مشاعره عرفاني

...........................

......................................تا مرا عشق تو تعلیم سخن گفتن کرد
.....................................خلق را ورد زبان مدحت وتحسین من است

...........................................دولت فقر خدایا به من ارزانی دار
..................................کاین کرامت سبب حشمت و تمکین من است
.............................................

..............................

....................................دوش در حلقه ی ما قصه ی گیسوی تو بود
................................................تا دل شب سخن از سلسله ی موی تو بود

....................................دل که از ناوک مژگان تو در خون میگشت
...............................................باز مشتاق کمانخانه ی ابروی تو بود

..............................

یار اگر ننشست با مانیست جای اعتراض

.................... پادشاهی کامران بود ؛از گدایان عار داشت

تا قیامت نرود نقش تو از لوح ضمیر

حیرتم کشت، بگو این چه معماست حسین

گر چه شد جوهر عشق از قلم عاطفه پاک

رقم مِهر تو بر صفحه دل هاست حسین

دامن از شوق تمنّای تو، گلزار صفا

سینه از آتش سودای تو سیناست حسین

ای روی ماه منظر تو نوبهار حسن
خال و خط تو مرکزحسن و مدار حسن

[="blue"]در راه عشق، اهل غم و درد خواستی

با چشم نافذت تو مرا مرد راه کن

مولا به جان ما تو بگو با امام عصر

یوسف بیا بخاطر من ترک چاه کن

تا روز حشر نوکری ات افتخار ماست

اینجا بهشت روی زمین جنت الرضاست

[="blue"][="purple"]سروده احسان محسنی فر[/][/][/]

سلام علیکم....
حالا که اینجا بحث عرفان است من مقدم بر نوشته های حقیر ،نوشته های حافظ بزرگوار را که به صورت فال است اینجا مینویسم....
به به به این تفعل.....امیدوارم درست نوشته باشم تفعل را:khandeh!:
فاش می گویم و از گفته خود دلشادم......
بنده عشقم از هر دو جهان آزادم.........
طایر گلشن قدسم چه دهم شرح فراق.....
که در این دامگه حادثه چون افتادم.......
من ملک بودم و فردوس برین جایم بود....
آدم آورد در این غربت دیر خراب آبادم.....
سایه طوبی و دلجوئی حور و لب حوض ....
به هوای سر کوی تو برفت از یادم.....
نیست بر لوح دلم جز الف قامت دوست....
چه کنم حرف دگر یاد نداد استادم......
کوکب بخت مرا هیچ منجم نشناخت.....
یارب از مادر گیتی به چه طالع زادم....
تا شدم حلقه به گوش در میخانه عشق.....
هردم آید غمی از نو به مبارکبادم.....
می خورد خون دلم مردمک چشم سزاست....
که چرا دل به جگر گوشه مردم دادم.....
پاک کن چهره حافظ به سر زلف ز اشک....
ورنه این سیل دمادم ببرد بنیادم.........
وقتی از حافظ بزرگوار نوشتم ....نوشته های خودم چه ارزشی دارد....
یا علی دوستان.....

تشنه ی بادیه را هم به زلالی در یاب :Sham:به امیدی که در این ره به خدا می داری
دل ربودی و بحل کردمت ای جان لیکن :Sham:به از این دار نگاهش که مرا میداری

تا کی کشم عتیبت از چشم دل فرییبت :Sham: روزی کرشمه ای کن ای نور هر دو دیده
زنهار تا توانی اهل نظر میازار :Sham: دنیا وفاندارد ای یار برگزیده
گر خاطر شریفت رنجیده شد ز حافظ:Sham: باز آ که توبه کردیم از گفته و شنیده

اگر آن طاير قدسي ز درم باز آيد :Sham:عمر بگذشته ز پيرانه سرم باز آيد

تا تو نگاه مي كني كار من آه كردن است :Sham: اي به فداي چشم تو اين چه نگاه كردن است

تا کی چو صبا بر تو گمارم دم همت :Sham: کز غنچه چو گل خرم و خندان بدر آیی
در تیره ی شب هجر تو جانم به لب آمد :Sham: وقت است که همچون مه تابان به در آیی
جان میدهم از حسرت دیدار تو چون صبح :Sham:باشد که چو خورشید درخشان بدر آیی

من که از یاقوت ولعل اشک دارم گنج ها :Sham: کی نظر در فیض خورشید بلند اختر کنم
من که عیب توبه کاران کرده باشم بارها :Sham: توبه از می وقت گل دیوانه باشم گرکنم

یاد باد آنکه سرکوی تو ام منزل بود:Sham: دیده راروشنی از خاک درت حاصل بود
راست چون سوسن و گل از اثر صحبت پاک:Sham:در زبان بود مرا آنچه تو را در دل بود

ترسم که صرفه ای نبرد روز باز خواست:Sham: نان حلال شیخ ز آب حرام ما
ای باد اگر به گلشن احباب بگذری :Sham: زنهار عرضه ده بر جانان پیام ما

در خرقه از این بیش منافق نتوان بود:Sham: بنیادش از این شیوه ی رندانه نهادیم
قانع به خیالی ز تو بودیم چو حافظ:Sham: بنیادش از این شیوه ی رندانه نهادیم