خدا ها

گفته شده که چند خدایی محال هست. در واقع ما به خدایی معتقد هستیم که در نهایتِ کامل بودن هستش و دیگه خود اصطلاحش که میشه واجب الوجوده و همه صفات رو داره و ...، خب طبق تعاریف گفته شده این خدا نمیتونه چند تا باشه. و همچنین در رد اون چند خدایی، هم گفته شده که بی نظمی و ... ایجاد میشه و همه ی اینا درست. یعنی مسئله ای که در زیر مطرح میشه، با پیش زمینه ی پذیرفتن این مسائل و عقاید، مطرح شده.

و در راستای این فکر:

1- اینکه حتی اگر چند پروردگار کامل داشته باشیم، فرض مثال چند الله (با تمام خصوصیات مطرح شده)، باز هم یکتا محسوب میشن و یکی هستن. برای اثبات چنین قضیه ای، چنین چیزی رو ساختم:

خب با این تصاویر میشه نتیجه گرفت که دو مربع ساخته شده در آخر کاملا یکی هستن. (فواصل در مربع سمت چپی خب حساب شده نیست چون مربع ها کنار هم بشن کاملا سیاه میشه، فواصل ایجاد شده صرفا برای فهمیدن اینه که اون مربع بزرگ از مربع های کوچک تر ساخته شده وگرنه در اصل فواصل نباید باشن و باید با یک نقطه مربعی کاملا سیاه مثل سمت راستی مواجه شد)

که البته شباهت و یکسان بودن این ها در مربع بودنشون نیست بلکه در نقطه بودنشون هست.

در اصول هنر های تجسمی، ما داریم که اون مربع تصویر اول در واقع یک نقطه محسوب میشه، یعنی هر ذره ای در یک کادر بزرگ، یک نقطه محسوب میشه حالا شکلش مربع باشه یا دایره یا ...، حالا در تصویر آخر ما میبینیم دو تا مربع تشکیل شده که هر دوتا هم نقطه محسوب میشن .بنابراین، ما دو نقطه داریم که کامل با هم برابر هستن. بنابراین :

حتی اگر چند خدای کامل (هر کدوم تمامی صفات فرض مثال، الله، رو داشته باشن) داشته باشیم، بنابر این فکر گفته شده، یکسان بودن و یکتا بودن اونها قطعی هست و در اصل هم اون ها چند تا به شمار نمیرن و میشن یک خدا. (دو نقطه در تصویر چهارم، هر دوتا یکی هستن. یک نقطه مربع شکل)

2- مسئله بعدی که میخوام بگم ریشه در همین فکر بالا داره طوری که ذات اصلی که واجب الوجود باشه، خداوند ازلی، خب در مرحله ی خداوندگاری کردن، باید حالت فاعل بگیره. به نوعی برای خداوندگاری کردن انسان ها، حیوانات، جهان ها، موجودات و... ، باید در مقام فاعل قرار بگیره.

و اما اینکه آیا در این مقام میتونه تکثیر بشه و به چند خداوندگار تبدیل بشه؟ میخواستم به همین موضوع بپردازم. گفته شده که نباید برای خدا شریک قائل شد و اینکه خدا یکتا و بی همتاست.
و مسئله هم اینه که اگر ما فرض رو بر فرضیه ی بالا بذاریم طوری که حتی اگر چندین خداوندگار فاعل در دنیا های مختلف و جای های مختلف مشغول به کار باشن، همشون یکی محسوب میشن و هیچ فرقی باهم ندارن.

یعنی، همشون یه جورایی الله محسوب میشن. منتهی به گونه ای که این خداوندگار ها دارن در زمان های مختلف یا عوالم مختلف یا بر اساس نیاز برخی از مخلوقاتشون به این شیوه، خداوندگاری میکنن اما از نظر ذاتی و خلق و خو و همه چیزشون، کاملا با هم یکسان هستن و در این صورت، در حالت واقعی، یکی به حساب میان.

واضح تر بگم: ممکنه میلیون ها میلیون باشن اما همشون یکسان هستن و بنابر فکری که بالا مطرح کردم، اونها، خدای واحد هستن. برای همین نمیشه اونارو با هم مقایسه کرد (چون تفاوتی با هم ندارن) و نمیشه هم با چیزی خارج از خودشون مقایسه شون کرد ( چون شریک یا چیزی همتای خودشون (خودش) ندارن).

و در نهایت، این یعنی، ما یک خدا داریم.