چرا علمای محترم ما به آن اندازه که به جاهلیت عرب پرداخته اند از جاهلیت ایران پیش از اسلام غافل شده اند؟
کتاب وندیداد به عنوان کتاب احکام زرتشتی پر از این احکام جاهلانه است که میتوان به موارد زیر اشاره کرد
ترویج ازدواج با محارم تقسیم تمام موجودات به خوب و بد که کشتن موجودات بد همچون مورچه ها دارای ثواب دانسته میشدعدم تناسب میان جرم و مجازات مانند این مورد :
هرکس بر مرده ای پارچه ای بپوشاند هرچند کوچک به اندازه جوراب هزار تازیانه ی اسب رانی مجازات اوست
جمشید چوکسی محقق زرتشتی در کتاب ستیز و سازش اشاره میکند
یکی از دلایل گسترش اسلام در ایران اسلام آوردن زنان بود که از اجرای احکام طهارت ماهیانه خسته شده بودند
که به این صورت بود که موبدان زرتشتی باید به طور ماهیانه زنان را 30 بار با خاک آب و ادرار گاو شست وشو می دادند
این عوامل تا چه اندازه در گسترش اسلام در ایران موثر بوده است ؟
آیا اگر یک ارزیابی بدون تعصب انجام دهیم به این نتیجه نخواهیم رسید که جاهلیت ایران بسیار شدید تر و ظالمانه تر از جاهلیت عرب بود که مقایسه ی این دنیای جاهلی با ایران پس از اسلام که بحث دیگری است ؟
در مورد جاهلیت ایران پیش از اسلام چه کتاب هایی نوشته شده است؟
۸۰ سال پیش به همراه ورود چای به ایران ماهی قرمز نیز که سمبل عید چینی ست به سفره های هفت سین مراسم عید نوروز ما وارد شد، غافل از اینکه در عید چینی ماهی قرمز را رها میکنند تا زندگی جریان یابد و ما ماهی قرمز را اسیر تنگ بلورین میکنیم تا همزمان با رشد سبزه های سفره هایمان و باروری زمین هر روز او را به مرگ نزدیک و نزدیک تر کنیم.
جالب است بدانید در هیچ کدام از مراسم سنتی مان در مورد نوروز ماهی قرمز جایگاهی ندارد؛ در میان رسوم زرتشتی در سفره عید انار به نشانه باروری و عشق و یا سیب سرخ درون ظرف آب مقدس رها میشود تا عشق و باروری همچنان پاینده بماند. اگر ایرانی ها میدانستند که ماهی قرمز هیچ ریشه تاریخی در سفره هفت سین ندارد به جای پرداخت برای خرید و مردن ماهی های قرمز به بهانه عید، سیب قرمز یا انار را در آب رها میکردند که ریشه در تاریخ این دیار دارد.
عجیب نیست اگر تابلوی معروف هفت سین کمال الملک را در کاخ گلستان به تماشا بنشینیم و ببینیم که او نیز ماهی قرمز را میان سفره هفت سینش طراحی و نقاشی نکرده است.
برخی می پندارند قبل از اسلام در ایران برده داری نبوده و برده داری ارمغان اسلام برای ایران است.در جای جای کتاب “مادیان هزار دادستان” احکام مربوط به برده بیان شده که به روشنی حکایت از آن دارد که قبل از اسلام در ایران برده داری رواج داشته است و نبود برده داری در ایران پیش از اسلام، دروغی بیش نیست. بنابراین، برده داری در ایران ارمغان اسلام برای این کشور نیست. در بخشی از کتاب «ماتیکان هزار داتستان» که در عصر ساسانیان به نگارش در آمده و در آن احکام شرعی زرتشتیان گرد آمده است، به احکام بردگی اختصاص دارد.
این کتاب به همت موبد رستم شهزادی به فارسی برگردانده شده و با عنوان «قانون مدنی زرتشتیان در زمان ساسانیان» به چاپ رسیده است.
احکام بردگان را از صفحه ی 65 تا 67 می خوانیم. به برخی از این احکام توجه کنیم:
- «بندگان کسانی شمرده می شوند که توسط رعایای شاهنشاهی در جنگ به اسارت در آمده باشند.»
- «همان گونه که در هر ده روز یک روز غلام آزادی دارد، دهمین فرزند کنیز نیز از قید بندگی آزاد است.»
- «اشخاص آزاد و بنده هردو ممکن است خادم معبد گردند ولی بنده نمی تواند مانند آزاده قبول هدایا و تحف زوار کند.»
- «هرگاه بنده اکدینی (کافری) به همراهی آقای خود به دین مزدیسنی در آیند بنده در خدمت آقای خود باقی خواهد ماند.»
- «بنده ای که به عنوان کارگر به دیگری کرایه داده شود، کارفرما باید مزد او را به مالک بنده بدهد.»
- «بندگان می توانند با اجازه ی آقای خود آزادی خود را با پول خریداری نموده یا دیگری را حاضر نمایند قیمت آنان را به مالک پرداخته آزاد نمایند.»(1)
به گواهی شاهنامه، اسفندیار زرتشتی در جنگ دینی با ارجاسب، با شکست دادن او در حمله به ترکستان، علاوه بر غارت گنجینه های او، دو گروه دختر کمرباریک و خواهران و دختران و مادر ارجاسب را با خود به ایران آورد.
حکیم فردوسی در شاهنامه می گوید:
همه گنج ارجاسپ در باز کرد
بکپّان درم سختن آغاز کرد
هزار اشتر از گنج دینار شاه
چو سیصد زِ دیبا و تخت و کلاه
صد از مشک، وَ ز عنبر و گوهران
صد از تاج، وَ ز نامدار افسران
از افگندنی هاى دیبا هزار
بفرمود تا برنهادند بار
چو سیصد شتر جامه چینیان
ز منسوج و زربفت و ز پرنیان
عمارى بسیچید و دیبا جلیل
کنیزک ببردند چینى دو خیل
برخ چون بهار و ببالا چو سرو
میان ها چو غرو و برفتن تذرو
ابا خواهران یل اسفندیار
برفتند بت روى صد نامدار
زپوشیده رویان ارجاسپ پنج
ببردند با مویه و درد و رنج
دو خواهر دو دختر یکى مادرش
پر از درد و با سوک و خسته برش(2)
آرتورکریستن سن مستشرق دانمارکی در کتاب ایران در زمان ساسانیان می نویسد: ایرانیان اکثراً دست اسیران جنگی را بر پشت بسته و آنها را به عنوان غلامی می فروختند… خریداران خود را مالک جان بردگان می دانستند.(3)
با استناد به منابع زرتشتی و غیر زرتشتی می توان وجود برده داری در ایران باستان را نشان داد:
1. ماتیکان هزار داتستان (قانون مدنی زرتشتیان در زمان ساسانیان)، ترجمه: رستم شهزادی (رئیس سابق انجمن موبدان تهران)
2. مادیان هزار دادستان (احکام حقوقی در عصر ساسانیان)، ترجمه: سعید عریان
3. شاهنامه، ابوالقاسم فردوسی
4. دانشنامه جهان اسلام، به کوشش بنیاد دایره المعارف اسلامی
پی نوشتها:
(1). قانون مدنی زرتشتیان در زمان ساسانیان، گردآورنده و برگردان: رستم شهزادی (درگذشت: 1378)، تهران، انتشارات فروهر، چاپ دوم، 1386.
(2). شاهنامه فردوسی، بر اساس نسخه چاپ مسکو، تهران: مؤسسه نور، صفحه ۷۱۰ ، بخش “بازگشتن اسفندیار نزد گشتاسپ”
(3). ایران در زمان ساسانیان، آرتور کریستن سن، ترجمه رشید یاسمی، ص۲۴۰ و۳۴۴.
در چند پست نشان دادیم که ازدواج با محارم در میان زرتشتیان و ایران باستان رواج داشته و دوستان مدرک تاریخی خواستند. پیش از این منابع تاریخی را نشان دادیم و اینک دوستمان عادل، بخشی از شاهنامه را به ما معرفی کرد که در آن، داستان ازدواج بهمن با دخترش همای چهرزاد آمده و نتیجه ی این ازدواج، داراب شد. در پستی دیگر نیز گفتیم که معمولا انتخاب شاه در ایران باستان، براساس لیاقت نبوده. در اینجا نیز می خوانیم که وقتی که هما از پدرش باردار بود، بهمن در بستر بیماری افتاد، وصیت کرد که فرزندش که اکنون جنین است، خواه پسر باشد یا دختر، به پادشاهی برسد.
پسر بد مر او را یکى همچو شیر
که ساسان همى خواندى اردشیر
دگر دخترى داشت نامش هماى
هنرمند و بادانش و نیک راى
همى خواندندى ورا چهر زاد
ز گیتى بدیدار او بود شاد
پدر در پذیرفتش از نیکوى
بران دین که خوانى همى پهلوى
هماى دلافروز تابنده ماه
چنان بد که آبستن آمد ز شاه
چو شش ماه شد پر ز تیمار شد
چو بهمن چنان دید بیمار شد
چو از درد شاه اندر آمد ز پاى
بفرمود تا پیش او شد هماى
بزرگان و نیک اختران را بخواند
بتخت گرانمایگان بر نشاند
چنین گفت کاین پاک تن چهر زاد
بگیتى فراوان نبودست شاد
سپردم بدو تاج و تخت بلند
همان لشکر و گنج با ارجمند
ولى عهد من او بود در جهان
هم انکس کزو زاید اندر نهان
اگر دختر آید برش گر پسر
ورا باشد این تاج و تخت پدر
چو ساسان شنید این سخن خیره شد
زگفتار بهمن دلش تیره شد ....
به نام خداي بزرگ و مهربان. با يكي از موبدان زرتشتي به نام جناب آقاي موبد يار مهران غيبي بحثي پيش آمده است مبني بر اينكه اهورا مزدا به واسطه ي وحي با زرتشت سخن ميگفته است. بنده هر چقدر در كتابهاي زرتشتيان عزيز كنكاش كردم چيزي از وحي در آن نيافتم. ميخواستم بدانم كه آيا اين ادعاي آقاي موبد يار مهران غيبي محترم درست است يا خير. التماس دعا
