سوال

^{سلام
خسته نباشین
میخاستم بپرسم که از نظر اقای سیستانی ایا حوزه های علمیه وطن محسوب میشوند یا نه
ممنون}

آیا یک زن می تواند هم یک فعال اجتماعی و سیاسی باشد و هم نقش محوری خود در خانواده را حفظ کند؟

در زندگي‌ زهراي‌ اطهر (سلام‌الله ‌عليها) يك‌ نكته‌ هست‌ كه‌ بايد به‌ آن‌ توجه‌ كرد و آن‌ جمع‌ بين‌ زندگي‌ يك‌ زن‌ مسلمان‌ در رفتارش‌ با شوهر و فرزندان‌ و انجام‌ وظايفش‌ در خانه‌ از يك‌ طرف‌ و بين‌ وظايف‌ يك‌ انسان‌ مجاهد غيور خستگي‌ناپذير در برخوردش‌ با حوادث‌ سياسي‌ مهم‌ بعد از رحلت‌ رسول‌اكرم‌ (صلي‌الله‌ عليه‌ و آله ‌و سلم‌) كه‌ به‌ مسجد مي‌آيد و سخنراني‌ و موضع گيري‌ و دفاع‌ مي‌كند و حرف‌ مي‌زند و يك‌ جهادگر به‌ تمام‌ معنا و خستگي‌ناپذير و محنت‌پذير و سختي‌تحمل‌كن‌ است‌، از طرف‌ ديگر. همچنين‌ از جهت‌ سوم‌، يك‌ عبادت گر و بپادارنده‌ي‌ نماز در شبهاي‌ تار و قيام‌كننده‌ي‌ لله‌ و خاضع‌ و خاشع‌ براي‌ پروردگار است‌ و در محراب‌ عبادت‌، اين‌ زن‌ جوان‌ مانند اولياي‌ كهن‌ الهي‌، با خدا راز و نياز و عبادت‌ مي‌كند.
اين‌ سه‌ بعد را با هم‌ جمع‌ كردن‌، نقطه‌ي‌ درخشان‌ زندگي‌ فاطمه‌ي‌ زهرا عليهاالسلام‌) است. آن‌ حضرت، اين‌ سه‌ جهت‌ را ازهم‌ جدا نكرد.
بعضي‌ خيال‌ مي‌كنند انساني‌ كه‌ مشغول‌ عبادت‌ مي‌باشد، يك‌ عابد و متضرع‌ و اهل‌ دعا و ذكر است‌ و نمي‌تواند يك‌ انسان‌ سياسي‌ باشد يا بعضي‌ خيال‌ مي‌كنند كسي‌ كه‌ اهل‌ سياست‌ است‌،چه‌ زن‌ و چه‌ مرد و در ميدان‌ جهاد في‌ سبيل‌الله‌ حضور فعال‌ دارد، اگر زن‌ است، نمي‌تواند يك‌ زن‌ خانه‌ با وظايف‌ مادري‌ و همسري‌ و كدبانويي‌ باشد و اگر مرد است‌، نمي‌تواند يك‌ مرد خانه‌ و دكان‌ و زندگي‌ باشد.
خيال‌ مي‌كنند اينها باهم‌ منافات‌ دارد; درحالي‌ كه‌ از نظر اسلام‌، اين‌ سه‌ چيز با يكديگر منافات‌ و ضديت‌ كه‌ ندارد; درشخصيت‌ انسان‌ كامل‌، كمك‌كننده‌ هم‌ است.

پی نوشت ها:
1- بیانات مقام معظم رهبری در 22/9/68

وَ إِذا سَأَلَكَ عِبادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذا دَعانِ فَلْيَسْتَجِيبُوا لِي وَ لْيُؤْمِنُوا بِي لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ .
= و هنگامى كه بندگان من از تو در باره من سؤال كنند (بگو) من نزديكم! دعاى دعا كننده را به هنگامى كه مرا مى‏خواند پاسخ مى‏گويم، پس آنها بايد دعوت مرا بپذيرند و به من ايمان بياورند تا راه يابند (و به مقصد برسند).
[سوره البقرة (2): آيه 186]

سلام . زیاد روم نمیشد این سوالو بپرسم ولی گفتم کسی اینجا منو نمیشناسه..
من چند هفته پیش 15 سالم تموم شد . 2 - 3 سال هم هست به سن بلوغ رسیدم . همسایمون که همکار بابامه یه دختر داره البته ادم خیلی خوبیه غیبتش نباشه. 24 سالشه . از وقتی 4 - 5 سالم بود منو میشناسه و همیشه باهام بازی میکرد . اما الان هم مثل سابقه . خیال میکنه من بچه ام . هنوز بهم دست میده . روبوسی میکنه و همیشه پیشم میشینه و نوازشم میکنه کلا دوسم داره اما من زیاد از این رفتارس خوشم نمیاد مخصوصا وقتی که پیش پدر مادرم اینکار رو میکنه که خیلی خجالت میکشم . به نظر شما چیکار کنم که ناراحت نشه ولی متوجه ی خجالتم بشه ؟

من یک جوان شیعی هستم و افتخار می کنم . منم مثل همه دچار ابهامات و شبهاتی میشوم . سوالی که مداوم ذهن من رو مشغول می کنه و شاید ذهن هزاران و شایدم ذهن میلیون ها آدم بروی کره زمین .
من یک جوان شیعی هستم چون در یک خانواده اهل مذهب شیعه بدنیا آمده ام . اگر در یک خانواده سنی بدنیا می آمدم مسلماْ مذهب من سنی میشد . و همینطور در دین های دیگر مانند : یهودی , مسیحی ... و حتی اگر در چین یا روسیه بدنیا می آمدم شاید اصلا کافر و بی دین بودم . و کلی فرقه و مذهب در سراسر دنیا وجود داره که اگر من در یکی از کشور ها و یا خانواده های آنها بدنیا می آمدم مسلما الان من شیعه نبودم .
ما اعتقاد داریم که بالاترین و کاملترین دین خدا اسلام است و حتما هم همینطوره . ولی سرنوشت این همه آدم بروی کره زمین چه میشود ؟؟؟؟؟ آیا فقط مسلمانان اهل بهشتن؟
واقعا سرنوشت این همه مسیحی , کلیمی , زرتشت , بت پرست , کافر , بودایی و ... چه میشود؟؟؟