ஐஇ:: دعوت از کاربران شاعر اسکدین ::இஐ

ای خدا شاعر بُدی و رو نمی کردی چرا؟

این همه ذوق و ادب وا گو نمی کردی چرا؟

از تواضع بود یا قابل نمی دانی مرا؟

در شمول لطف خود داخل نمی دانی مرا؟

من که گفتم ذوق و شوق شاعری خشکیده است
آن همه ذوق و ادب در کودکی جا مانده است

البته شاعر که نیستم متن نویسی خرده پام
وای به حال صنف شاعر گر ببینند قصه هام:Nishkhand:

صدارت

صدارت کنایه از چیه؟ یعنی چی؟ :Gig:

صدارت کنایه از چیه؟ یعنی چی؟

سلام خواهر

شرمنده من هم نفهمیدم:)

صنف شاعر با نویسنده تماما مخلصند

هر دو خواهر جان شبیهند و فقیر و مفلسند

ای حبیبه شهره میگوید به اوای جلی
تا رسد برگوش هر کس همچو ما غافل بود

خسته هستم من کنون بگذار تا وقت دگر

خواب در چشمم معلق می زند، گشته سحر

الهی دل به تو بستن سزا بی

کسی را غیر تو جستن بلا بی

الهی هر که غیر از تو بجوید

به درد نا علاجی مبتلا بی!

کاش اما ای حبیبه بهر تو خوابی نبود
دوست دار داوری، بهرت گرانجانی نبود

کاش تا روزی که هستی در سرایت ماندگار
از شعف حتی بجز لبخند همراهت نبود

از کمند غم تو نیست رهایی
ذکرم این است شب قبر کجایی

به کمند زلف او نه چو دو دست می گشویی
و بدان که قامت توست بلای دلربایی

نه کمند تاب دارد که تو را نجات بخشد
و نه قبر بی تو اما سر گریه ها و رازی

همه رفتنی شدیم ار بدار یا کمندت
که یکی بدون توشه و یکی چو من فراری

نه قرار می پذیرم نه سر ستیز دارم
همه شب در این امیدم ز گناه بر مرادی

که کمند دوست یکدم چو بیاورد حبیبم
سر خود فرو گذارم به برش چو صید زخمی

شده

شهره تنگ دست و ننهد سری به صحرا
نه کمند خواهد اینجا و نه چون سگ شکاری

تو قدم به خانه ام نه و ببین که جان سپارم
نه غمی برای عقبی و نه سر به نیزه داری

به چشمم کوچه و جوی باغی
نمیگره کسی از ما سراغی
به دنیا خانه ام بی نور بود
به قبرم ای خدا بنما چراغی

به دنیا خانه ام بی نور بود

به جای بود، باشد بگذارید وزنش درست می شود:

به دنیا خانه ام بی نور باشد.

احسنتم شعرتان بسیار زیبا و با محتوا است.

به دنیا خانه ام بی نور باشد.

یارب تو چرا سخن نمیگویی
احوال خودت به من نمیگویی
با این دل خسته کویر دیده
یکبار تو از چمن نمیگویی

خال دل نقش سیاهی بر حریم عشق بود

تا نبیند دل خودش را می کند بر گل سجود

با سلام

سجده بر گِل کار اولاد بنی آدم نبود
کاش از اول خدا این گام را ننهاده بود!

خالق بی چون برای دیدن اوصاف ما
بر چو ابلیسی نظر افکند بر آن سجده گاه

گفت او را سجده کن تا جنیان دانند هی
این زمین و آسمان و ماهتاب از بهر وی

من که خالق بوده ام بر خویشتن بس آفرین
گفته و بر

اَحسن الحالش کرام الکاتبین

تو نپنداری که ما بیهوده خالق گشته ایم
از ازل خوب و بد هر یک بخود دانسته ایم

لیک در این گنبد فیروزه و دهر سپنج
سهم ما زین کاه و گندم هست بر ما مثل گنج

هر یکی معبود خود را در صراطی یافتیم

شهره در خوش مشربی گاهی به ماتم یافتیم

ناظم این انجمن در خط کش و آن یک کمند
دیگری در بیت سعدی و سنایی یافتیم

مولوی و صائب و حافظ که باشد جای خود
ما که حتی کورش و سد سکندر یافتیم

هر کسی در رفت و شد باشد میان خویشتن
یا چو

شهره مضحکه در بزن عالم یافتیم

ای

حبیبه نسترن مینو شقایق نام گل
همزمان بر نامشان اسماء ادم یافتیم

گاه گاهی می شده در انجمن مانند من
لنگ لنگان شاعرانی همچو «

گلشن »یافتیم

ببخشید منو یکم راحت نوشتم .... یافتیم!!

به کمند زلف او نه چو دو دست می گشویی
و بدان که قامت توست بلای دلربایی

نه کمند تاب دارد که تو را نجات بخشد
و نه قبر بی تو اما سر گریه ها و زاری

همه رفتنی شدیم ار چه بدار یا کمندت
که یکی بدون توشه و یکی چو من فراری

نه قرار می پذیرم نه سر ستیز دارم
همه شب در این امیدم ز گناه بر مرادی

که کمند دوست یکدم چو بیاورد حبیبم
سر خود فرو گذارم به برش چو صید زخمی

شده شهره تنگ دست و ننهد سری به صحرا
نه کمند خواهد اینجا و نه چون سگ شکاری

تو قدم به خانه ام نه و ببین که جان سپارم
نه غمی برای عقبی و نه سر به نیزه داری

گاه گاهی می شده در انجمن مانند من
لنگ لنگان شاعرانی همچو «گلشن »یافتیم

و بدین سان رضا دست به قلم میشود

سلام جناب "اناالعبد" عزیز
(پیشرفتی با سرعت ما فوق صوت داری برادر )

دقت بفرمایید:

مهدیا ، شد جمعه یک بار دگر (فقط با جابجایی کلمات)
گریه کردم من ز عشقت تا سحر (فقط با افزودن یک کلمه ، "من")

باز هم از دوریت غمگین شدم (در بیت اول گفتیم "یک بار دیگر جمعه آمد" ، و در این بیت ارتباطش دادیم: "باز هم از دوری تو غمگینم". ارتباط ارتباط ابیات با هم)
وارد یک غفلت سنگین شدم (این مصرع عالی بود. احسنت. فقط بجای سهمگین میشد بگید سنگین ، تا روان خوانده بشه)

گر کنی بر من نگاه نافذی (فاعلاتن فاعلاتن فاعلن) دقیق و بدون هیچ ایرادی
حل کنی از من تو کار غامضی (باز هم فقط جابجایی کلمات)

رخ نما ، وقت وصال است ای حبیب (تغییر کلمات)
دل تو را خواهد ، تو را ماه منیب(فاعلاتن فاعلاتن فاعلن) دقیق و بدون هیچ ایرادی. در ضمن این مصرع خیلی زیبا بود

می بینید که اشکالات شما خیلی کمه و فقط یک مقدار باید روی استفاده از کلمات دقت و تمرین بفرمایید
فکر کنم کم کم داره زمانش میرسه که مرحلهء بعدی رو خدمت شما بگیم
یه شعر دیگه بنویسید ، انشاالله مرحلهء بعدی رو عرض میکنم

مهدیا ، شد جمعه یک بار دگر (فقط با جابجایی کلمات)
گریه کردم من ز عشقت تا سحر (فقط با افزودن یک کلمه ، "من")

باز هم از دوریت غمگین شدم (در بیت اول گفتیم "یک بار دیگر جمعه آمد" ، و در این بیت ارتباطش دادیم: "باز هم از دوری تو غمگینم". ارتباط ارتباط ابیات با هم)
وارد یک غفلت سنگین شدم (این مصرع عالی بود. احسنت. فقط بجای سهمگین میشد بگید سنگین ، تا روان خوانده بشه)

گر کنی بر من نگاه نافذی (فاعلاتن فاعلاتن فاعلن) دقیق و بدون هیچ ایرادی
حل کنی از من تو کار غامضی (باز هم فقط جابجایی کلمات)

رخ نما ، وقت وصال است ای حبیب (تغییر کلمات)
دل تو را خواهد ، تو را ماه منیب(فاعلاتن فاعلاتن فاعلن) دقیق و بدون هیچ ایرادی. در ضمن این مصرع خیلی زیبا بود

غامضی (

این بخش رو متوجه نشدم استاد "حامی" عزیز

بنده اهل شعر نیستم.... فقط قبلاها..... گاهی تک بیتی.....
اشعار دوستان (مذکر) و کاربران (مونث) را که دیدم ، خجالت کشیدم تک بیت بنویسم....

وقت سخن، نترس بگو آنچه گفتنی است / شمشیر روز معرکه زشت است در نیام

سعدی یه یه حرف قشنگ میزنه :

وقت سخن، نترس بگو آنچه گفتنی است / شمشیر روز معرکه زشت است در نیام

سلام جناب "اناالعبد" عزیز
(پیشرفتی با سرعت ما فوق صوت داری برادر :ok:)