کربلائی کاظم ساروقی

با سلام و احترام

قرائت کربلائی کاظم ساروقی چیزی را ثابت نمی کند

اول اینکه طبق تعریف معجزه، این کار معجزه نیست. دوم اینکه اگر کرامت باشد، کرامتش چیزی را اثبات نمی کند و حجت شرعی محسوب نمیشود.
وقتی قرآن به تواتر به ما رسیده است پس نیازی به قرائت کربلایی کاظم نیست مگر اینکه قبول کنیم قرآن متواتر نیست یا هنوز برای ما تواتر قرآن اثبات نشده باشد که با این فرض هم معلوم نیست با این کرامت چیزی ثابت شود یا خیر ؟
می گویند قرائات قرآن تواتر ندارد از طرفی می گویند کربلایی کاظم بر طبق روایت حفص از عاصم قران می خواند
اگر کرامت کربلایی کاظم واقعا چیزی را اثبات می کند باید قرائات دیگر قرآن را کنار گذاشته و باطل بدانیم اما کسی چنین کاری نکرده است بنابراین این کرامت چیزی را ثابت نمی کند.
اگر قبول کنیم که این کرامت قرائت درست و واقعی پیامبر را ثابت می کند پس باید قرائات دیگر را درست ندانیم اما کسی چنین نتیجه ای نگرفته است.
همچنین اگر کربلایی کاظم به روایت حفص، قرآن خوانده است پس اختلاف روایت حفص با سایر قرائات، خصوصا اختلاف روایت حفص با قرائت متواتر را چه کنیم ؟ در موارد اندکی ، قرائت حفص از عاصم مخالف قرائت متواتر است.
آیا تواتر را قبول کنیم یا قرائت کربلایی کاظم ساروقی را ؟
اگر فرض کنیم کربلائی کاظم تنها یک قرائت را اثبات کرده است پس نمی توان قرائات دیگر را باطل خواند.
پس چرا برخی علما و برخی دین داران بیخودی این قرائت را دستاویز بطلان سایر قرائات می دانند ؟ و بزرگش می کنند ؟
هم چنین به نظر شما کرامت کربلائی کاظم حجت شرعی بر درستی قرائت قرآن است ؟ یعنی اگر کربلائی کاظم ساروقی با قرائتی قرآن می خواند که در هیچ قرآنی وجود نداشت ، شما قبول می کردید ؟ و کرامت او را دلیل و حجت شرعی می دانستید ؟
من دو نتیجه می گیریم ( تا تقابل در تاپیک شکل گیرد و بحث جریان پیدا کند )
کرامت کربلایی کاظم ساروقی، درستی قرآن و قرائت او را ثابت نمی کند. و حجت شرعی محسوب نمی شود.
کرامت کربلائی کاظم ساروقی، نادرستی قرائات دیگر را ثابت نمی کند و حجت شرعی محسوب نمی شود.

مرحوم کربلائی کاظم ساروقی می‌گوید:

به حضرت آیه‌ا...‌العظمی بروجردی گفتم: من به سؤالات زیاد و مختلف شما پاسخ دادم، حالا من از شما می‌پرسم؟! آقا تبسّمی کرد و در میان تعجّب حاضران گفت: بپرس!

گفتم: کدام سوره از قرآن است که هفت حرف از حروف الفبا را ندارد؟! آقا کمی فکر کرد و گفت: من در دوران جوانی شنیده بودم، ولی یادم نیست، شما بگویید!

گفتم: سوره «فاتحه‌الکتاب» (=سوره حمد) است که هفت حرف ندارد، چون این هفت حرف، مربوط به هفت طبقه جهنم است و آنها را از سوره حمد که «سوره رحمت» است برداشته‌اند و در آیه‌ی‌ ظلمانی گذاشتند. آن هفت حرف ( ث - ج - خ - ز - ش - ظ - ف) است:

حرف ث: از کلمه «ثبور=واویلا» است و اسم مکانی در جهنم است که جای رباخواران و بدکاران است (فرقان/13و14).

حرف ج: از کلمه «جهنم» است (حجر/43).

حرف خ: از کلمه «خُسران=زیان» است (حج/11).

حرف ز: از کلمه «زَقُّوم=درختی در جهنم و غذای گنهکاران» است (دخان/43و44).

حرف ش: «شقاوت» و «شیطان» است (هود/106).

حرف ظ: از کلمه «لَظی» بمعنای زبانه آتش جهنم است (معارج/15).

حرف ف: از کلمه «فَزَعُ الْاَکْبَر=وحشت بزرگ» است (أنبیاء/103).

همه این حروف را بردند و در آیه ظلمانی که در سوره‌ی انعام، آیه 122 است، گذاشتند: