ஐஇ:: دعوت از کاربران شاعر اسکدین ::இஐ

:hamdel:تمام عشق من مولا علی ست:hamdel:
:Gol:سرود جان من مولا علی ست:Gol:

:Gol:چه چیز بود بهتر ز اینکه :Gol:
:Gol:قسیم النار و الجنه علی ست:Gol:

:Gol:بِه امیری و نعم الامیر یا علی:Gol:
:Gol:همسرحوراء انسیه علی ست:Gol:

:Gol:میزان روز محشر بود مولای من:Gol:
:Gol:در دنیا و محشر سرور شیعه علی ست:Gol:

[="Tahoma"][="Navy"]علی عدل و علی حق و علی مهر
علی عقل و علی قلب و علی سرّ
علی اندر دو دنیایم ولی باد
علی جانم علی دینم علی شعر[/]

با سلام

نزدیک به شعر شما:
............................................

عشق مولا خیمه زد اندر وجود

شعرهایم حبّ او را می سرود

آتش عشقش بهشت و نار من

هم قسیم النار و الجنه که بود؟

در بهشتم، گر علی یار من است

بی علی در نارم و بئس الخلود

در همه اطباق نارم بی علی

سر زده آتش به دل، وانگه جلود

چشم امیدم به دستت یا علی

مرحمت فرما به ما یوم الورود

جمال این صفات بی نظیرش
تجلی کرده در جان سفیرش
زعیم مطلق هر دو جهان اوست
جهان بان کریم وکاردان اوست

کل و جزء عشق من مولا علی ست
هم سرود جان من مولا علی ست

من نترسم با وجود حب او
چون قسیم النار و الجنه علی ست

به امیری یا علی ، نعم الامیر
همسرحوراء انسیه علی ست

روز محشر او بُوَد معیار حق
در دو دنیا سرور شیعه علی ست

سه تا مصرع مختلف مینویسم ... ببینید کدومش بهتره:ok:

چون قسیم النار و الجنه علی ست
حب او زائل کند از ترس من

چون قسیم النار و الجنه علی ست
زائل کند از ترس من چون حب او

این بیت مصرع دومش رو میخوام جدید بنویسم:ok:

چون قسیم النار و الجنه علی ست
جز حب او ناجی نباشد هیچ چیز

:yes:

فک کنم تشدیدی که حب داره باعث میشه بهم بخوره آهنگ شعر ... پس باید کلمه ی حب آخر نیاد .. من رو اولی بیشتر تاکید دارم .. خودم فکر میکردم بهتر شده باشه:ok::Gol:

در رابطه با سومی چی؟

فا / عِ / لا / تن / ------ / فا / عِ / لا / تن / ----- / فا / عِ / لات / = فاعلاتن ---------- فاعلاتن ------- فاعلات
جز/ حب/ب/ او /---------نا/جی /نبا/شد / ------/ هی/چ /چیز / =جز حب او ------ناجی نباشد--- هیچ چیز ... :Gig:

به نام خدا

تسلیم قضا
....................................

چرا گریم چو حکم تو روان است؟

میان حاکمان حُکمت نهان است

بر این نامه از آن خندم که بینم

علامتهای مُهر تو بر آن است

اگر افتم اگر خیزم ننالم

که حکم کُن فَکان آخر همان است

قضا را بنده ام چون بندگانت

سرِ ما گوی و فرمانت چوگان است

ز صبح خلقت و آغاز هستی

رعیّت بنده ی حکم شهان است

مرا رأیی نباشد چون تو باشی

ارادت هر چه فرمایی همان است

این شعر خیلی قشنگه

انروز که عشق سر فرازی میکرد/
بر قله ی عشق یکه تازی میکرد/
انروز که عباس یل حیدر بود /
رستم سر کوچه خاک بازی میکرد

کنون چند نکته از انصار پرسم
خزان گلشن از عطار پرسم
ز یاران گل سرخ محمد
شفادرد این بیمار پرسم

پدر خورشید وفرزند چون قمر دان
یکی را نخل و دیگر را ثمر دان
چو شب آید نباشد آفتابی
طلب کن نور شمس از ماهتابی

حبیبه گفته اینجا غیب گوید؟

که شهره هم شبیه فالگیر است؟

بنا را می گذارم طنز گفتید

و گرنه جمله هاتان حالگیر است!

پ.ن

با سلام و عرض ادب خواهرم

واقعا من چنین جملاتی نگفتم:Gol:

در شب میلاد آن نور هدا
توبه فرمایند در نزد خدا
تا دل ها تان شود ظرف برین
پر شود از نور مولاتان رضا

مفهومش اینه که دنباله رو بزرگان باشیم

باسلام .
این شعر باز تاب کلام نورانی بی بی تان حضرت زهرا سلام الله علیها است که در خطبه فدکیه خطاب به مردم انصار فرمود :
أ ما کان رسول الله ص ابی یقول : ان المرء یحفظ فی ولده = خاطره ویاد پدر در وجود فرزندش حفظ می شود .
تفصیل شعر چنین است :

مگر این گفته ی بابا نباشد ؟
گلی از گلشن طاها نباشد ؟
که فرزند از پدر مثل نشانی ست
وجودش جلوه ی از زندگانی ست
ز یادش یاد بابا زنده باشد
فروغش تا ابد تابنده باشد
پدر را شمس وفرزند را قمر دان
یکی را نخل و دیگر را ثمر دان
چو شب آید نباشد نورخورشید
طلب کن نور آن از ماه و میچید
پدر چون آفتاب من چو ماهم
چرا در بین امت بی پناهم ؟

به نام خدای معاد

آخرت!!

چیزی شبیه شکستن محصول مات دلم شد
محصول هایم درو شد،بی حاصلی حاصلم شد.‌‌‌.‌

یازهرا(س)

جسارتا با اندکی تغییر

در علم به دستور خداوند تو عالم باشی

راه انست به خدا پر ز عبادت باشد

......................................................

هرگز از راه خدا نگشته باشی خسته

یا که بر عشق دروغین کسی وابسته

این قسمت کلا وزنی متفاوت دارد همینطور کلمات

عامیانه تر شده اند.

پ.ن

عذرخواه

ز علم وعمل نیست مارا نصیب
تشکر ز لطف شما ای حبیب
سزاوار این گفته های بلند
نباشد بجز شاعر ارجمند
من از ذره ی خاک پاین ترم
از این نطق و گفتار پاین تر م
نباید که از ذره تعریف کرد
در این لفظ وگفتار تحریف کرد

این غزلم خوبه ؟ نظر نمیدید؟

هر چه خوبی، وصف یار است و غم عشق نگار

در غزل یا در قصیده یا رباعی یا سه تار

چون ز حق گویی نباشد نیک و بد اندر میان

شعر گویی یا که نکته، هر چه می خواهی بیار

عجب این چرخ گردون پر شتاب است !
گهی ماه و گهی هم آفتاب است
گهی فصل بهار و گاه پایز
گهی سبز وگهی زرد دل آویز
گهی فصل شتا وگاه صیف است
اگر غفلت نمای حیف حیف است .

سلام درست می فرمائید من در اینجا کارم رو شروع کردم و اینقدر خوشحالم که میتونم شعر بگم که همه این شعر هایم رو حتی با اشکالات فراوان همه روزه چند بار میخونم و در رایانه خودم سیو کردم
ممنونم از همراهیتون
یه چیزی بگم بین خودمون بمونه:؟

شما که توانایی داشتید حتی این سرکار خانم حبیبه رو اینجا شاعری بهش یاد بدید خواهشا به منم یاد بدید اگر قافبه من درست بشه
طرف خودشش قافیه رو باخته و میزاره از انجمن میره
اما اگر نتونم در مناظر ها شکستشش بدم با کمال تاسف مجبورم اعلام کنم از انجمن میرم میدونم همه نگران میشید اما چاره ای ندارم

خب دایره ادبی رو نمیدونم چیه:Moteajeb!:
اما من در کتابخانه اتاقم 700 تا کتاب دارم که اغلبشون رو خوندم!!! شما چی؟:ok:
دوم من با اجنه ها در ارتباطم و جملاتی نظیر:
تله پاتی ، طی الارض و هیپنوتیزم و .... رو از اونها یاد گرفتم
سوم به این کارتون میگن سرقت ادبی ایا رواست تمام زحمات منو یه شبه ازآن خود کنید؟:Sokhan:

شاعران نقطه پرگار وجوداند ولی
مِعر شان نقطه گفتار وجود بلی

به نام خدا

حسین(ع)

آه که در هنگام شنیدن نامش

و یا نوشتن و خواندن از رسم و راهش

چشمهایم چشمه می شوند

و هیچ گاه هیچ خطی از یاد

او به انجام نمی رسد

همه ی وجودم را سیل اشک

می برد با خویش!

نمی دانم چه سرّی است با حسین(ع)

که عین طهارت است

منشور پیمان با عدالت است

عدالت باریدن هر دو چشم

به تساوی قطرات

خدایا نکند

این اثر اشک مستمر فاطمه(ع) باشد؟

نکند این دود دل زهرا(س) است

که به چشم خلق می رود؟

گفتی و زدی آتش، بر خرمن اشعارم

من نیز نشد گویم وصفی ز رخ یارم

هر چند که کوشیدم یک نکته نشد پیدا

بی پرده بگویم حق؟ لایق نَبُدم آقا

پ.ن

از خطاب مفردی که پیش آمد عذرخواهم

آفرین بر این رضای خوش بیان
خوش درخشیده ست گاهی امتحان
با رضا گاهی ترنم می کند
گاهی با خوبا ن تبسم می کند
غمزه های نرگس این شیر مرد
می کند با غمزه ی خوبان نبرد
او رضا و او رضی وراضی است
مثل کودک اهل ناز وبازی است
گاهی ذوق شعر او گل می کند
در سخن غوغای بلبل می کند
گاهی در دریا بود مثل نهگ
گاهی در صحرا شود مثل پلنگ
چشم او چون های اهواز است پاک
در فضای اسک دین است تابناک

یا امام انس و جان الهام کن شعری مرا

تا که نشناسند در درگاه تو غیری مرا

....یا رضا(ع)........................

در شبان تیره ی سِرّ عِما (1)

مطلع الفجر وجودی یا رضا

خاک درگاهت بهشت جاودان

فیض جودت بر شده از آسمان

در حریمت نور حق تابان شده

گفتگو با حضرتت آسان شده

هر گدایی کز همه رانده شده

سوی درگاهت ز تو خوانده شده

رونمای گنبدت ای اُنس جان

می پذیری گر دهم روح و روان؟

روح و جانم کی بود در خور، که کیست؟

آنکه جانش از فیوضات تو نیست؟

در زیارت خوانده ام لطف شما

هم نگه دارد زمین و هم سما

ابر باریدن کند از جود تو

رود جاری می شود از بود تو

هم ستاره هم قمر هم آسمان

هم زمین و هم زمان و هم جهان

در مدار لطف تو با اذن حق

از کمال جود تو دارد سبق

من که باشم تا کنم مدح تو را

بی بها برگی است تقدیم شما

پ.ن

1-اصطلاحی عرفانی است

نخستین تعین نفس رحمانی

خوش بُوَد ما را که از در گاه غیر
عاقبت بنشاندمی در راه مهر

حاذقان را کاینچنین غوغا کنند
کرده اند طوفان در این بنگاه شعر