بسم الله الرحمن الرحیم یکی از شرط های اساسی پذیرفته شدن نماز در نزد خدای متعال، مساله حضور قلب پیدا کردن در حین نماز است؛ از این رو آیات و روایات فراوانی در این باره وارد شده که همه بر این مطلب تصریح می کنند که میزان قبولی نماز، بستگی به میزان توجه انسان در نماز دارد و این در حالی است که متاسفانه بسیاری از ما عبادت های خود را بدون حضور قلب و با حواسپرتی کامل انجام می دهیم و به همین جهت است که یک عمر نماز می خوانیم، اما اثری از آثار معنوی و روح نواز آن را در خود نمی بینیم. در اهمیت حضور قلب همین بس که غالب بزرگان و اندیشمندان فصلی از کتاب خود را به این موضوع اختصاص داده اند، همانند کتاب آداب الصلوة امام خمینی قدس سره که بحق از کتاب های بی نظیری، در نوع خود است و هر فصلی از آن، گره های زیادی را باز می کند. از این رو انشاء الله در این تاپیک به این امر مهم خواهیم پرداخت.
سلام
یکی از آشنایان ما که جوانی تحصیل کرده و اتفاقا خانواده مذهبی و مومنی هم دارند، حدود یک سال پیش به صورت کاملا اتفاقی، کتابی ( کتاب بصورت الکترونیکی و pdf بوده) از یکی از دوستانش به دستش رسیده و اتفاقی خونده و این کتاب که اسمش رو نمیدونم باعث تغییر نگرش ایشون نسبت به احکام اسلام و نماز خوندن شده. طوریکه خودش میگفت " کتاب رو تا یه مقدار خوندم و بعد ترسیدم که بیشتر از این افکارم رو منحرف کنه و دیگه ادامه ندادم و پاکش کردم."
الان بیشتر از یک سالی هست که دیگه نماز خوندن رو متاسفانه ترک کرده و اعتقادش اینه که خدا که نیازی به شکرگزاری و نماز ما نداره!؟
خیلی براش نگرانم. میخواستم بدونم آیا راهی هست که بشه رو افکارش تاثیری گذاشت و اونو دوباره به احکام اسلام و نماز پایبند کرد؟ اگر میشه، چه جوری؟
آیا کتابی یا مطلبی در این باره هست که با خوندن اون بتونم ایشون رو از این افکار انحرافی (که این کتاب باعث بوجود اومدنش شده) نجات بدم؟ ممنون
