نشانه های ظهور

اين عکس که را بطور اتفاقي در يکي از سايتهاي نجومي در مقاله اي که در تاريخ سوم آوريل 2009 يعني درست چند روز قبل پيش از اين درج شده پيدا کردم و بي اختيار ياد يکي از علائم ظهور افتادم که بطور مکرر در روايات و احاديث ما آمده است. شايد بتوان گفت همه ما در انتظار ظهور حضرتش هستيم و گفته مي شود منتظران و مشتاقان حضرتش کساني هستند که علائم ظهور را دنبال مي کنند.

اين نه از باب تعيين تاريخ ظهور بلکه تنبه و عدم فراموشي ظهور حضرت مهدي عج الله تعالي فرجه الشريف مي باشد و تنها خداوند به موقع و تاريخ ظهور آگاه است و بس . نکته ديگر اينکه تکوين و ظهور چنين صحنه هايي (سحابي هايي) در آسمان يکباره اتفاق نيفتاده ، بلکه علم ناقص بشر و تدريجي بودن آن موجب شده با گذشت زمان و پيشرفت دانش نجوم و دستيابي به تکنولوژي هاي روز ما بتوانيم به اين تصاوير دست يابيم. اميدوارم مورد توجه علاقمندان قرار گيرد. آدرس سايت مربوطه و ترجمه آن در انتهاي مقاله درج شده است.

و اما احاديث مربوط به ظهور کف دست روشني در آسمان :

علائمي كه پيش از وقوع صيحه تحقّق مي‌يابد
در اخبار رسيده از ائمه معصومين اشاره گرديده است كه پيش از ظهور يوسف كنعاني، قائم منتظر(عج) نشانه‌هايي به وقوع مي پيوندد كه خود دلالت بر قريب الوقوع بودن صيحه مي‌كند. در اين باب، رسول گرامي مطلب را به اجمال برگزار كرده مي فرمايند كه شب دوم از ماه رمضان نشانه‌اي در آسمان پديد مي‌آيد:
"يَظهَرُ فيِ السَّماءِ آيَةٌ لِلَيلَتَينِ تَخلوُانِ مِن شَهرِ رَمَضانَ."
"دو شب گذشته از ماه رمضان نشانه اي در آسمان ظاهر مي‌شود."(الملاحم و الفتن: سيّد بن طاوس، ص35.)

اما شايد بتوان به بفضيل اين سخن پيامبر خدا را در كلام امام صادق عليه السلام جست و جو نمود كه فرمودند:
"سالي كه صيحه آسماني شنيده مي‌شود،‌قبل از آن در ماه رجب نشانه‌اي ديده خواهد شد. سؤال شد آن نشانه چيست؟ فرمود: سيمايي در قرص ماه ديده مي شود و كف دست روشني در فضا ظاهر مي شود."(كتاب الغيبه : نعماني، ص134 * بحار الانوار : مجلسي، ج52: ص233* منتخب الاثر: صافي، 441.)

امام صادق عليه السلام مي‌فرمايند:
"و وجه و صدر يظهران للناس في عين الشمس."
"صورت و سينه‌اي در قرص خورشيد براي همگان ظاهر مي‌شود."

واكنش مردم
وقوع صيحه آن زمان است كه اختلاف و تشتّت دامنگير جوامع شده باشد و تفرقه و جدايي سايه گستر. در آغاز سروشي آسماني گوش نواز مي‌شود و سپس كف دستي پديد مي‌آيد و بعد از اين وقايع صيحه آسماني طنين افكن مي‌گردد.

امير المؤمنين علي عليه السلام در فرازي از يك روايت كه در باب احوال آخر الزّمان ايراد فرموده‌اند مي‌فرمايند:
"...آنگاه امور مردم هرگز اصلاح نمي‌شود و هرگز نمي‌توانند در اطراف يك محور گرد آيند، تا هنگامي كه منادي از آسمان بانگ بر مي‌آورد: به سوي فلاني بشتابيد و از او دور نشويد. سپس كف دستي در آسمان ظاهر مي‌شود و به سوي او اشاره مي‌كند."(الملاحم و الفتن: سيّد بن طاوس؛48* بشارة الاسلام: كاظمي، ص79* روز گار رهايي: كامل سليمان، ج2: ص867.)
حالت و واكنش مردم در قبال صيحه را از زبان به حق ناطق امام صادق عليه السلام بشنويد:
"هنگامي كه بانگ آسماني را بشنوند، مانند كسي كه بر سرش مرغ نشسته باشد، خشكشان مي‌زند. تمامي دشمان خدا در برابر صيحه آسماني خاضع و منفقاد مي‌شوند. اگر در خبري هم دچار شكّ و ترديد باشند در مورد صيحه آسماني هيچ ترديدي هخواهند داشت، كه با نام پدر و نام اجداد طاهرين او (عج) ندا خواهند شد."( كتاب الغيبه : نعماني، ص136 و ص150* الزام الناصب: حائري، ص226 و ص176* روزگار رهايي: كامل سليمان، ج2:ص887.)
مفاد اين صيحه
حال که به وجود صيحه با مدد از روايت به اثبات رسيد بايد ديد که مفاد اين صيحه چيست؟ آيا فريادي بي مناسبت؟ يا نه ، ندايي است که پيام و فرماني در بر دارد.

رسول اکرم صلّي الله عليه و آله مي فرمايند:
"به هنگام خروج قائم عج منادي آسمان يانگ مي زند: هان اي مردمان! خداوند مهلت ستمگران را پايان بخشيد و بهترين امّت محمد صلّي الله عليه و آله را به پيشوايي و سرپرستي شما برگزيد، خود را در مکّه به او برسانيد"(کتاب الاختصاص: شيخ مفيد* بحار الانوار: علّامه مجلسي، ج 52: ص304.)

امام باقر عليه السّلام در اين باره مي فرمايند"
"منادي آسماني در اوّل صبح بانگ بر مي آورد: اي مردمان! آگاه باشيد که حق با علي و شيعيان اوست. شيطان که نفرين خدا بر او باد، در آخر همان روز بانگ بر مي آورد: حق با سفياني و پيروان اوست."(کمال الدّين: شيخ صدوق، ج2: ص652* الارشاد: شيخ مفيد، ص 38* کتاب الغيبه: شيخ طوسي، ص266-267* اثبات الهداه: حرّعاملي، ج729* بحار الانوار: علّامه مجلسي، ج52: ص206* منتخب الاثر: صافي، ص457.)

که در صفهات پيشين گفتيم که اين ندا همان صيحه مي باشد.
طبع تبريز از ابي حمزه ثمالي روايت کرده گفت: گفتم به ابي عبد الله(حضرت صادق) عليه السّلام که ابي جعفر( حضرت باقر) عليه السّلام مي فرمود خروج سفياني حتمي است و طلوع آفتاب از مغرب نيز حتمي است و چيزهاي ديگري بود که مي فرمود از حتميات است. که ما قسمت کوتاهي از آن را آورده ايم:
"در اوّل روز ندا کننده اي از آسمان ندا مي کند که آن را هر گروهي به زبان هاي خودشان مي شنوند که آگاه باشيد، به درستي که حق با علي و شيعيان او است. پس از آن ندا مي کند شيطان در آخر روز از زمين که حق با عثمان و شيعيان او است. پس در اين هنگام در شک افتند داخل شوندگان باطل."(غيبت طوسي: ص282* نوائب الدّهور في علائم الظّهور: ص4-5.)
زمان وقوع صيحه

به شهادت روايات موجود زمان وقوع اين صيحه در شب جمعه بعد از نماز صبح، بيست و سوم از ماه مبارک رمضان است، که در لحظات آخر روز بيست و سوم صداي گريه ابليس بلند مي شود و مردم را به پيوستن به لشکريان سفياني فرا مي خواند.

در روايت بلند بالايي که ابن عقده از امام باقر عليه السّلام نقل مي کند:
"...نداي آسماني جز در ماه رمضان نخواهد بود که ماه رمضان ماه خدا است و آن بانگ جبرئيل است که به سوي حق فرا مي خواند... نداي آسماني در ماه رمضان، در شب جمعه، شب بيست و سوم رمضان است. هرگز در مورد آن دچار شکّ و ترديد نشويد و گوش فرا دهيد، و اطاعت کنيد. و در پايان روز صداي ابليس لعين بلند مي شود که مي گويد: فلاني مظلوم کشته شد. اين بانگ نا بهنگام گروهي را به شک مي اندازد و گروه کثيري با شکّ و ترديد وارد آتش مي شوند. نشانه بانگ جبرئيل اين است که به نام قائم عج و نام پدرش ندا مي کند. دختران پرده نشين نيز با شنيدن آن خوشحال مي شوند و پدران و برادرانشان را تشويق مي کنند که خروج کنند."(کتاب الغيبه: نعماني، ص253* کتاب الغيبه: شيخ طوسي، ص274* بحار الانوار: علامه مجلسي، ج52: ص230و 234و 290و 348و 354* منتخب الاثر: صافي، ص434و 448و 449.)

منبع