جمع بندی تربیت فرزند یا رضایت خانواده همسر

جمع بندی پرسش: والدین همسر من اهل شرابخوری، مجلس حرام و غنا و رقص مختلط و انواع گناه های دیگر هستند. اما همسرم فرد مومن و نماز خوانی است و طبیعتا همواره در کشمش بوده و هستند. از اعمال عبادی همسرم ناراحت می شوند و ایشان همیشه، در حال تلاش بیهوده برای جلب رضایت آنهاست. حتی به علت پوشش و دینداری من مخالف ازدواج ما بودند و ما بدون حضور آنها ازدواج کردیم. پس از شروع زندگی مشترک ما، این نارضایتی ها بیشتر شد و من حتی برای مدتی چادرم را کنار گذاشتم ولی رضایت آنها جلب نشد. الان ما بچه دار شده ایم و خانواده ی همسرم علاقه ی زیادی به ارتباط با فرزندم دارند. ولی من اولا به خاطر بی احترامی هایی که این سالها به من و خانواده ام کرده اند و ثانیا به خاطر تاثیر بدی که روی تربیت فرزندم می توانند داشته باشند، این ارتباط را دوست ندارم. سوال من اینست که با توجه به مسئولیت من و همسرم در تربیت فرزندمان، و با توجه به اینکه من نیازی به جلب رضایت آنها ندارم، آیا می توانم ارتباط فرزندم را با آنها محدود کنم؟ و اگر آنها از این مسئله ناراحت باشند، آیا بدین معنی ست که من موجب عاق شدن همسرم را فراهم کرده ام و گناهکار هستم؟   پاسخ: در پاسخ به شما توجه به چند نکته ضروری است. می دانید که احترام به والدین و پرهیز از رنجاندن آنها یک امر واجب است و در این شکی نیست. در عین حال  اگر اطاعت کردن از والدین، مستلزمِ از دست رفتن یک وظیفه ی واجب شود، قاعدتا قابل اعتنا نیست. یعنی اطاعت یا راضی کردنِ  والدین صرفا در چارچوب وظایف دینی و الهی فرزندان قابل انجام است. در کنار این قطعا شما و خصوصا همسرتان مکلف هستید که فرزندنتان را به درستی تربیت کرده و زمینه را برای پرورش دینی او فراهم نموده و موانع را برطرف کنید. نکته ی بعدی اینست که خانواده ی همسرتان از ارحام شما نیستند و ارتباط و رفت و آمد شما با آنها واجب نیست. با یک نگاه کلی به موارد بیان شده، می توان اینطور جمع بندی کرد که همسر شما موظف است به والدینش احترام گذاشته و رضایت آنها را جلب نماید. اما این جلب رضایت نباید با وظیفه ی شرعیِ او که تربیت فرزند است تعارضی ایجاد کند. این کار نیاز به مهارت و مدیریت دارد. همسرتان می تواند با توجه به شناختی که از والدینش دارد آنها را از هر راهی که مورد پذیرش آنهاست خوشحال کرده و موجبات رضایت آنها را فراهم کند. همیشه عمل کردنِ بی چون و چرا سبب خوشحالی نیست. بلکه خیلی اوقات با زبان و صحبت های دلنشین، می توان دل والدین را به دست آورد. اگر شما و همسرتان تشخیص می دهید که ارتباطِ زیادِ فرزندتان با آنها، موجب ضررهای دینی و سوء تربیت می شود، می توانید به طور نامحسوس ارتباط را کم کنید. می توان هر بار بهانه ای تراشید تا کم شدنِ ارتباط زیاد به چشم نیاید و جلوه ی زیادی نداشته باشد و همانطور که عرض کردم اینکار مدیریت و مهارت زیادی را می طلبد. در هر حال مهم اینست که هم رضایت والدین جلب شود و هم فرزند شما تربیت مناسبی داشته باشد؛ اما اگر والدین درخواست غیر منطقی داشته و جلب رضایت آنها موجب از دست رفتن یک امر واجب می شود، لازم نیست.