۩ ۩ جلوه های معلمی استاد مطهری (ره) ۩ ۩

پختگی علمی

یکی از دوستان شهید مطهری رحمه الله می گوید:
استاد کم حرف می زد ولی پخته حرف می زد.

کم گوی و گزیده گوی چون دُر
تا ز اندک تو جهان شود پُر

و یکی از شاگردان استاد مطهری رحمه الله می گوید: از نظر علمی باید بگویم استاد مطهری قبل از آنکه مسئله ای را برای شاگرد مطرح کند، اول برای خودش پخته کرده بود، یعنی هرگز مسئله ای طرح نمی شد که برای خود ایشان کاملاً روشن نشده باشد.

به همین دلیل هیچ گاه در برابر هیچ پرسشی، ایشان
دچار لکنت زبان نمی شد

ایشان پیش از حضور در کلاس مقیّد بود که به سبک همه اساتید

حوزه در حدی که فرصت اجازه می داد، از پیش، مطالعه کند

و مطالب را در ذهن خود مرتب سازد.

درس ایشان همیشه نو بود.

استاد مطهری سعی می‏کردند مطالعه را قطع نکنند.

اگر درسی را می‏خواستند مطرح کنند به کتاب جدیدی که برخورد می‏کردند
مطالعه می‏کردند.

ایشان به مجلات مختلف رجوع می‏کردند، مخصوصا به اندیشه‏های معاصرین
بسیار توجه داشتند و همین خصوصیت، درس ایشان را نو می‏ساخت

درس و بحث ایشان غالبا و در اکثر قریب به اتفاق موارد،

یک بحث جهت دار بود، یعنی شاگرد می‏فهمید

که این بحث به چه درد می‏خورد

ایشان قبل از ورود در اصل درس یک مقدمه تاریخی بیان می‏کردند.

با احاطه‏ای که به اقوال گذشتگان داشتند، سیر تحول یک مفهوم را بیان می‏کردند و ریشه و سابقه مطلب را توضیح می‏دادند تا شاگرد تصور نکند که این بحث مانند قارچی از زمین بدون سابقه سبز شده و بلکه بفهمد که در طول روزگار، این بحث چه سرنوشت و سرگذشتی داشته و از این طریق بتواند جای بحث را در تفکر امروزی مشخص کند.

استاد در آغاز درس، مقدمات را به خوبی توضیح می‏داد و مشخص می‏کرد که مطلب بر چه مقدماتی مبتنی است، و این خصوصیت باعث می‏شد که هنگام تدریس، اشتباهاتی در ذهن شنونده پیش نیاید... استاد مطهری می‏کوشیدند چیزهایی را که موجب درهم آمیختگی فکری و اشتباه در مطلب می‏شود، نخست توضیح دهند، تا هنگام درس، استدلال به درستی جایگیر شود