کاربر مهمان خوش آمدید
دانلود مستند پیراهنی برای یوسف، چند روایت از دلدادگی
خانواده های شهید کرمانشاه به سرور و مقتدایشان امام خامنه ای
عاشق نام حسینم :doa(6):، کربلایم آرزوست ...
روایت شهدا
روایتی زیبا از حاج حسین یکتا
با سلام
نماز و توبه در کنار ستون توبه یا "استوانه ابولبابه" فضیلت دارد؛ ستونی که پیامبر اسلام نماز را در جوار این ستون به جای آورد.
ستون توبه را "استوانه ابولبابه" نیز نامیده اند.
چه اینکه ابولبابه، پس از کارى که به سود یهودیان بنى قریظه از او سر زد، تحت فشار وجدان قرار گرفت و به منظور توبه و تنبیه خویش، خود را به ستون بست و افزون بر ده شبانه روز بر آن حال باقى ماند و تنها در اوقات نماز و هنگام قضاى حاجت دخترش او را از ستون مىگشود.
تا اینکه بر پیامبر خداصلى الله علیه وآله در مورد پذیرش توبه ابولبابه وحى نازل شد، آن حضرت به مسجد آمد و او را از ستون باز کرد. نماز و توبه در کنار این ستون فضیلت دارد.
ستون توبه در کجای مسجدالنبی است
ستون توبه بین منبر و حجره، یک ردیف ستون قرار دارد که منتهای حدّ مسجدالنّبی، قبل از توسعه دو خلیفه دوم و سوم است.
در ردیف این ستونها، منبر و محراب واقع شده است و امروزه با نصب نرده های مسی، آن را مشخّص کرده اند. روبه روی ستونهای مذکور که با میله های مسی به هم مربوط شده اند، یک ردیف پنج تایی ستون مدوّر از منبر در غرب تا حجره ـ به سوی شرق ـ احداث شده است.
ستون توبه دومین ستون از سمت حجره یا چهارمین ستون از سمت منبر است. به نشانی دیگر، ستون توبه در مکانی قرار گرفته است که ستون عایشه در سمت غربی آن و ستون السریر در شرق آن واقع شده است.
ماجرای تاریخی ستون توبه
ستون توبه یادآور خاطره اى است درباره یکى از اصحاب رسول خدا(صلى الله علیه وآله) به نام «ابولبابه».
زمانى که در سال پنجم هجرت، احزاب مشرک به مدینه یورش آوردند و در شمال مدینه مواجه با خندق شدند به فکر اتحاد با یهودیان بنى قریظه افتادند که در قسمت جنوبى مدینه ساکن بودند و مى توانستند با گشودن دروازه هایشان احزاب را به مدینه راه دهند.
[="Blue"]قال رسول‌الله صلی الله علیه واله وسلم:
اَنا زَعيمٌ بِبَيتٍ فى رَبَضِ الجَنَّةِ وَ بَيتٍ فى وَسَطِ الجَنَّةِ وَ بَيتٍ فَى اَعلَى الجَنَّةِ، لِمَن تَرَكَ المِراءَ وَ اِن كانَ مُحِقّـا وَ لِمَن تَرَكَ الكِذبَ وَ اِن كانَ هازِلاً وَ لِمَن حَسَّنَ خُلقَهُ.
[="Red"]«من براى كسى كه بگومگو را رها كند، هر چند حق با او باشد و براى كسى كه دروغ گفتن را اگر چه به شوخى باشد، ترك گويد و براى كسى كه اخلاقش را نيكو گرداند، خانه اى در حومه بهشت و خانه اى در مركز بهشت و خانه اى در بالاى بهشت ضمانت مى كنم.»[/]
(خصال، ص 144، ح 170)[/]
[="Purple"]منبع[/]
سلام
یه مدا برای اعضاء گروه زنگ تفریح توفیق داشتم پیامهای مختلف ارسال می کردم.
تا اینکه جناب صدیق عزیز پیشنهاد داد! یه بحث با عنوان کشکول ایحاد کنم و این مطالب رو اونجا بذارم! تا اگر نظری انتقادی بود! سازنده باشه!
بنده هم فیش های ارسالی رو اینجا میذارم
دوستان هم اگر روایتی, شعری, جکی,...
خالی از لطف نیست!
شاید انتشارات گل لیلا چاپ کرد! و با سهممون یک شارژ بخریم
البته شاید
اسناد تاریخی همیشه در معرض تحریف بوده، مثلا سنی ها سعی میکردن اسناد شهادت حضرت زهرا رو از بین ببرن،یا سعی میکردن تو کتاباشون فضایل امام علی رو سانسور کنن
خود روایتایی که نقل میشد چون چند نسل با امام فاصله داشتن امکان تحریف و تغییرشون زیاد بود
خیلی از اسناد تو جنگها از بین رفته دست ما نیست، یا سوزونده شده یا از کتابخونه حکومتی به سرقت برده شده ،مثلا تو کتابای شرق شناسا و تاریخ شناسا نوشته شده که طی جنگهای صلیبی با انتقال کتابهای مسلمانان ،رنسانس علم به اروپا رسید و به همین خاطر کتابای علمی ما دست اونا قرار گرفت و از دست خودمون خارج شد و ما شدیم عقب مونده و اونا با دستاورد دانشمندای ما شدن پیش رفته، یا شنیدم به خط کوفی دست نوشته هایی هست که متعلق به یکی از شاگردای امام صادقه و احادیث امام صادق توش مکتوب شده، این مجموعه دست یه یهودی تو اورشلیمه
:Gig:
ما تو کتابای تاریخی ارجاع به کتابای دیگه ای داریم که وقتی به اون کتابای مرجع مراجعه میکنیم خبری از گفته های کتابی که نقل قول کرده نمیبینیم، برای همین شنیدم که بعضی از فرقه ها برای مقابله با دشمناشون بعضی روایتا تو کتاباشونو تحریف یا حذف میکردن
مثلا شعری از مولوی که توش درباره آب دهان انداختن عمر بن عبدود در صحنه جنگ بر امام علی حرف زده و خیلی هم معروفه ولی هیچ سندی دربارش نداریم
http://www.askdin.com/showthread.php?t=10837
یعنی ممکنه سندی بوده باشه که الان نیست؟
چقدر از اسناد ما اینطورین؟؟
الان ما نسخه اصلی کتابای تاریخی مرجع رو هم نداریم،مثلا نسخه های تاریخ طبری که دست ماست به خط عربی مدرن نوشته شده و مال قرن چهارمه یعنی یه قرن بعد طبری ، رونویسی شده
همین نسخه ها اونقدر با هم تفاوت دارند که محمدمتقی بهار تو کتاب تصحیح تاریخ بلعمی(ترجمه تاریخ طبری به فارسی) میگه:
«چیزی که اسباب تاسف و تحیر است آن که در تمام این ده نسخه ی خطی و یک نسخه ی چاپی که به نظر این نویسنده رسیده و با دقت آن ها را مقابله و مطالعه کرده ام دو نسخه دیده نمی شود که حتی به تقریب شبیه یکدیگر باشند و بتوان گفت که آن دو از یک ماخذ حکایت می کنند و هر نسخه ای چه در کم و زیاد مطالب و سقطات و چه در اضافات و یا در اغلاط یا اختلاف عبارت به قدری با نسخه ی دیگر متفاوت است که هرگاه خواننده صاحب مطالعه نباشد و به تصرفات روز افزون هزار ساله توجه نداشته باشد، تصور، بل حتم خواهد کرد که این کتاب را چند تن در فواصل قرون عدیده ترجمه کرده اند و چون به اول هر نسخه نگاه کند و ببیند که همه ی نسخه ها از آن بلعمی است باز خواهد گفت که بلعمی چند تن بوده اند و یا آن که بلعمی این ترجمه را به چند تن برگزار کرده است، چه متصور نبست یک نسخه که از دست یک شخص بیرون آمده باشد، این اختلافات فاحش را دارا باشد». (تاریخ بلعمی، تصحیح بهار، به کوشش محمد پروین گنابادی، ص ۷ و ۸)