جمع بندی خانه تكاني دل! (در بخش هايي از دين شك كرده ام)

با سلام وعرض ادب

استاد گرامی به نظر من که این مورد (اگه مالکی کنیزش رو شوهر داده باشه وباز هر موقع که خواست بطلبش باز

پسش بده به شوهرش . این واقعا ظلم فاحشیه وبه فرمایش شما عقل ستیز ه نه عقل گریز.)
لطفا در مورد این موضوع شفاف نظرتون رو بفرمایید .

واقعا همچین چیزی بوده ؟؟!!

اگه حقیقت داشته واقعا اون مرد وزن دلشون خوش شده .شدن زن وشوهر

وحشتناکه !!!!

با سلام وعرض ادب

ببینید برادر بزگوار موضوع قتل وقصاص نیست

به این دلیل کهدخداوند خودش هم دستور داده کسی

که قتل کرده همون شخص هم باید به قتل برسه

وهیچکی جای هیچکس به نباید مجازات بشه .

من که موافق برده گرفتن .کنیزی نیستم

ولی کسی که مالک همه چیز شخصی بشه به نظرم

آنچه که در توان اون برده ست میتونه ازش سود

ببره .به هرحال باید قبول کرد توانایی وقدرت خانمها

در کار کردن کمتره و اگه صرف همین باشه واسشون

سودی نداره .خب به نظرم این استفاده جنسی هم

عقل پذیر میشه در اون صورت .نباید اینقدر خرده گرفت

دیگه .

هر چند علت این که شما این شرایط رو در نظر میگیرید با توجه به این که اصل و هدف شما این قوانین هم نیست بلکه اگر به شما بود که کلا این فرد رو میبخشیدید

موفق باشید
این آخرین پست بنده در این تایپک

سلام
بر فرض حقِ مالکیت، استفاده جنسی را خرده نگیریم،
بر روح و روان کنیز هم خرده نگیریم چون مملوک است،

ولی از اینکه کنیز برای یک مالک ثابت نیست و میتوان اورا حتی از شوهرش هم قرض گرفت،یا درواقع بصورت عاریتی به شوهرش سپرده شود! دخترش را نیز میتوان در همین راستا استفاده کرد چطور؟ به این ها نمی شود اشکال وارد کرد؟!

برادرم شما در پستهای قبلی این فرمایشتون بود .
اینکه پذیرفتید که کار خوبیه مرد رو به کار کردن

وادار کرد و هر چی که در توانشه باید ازش بهره برد

خب یه زن که در توانش نیست به اندازه یه مرد کار کنه

خب این نابرابریه .میگم بر فرض پذیرفتن برده گیری

چه بپذیریم چه نپذیریم این گونه مسائل رو هم راجع

به زنها باید پذیرفت .

به نظرم اگه شما برده گیری رو پذیرفتید نباید در این موارد

هم اعتراض کنید .

سلام علیکم
باعرض ادب و احترام به محضر شما

چرا شما زن مسلمان را با یک زن کافر محارب دارید مقایسه میکنید؟!

زن مسلمان حرمت دارد،اما یک زن کافر محارب حرمتی ندارد،باید کشته میشد،اسلام به او رحم میکند او را کنیز میگیرد و شرایطی برایش میگذارد که شاید مسلمان شود،

خیلی از مساِیل هم در آن زمان یک امر عادی بوده است،

از طرفی اگر کنیز مسلمان میشد میتوانست آزاد شود و مانند دیگر زنان مسمان دارای ارزش وحرمت میشد

اما ایقدر رفتار مسمانان با کنیزان متفاوت از رفتار همکیشان کنیزان بوده است ،که بعضا کنیزان بد از مسمان شدن هم دوست داشتند همچنان پیش مولای مسلمان خود که آنا را به کنیزی گرفته بود بمانند

اتفاقا به نظرم این یکی از ظرافت های اسلام است،اینکه باید تفاوتی بین یک زن مسلمان با یک زن محارب جنگی که در آن زمان دوشادوش مردانشان بودند و در جنگ علیه مسلمنان نقش داشتند ،باشد

فکر کنید فرض یک زن کافر محارب،با بی رحمی بچه های یک تادو ساله مسلمانان را در جنگ بگیرد و زنده زنده تکه تکه اشان کند،حالا چنین زنی به اسارت در آید! این زن چه حرمتی دارد؟!!

اما اسلام نهایت ترحم را به خرج داده .و یک فرصت به این زنان میدهد ،تا وارد زندگی و جامعه مسلمانان شوندو جایگاه یک زن مسلمان ،حرمت یک زن مسلمان را ببیند و به اسلام روی بیاورند(حتی حجاب برای زنان مسلمان واجب بوده است نه کنیزان! زیرا حجاب هم حرمت و ارزش یک زن مسلمان را نشان میدهد و او را از غیر مسلمانان متمایز میکند )

از طرفی هم باید به نوعی نیاز غریزی کنیزان هم تامین میشد تا باعث فساد نشوند و همین ارتباط جنسی کیزان با مسلمان باعث ایجاد علاقه کنیز به یک فرد مسمان و نهایت اسلام بوده است

یازهراسلام الله علیها

سلام خواهر خوبم

به نظر من که باید با اصل برده داری مخالفت کرد

پس روح وروان اون مرد بیچاره(شده برده)بهم نمیریزه؟

خب اون مرد خوشحاله از صبح تا شب واسه ی یه

بیگانه باید جون بکنه وخودش هیچ ؟؟

من یکی که مرگ رو ترجیح میدم به همچین زندگی

سلام علیکم خواهر بزرگوارم

بچه ها هم خوی خانواده راداشتند و در یک خانواده کافر و محارب بزرگ شده بودند ،آنها هم باید بعد از اسارت هراه خانواده وارد محیط زندگی مسلمانان میشدند و تفاوت اسلام و یک زندگی اسلامی را با زندگی قبلیشان میدیدند و مسلمان میشدند،این به نفع بچه ها است،

یازهراسلام سلام الله علیها

خیر خواهر خوبم

اینطور نبوده .بچه هایی که بعد از مسلمان شدن این

کنیز باز به دنیا اومدن باز اونا هم به بردگی گرفته شدن

خداوند به فکر آخرت بندگانش است نه فقط این دنیا!

اگر این کنیز و بردگان را میکشتند بعد از مرگ جایگاه این بردگان وکنیزان دوزخ بود!! اما اسلام فرصتی به آنها میدهد تا اسلام را بشناسند و مسلمان شوند و در آخرت جایگاهشان بهشت الهی شود!

یازهراسلام الله علیها

خب یه کار دیگه میکردم از کارم توبه میکردم وبعد ترجیح میدادم کشته بشم .

والا این نوع زندگی خفته نه زندگی کردن

فرزنداني كه نتيجه رابطه جنسي مولا و كنيزش بودند، غلام يا كنيزه نبوده، بلكه آزاد و حر تلقي مي شوند و همانند ديگر فرزندان مولا محسوب مي شوند كه از همه حقوق فرزندي همانند ديگران برخور دارند كه حق ارث يكي از اين حقوق است.
اتفاقا به خاطر بهره مندي از همين حق، كنيزي كه از مولاي خود صاحب فرزند مي شود با ديگر كنيزان فرق كرده و به درجه "ام ولد " ارتقا مي يابد؛ يعني خريد و فروش او ديگر بر مولا جائز نيست و به محض مرگ مولا چون اين كنيز در زمره مايملك ميت به ورثه او - از جمله فرزند خود كنيز- مي رسد و از آنجا كه فرزند نمي تواند مالك والدين خود شود، اين كنيز خود بخود آزاد مي گردد.(1)

1-سيد حسن نجفى، جواهر الكلام في شرح شرائع الإسلام‏، دار إحياء التراث العربي‏، بيروت- لبنان‏، بي تا، ج۳۴، ص۳۷۷.(مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی)

یازهراسلام الله علیها

به پیامبرس گله میکردم

میپرسیدم این حقمه

خداوند واسه ی هیچکسی همچین سرنوشتی رو رقم نزنه
انشاءالله

ولی حقم کنیزی نیست .کشتنمه البته با توبه

خی خواهرم باز قبول ندارم

پس شانس بدبخت وبیچاره هایی که از مردای دیگه

نه مالک ,بچه دارن شدن چی؟اونها گناه نداشتن

گناه اونا چیه ؟

هر چند قبول دارم معامله کردن با خدا یه چیز دیگست

لابد خداوند اونا را هم تو اون دنیا بی اجر نمیذاره .

منتها زنهایی که با ظلم وجور به کنیزی گرفته شدن چی؟

تکلیف اونا چی میشه؟

بزرگوار،اینها کافر محارب بودند!!

این نکته رادقت بفرمایید که این ها با «شخص » نمیجنگیدند،با «اسلام» میجنگیدند!

والا فرض یک فرد کافری که کاری هم به مسلمانی طرف ندارد،خودش کافر است اما مخالفتی هم ندارد که دیگران مسلمانند، فرض با یک مسلمان سر یک موضوعی دعوایش میشود و طرف را میکشد که قرار نیست حکم کافر محارب را برایش قرار دهند

خداوندی که انسانها را خلق نموده است برای زن کافر محارب حرمت قرار نداده است و این افراد نباید هم حرمت داشته باشند تا متوجه تفاوت زن مسلمان با یک کافر محارب بشوند،

کافر محارب هرکجا باشد کافر محارب است و شامل حکم میشود

زنان شرکت کننده در چنگ به اندازه مردان سهیم بودند

یازهراسلام الله علیها

چنان دلسوزانه در مورد این اسیران در این تاپیک صحبت میشود و دفاع میشود که گویا اینها یک عده انسان خوب و بیگناه بوده اند!!

نه تنها به این کافران محارب ظلمی نشده ،بلکه بزرگترین لطف در حقشان بوده و خودشان هم از این حکم و لطف اسلام خیلی خوشحال و راضی بودند،چونکه میدانستند نهایت لطف و رحم در حقشان شده است!! و خیلی از همین برده ها و کنیزها بعد از مدتی با دلایل متعددی آزاد میشدند و مسلمان میشدند و هرگز دیگر حاضر نمیشدند به قوم محارب خود برگردند

یازهراسلام الله علیها

خیر خواهرم اشتباه متوجه شدید منظورم بچه های

همین کنیز ها که بعد از اسلام آوردن متولد شدن وهمینطور

زنهای بیچاره ای که در منزلشون به کنیزی گرفته شدن
توسط خلفای بعد از پیامبر ص

به یک امر حلال تجاوز نگویید!

روابط جنسي تنها در مورد همسران (ازدواج) و يا كنيزان (مالكيت) مورد تأييد شريعت است؛ اما در حوزه ملكيت و رابطه با كنيز نيز همانند ازدواج قواعد و شرائط مختلفي مطرح است يعني رابطه با او بعد از طي شرايطي خاص حلال بود؛ ضوابطي مانند:
1. مالك، كنيزش را به ازدواج شخص ديگر در نياورده باشد.
2. مالك، براي بهره مندي، كنيز را به ديگرى نداده باشد.
3. اگر كنيز با شخصِ ديگرى ازدواج كرده باشد يا او را به ديگرى بخشيده باشند، پس از سپرى شدن مدّت زمان عده‏ طلاق با شوهرش يا تمام شدنِ زمان بخشش، مجدداً كنيز بر مالكش حلال مى‏شود.
4. كنيز در حالِ گذراندن ايّام عدّه (عدّه‏ طلاق از شوهر قبلى‏اش) يا ايام استبرا (در آن جا كه محلّل واقع شده)، نباشد.
5. قبلًا پدر مالك كنيز با كنيز، نزديكى نكرده باشد.
6. كنيز، بين چند صاحب مشترك نباشد. و....
در نتيجه اسلام با هر نوع رابطه جنسي بي ضابطه و خلاف عفت فردي و اجتماعي و رواج بي بندو باري جنسي به شدت مخالف بوده و حتي در مورد كنيزان كه در قبل از اسلام ابزاري عام براي بهره مندي جنسي گسترده و بي ضابطه مردان بودند نيز ضوابط دقيق و روشني تعريف نموده است.
در شرائط رابطه جنسي مولا و كنيز ذكر شد كه اين رابطه منوط به عدم تزويج كنيز با فردي ديگر به دست مولا يا بخشش او به ديگري است و مولا در اين مدت حق رابطه جنسي با كنيز خود را ندارد، مگر آنكه مدت زمان بخشش و عده بعد از آن و يا عده طلاق يا وفات شوهر كنيز به پايان برسد.
در روايت صحيحي از محمد بن مسلم نقل شده:
« سَأَلْتُ أَبَا جَعْفَرٍ ع عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ الْمُحْصَناتُ مِنَ النِّساءِ إِلَّا ما مَلَكَتْ أَيْمانُكُمْ قَالَ هُوَ أَنْ يَأْمُرَ الرَّجُلُ عَبْدَهُ وَ تَحْتَهُ أَمَتُهُ فَيَقُولَ لَهُ اعْتَزِلِ امْرَأَتَكَ وَ لَا تَقْرَبْهَا ثُمَّ يَحْبِسَهَا عَنْهُ حَتَّى تَحِيضَ ثُمَّ يَمَسَّهَا فَإِذَا حَاضَتْ بَعْدَ مَسِّهِ إِيَّاهَا رَدَّهَا عَلَيْهِ ...
از امام باقر (ع) پرسيدم در توضيح آيه "وَ الْمُحْصَناتُ مِنَ النِّساءِ إِلَّا ما مَلَكَتْ أَيْمانُكُمْ " حضرت فرمودند: مراد اين آيه ان است كه مردي عبدي دارد كه كنيزش را به همسري آن عبد در آورده، آن گاه مولا به عبدش مي گويد از كنيز فاصله بگير و با او نزديكي نداشته باش؛ سپس كنيز را از عبد جدا مي كند تا اين كه حائض گردد (عده خود را بگذراند ) آن گاه مولا با كنيزش رابطه برقرار مي كند؛ سپس مي تواند بعد از حائض شدن مجدد كنيز ( طي كردن عده جديد ) دوباره او را به عبد برگرداند.»
پس اين رابطه جنسي نيز بر اساس ضوابط خاص خود بوده و در آن رعايت عده مورد لحاظ قرار گرفته و در مجموع اين حق در مورد ملك يمين خود فرد و در افراد تحت تصرفش صورت گرفته است.(1)

1- مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی

یازهراسلام الله علیها

وَ لا تُكـرِهوا فَـتَـياتِـكُم عَـلَى الـبِـغاءِ

به این فراز از آیه دقت کنید
میدانیم که از حیث فقهی تقریبا همه متفقند که رابطه با کنیز جایز است و کنیز اختیاری ندارد...
این برداشت پشتوانه روایی و تاریخی دارد آن طور که معلوم است...
اقتضای مالکیت نیز همین است ( اگر چه ان قلت زیاد دارد مثلا اینکه مالک هر غلطی نمیتواند با مایملکش بکند که بحث به این راحتی نیست و اگر احساس را کنار بگذاریم و فکر کنیم داستان پیچیده تر از این حرف ها است )

اما احتمالا بتوان از همین فراز از قرآن که در بالا آوردم چنین نتیجه ای که فقها از روایات گرفته اند را گرفت...
زیرا قرآن می فرماید
اجبار کنیز بر زنا کردن ممنوع است
پس میفهمیم اکراه کنیز بر غیر زنا ممنوع نخواهد بود. ( اگر چه این مفهوم گیری تابع شرایطی است )
پس اشکالی ندارد کنیز را مجبور کنیم با فلانی ازدواج کن یا با فلانی رابطه برقرار کن... خود مالک که به طریق اولی چنین اجازه ای را برای خودش محفوظ میداند و میتواند کنیز را مجبور به رابطه با خودش بکند...

مگر اینکه بگوییم خداوند در این آیه، اصل اکراه را حرام کرده نه اکراه بر زنا را...
در این صورت هر نوع اکراهی در امر زناشویی حرام خواهد بود...
اما این برداشت خلاف نظر فقها می باشد...

این آیه میتواند به نکات جالب دیگری نیز اشاره کند...
مثلا اینکه برخی مالکان از کنیزان استفاده تجاری و روسپی گری میکردند به اکراه
مثلا اینکه برخی کنیزان به انتخاب خودشان نه با اکراه به دنبال روسپیگری و کسب درامد شخصی بودند.... شاید برای آزادی و مکاتبه ... خدا میداند...

فرزنداني كه نتيجه رابطه جنسي مولا و كنيزش بودند، غلام يا كنيزه نبوده، بلكه آزاد و حر تلقي مي شوند و همانند ديگر فرزندان مولا محسوب میشدند

(مگر اینکه کسی خودش نمیخواسته آزاده باشد)
یازهراسلام الله علیها

چه کسی گفته به این امر راضی نبودند؟!

نه تنافضی وجود ندارد

آنها باید به اشد مجازات میرسیدند!! اسلام به آنها رجم کرده اقل مجازات را برایشان اجرا کرده است!! و به آنها فرصت داده است

[SPOILER]

یازهراسلام الله علیها

این حکمی است از اجکام های الهی

مانند اینکه مرد میتواند با فرزند خوانده خود ازدواج کند

یازهراسلام الله علیها

این نکنه را نیز مد نظر داشته باشید اگر مردی (مسلمان) از همسر مسلمان و شرعیش هم تقاضای رابطه کند و زن مخالفت کند و راضی نباشد ،و مرد برخلاف رضایت زن با او رابطه برقرار کند،هیچکس نمیگوید این مرد به زنش خدایی نکرده تجاوز کرده است!!! یعنی تا زمانی که اینها زن و شوهرند و طلاق نگرفتند به همدیگر حلالند،هرچند اخلاقا کار مرد صحیح نباشد اما اسمش تجاوز نیست!!

ما حق نداریم حلال الهی را تجاوز بنامیم!! کنیزان با شرایط گفته شده بر آن مردان حلال بودند

یازهراسلام الله علیها

این را مثال زدم بگویم احکام ها را خداوند وضع میکند،و ما قرار نیست علت تامه همه اجکام ها را بفهمیم!! همه این مواردی همه که بیان میشود علتهای غیر تامه هستند
و قرار هم نیست اگر حکمی را متوجه نشدیم آن جکم اشتباه باشد!

یازهراسلام الله علیها

آنها ،هم مجازات میشدند هم فرصتی پیدا میکردند برای مسلمان شدند ،در اصل اینجا رضایت آنها نباید اصلا مهم باشد ،اما در عین حال رفتار اسلام به گونه ای بوده که
انها جذب میشدند و به این امر راضی بودند و حتی بعضا بعد از آزاد شدن هم نمیرفتند!

یا رب عزیز،
با تمام خباثتی که کنیز داشت، فرض می کنیم اقل مجازات برای یک کنیز در نظر گرفته شد

ولی چطور یک مرد مسلمان می تواند با یک زن که از نظر اسلام منفور است و هیچ هویت و حرمت انسانی ندارد، رابطه جنسی برقرار کند؟!
کمبود زن مسلمان بود؟
قلیان شهوت زیاد و غیر قابل کنترل برای مردان؟
مردان عاطفه و عرق به وطن و خاک نداشتند که با محارب همخواب می شدند؟
یا فقط از روی لطف با اکراه فقط میل جنسی زنان را ارضاء می کردند!

تکلیف ما لایطاق

خوب زیاد شنیده اید که خداوند تکلیف ما لایطاق نمیکند....

برخی میگویند برخی احکام خدا فوق طاقت است
و در جواب گفته میشود آنچه خداوند حکم داده فوق طاقت نیست...
به عبارت بهتر ما دو دیدگاه داریم :
برخی ها برای اینکه محک بزنند که آیا این حکم، حکم خدا است؟ میگویند بیایید بررسی کنیم فوق طاقت است یا نه؟
اگر فوق طاقت بود متوجه میشویم از ناحیه خدا نیست...

از آن طرف
برخی میگویند چون حکم خدا است پس متوجه میشویم شما اشتباه کرده اید... بله شمایی که میگویید این حکم فوق طاقت است اشتباه میکنید زیرا فوق طاقت نیست چرا که خداوند به آن امر کرده و میدانیم که خدا به فوق طاقت امر نمیکند...

خوب حالا که با این دو دیدگاه آشنا شدید
به این بخش از رساله حقوق امام سجاد بنگرید :

حقّ برده و غلام

وَ اَمَّا حقّ رَعِیَّتِک بمِلکِ الیَمین فأَن تَعلَمَ أَنَّه خَلقُ ربِّکَ و لَحمُکَ و دَمُکَ و أَنَّک تَملِکُهُ لا أَنتَ صَنَعتَهُ دونَ اللَّه و لا خَلَقتَ له سمعا و لا بَصَرا و لا اَجرَیتَ له رِزقا و لکنَّ اللَّه کَفَاکَ ذلِکَ بمَن سخَّرَهُ لَکَ وائتَمَنَکَ علیه واستَودَعَکَ ایَّاهُ لِتَحفَظَه فیه و تَسیرَ فیه بسیرَتِهِ فتُطعِمَهُ ممَّا تأکُلّ و تَلبِسُهُ ممَّا تَلبس و لا تُکلِّفِهُ ما لا یُطیقُ فاءِن کَرِهتَ خَرَجتَ الی اللَّه منه واستَبدَلتَ به و لَم تُعَذِّب خَلقَ اللَّه و لا قوَّةَ الا باللَّه.
((حقّ برده و غلام تو آن است که بدانی او هم مخلوق خدای توست و گوشت و خون تو. و بدانی که تو مالک او هستی نه خالق او. نه گوش و چشمش را خلق کرده ای و نه روزیش داده ای. همه اینها کار خداست و او را ملک تو قرار داده و به امانت به دست تو سپرده و ودیعه ای است که باید از او محافظت کنی و با او روشی نیکو و موردقبول خداوند داشته باشی و از آنچه می خوری به او بخورانی و از آنچه می پوشی به او بپوشانی و کار بیش از طاقت او نخواهی و اگر او را نخواستی برای خدا خود را از مسوولیت او فارغ کنی و مخلوق خداوند را آزار ندهی)).
http://www.ghadeer.org/Book/223/29961همین دو دیدگاه را راجع به تمام تعابیری که در این فراز از رساله آمده میتوانید پیاده کنید...

البته اگر به عرف رجوع کنیم مسئله راحت تر میشود...

حالا میتوان گفت
فقها میگویند رابطه زوری جایز است زیرا خداوند جایز دانسته پس نه ظلم است و نه فوق طاقت

خیلی ها میگویند رابطه زوری فوق طاقت کنیز و ظلم است پس خداوند ان را جایز نمیداند

دقت کنید که
تکلیف ما لایطاق از دو زاویه قابل تفسیر است
وقتی در متون دینی باشد ( مثل همین رساله حقوق یا آیات و روایات )معیار طاقت بیشتر ناظر به عرف است
وقتی از زاویه حسن و قبح عقلی دیده شود به عقل گریز بودن یا عقل ستیز بودنش نگاه میکنند
( اگرچه این تقسیم عقل گریز و عقل ستیز خودش دچار اشکالات و ابهاماتی است که قبلا بحث کرده ام)

دقیقا اشتباهی که اکثر افراد دارند همین است که فکر میکنند هرکجای دین اسلام با عقلشان جور در نیامد پس آن قسمت اسلام مشکل دارد در حالی که کاملا برعکس است!!

منظور از عقل ،« عقل سلیم» است بزرگوار ،نه فرض عقل من نوعی!

محال است و‌غیر ممکن است عقل سلیم با دین در تضاد باشد

بنده هزار درصد یقیین دارم که دین اسلام صد درصد حق است و خداوند حکمی را صادر نمیکند که سر سوزنی به بنده اش ظلم شود یا اینکه سعادت بنده اش را به خطر اندازد

پس هر کجا متوجه حکمی نشدم یا احساس کردم با عقلم در تضاد است یقیین دارم مشکل از یافته های من و درک من است نه آن حکم!! زیرا من نوعی نه عقل سلیم دارم نه اشراف به تمام ابعاد آن قضیه !

پس محال است خداوند حکمی صادر کندد که سرسوزنی بی عدالتی یا ظلم درآن باشد

بندن واقعا تعجب میکنم،یعنی خدا دلش کمتر از منتقدان این حکم برای بندگانش میسوخته است؟

حکایت شده حکایت دایه مهربان تر از مادر!

بنده یک سوالی از محضرتان دارم،شما بیشتر دلتان برای بندگان میسوزد یا خدا؟ شما بیشترنگران برپایی عدالتید یا خدا؟ شما بیشتر نگران سعادت و سلامت روح‌و روان انسانها هستید یا خدا؟!!

وقتی خداوند چنین حکمی را صادر میکند یقیین بدانید براساس عدالت و‌حکمت بوده است و لو اینکه من به دلیل نداشتن عقل سلیم و نداشتن اشراف کامل به تمام ابعاد آن موضوع احساس کنم با عقلم جور در نمی آید !

برای این حکم نیز دلایل قابل قبولی تا کنون توسط بزرگان دین بیان شده است که به موار متعددی از آن نیز در تاپیک توسط استاد گرامی و‌کاربران محترم اشاره شده است
یازهراسلام الله علیها

بله آن دو را خواندم
اگر یادتان باشد در تاپیک هایی که در این باره ایجاد کردید نظرات من و دیگران داده شده است

من تعریف جناب رحمت را به حق میدانم
تعریف اخلاق و فقه باید روشن باشد و الا با ذهنیت های مختلف نمیتوان یکدیگر را درک کرد...

اما عرض بنده این است که آنچه شما میگویید اخلاق در واقع همان فقه است

آن تضادی که بنده ایجاد کردم
در واقع با دو نوع تفسیری که گفتم
یا تضاد بین عقل و ادله ظنی شریعت است ( حسن و قبح عقلی)
یا تضاد بین تفقه مردم و فقها در شناخت احکام شریعت از حیث فهمیدن حکم و مصداق است...
مثل اینکه شرع میگوید به بردگان خود تکلیف ما لایطاق نکنید
فقها این را به بحث حسن و قبح عقلی ربط میدهند و تفقهشان این است
و مردم این را به عرف ارجاع میدهند
باز اگر هر دو گروه معیار طاقت را عرف بدانند
فقها میگویند عرف که تجاوز را فوق طاقت نمیداند
و مردم میگویند کجای کارید تجاوز فوق طاقت کنیز است
مردم به فقها میگویند شاید شما عرف هزار سال پیش را ملاک قرار دادید که این طور قضاوت میکنید...