شبهه

سلام
منم یک سوالایی نظیر ایشون دارم
http://www.askdin.com/showthread.php?t=47680&page=9
دیدم تاپیک به نتیجه نرسیده. این سوال همیشه سوالای منم بوده. گاهی کمتر و گاهی بیشتر. چرا پس اگر چنین موضوعی ایجاد شده دیگه دنبال نشده تا به نتیجه برسیم؟ مطمئن باشید سوالات خیلی های دیگه هم هست. البته من منظورم این نیست که جواب چنین سوالاتی قطعا به نتیجه می رسه که اگه می رسید، انسان ها که سال ها روی کره ی زمین زندگی می کردند جواب داشتند. مثلا کتابی بود راجب به این که هدف آفرینش انسان چیه و همه چیز هم کاملا مشخص بود و هیچ ابهامی نبود. نمی دونم شاید اگر ابهام از بین می رفت دیگه زندگی، زندگی نمی شود.
به هر حال سوالی هست که خودم به جواب قانع کننده نرسیدم.
اینکه خداوند در قرآن می فرمایند که ما انسان را نیافریدیم جز برای اینکه من را عبادت کند. برای من که فهم عمیقی ندارم، قابل درک نیست. اصلا منظور از عبادت چی هست؟ این که نماز بخونم و ترک محرمات و انجام واجبات کنم و بعدش برم بهشت و در غیر این صورت جهنم. وقتی ظاهری به این قضیه توجه می شه واقعا قانع کننده نیست. شاید کسی بگه من اصلا نمی خوام بهشت برم. هرچند ماهیت بهشت برای من که فهم کمی دارم واقعا مسلم نیست. من با همین فهم کم میگم بهشت رو نمی خوام.
خلاصه ی کلام اینکه شاید بهتر باشد هر کسی علاوه بر اینکه نظرش رو اعلام می کنه، دلیل اینکه به اون چیزی که هست ایمان داره رو بگه. یا مسلمان شناسنامه ای هستیم و پدر و مادرمون نماز می خوندند و ما هم همین طور. خیلی کارها می کنیم، رشوه، دروغ غیبت ولی نماز می خونیم، روزه می گیریم. این چه اعتقادی هست که یک جاش می لنگه؟ اگر واقعا اعتقاد به مجازات و پاداش و اعتقاد به حضور خدا و مشاهده ی خدا هست این دو در کنار هم متضاد نیستند؟
اگر هم علاوه بر مسلمان شناسنامه ای، تحقیق هم کردیم و به یقین رسیدم خوب بفرمایید چطوری؟ من نمی گم همه ی کسانی که به یقین رسیدند از یک راه رفتند. فکر می کنم راه ها مختلفه. ولی بگید چطوری. اگر هم هنوز به یقین نرسیدید و فکر می کنید فکر کردن راجب این موضوع درست نیست که دیگه هیچی ولی بگید چرا.
اگر هم به یقین رسیدید بفرمایید چطور.
گوشه ی ذهنم می گه به یقین نمیشه رسید ولی به احتمال بالا چرا. در این مورد هم مطمئن نیستم.
مدتی هست به شبهه رسیدم، در مورد خدا، زندگی، آخرت،....
شاید حتی از گفتن اینکه به شبهه رسیدم خجالت بکشم. ولی دوست ندارم ایمانم نصفه و نیمه باشه. نماز بخونم ولی با هزار شک. شخصیت های بزرگی مثل آیت الله بهجت رو وقتی بهشون فکر می کنم، نمی دونم چی بگم. دوباره شک می کنم.
شک اذیت می کنه به خیلی چیزها شک می کنم.
انشالله بحث نتیجه برسد.

سلام من مطالبی در مو رد ازدواج مصعب با حضرت سکینه خواندم و سوالاتی برایم پیش آمد.
1- میگویند معصب دشمن اهل بیت نبود در حالی که بسایری از عاملان کربلا را در لشکر خود جای داده بود
2- با مختار ثقفی که منتقم خون امام حسین بود جنگید و وی را کشت.
ومیگویندکه معصب دشمن اهل بیت نبوده بلکه همیشه اماحسین را تحسین کرده و به دلیل جاه طلبی باوی همراه نشده
آیا پناه دادن به دشمنان امام حسین و منحرفان دشمنی نیست؟
میگویند مصعب انحراف داشته دشمن نبوده مگر دشمنی با اهل بیت چیست ؟ اصلا مگر خود انحراف دشمنی نیست؟
حال کشتن 7000 نفر بماند. بعد دوستان
در مورد کشته شدن مصعب مینویسند که انگار مصعب از مظلومان بوده
در ضمن خواهشا ابیات و احادیث عربی را با ترجمه قرار دهید

عرض سلام و خسته نباشید. همانطور که می دانید یکی از شرایط امر به معروف و نهی از منکر، احتمال اثر در شخص است. با توجه به این شرط، دو پرسش دارم:

1.آیا ما بابت تخمین این احتمال باید در قیامت پاسخگو باشیم؟ یعنی اگر در قیامت عذر بیاوریم که احتمالی در اثر ندیدیم، به صرف این بهانه، گناه ترک این واجب از ما برداشته می شود یا باید دلیلی بر بی اثر بودن امر به معروف بیاوریم؟
2.در جامعه امروزی اساساً یکی از موانع امر به معروف و نهی از منکر، در اقشار مذهبی همین شرط است، یعنی چون حس می کنند که گفتنشان سودی برایشان ندارد، سخنی نمی گویند و این باعث می شود که جامعه نیز از فضای امر به معروف دورتر و دورتر شود. در این زمینه چاره چیست؟
با تشکر
به امید ظهور

پاسخ:

پرسش گر گرامی یکی از شرایط امر به معروف و نهی از منکر، احتمال اثراست ،یعنی آمر و ناهی احتمال بدهد که امر و نهى او تأثیر مى‏کند. از این رو اگر بداند یا مطمئن باشد که امر ونهیش بی اثر است، امر ونهی واجب نیست. یعنی اگر احتمال بدهید که اثر دارد باید وظیفه را انجام دهید. و ملاک در این تخمین و احتمال، وجدان انسان است، و اگر سهل انگاری نکرده باشد در روز قیامت معذور خواهد بود چون وظیفه ای غیر از این نداشته است. ولی اگر از روی بی خیالی و بی تفاوتی، عدم احتمال در یک مورد یا یک قضیه را، به بقیه موارد سرایت بدهد و بدون فکر در همه جا بگوید احتمال تاثیر نیست، بعید نیست در روز قیامت بابت این احتمال ندادن هایش مواخذه شود.

ولی در هر صورت امر به معروف و نهی از منکر از فرائضی است که اگر ترک شود جامعه دچار مشکلات عدیده ای در زمینه های اقتصادی اجتماعی فرهنگی وسیاسی می شود.

البته در مواردی که اصل دین یا حکمی اصلی در جامعه در خطر ترک قرار می گیرد دیگر احتمال تاثیر وشرط عدم ضرر وجود ندارد و حتی در صورت عدم تاثیر و یا وجود ضرر باید امر به معروف ونهی از منکر کرد مانند سیدالشهداء که به خاطر امر به معروف و نهی از منکر جان خود را نیز اهداء کرد.

قشر متدین جامعه نیز در مواردی که نگفتن و امر و نهی نکردن باعث شکل گیری یک هنجار در جامعه می شود و باعث می شود معروف منکر شود یا منکر معروف شود، مانند موارد بدحجابی یا موسیقی یا بدعت هایی که در سیاست و فرهنگ گذارده می شود،باید دیگر احتمال تاثیر و ضرر نداشتن را مثل سیدالشهدا علیه السلام کنار بگذارند و حتی اگر تاثیر ندارد باید بگویند تا منکر ،معروف نشود.

راه ان نیز عزم همه مردم و شروع کردن با روش نصیحت است که یک مرحله قبل از امر و نهی است. و در این راه باید علاوه بر مردم ، قانون وقوای قانونی نیز وظایف شان را به خوبی انجام دهند.چرا که بدون آن ها این فریضه نا تمام خواهد ماند.

منبع:

http://www.pasokhgoo.ir/node/64117

سلام خسته نباشید .چند تا سوال دارم اینکه امام حسین قبل حضرت ادم افریده شده درسته؟ چون من اینو از یه روحانی شیعه دیدم که میگه امام حسین زمانی که دوسالش بود گفته من قبل حضرت ادم خلق شدم.
اخیرا در فضای مجازی کلیپ های از روحانیون شیعه دیده میشه که حرفایی میزنن مثلا همینکه حضرت علی 40 هزار سال قبل از باباش بدنیا اومده و امام حسین قبل از خلقت ادم خلق ششده و مردم به نور حضرت علی سجده میکنند و امثالهم.حالا برخی از اهل سنتم اینارو انتشار میدن خواستم بدونم ما چکار کنیم بگیم اشتباهه میگن اینکه روحانی شیعس .توضیح بدین مرسی@};-

سوال دوم:

علمای شیعه دائم بر این عقیده هستند که پس از رحلت پیامبر صلی الله علیه وسلم، خلافت الهی حضرت علی توسط کودتای سقیفه بنی ساعده غصب شده است و در واقع ابوبکر غاصب خلافت الهی علی بوده است و کسانیکه حق علی را غصب کرده اند پس از رحلت نبی اکرم صلی الله علیه وسلم خفقان شدیدی ایجاد نمودند و هیچکس جرات مخالفت با ایشان را نداشته است و محیط به شکلی بوده است که حتی حرمت دختر پیامبر صلی الله علیه وسلم را نگه نداشته اند و به خانه او هجوم برده اند و باعث سقط جنین او شده اند و حضرت علی را نیز به زور و با طنابی به گردنش برای بیعت گرفتن به بیرون کشیده اند و غاصبان خلافت در مدینه و محیط آن زمان خفقان شدیدی ایجاد کردند.

حتی چنانچه به آخوندها بگویید چرا کسی به حق الهی حضرت علی و غدیر خم اشاره ای نداشته؟
خواهید دید که همین پاسخها را خواهند داد و می گویند: ای آقا در آن زمان درب خانه آتش می زدند و سیلی به گوش دختر پیامبر صلی الله علیه وسلم می زدند و طناب به گردن علی انداختند، شما نمی دانید که ابوبکر و عمر و طرفداران ایشان در آن زمان چه خفقانی ایجاد کرده بودند.

پس از این توضیحات من سوال خود را طرح می کنم:

می شود بفرمایید این چه خفقانی بوده که حتی زنان می توانسته اند علیه خلیفه در مسجد خطبه بخوانند؟

منظورم خطبه فاطمه زهرا است که به عقیده شیعه پس از غصب خلافت حضرت علی در مسجد علیه ابوبکر ایراد شده است.
این چه خفقانی بوده که ایشان برای بیعت گرفتن به درب منازل انصار می رفته اند؟

چون شیعه بر این عقیده است که ایشان به درب منازل انصار می رفته اند تا برای خلافت علی بیعت بگیرند.فراموش نکنید شیعیان در مورد خطبه فاطمه زهرا نمی توانند بگویند حضرت فاطمه دختر نبی اکرم صلی الله علیه وسلم بوده و می توانسته این کارها را بکند، چون از آن طرف می گویند به همین دختر ظلم و ستم فراوانی شده و به گوش او سیلی زده اند و درب منزل را آتش زده اند و باعث سقط جنین او شدند.

پس او نیز در خفقان به سر می برده و در واقع از همه بیشتر در این خفقان بوده و از همه بیشتر به او ظلم شده است. پس این تضادها را چگونه توجیه می کنید؟

اگر ابوبکر و عمر خفقانی ایجاد کرده بودند پس خطبه فاطمه زهرا و رفتن نزد انصار برای اخذ بیعت دیگر چیست؟

سوال دیگر پیرامون خفقان این است که یک حکومت باید چندین سال بر روی کار بیاید و طرفدار جمع کند تا پس از ایجاد شرایط لازم بتواند ایجاد خفقان کند، پس چطور ابوبکر فوری پس از به دست گرفتن حکومت ایجاد خفقان کرده؟
آن هم در همان روز اول؟
او که هنوز بر سر کار نیامده بود و هنوز نمی توانسته خفقان ایجاد کند. چطور توانسته فوراً در همان ابتدای امر علیه بزرگانی چون علی و فاطمه دختر پیامبر صلی الله علیه وسلم ایجاد خفقان کند؟
و همچنین علیه بقیه مردم و مخالفین؟ و آیا بقیه مردم به همین زودی خدمات حضرت علی را فراموش کرده بودند؟
مگر اینکه همان جوابهای احمقانه سابق را بدهید که همه مردم و صحابه از همان ابتدای بعثت نفرت و کینه علی را در دل داشته اند و پس از رحلت پیامبر صلی الله علیه وسلم این کینه ها را نشان داده اند!!!لازم به تذکر است که مراجع رافضی پاسخهای بی ربطی را ارائه می دهند، مثلا می گویند: همیشه در هر جامعه ای افرادی بوده اند که حتی در خفقان سخن حق را بگویند و جریان خطبه حضرت فاطمه علیه ابوبکر نیز همینگونه بوده است!!!

در پاسخ به این مراجع باید گفت: فکر نمی کنم خواندن خطبه علیه خلیفه و در حضور مردم، نوعی اعتراض و سخن کوچک تلقی شود و چنین چیزی نشانه عدم خفقان در یک جامعه است.
حتی امروزه در کشورهای بسیار پیشرفته که دموکراسی و آزادی بیان بطور مطلق برقرار است، باز هم نمی توان به این سادگی، علیه شخص اول مملکت قد علم کرد و در حضور خودش و مردم علیه او سخنرانی نمود!! (تازه اعتراض و خطبه ای که توسط فردی مهم و شناخته شده مطرح شود و نه توسط عوام ساده و ناشناس که مردم توجهی به آن نداشته باشند) [۲] پس باید متوجه باشید که این موارد با خفقانی که مطرح می کنید در تضاد کامل هستند.

در ضمن چطور شما در جایی دیگر می گویید که حضرت علی طبق وصیت پیامبر صلی الله علیه وسلم و بخاطر مصلحت سکوت اختیار کرده و حرکتی انجام نداده است، ولی در اینجا ناگهان می گویید که حضرت فاطمه علیه خلیفه خطبه ایراد کرده است؟!!
چطور در اینجا رعایت مصلحت نشده است؟!!
و اگر عمل صحیحی بوده پس چرا خود حضرت علی این خطبه را نخوانده است؟!!(و چرا عمل این دو معصوم در برابر یک موضوع واحد با یکدیگر تفاوت داشته و چرا فاطمه به امام خویش اقتدا نکرده و برعکس وی عمل نموده است؟؟چرا پیرو خط ولایت و امامت نبوده است؟؟؟)
فراموش نکنید که شما حضرت فاطمه را بیش از همه مورد ظلم و تحت خفقان می دانید و می گویید که به گوش او سیلی زدند و او را مضروب کردند تا جایی که باعث شهادت وی و جنین داخل شکمش شدند!! حال همین فرد که تحت خفقان و ظلم شدیدی بوده، می رود و در مسجد علیه خلیفه خطبه می خواند!!!
خوب آیا چنین چیزی منطقی و معقول است؟!!
آخر کدامیک از اینها صحیح هستند؟!!
آزادی بیان بوده یا خفقان و ظلم؟!!

سلام

لطفا به این شبهه که در برخی سایت های اینترنتی مطرح شده است هر چه سریعتر جواب بدهید:

با تشکر و سپاس