع و رايج گردد چهار نوع بلا و گرفتارى پديد آيد:
چنانچه زنا رايج گردد زلزله و مرگ ناگهانى فراوان شود.
چنانچه زكات و خمسِ اموال پرداخت نشود حيوانات اهلى نابود شود.
اگر حاكمان جامعه و قُضات ستم و بى عدالتى نمايند باران رحمت خداوند نمى بارد.
و اگر اهل ذمّه تقويت شوند مشركين بر مسلمين پيروز آيند.
حضرت امام صادق (علیه السّلام) فرموده اند: هرکه مقدم برادر مسلمان خود را که به او وارد شود گرامی دارد و از او احترام کند، همانا خدا عزوجل را گرامی داشته.
بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ امام باقر عليه السلام فرمود: پدرم امام سجاد عليه السلام به من فرمود:«پسر جانم! با پنج كس، همنشين و هم صحبت و همراه نشو». گفتم: پدر جان، آنها كيستند؟ فرمود: 1 - از همنشينى با «دروغگو» بپرهيز، زيرا او همانند سرابى است كه دور را به تو نزديك، و نزديك را به تو دور سازد. 2 - از همنشينى با «فاسق» (كه از گناه باكى ندارد) بپرهيز، زيرا او تو را به لقمه اى غذا يا كمتر، مىفروشد. 3 - از همنشينى با «بخيل» بپرهيز، زيرا او از كمك مالى به تو، آنگاه كه بسيار به آن نياز دارى، دريغ مىورزد. 4 - از همنشينى با «احمق» (كم عقل) بپرهيز، زيرا او مىخواهد به تو سود برساند، (بر اثر حماقت) به تو زيان مىرساند. 5 - از همنشينى با كسى كه «قطع رحم» مىكند (و رعايت ارتباط گرم خويشاوندى را نمى كند) بپرهيز، زيرا من او را در سه مورد از قرآن، مورد لعن يافته ام: الف: در آيه 22 و 23 سوره محمد مىخوانيم: «فهل عسيتم ان توليتم ان تفسدوا فى الارض و تقطعووا ارحامكم -اولئك الدين لعنهم الله اصمهم ولعمى ابصارهم» «اما اگر روزى گردان شويد، آيا جز اين انتظار مىرود كه در زمين فساد كنيد و قطع رحم نمائيد - آنها كسانى هستند كه خداوند آنها را از رحمت خود دور ساخته، گوشهايشان را كور نموده است». ب: و در آيه 25 سوره رعد مىخوانيم: «والذين ينفضون عهد الله من بعد ميثاقه و يقطعون ما امر الله به ان يوصل و يفسدون فى الارض اولئك لهم اللعنه و لهم سؤالدار» «و آنانكه عهد الهى را پس از محكم كردن مىشكنند، و پيوندهائى را كه خدا دستور برقرارى آن را را داده، قطع مىكنند، و در روى زمين فساد مىنمايند، لعنت براى آنها است، و بدى (و مجازات) سراى آخرت». ج: و در آيه 27 سوره بقره مىخوانيم: «الذين ينقضون عهد الله من بعد ميثاقه و يقطعون ما امر الله به ان يوصل و يفسدون فى الارض اولئك هم الخاسرون» «(فاسقان لعن شده) آنها هستند كه پيمان خدا را پس از آنكه محكم ساختند، مىشكنند، و پيوندهائى را كه خدا دستور برقرارى آن را داده، قطع مىكنند، و در جهان فساد مىكنند، اينها زيان كارانند».(اصول کافی)
[=arial,helvetica,sans-serif]حضرت على عليه السلام مردى را ديد كه آثار ترس و خوف در سيمايش آشكار است . از او پرسيد:
- چرا چنين حالى به تو دست داده است ؟
مرد جواب داد:- من از خداى مى ترسم
امام فرمود:
- بنده خدا! (نمى خواهد از خدا بترسى ) از گناهانت بترس و نيز به خاطر ظلمهايى كه درباره بندگان خدا انجام داده اى . از عدالت خدا بترس و آنچه را كه به صلاح تو نهى كرده است در آن نافرمانى نكن ، آن گاه از خدا نترس ؛ زيرا او به كسى ظلم نمى كند و هيچ گاه بدون گناه كسى را كيفر نمى دهد. بحارالانوار جلد 70 صفحه 39
مَن تَرَکَ الجَماعَةَ رَغبَةً عَنها وَ عَن جَماعَةِ المُسلِمینَ مِن غَیرِ عِلَّةٍِ فَلا صَلاةَ لَه؛کسی که از روی بی میلی ،بدون عذر و علت نمازجماعت را که اجتماع مسلمانان است ترک کند، نمازی برای او نیست.
العِلمُ وَراثَهٌ کَریمَهٌ ، وَ الادابُ حُلَلٌ مُجَدَّدَهٌ ، وَ الفِکرُ مِرآهٌ صافِیَهٌ؛علم میراث گرانبهائی است و ادب لباس فاخر و زینتی است و فکر آئینه ای است صاف.
اِضمَنوالى سِتّا مِن اَنفُسِكُم اَضمَن لَكُمُ الجَنَّةَ اُصدُقُوا اِذا حَدَّثتُم وَأوفُوا اِذا وَعَدتُم وَاَدُّوا اِذا ئتُمِنتُم وَاحفَظوا فُروجَكُم وَغُضّوا اَبصارَكُم وَكُفّوا اَيديَكُم؛ شش چيز را براى من ضمانت كنيد تا من بهشت را براى شما ضمانت كنم، راستى در گفتار، وفاى به عهد، بر گرداندن امانت، پاكدامنى، چشم بستن از گناه و نگه داشتن دست (از غير حلال).
لايَدخُلُ الجَنَّةَ عَبدٌ لا يَأَمَنُ جارُهُ بَوائِقَهُ؛
كسى كه همسايه از شرش در امان نباشد به بهشت نمى رود.
(نهج الفصاحه، ح 2532)
مَنْ قالَ: اِنّى خَيْرُ النّاسِ فَهُوَ مِنْ شَرِّ النّاسِ وَ مَنْ قالَ: اِنّى فِى الْجَنَّةِ فَهُوَ فِى النّارِ؛ هر كس بگويد: من از همه مردم بهترم، او بدترين مردم است و هر كس بگويد: من بهشتى هستم، او جهنمى است.
[=arial,helvetica,sans-serif] سزاى كسى كه حديث پيغمبر صلى الله عليه وآله را مسخره كند، همين است
[=arial,helvetica,sans-serif] امام زين العابدين عليه السلام فرمود:
انسان نمى داند با مردم چه كند! اگر بعضى امور كه از پيامبر صلى الله عليه وآله شنيده ايم به آنان بگوييم ممكن است مورد تمسخر قرار دهند، از طرفى طاقت هم نداريم اين حقايق را ناگفته بگذاريم !
ضمرة بن معبد گفت :- شما آنچه شنيده ايد بگوييد!
فرمود:- مى دانيد وقتى دشمن خدا را در تابوت مى گذارند، و به گورستان مى برند، چه مى گويد؟
- خير!
- به كسانى كه او را مى برند مى گويد:
آيا نمى شنويد؟ از دشمن خدا به شما شكايت دارم كه مرا فريب داد و به اين روز سياه انداخت و نجاتم نداد. من شكايت دارم از دوستانى كه با من دوستى كردند و مرا خوار نمودند و از اولادى كه حمايتشان كردم ولى مرا ذليل كردند و از خانه اى كه ثروتم را در آبادى آن خرج كردم ولى سرانجام ، ديگران آنجا ساكن شدند. به من رحم كنيد! اين قدر عجله نكنيد!
ضمرة گفت :- اگر بتواند به اين خوبى صحبت كند ممكن است حتى حركت كند و روى شانه حاملين بنشيند!
امام عليه السلام فرمود:
- خدايا! اگر ضمرة سخنان پيغمبر صلى الله عليه وآله را مسخره مى كند از او انتقام بگير!
ضمرة چهل روز زنده بود و بعد فوت كرد. غلام وى كه در كنار جنازه اش بود، پس از مراسم دفن محضر امام زين العابدين عليه السلام رسيد و در كنار وى نشست . امام فرمود:
- از كجا مى آيى ؟
عرض كرد:- از دفن ضمرة . وقتى كه خاك بر او ريختند صدايش را شنيدم كه كاملا آن صدا را در زمان زندگى اش مى شناختم . مى گفت :
- واى بر تو ضمرة بن معبد! امروز هر دوستى كه داشتى خوارت كرد و عاقبت رهسپار جهنم شدى كه پناهگاه و خوابگاه ابدى توست .
امام زين العابدين فرمود:
- از خداوند عافيت مساءلت دارم ، زيرا سزاى كسى كه حديث پيغمبر صلى الله عليه وآله را مسخره كند، همين است . بحارالانوار جلد 46 صفحه 142
ان السعید، کل السعید، حق السعید من أحب علیا فی حیاته و بعد موته
همانا سعادتمند(به معنای) کامل و حقیقی کسی است که امام علی(ع) را در دوران زندگی و پس از مرگش دوست داشته باشد.
لا یستَکمِلُ عَبدٌ حقیقةَ الایمانِ حَتَّى تَکونَ فیهِ خِصالُ ثَلاثٍ: اَلتَّفقُّهُ فِى الدّینِ وَحُسنُ التَّقدیرِ فِى المَعیشَةِ، وَالصَّبرُ عَلَى الرَّزایا.هیچ بنده اى حقیقت ایمانش را کامل نمى کند مگر این که در او سه خصلت باشد: دین شناسى، تدبر نیکو در زندگى، و شکیبایى در مصیبتها و بلاها.
لاتـَرفع حــاجَتَک إلاّ إلـى أحـَدٍ ثَلاثة: إلـى ذِى دیـنٍ، اَو مُــرُوّة اَو حَسَب
جز به یکى از سه نفر حاجت مبر: به دیندار، یا صاحب مروت، یا کسى که اصالت خانوادگى داشته باشد
مام زمان حضرت مهدي -عجل الله تعالی فرجه الشریف- فرموده اند: (لا تَتَكَلَّفُوا عِلْمَ ما قَدْ كُفیتُمْ) خود را براى دانستن آن چه از شما نخواسته اند به مشقت نیندازید. كمال الدین، ج2، ص485، ح10 ; احتجاج، ج2، ص284 ; بحارالأنوار، ج53، ص181، ح10
[HL][=arial narrow]همه تخم مرغ ها رو در یک سبد نذارید[/HL]
[/HR][=arial narrow]
مردى نزد امام صادق علیه السلام آمد و چنان كه مى خواهد پندش دهد، به وى گفت:«اى ابوعبداللّه! چرا دارایى هایت را بخش بخش كرده اى، حال آن كه اگر یكجا بود، هم كم هزینه تر بود و هم پر سودتر؟»
امام صادق علیه السلام فرمود: «آن را پراكنده ساختم؛ زیرا اگر آن یك را آسیبى رسد، این یك از آن آسیب دور مى مانَد و بدین سان، مجموعه مال حفظ مى شود.
[/HR]
{امام زین العابدین} با امام حسین علیه السلام بیرون آمدیم. او در جایى فرود نیامد و برنخاست، مگر آن كه از یحیى بن زكریا علیه السلام و كشته شدنش یاد كرد.
روزى فرمود: از [نشانه هاى] پستى دنیا نزد خدا، این است كه سرِ یحیى بن زكریا علیه السلام را براى زنى روسپى از روسپیانِ بنى اسرائیل، هدیه بردند.
الإرشاد عن علیّ بن یزید عن علیّ بن الحسین [زین العابدین] علیهما السلام : خَرَجنا مَعَ الحُسَینِ علیه السلام فَما نَزَلَ مَنزِلاً ولَا ارتَحَلَ مِنهُ إلّا ذَكَرَ یَحیَى بنَ زَكَرِیّا وقَتلَهُ ، وقالَ یَوما : ومِن هَوانِ الدُّنیا عَلَى اللّه ِ أنَّ رَأسَ یَحیَى بنِ زَكَرِیّا علیه السلام اُهدِیَ إلى بَغِیٍّ مِن بَغایا بَنی إسرائیلَ
منبع:الإرشاد : ج ۲ ص ۱۳۲
قال رسول الله ـ صلّی الله علیه و آله ـ : أفْضَلُ النّاسِ مَنْ عشَق العبادة فَعانَقَها و احبَّها بقلبِهِ و باشَرَها بجَسَدِهِ و تَفزَّغَ لَها ... .
«الکافی، ج 2، ص 83»
رسول خدا ـ صلّی الله علیه و آله ـ فرمود: با فضیلت ترین مردم، كسی است كه به عبادت عشق می ورزد، پس عبادت را در آغوش می كشد و قلباً آنرا دوست داشته، اعضاء و جوارحش را به آن مشغول می كند و تمامی همّ و سعی خود را به آن متوجه كرده و به راحتی یا سختی های دنیا، اهمیت نمی دهد.
لا یستَکمِلُ عَبدٌ حقیقةَ الایمانِ حَتَّى تَکونَ فیهِ خِصالُ ثَلاثٍ: اَلتَّفقُّهُ فِى الدّینِ وَحُسنُ التَّقدیرِ فِى المَعیشَةِ، وَالصَّبرُ عَلَى الرَّزایا.هیچ بنده اى حقیقت ایمانش را کامل نمى کند مگر این که در او سه خصلت باشد: دین شناسى، تدبر نیکو در زندگى، و شکیبایى در مصیبتها و بلاها.
أیما اثنَین جَرى بینهما کلام فطلب أحدهما رضَـى الاخر کانَ سابقة الىَ الجنّة
هر یک از دو نفـرى که میان آنها نزاعى واقع ی و یکـى از آن دو رضایت دیگرى را بجـویـد ، سبقت گیـرنـده اهل بهشت خـواهـد بــود
انما یداق الله العباد فی الحساب یوم القیامة علی قدر ما اتاهم من العقول فی الدنیا
خدا در روز قیامت نسبت به حساب بندگانش به اندازه عقلی که در دنیا به آنها داده است باریک بینی می کند
قلبت (وجدانت)، حقيقت را براى تو مىگويد. دستت را بر روى سينهات بگذار، زيرا قلبت از حلال، آرامش و از حرام تشويش
پيدا مىكند. آنچه تو را به ترديد مىاندازد ـ هر چند كه صاحبان فتوا، فتوا دهند ـ رها كن و به سراغ چيزى برو
كه تو را به ترديد نمىاندازد. مؤمن از ترس گناه بزرگ، گناه كوچك را هم رها مىكند.
لا یستَکمِلُ عَبدٌ حقیقةَ الایمانِ حَتَّى تَکونَ فیهِ خِصالُ ثَلاثٍ: اَلتَّفقُّهُ فِى الدّینِ وَحُسنُ التَّقدیرِ فِى المَعیشَةِ، وَالصَّبرُ عَلَى الرَّزایا.هیچ بنده اى حقیقت ایمانش را کامل نمى کند مگر این که در او سه خصلت باشد: دین شناسى، تدبر نیکو در زندگى، و شکیبایى در مصیبتها و بلاها.
کاربر مهمان خوش آمدید
[=arial,helvetica,sans-serif]سخت ترين چيزها در عالم چيست[/][=arial,helvetica,sans-serif] [/]
[=arial,helvetica,sans-serif] حواريون به عيسى گفتند:
اى معلم خوب به ما بياموز كه سخت ترين چيزها در عالم چيست ؟
فرمود: سخت ترين چيز خشم خداوند بر بندگان است .
گفتند: به چه وسيله مى توان از خشم خداوند در امان بود؟
فرمود: به فرو بردن خشم خود
پرسيدند: منشاء خشم چيست ؟
پاسخ داد: الكبر و التجبر و المحقرة الناس
خود بزرگ بينى ، گردن كشى و تحقير مردم . بحارالانوار جلد 14 صفحه 287.[/]
قيس بن سعد روايت مى كند: روزى پيامبر اكرم بر من عبور كرد در حالى كه از خواندن نماز فارغ شده بودم.
ايشان به من فرمودند: آيا تو را به درى از درهاى بهشت راهنمايى كنم؟ عرض كردم: آرى.
فرمود: لا حول و لا قوة الا بالله يكى از درهاى بهشت است. (الغدير، ج 3، ص 162).
[=arial,helvetica,sans-serif]امام محمد باقر(ع ) نقل مى فرمايد:[/]
[=arial,helvetica,sans-serif]در ميان بنى اسرائيل ، عابدى به نام جريح بود. او همواره در صومعه اى به عبادت مى پرداخت .[/]
[=arial,helvetica,sans-serif]روزى مادرش نزد وى آمد و او را صدا زد، او چون مشغول عبادت بود به مادرش پاسخ نداد، مادر به خانه اش بازگشت . بار ديگر پس از ساعتى به صومعه آمد و جريح را صدا زد، باز جريح به مادر اعتنا نكرد. براى بار سوم باز مادر آمد و او را صدا زد و جوابى نشنيد.[/]
[=arial,helvetica,sans-serif]از اين رفتار فرزند دل مادر شكست و او را نفرين كرد.[/]
[=arial,helvetica,sans-serif]فرداى همان روز، زن فاحشه اى كه حامله بود نزد او آمد و همان جا درد زايمانش گرفت و بچه اى را به دنيا آورده و نزد جريح گذاشت و ادعا كرد كه آن بچه فرزند نامشروع اين عابد است .[/]
[=arial,helvetica,sans-serif]اين موضوع شايع شد و سر زبان ها افتاد. مردم به يكديگر مى گفتند: كسى كه مردم را از زنا نهى مى كرد و سرزنش مى نمود، اكنون خودش زنا كرده است .[/]
[=arial,helvetica,sans-serif]ماجرا به گوش شاه وقت رسيد كه عابد زنا كرده است . شاه فرمان اعدام عابد را صادر كرد. در آن هنگام كه مردم براى اعدام عابد جمع شده بودند، مادرش آمد و وقتى او را آن گونه رسوا ديد، از شدت ناراحتى به صورت خود زد و گريه كرد.[/]
[=arial,helvetica,sans-serif]جريح به مادر رو كرد و گفت :[/]
[=arial,helvetica,sans-serif]- مادرم ساكت باش ! نفرين تو مرا به اينجا كشانده است ، و گرنه من بى گناه هستم .[/]
[=arial,helvetica,sans-serif]وقتى كه مردم اين سخن را از جريح شنيدند به عابد گفتند:[/]
[=arial,helvetica,sans-serif]- ما از تو نمى پذيريم ، مگر اينكه ثابت كنى اين نسبتى كه به تو مى دهند دروغ است .[/]
[=arial,helvetica,sans-serif]عابد (كه در اين هنگام مادرش ديگر از او نارضايتى نداشت ) گفت :[/]
[=arial,helvetica,sans-serif]- طفلى را كه به من نسبت مى دهند، پيش من بياوريد![/]
[=arial,helvetica,sans-serif]طفل را آوردند و او با زبان واضح گفت :[/]
[=arial,helvetica,sans-serif]- پدرم فلان چوپان است .[/]
[=arial,helvetica,sans-serif]به اين ترتيب ، پس از رضايت مادر، خداوند آبروى از دست رفته عابد را بازگردانيد، و تهمت هايى كه مردم به جريح مى زدند برطرف شد.[/]
[=arial,helvetica,sans-serif]پس از آن ، جريح سوگند ياد كرد كه هيچ گاه مادر را از خود ناراضى نكند و همواره در خدمت او باشد.بحارالانوار جلد 14 صفحه 487[/]
پيامبر صلى الله عليه و آله:
«مَن رَأى مِنكُم مُنكَرا فَليُغَيِّرهُ بِيَدِهِ، فَإن لَم يَستَطِع فَبِلِسانِهِ،
فَإن لَم يَستَطِع فَبِقَلبِهِ وَذلِكَ أضعَفُ الإيمانِ»
هر كس از شما منكرى ببيند بايد با دست و اگر نتوانست با زبان و اگر نتوانست با قلبش
آن را تغيير دهد، كه پائين ترين درجه ايمان همين (تغيير قلبى) است.
نهج الفصاحه، ح 3010
رسول اكرم صلى الله عليه و آله:
«إذا أرادَ اللّه بِأهلِ بَيتٍ خَيرا فَقَّهَهُم فِى الدّينِ وَوَقَّرَ صَغيرُهُم كَبيرَهُم وَرَزَقَهُمُ الرِّفقَ
فى مَعيشَتِهِم وَالقَصدَ فى نَفَقاتِهِم وَبَصَّرَهُم عُيُوبَهُم فَيَتُوبُوا مِنها»
هرگاه خداوند براى خانواده اى خير بخواهد آنان را در دين دانا مى كند، كوچك ترها بزرگ ترهايشان
را احترام مى نمايند، مدارا در زندگى و ميانه روى در خرج روزيشان مى نمايد و به عيوبشان
آگاهشان مى سازد تا آنها را برطرف كنند.نهج الفصاحه، ح 147
قابل توجه افرادي كه خيلي دوست دارند يك ماه رجب رو روزه بگيرند اما به هر دليل اين امكان رو ندارند:
به نقل از كتاب المراقبات / اعمال ماه رجب / ثواب شگفت روزه ي ماه رجب
صدوق در « ثواب الاعمال » و « امالي» به اسناد خود از حضرت رسول اكرم حضرت محمد صلي الله عليه و آله وسلم روايت نموده است كه فرمود:
«هركس سي روز از رجب را روزه بدارد منادي از آسمان ندا خواهد نمود كه اي بنده ي خدا اما آنچه از تو گذشته است براي تو آمرزيده شد پس عمل را در مابقي عمر از سر بگير ...»
از ايشان پرسيده شد اگر كسي به هر دليلي عاجز ازين روزه باشد چه كند تا به همچين ثوابي كه توصيف فرموديد برسد؟
فرمودند:
« در عوض هر روز گرده ناني به تصدق بدهد كه قسم به كسي كه جانم به دست اوست هرگاه چنين تصدقي هر روزه بدهد به آنچه توصيف كردم و بيشتر از آن خواهد رسيد؛ چه هرگاه تمام خلايق كلا از اهل آسمانها و زمين جمع شوند بر اينكه مقدار ثواب آن را اندازه بگيرندبه عشر آن چيزي كه در بهشت از فضايل و درجات عائل مي گردد نمي رسند.»
گفتند: يا رسول الله صلي الله عليه و آله اگر كسي اين صدقه را هم نتواند براي اينكه به ثوابي كه توصيف فرمودي نائل شود، چه بايدش كرد؟
فرمودند:
« در هر روز از ماه رجب تا سي روز تمام شود اين تسبيح را يك صد مرتبه بگويد:
سبحانَ الاِلهِ الجليل سبحان من لا يَنبَغي التسبيحُ الا له، سبحان الاَعَزِّ الاكرم سبحانَ من لَبِسَ العِزَّ و هو له اهل » *
* اين تسبيح در مفاتيح نيز موجود است.
امام رضا(ع) در کلامی شریف و البته طولانی از امام سجاد(ع) نقل می‌فرمایند: اگر دیدید کسی اهل نماز و روزه است، گناه نمی‌کند و کارهای خوب هم انجام می‌دهد، عجله نکن، گولش را نخور، ممکن است عُرضۀ گناه کردن نداشته باشد.
بعد می‌فرماید: اگر کسی عرضۀ گناه کردن داشت، اما گناه نمی‌کرد، آرام باش، فریب نخور، ممکن است گناهی را ترک می‌کند، اما مرتکب گناه دیگری می‌شود. زیرا شهوات مردم مختلف است؛ یکی شهوت مال دارد، اما شهوت جنسی ندارد، یکی شهوت جنسی دارد، اما حرام نمی‌خورد.
سپس می‌فرماید: اگر کسی هیچ گناهی نکرد، عجله نکن، گولش را نخور، ممکن است عقل درست و حسابی نداشته باشد. بعد می‌فرماید: اگر کسی عقل درست و حسابی هم داشت، فریب نخور، ببین آیا هوای نفسش مسلط بر عقلش است، یا عقلش مسلط بر هوای نفس است؟
حضرت در انتهای بحث مثال می‌زند و می‌فرماید: مانند کسی که حبّ‌مقام دارد، یک دفعه‌ای با یک هوس و هوای حبّ‌مقام، کلّ مراتب ایمانی قبلش را نابود می‌کند. حدیث عجیبی است. امام علیه‌السّلام در ادامه می‌فرماید وقتی به چنین آدمی می‌گویی: «إتَّقِ الله»؛ از خدا بترس، ناراحت می‌شود. «اَخَذَتهُ العِزَّة»؛ به غرورش برمی‌خورد، می‌گوید «به من می‌گویی با تقوا باشم؟ تا حالا کسی از من گناه ندیده.» بعد امام(ع) می‌فرماید: اینها دیگر آدم هم نمی‌شوند و دچار لعن خداوند می‌شوند.( وسائل الشیعه، ج 8، ص 317)
یکی از وصایای رسول خدا(ص) به امیرمؤمنان علی علیه‌السلام، تلاوت مستمر قرآن است؛ «وَ عَلَیکَ بِتِلاوَةِ القُرآنِ عَلی کُلِّ حالٍ؛ در همه حال و در هر شرایطی قرآن تلاوت کن.» (وسائل الشیعه، جلد 4، ص 839)
«ابوالفضل علّامی» در کتاب «آداب تلاوت قرآن کریم» در ادامه این مطلب می‌نویسد: بسیاری از عبادات هنگام مریضی، مسافرت یا جهاد در راه خدا از انسان ساقط می‌شود و یا تخفیف پیدا می‌کند، اما خداوند تأکید دارد که در این موارد نیز سعی کنید تا حد امکان قرآن بخوانید (سوره مبارکه مزمل، آیه 20)
سرّ مطلب چیست؟
چرا بر قرائت مستمر و روزانه قرآن این همه تأکید شده است؟ شاید حکمتش این است که قرآن برنامه زندگی سعادتمندانه هر مسلمان است به این جهت سزاوار است مسلمانان هر روز به قرآن مراجعه کنند و با قرائت آن درس‌های زندگی را از قرآن بگیرند و بدان عمل کنند؛ هر مسلمانی که بخواهد به قرآن عمل کند لازم است روزانه به آن مراجعه کند و با آن مأنوس باشد.
امام جعفر الصادق :
إذا فَشَتْ ارْبَعَةٌ ظَهَرَتْ ارْبَعَةٌ: إ ذا فَشا الزِّنا كَثُرَتِ الزَّلازِلُ، وَ إ ذا اُمْسِكَتِ الزَّكاةُ
هَلَكَتِ الْماشِيَةُ، وَ إ ذا جارَ الْحُكّامُ فِى الْقَضا اُمْسِكَ الْمَطَرُ مِنَ السَّما،
وَ إ ذا ظَفَرَتِ الذِّمَةُ نُصِرُ الْمُشْرِكُونَ عَلَى الْمُسْلِمينَ)
وسائل الشيعة ، ج 8 ، ص 13.
هنگامى كه چهار چيز در جامعه شايع و رايج گردد چهار نوع بلا و گرفتارى پديد آيد:
چنانچه زنا رايج گردد زلزله و مرگ ناگهانى فراوان شود.
چنانچه زكات و خمسِ اموال پرداخت نشود حيوانات اهلى نابود شود.
اگر حاكمان جامعه و قُضات ستم و بى عدالتى نمايند باران رحمت خداوند نمى بارد.
و اگر اهل ذمّه تقويت شوند مشركين بر مسلمين پيروز آيند.
حضرت امام صادق (علیه السّلام) فرموده اند: هرکه مقدم برادر مسلمان خود را که به او وارد شود گرامی دارد و از او احترام کند، همانا خدا عزوجل را گرامی داشته.
امام على عليه السلام:
«إنَّ كَثْرَةَ الْمالِ عَدُوٌّ لِلْمُؤْمِنينَ و يَعْسُوبُ الْمُنافِقينَ»
ثروت فراوان، دشمن مؤمنان و پيشواى منافقان است. التمحيص، ص48
بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ
امام باقر عليه السلام فرمود: پدرم امام سجاد عليه السلام به من فرمود:«پسر جانم! با پنج كس، همنشين و هم صحبت و همراه نشو».
گفتم: پدر جان، آنها كيستند؟ فرمود:
1 - از همنشينى با «دروغگو» بپرهيز، زيرا او همانند سرابى است كه دور را به تو نزديك، و نزديك را به تو دور سازد.
2 - از همنشينى با «فاسق» (كه از گناه باكى ندارد) بپرهيز، زيرا او تو را به لقمه اى غذا يا كمتر، مىفروشد.
3 - از همنشينى با «بخيل» بپرهيز، زيرا او از كمك مالى به تو، آنگاه كه بسيار به آن نياز دارى، دريغ مىورزد.
4 - از همنشينى با «احمق» (كم عقل) بپرهيز، زيرا او مىخواهد به تو سود برساند، (بر اثر حماقت) به تو زيان مىرساند.
5 - از همنشينى با كسى كه «قطع رحم» مىكند (و رعايت ارتباط گرم خويشاوندى را نمى كند) بپرهيز، زيرا من او را در سه مورد از قرآن، مورد لعن يافته ام:
الف: در آيه 22 و 23 سوره محمد مىخوانيم:
«فهل عسيتم ان توليتم ان تفسدوا فى الارض و تقطعووا ارحامكم -اولئك الدين لعنهم الله اصمهم ولعمى ابصارهم»
«اما اگر روزى گردان شويد، آيا جز اين انتظار مىرود كه در زمين فساد كنيد و قطع رحم نمائيد - آنها كسانى هستند كه خداوند آنها را از رحمت خود دور ساخته، گوشهايشان را كور نموده است».
ب: و در آيه 25 سوره رعد مىخوانيم:
«والذين ينفضون عهد الله من بعد ميثاقه و يقطعون ما امر الله به ان يوصل و يفسدون فى الارض اولئك لهم اللعنه و لهم سؤالدار»
«و آنانكه عهد الهى را پس از محكم كردن مىشكنند، و پيوندهائى را كه خدا دستور برقرارى آن را را داده، قطع مىكنند، و در روى زمين فساد مىنمايند، لعنت براى آنها است، و بدى (و مجازات) سراى آخرت».
ج: و در آيه 27 سوره بقره مىخوانيم:
«الذين ينقضون عهد الله من بعد ميثاقه و يقطعون ما امر الله به ان يوصل و يفسدون فى الارض اولئك هم الخاسرون»
«(فاسقان لعن شده) آنها هستند كه پيمان خدا را پس از آنكه محكم ساختند، مىشكنند، و پيوندهائى را كه خدا دستور برقرارى آن را داده، قطع مىكنند، و در جهان فساد مىكنند، اينها زيان كارانند».(اصول کافی)
امام حسین علیه السلام فرمودند:
امام علي (ع):
أشَدُّ الذُّنُوبِ مَا استَهَانَ بِهِ صَاحِبُهُ؛
سخت ترین گناهان آن است که صاحبش آن را کوچک بشمرد.
امام صادق علیه السلام:
«ما اَقبَحَ بِالمُومنِ اَن تَکونَ لَهُ رَغبةٌ تُذِلهُ»
برای مومن چقدر زشت است که میل و رغبتی داشته باشد که او را به ذلت و خواری بکشاند.
جهاد النفس،ص277
حدیث (56) امام محمد باقر علیه السلام فرمودند:
اَفضَلُ العِبادَةِ عِفَّةُ البَطنِ وَ الفَرجِ؛
بالاترین عبادت، عفت شکم و شهوت است
[=arial,helvetica,sans-serif] حضرت على عليه السلام مردى را ديد كه آثار ترس و خوف در سيمايش آشكار است . از او پرسيد:
- چرا چنين حالى به تو دست داده است ؟
مرد جواب داد:- من از خداى مى ترسم
امام فرمود:
- بنده خدا! (نمى خواهد از خدا بترسى ) از گناهانت بترس و نيز به خاطر ظلمهايى كه درباره بندگان خدا انجام داده اى . از عدالت خدا بترس و آنچه را كه به صلاح تو نهى كرده است در آن نافرمانى نكن ، آن گاه از خدا نترس ؛ زيرا او به كسى ظلم نمى كند و هيچ گاه بدون گناه كسى را كيفر نمى دهد. بحارالانوار جلد 70 صفحه 39
امام علی علیه السلام فرمودند:
اَکبَرُ العَیبِ اَن تَعیبَ ما فیک مِثلُهُ؛بزرکترین عیب آن است که آنچه را که مانند آن در خود توست عیب بشماری
امام حسین علیه السلام فرمودند:
مَن اَحَبَّکَ نَهاکَ وَ مَن اَبغَضَکَ اَغراکَ؛کسی که تو را دوست دارد، از تو انتقاد می کند و کسی که با تو دشمنی دارد، از تو تعریف و تمجید می کند.
امام محمدباقر علیه السلام فرمودند:
مَن تَرَکَ الجَماعَةَ رَغبَةً عَنها وَ عَن جَماعَةِ المُسلِمینَ مِن غَیرِ عِلَّةٍِ فَلا صَلاةَ لَه؛کسی که از روی بی میلی ،بدون عذر و علت نمازجماعت را که اجتماع مسلمانان است ترک کند، نمازی برای او نیست.
امام علی علیه السلام فرمودند:
العِلمُ وَراثَهٌ کَریمَهٌ ، وَ الادابُ حُلَلٌ مُجَدَّدَهٌ ، وَ الفِکرُ مِرآهٌ صافِیَهٌ؛علم میراث گرانبهائی است و ادب لباس فاخر و زینتی است و فکر آئینه ای است صاف.
ضمانت بهشت
اِضمَنوالى سِتّا مِن اَنفُسِكُم اَضمَن لَكُمُ الجَنَّةَ اُصدُقُوا اِذا حَدَّثتُم وَأوفُوا اِذا وَعَدتُم وَاَدُّوا اِذا ئتُمِنتُم وَاحفَظوا فُروجَكُم وَغُضّوا اَبصارَكُم وَكُفّوا اَيديَكُم؛
شش چيز را براى من ضمانت كنيد تا من بهشت را براى شما ضمانت كنم، راستى در گفتار، وفاى به عهد، بر گرداندن امانت، پاكدامنى، چشم بستن از گناه و نگه داشتن دست (از غير حلال).
كسى كه همسايه از شرش در امان نباشد به بهشت نمى رود.
هر كس بگويد: من از همه مردم بهترم، او بدترين مردم است و هر كس بگويد: من بهشتى هستم، او جهنمى است.
[=arial,helvetica,sans-serif] امام زين العابدين عليه السلام فرمود:
انسان نمى داند با مردم چه كند! اگر بعضى امور كه از پيامبر صلى الله عليه وآله شنيده ايم به آنان بگوييم ممكن است مورد تمسخر قرار دهند، از طرفى طاقت هم نداريم اين حقايق را ناگفته بگذاريم !
ضمرة بن معبد گفت :- شما آنچه شنيده ايد بگوييد!
فرمود:- مى دانيد وقتى دشمن خدا را در تابوت مى گذارند، و به گورستان مى برند، چه مى گويد؟
- خير!
- به كسانى كه او را مى برند مى گويد:
آيا نمى شنويد؟ از دشمن خدا به شما شكايت دارم كه مرا فريب داد و به اين روز سياه انداخت و نجاتم نداد. من شكايت دارم از دوستانى كه با من دوستى كردند و مرا خوار نمودند و از اولادى كه حمايتشان كردم ولى مرا ذليل كردند و از خانه اى كه ثروتم را در آبادى آن خرج كردم ولى سرانجام ، ديگران آنجا ساكن شدند. به من رحم كنيد! اين قدر عجله نكنيد!
ضمرة گفت :- اگر بتواند به اين خوبى صحبت كند ممكن است حتى حركت كند و روى شانه حاملين بنشيند!
امام عليه السلام فرمود:
- خدايا! اگر ضمرة سخنان پيغمبر صلى الله عليه وآله را مسخره مى كند از او انتقام بگير!
ضمرة چهل روز زنده بود و بعد فوت كرد. غلام وى كه در كنار جنازه اش بود، پس از مراسم دفن محضر امام زين العابدين عليه السلام رسيد و در كنار وى نشست . امام فرمود:
- از كجا مى آيى ؟
عرض كرد:- از دفن ضمرة . وقتى كه خاك بر او ريختند صدايش را شنيدم كه كاملا آن صدا را در زمان زندگى اش مى شناختم . مى گفت :
- واى بر تو ضمرة بن معبد! امروز هر دوستى كه داشتى خوارت كرد و عاقبت رهسپار جهنم شدى كه پناهگاه و خوابگاه ابدى توست .
امام زين العابدين فرمود:
- از خداوند عافيت مساءلت دارم ، زيرا سزاى كسى كه حديث پيغمبر صلى الله عليه وآله را مسخره كند، همين است . بحارالانوار جلد 46 صفحه 142
رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند:
لا یَنالُ شَفاعَتی مَن اَخَّرَ الصَّلوةَ بَعدَ وَقتِها؛کسی که نماز را از وقتش تأخیر بیندازد، (فردای قیامت) به شفاعت من نخواهدرسید
امام صادق علیه السلام فرمودند:
اَحبّ اخوانى الى من اهدى الى عیوبى؛محبـوبتـرین بـرادرانـم نزد من، کسـى است که عیبهایـم را به من اهدا کنـد.
امام علی علیه السلام فرمودند:
لِکُلِّ شَیءٍ وَجهٌ وَ وَجهُ دینِکم الصَّلاةُ؛
هر چیز دارای سیماست ، سیمای دین شما نماز است .
قال رسول الله (ص):
مَن اَکَلَ مِن کَدَیَدِهِ یَکونُ یَومَ القیامه فی عِدادِ الاَنبیاء
ترجمه: کسی که از دسترنج مشروع خود زندگی کند در قیامت با پیغمبران محشور خواهد شد.
(بحارالانوار جلد 23)
[=Times New Roman]غررالحکم ح5091
حضرت زهرا سلام الله علیها فرمودند:
همانا سعادتمند(به معنای) کامل و حقیقی کسی است که امام علی(ع) را در دوران زندگی و پس از مرگش دوست داشته باشد.
امام رضا علیه السلام فرمودند:
امام حسین علیه السلام فرمودند:
جز به یکى از سه نفر حاجت مبر: به دیندار، یا صاحب مروت، یا کسى که اصالت خانوادگى داشته باشد
مام زمان حضرت مهدي -عجل الله تعالی فرجه الشریف- فرموده اند:
(لا تَتَكَلَّفُوا عِلْمَ ما قَدْ كُفیتُمْ)
خود را براى دانستن آن چه از شما نخواسته اند به مشقت نیندازید.
كمال الدین، ج2، ص485، ح10 ; احتجاج، ج2، ص284 ; بحارالأنوار، ج53، ص181، ح10
[HL][=arial narrow]همه تخم مرغ ها رو در یک سبد نذارید[/HL]
[/HR][=arial narrow]
مردى نزد امام صادق علیه السلام آمد و چنان كه مى خواهد پندش دهد، به وى گفت:«اى ابوعبداللّه! چرا دارایى هایت را بخش بخش كرده اى، حال آن كه اگر یكجا بود، هم كم هزینه تر بود و هم پر سودتر؟»
امام صادق علیه السلام فرمود: «آن را پراكنده ساختم؛ زیرا اگر آن یك را آسیبى رسد، این یك از آن آسیب دور مى مانَد و بدین سان، مجموعه مال حفظ مى شود.
إنَّ رَجُلاً أتى جَعفَرا ـ صَلَواتُ اللّه ِ عَلَیهِ ـ شَبیها بِالمُستَنصِحِ لَهُ ، فَقالَ لَهُ : یا أبا عَبدِ اللّه ِ ، كَیفَ صِرتَ اتَّخَذتَ الأَموالَ قِطَعا مُتَفَرِّقَةً ؛ ولَو كانَت فی مَوضِعٍ ( واحِدٍ ) كانَت أیسَرَ لِمَؤونَتِها وأعظَمَ لِمَنفَعَتِها !؟
فَقالَ أبو عَبدِ اللّه ِ علیه السلام : اِتَّخَذتُها مُتَفَرِّقَةً ؛ فَإِن أصابَ هذَا المالَ شَیءٌ سَلِمَ هذَا المالُ ، وَالصُّرَّةُ تُجمَعُ بِهذا كُلِّهِ
منبع:الكافی : ۵ / ۹۱ / ۱ حدیث 24
[HL]سرِ حضرت یحیی برای روسپی بنی اسرائیل![/HL]
[/HR]
{امام زین العابدین} با امام حسین علیه السلام بیرون آمدیم. او در جایى فرود نیامد و برنخاست، مگر آن كه از یحیى بن زكریا علیه السلام و كشته شدنش یاد كرد.
روزى فرمود: از [نشانه هاى] پستى دنیا نزد خدا، این است كه سرِ یحیى بن زكریا علیه السلام را براى زنى روسپى از روسپیانِ بنى اسرائیل، هدیه بردند.
الإرشاد عن علیّ بن یزید عن علیّ بن الحسین [زین العابدین] علیهما السلام : خَرَجنا مَعَ الحُسَینِ علیه السلام فَما نَزَلَ مَنزِلاً ولَا ارتَحَلَ مِنهُ إلّا ذَكَرَ یَحیَى بنَ زَكَرِیّا وقَتلَهُ ، وقالَ یَوما : ومِن هَوانِ الدُّنیا عَلَى اللّه ِ أنَّ رَأسَ یَحیَى بنِ زَكَرِیّا علیه السلام اُهدِیَ إلى بَغِیٍّ مِن بَغایا بَنی إسرائیلَ
منبع:الإرشاد : ج ۲ ص ۱۳۲
قال الامام علی ـ علیه السّلام ـ : ما تَقرّبَ متقّربٌ بمثلِ العبادةِ.
«غرر الحكم، ص 199، ح 3942»
امیر مؤمنان ـ علیه السّلام ـ فرمود: هیچ كسی به مانند عبادت، به خدا نزدیكی و تقرّب پیدا نكرد.
. قال رسول الله ـ صلّی الله علیه و آله ـ : اعظَمُ العبادةِ اجراً اخفاها.
«بحار الانوار، ج 75، ص 251»
رسول خدا ـ صلّی الله علیه و آله ـ فرمود: بزرگترین عبادات از نظر پاداش، پنهان ترین آنهاست.
قال رسول الله ـ صلّی الله علیه و آله ـ : أفْضَلُ النّاسِ مَنْ عشَق العبادة فَعانَقَها و احبَّها بقلبِهِ و باشَرَها بجَسَدِهِ و تَفزَّغَ لَها ... .
«الکافی، ج 2، ص 83»
رسول خدا ـ صلّی الله علیه و آله ـ فرمود: با فضیلت ترین مردم، كسی است كه به عبادت عشق می ورزد، پس عبادت را در آغوش می كشد و قلباً آنرا دوست داشته، اعضاء و جوارحش را به آن مشغول می كند و تمامی همّ و سعی خود را به آن متوجه كرده و به راحتی یا سختی های دنیا، اهمیت نمی دهد.
«تفسیر نورالثقلین، ج 1، ص 30»
امام رضا ـ علیه السّلام ـ فرمود: دشوارترین عبادت، تقوی و پرهیزگاری است.
[h=5]امام رضا علیه السلام فرمودند:
[/h]
[h=5]امام حسین علیه السلام فرمودند:
[/h]
هر یک از دو نفـرى که میان آنها نزاعى واقع ی و یکـى از آن دو رضایت دیگرى را بجـویـد ، سبقت گیـرنـده اهل بهشت خـواهـد بــود
هارون الرشید به امام موسی کاظم گفت سخنی بگو کوتاه و مفید،
ایشان فرمودند؛ در هر چیز پندیست .
[h=5]امام محمد باقر علیه السلام فرمودند:
[/h]
خدا در روز قیامت نسبت به حساب بندگانش به اندازه عقلی که در دنیا به آنها داده است باریک بینی می کند
لا تَنسَ صِحَّتَكَ وقُوَّتَكَ وَفَراغَكَ وشَبابَكَ ونَشاطَكَ أن تَطلُبَ بِهَا الآخِرَةَ؛
[يعنى] سلامت ، توانايى ، فرصت ،
جوانى و شادابى ات را فراموش مكن ، تا با آنها ، آخرت را به دست آورى.
) پيامبر (ص):
«تُفْتيكَ نَـفْسُكَ، ضَعْ يَدَكَ عَلى صَدْرِكَ، فَإنَّهُ يَسْكُنُ لِلْحَلالِ وَ يَضْطَرِبُ مِنَ الْحَرامِ دَعْ ما يُريبُكَ اِلَى ما لا يُريبُكَ،
وَ اِنْ اَفْتاكَ الْمُفْتُونُ، اِنَّ الْمُؤمِنَ يَذَرُ الصَّغيرَ مَخافَةَ اَنْ يَقَعَ فِى الْكَبيرِ»
قلبت (وجدانت)، حقيقت را براى تو مىگويد. دستت را بر روى سينهات بگذار، زيرا قلبت از حلال، آرامش و از حرام تشويش
پيدا مىكند. آنچه تو را به ترديد مىاندازد ـ هر چند كه صاحبان فتوا، فتوا دهند ـ رها كن و به سراغ چيزى برو
كه تو را به ترديد نمىاندازد. مؤمن از ترس گناه بزرگ، گناه كوچك را هم رها مىكند.
كنزالعمّال، ح 7306
امام رضا علیه السلام فرمودند:
امام حسین علیه السلام فرمودند:
رستگـار نمی ی مـردمـى که خشنـودى مخلـوق را در مقـابل غضب خـالق خریدنـد