ஐஇ:: دعوت از کاربران شاعر اسکدین ::இஐ

حدیثی دیدم که معصوم (ع) فرموده بو.دند: ما اهل بیت ، هر وقت از همه جا ناامید می شویم ، به پهلوی شکسته مادرمان فاطمه زهرا (س) یا به قنداقه علی اصغر (ع) متوسل می شویم ( قریب به مضمون).
(متآسفانه متن دقیق حدیث را پیدا نکردم که ذکر کنم)
بر این اساس ، بنده در تک بیتی که خالی از اشکالات ادبی نیست ،گفتم:

به عنوان چاشنی طنز ، این چند بیت را هم ذکر کنم:

زمان دبیرستان (حدود سال1370) که خیلی اعتماد بنفس علمی زیادی احساس می کردم و میخواستم فلک را سقف بکشافم و طرح نویی در اندازم ، و از طرفی شدت زیاد کمرویی ، فرصت کمترین ابراز وجودی را از من گرفته بود ، شعری در وصف حال خودم گفتم که الان فقط چند بیتش یادم هست:

اینم ارادت من تا تکمیل بشه پست جناب یاس بزرگوار :
البته قسمتی از اشعارم با عنوان « زینب علمدار » هست

حسین فردا بماند بی کس و یار
خوشا امشب که عباس است بیدار
فتد گر پرچم از دست علمدار
علم بنهاده در دستان زینب

حسین فردا شود پیروز پیکار
اگر زینب شود آنگه علمدار
بلرزاند ستم را دُخت کرّار
شوند فردا چنان حیران زینب

گلی بشگفته است از باغ زهرا
جهان را کرده است پر عطر وزیبا
مبارک باد روز دختر پاک
فروغ فاطمه فرزند لولاک

[=arial]

[=arial]

آفرین بر چادرت ای شیر زن
چادرت مثل سپهر است روی تن
ای سپهر آفرین را جمال !
مثل ماه اندر افق وقت هلال
ارث زهرا است این چادر بدان
این سخن را تا به آخر خوب بخوان

سلام بزرگوار

پیشاپیش میلاد امام رضا علیه السلام رو خدمت شما و سایر بزرگوارای سایت تبریک و تهنیت عرض میکنم

نظر لطفتونه
محبت دارید نسبت به بنده حقیر

بله...

تمامی اشعاری که زیرشون نام کاربری و یا اسم کوچیک بنده(یوسف) هست از سروده های بنده حقیره که در منصب شاگردی خدمت اساتید خودم درس پس میدم

[=arial]نام تو به چه دِلاراست،اباعبدالله
[=arial]باغ دل با تو مصفاست،اباعبدالله

[=arial]وسعت جود شما بی عدد و بی حد است
[=arial]کرمت مثال دریاست،ابا عبدالله

[=arial]قطره اشکی که خدا بهر غمت داده به ما
[=arial]بهترین هدیه دنیاست،اباعبدالله

[=arial]هر که از جام طهورای تو نوشید حسین
[=arial]تا ابد مست تو آقاست،ابا عبدالله

[=arial]زائران حرمت،دور ضریحت جمعند
[=arial]حرمت به که چه غوغاست،اباعبدالله

[=arial]زندگی بی تو حسین ننگ بود میدانم
[=arial]با تو این زندگی زیباست،اباعبدالله

[=arial]هرکه از دایره عشق تو بیرون برود
[=arial] تا به ابد،او تک و تنهاست، اباعبدالله

[=arial]به خدا روی زمین منزل و مأوای تو نیست
[=arial]جایتان، عالم بالاست ،اباعبدالله

[=arial]چه بگویم زتو و حال و هوای حرمت
[=arial] کربلا،عرش معلاست، اباعبدالله

[=arial]در نهانخانه دل نام تو گنجانده شده
[=arial]روضه هایت نمک زندگی ماست ،اباعبدالله

[=arial]آنکه در قتلگهت شاهد بر ذبحت بود
[=arial]مادرت حضرت زهراست،اباعبدالله

[=arial]آنکه در کرببلا حامی طفلان تو بود
[=arial]خواهرت زینب کبراست،ابا عبدالله

[=arial]شب جمعه حرمت عطر عجیبی دارد
[=arial]زائر ویژه تو حضرت زهراست، ابا عبدالله

یاس133

ان شاء الله با رعایت تقوا و انجام عمل صالح ( عملی که مرضی اهل بیت (ع) باشد ) بتوانیم در حقیقت این اعیاد وارد بشویم و به حقیقت و نور این اعیاد متصل بشویم و از برکت آنها فیض ببریم. وگرنه ، زمان که بر مومن و کافر یکسان میگذرد...

سلام .
روز جمعه بزرگداشت حضرت احمد بن موسی (شاه چراغ ) است .
ضمن گرامیداشت آن این شعر را تقدیم می کنم :

سلام علیکم

الف قامت ارباب که برمیداری

این رباب است که میماند و تنهایی او

میسوخت و چو شمع پایداری میکرد
دل مژه جای اشک جاری میکرد
شب دختر شیر حق بجای عباس
از عترت عشق پاسداری میکرد

جهان سر به سر جلوه گاه رضاست
رضای خدا در رضای خداست
غریبان عالم همه سوی اوست
چو صد طور سینا در کوی اوست
خوشا بر خراسان و مشرق زمین
در آغوش دارد چنین نازنین

به نام خدا

"لی مع الله وقتٌ لا یسعه ملک مقرب و لا نبی مرسل"

.................................................................................

شب ظلمت ز نور احمدی روز// چراغ دیدگانش عالم افروز

علی العرش استوی وصف جلالش // پری رویان همه محو جمالش

به یک رویش احد را کرد دیدار // ز روی دیگرش عالم پدیدار(1)

ثنایش ایت لولاک آمد(2) //طفیل جود او افلاک آمد

یکی پرتو ز نورش مهر تابان // ید بیضاش حلّ عقده هامان

براقش تا به رحمان پر کشیده// به أُو أَدنای قربت سر کشیده(3)

به خلوتگاه انسش ره نیابد //اگر جبریل صدها پر گشاید

همه پرهاش سوزد تا نبیند // که احمد با علی تنها نشیند

حدیث لا یسَعهُ را نبی خواند(4) // همه رفتند و احمد با علی ماند

در آن خلوت هزاران راز گفتند// فضولان را از آن احراز گفتند

ره نا محرمان کلی ببستند // هزاران پای چوبین را شکستند(5)

دو نفس بی مثال انباز گشتند // نیاز عاشقان را ناز گشتند(6)

همه عالم چو پرگار تحیّر // علی مرکز محمّد لا تصور

پ.ن

1-اشاره به صادر اول در حکمت متعالیه

2-حدیث قدسی:"لولاک لما خلقت الافلاک"

3-آیه شریفه:"فتدلی فکان قاب قوسین او ادنی"

4-حدیث عنوان شعر

5-اشاره به راه نیافتن عقل به آن مقام(مولانا براهین فلسفی را به پای چوبین تشبیه می کند)

6-اتحاد نفوس پیامبر اکرم (ص) و حضرت علی علیه السلام (انفسنا )آیه مباهله

[=arial]کربلا لبریز از رنج و بلای زینب است
این زمین معراج سرخ لاله های زینب است

کربلا بوی حسین و بوی زینب میدهد
هرکجا بوی حسین است،ردپای زینب است

از حرم تا قتلگه زینب صدا میزد حسین
در درون قتلگه بازم صدای زینب است

آنقدر میگفت حسین واحسین واحسین
روی تل زینبیه ناله های زینب است

جسم بی رأس حسینش را در آغوشش کشید
جای رگهای بریده، بوسه های زینب است

قهرمان کربلا ام المصائب زینب است
عالمی در حیرت از صبر و رضای زینب است

زینب از داغ حسین میسوخت اندر قتلگاه
قتلگاه بی تاب اشک و گریه های زینب است

یاس133

با سلام

ببخشید،این شعر را بعد از مطالعه مصباح الهدایة حضرت امام خمینی رحمة الله علیه

نوشتم کمی رنگ و بوی عرفانی دارد،عذرخواه.

سنگین وزیبا بود مخصوصا توضیحات آخر شعر که با اونا شعر برام قابل هضم شد..بسیار ممنون حبیبه خانم:Gol:

[اشاره به صادر اول در حکمت متعالیه

2-حدیث قدسی:"لولاک لما خلقت الافلاک"

3-آیه شریفه:"فتدلی فکان قاب قوسین او ادنی"

4-حدیث عنوان شعر

5-اشاره به راه نیافتن عقل به آن مقام(مولانا براهین فلسفی را به پای چوبین تشبیه می کند)

6-اتحاد نفوس پیامبر اکرم (ص) و حضرت علی علیه السلام (انفسنا )آیه مباهله

سلام و عرض ادب خواهر خوبم

از لطف و توجه سرکار متشکرم:Rose::Rose::Rose:

سلام
می دانم که این شع من در برابر سروده های شما شاید خردو کوچک باشد .
ولی امیدوارم که هم شما و هم اهلبیت علیهم السلام از این شعر خوش شان آید
نکته1:( مصراع نخست این رباعی رادر خواب دیدم)
نکته2: لطفا در هیچ سایتی قرار ندهید {کپی بدون اجازه =حرام}و اگر هم قصد اشتراک داشتید مرا آگاه سازید.)
[=system]در راه حسین گر شهید افتم چه باک؟
در ره احمدو آل محمد گر شوم بی سر من راچه باک؟
عشق علی و آل علی را چو یزدانم بداد
چو مجنو آواره گشتن را چه باک؟

[=system]یا علی....

به نام خدا

.....................................................................

نگرانم نگرانم نگران // حال من نیست چو حال دگران

حیرت اندر حیرتم در کار خویش // گمرهی را من بنشناسم چو خویش

یک زمان دلخوش به فیضی در نماز//یک زمان غمگین و سرتا سر نیاز

یک زمان محجوب از کردار خویش//هر زمان محجوب تر از روز پیش

یک زمان چون زنگی مست خراب// که نمی داند سرابی را ز آب

گمرهم اندر بیابانهای خویش//چون بیابان گرد خورده زهر نیش

بندی بند بلای گمرهی//رانده ی سر گشته ی بی همرهی

در سحرگاهی چنین اندوهگین//پادشاهی و جهان زیر نگین

تو رضا و من میان حرمت// من گدا و تو کریم و کرمت

خواهش می کنم.

این مفاهیم را اگر شاعر زبر دست و خوش ذوقی بود می توانست بسیار زیبا و دقیق به رشته ی نظم بکشد

فکر می کنم اصلا حق مطلب را به جا نیاوردم.

بله حق با شماست،از نقدتان متشکرم.

سلام علیکم

خیر همان بنشناسم

این ترکیب بکار می رود.

با سپاس

لال باد ان که بگوید حسن(علیه السلام) بی حرم است

آسمان گنبدتان کل زمین صحن شماست