توصیه های اخلاقی

باسمه نعالی
با سلام:
غَفر یعنی پوشاندن و بخشیدن و «زلّة »به معنای زمین خوردن یک دفعه و ناگهانی است که از آن به سر خوردن هم تعبیر می کنند و مراد از آن ،لغزش ناگهانی در گفتار ،رفتار و حرکات است
برادر واقعی مومن کسی است که لغزش های او را نادیده بگیرد و به آسانی از آن ها چشم پوشد نه آنکه با دیدن کوچکترین لغزشی لب به سرزنش بگشاید
امیرمومنان علی علیه السلام فرمودند:همانا برادر حقیقی تو آن کسی است که لغزشت را بپوشاند(1

اگر انسان مومن از شخص مومنی خطایی ناگهانی مشاهده کرد باید آن را نادیده بگیرد و در مرحله بعد برای آن عذر بتراشد و به شکلی آن را توجیه کند یعنی خود را چنین توجیه کند که به حتم نگرش درستی درباره این قضیه نداشته است و فرد خاطی برای این کار خود دلیلی داشته است که او به آن آگاه نیست
پی نوشت:
1- غررالحکم ص 421

خوش حرف بزنيد . دهان را بپائيد . اين دهان كه مي خواهد ( بسم الله الرحمن الرحيم ) بگويد كه نبايد حرفهاي نامربوط بزند ، چون مي خواهيم قرآن بخوانيم و تفسير انفسي قرآن را مي خوانيم ( معرف نفس تفسير انفسي قرآن كريم است و قرآن شرح انفسي نفس ناطقه انساني است و سراسر قرآن همه شرح اطوار وجودي شخص انسان است ) دستي كه مي خواهد قرآن را مسح كند ديگر نبايد چيزهاي ديگر را مسح كند كه نامربوط است . اينها اسراريست كه قابليت هم در نظام هستي واقعيت دارد . كه ( ان الاعطيات بقدر القابليات ) . اين يك كلمه است از هزار و يك كلمه است كه عطاياي حق ، دهشهاي الهيه و تحفه هاي ملكوتي به مقدار قابليت افراد و اشخاص است . هر چه انشاالله پاكتر شديم بهتر مي دهند ، فرمود : ( دوام بر طهارت داشته باشيد تا كم كم ما روزيتان را زياد كنيم ) و مي بينيد اگر در منزلي مادري نسبت به نجاست فرزندانش بي تفاوت باشد ، بركت از آن منزل مي رود ، روزي از آن منزل رخت بر مي بندد ، نظام هستي با نجاست نمي سازد ، با بي طهارتي سازگار نيست .
حضرت آقا فرمودند : اگر استخاره كننده در توجه خوبي باشد و خوب بتواند از عهده استخاره بربيايد ، استخاره معصوم است ، خطا نمي كند . اگر استخاره كننده ، استخاره كننده باشد و آن دستي كه مي خواهد قرآن را بازكند دست باشد و آن جائي كه مي خواهد قرآن را باز كند جان باشد آن استخاره معصوم است . مثلاً روايتي را مي بيند ( درك روايت را آقا در كتابهايشان آورده اند ) فرمودند : كه مثلاً روايت است كه هر كسي حمد را بخواند و بر آب بدمد امكان ندارد كه مريض شفا نگيرد . خوب حالا اينجور كه نمي شود هر كسي با دهان آلوده قرآن را بخواند و بخواهد بگويد كه بر آب مي دمم و چرا مريض شفا پيدا نكرد ؟ به تعبير آقا در الهي نامه ( انگشتر سليمانيم داده اي انگشت سليماني هم بده ) . حالا انگشتش را ندارم انگشتر بگذارم اين كه حق ندارد بگويد چرا دم و دعاي من تاثير نكرد . چه اينكه در همان روايت آمد كه اين يكي يعني اين بركت مخصوص سوره حمد است ، چرا ؟ براي اينكه در سوره فاتحه حرف ف نيست
چون حرف ف آفت است . شما اين حديث را مي خوانيد و بعد مي آييد مي گوييد اسم حضرت صديقه طاهره فاطمه زهرا است ، ايشان كه ف دارد ، يعني چه ؟ چه طوري آدم بايد اينها را جمع كند ؟ فاطمه بزرگترين شخص نظام هستي در مقام عصمت است ، بعد از پيغمبر و امیرالمومنین( سلام الله علیها) جناب فاطمه است و اسم شریف ف هم دارد و اولین حرفش از ف شروع مي شود ، شما الان در قرآن هيچ سوره اي به غير از سوره فاتحه نمي بيند كه حرف ف نداشته باشد . چرا فقط سوره حمد اين خاصيت را دارد كه بوسيله آن هر مريض شفا پيدا مي كند ؟ چون در اين سوره ف ندارد و ف آفت دارد . چقدر اسرار هست ، چقدر در فن روايت رموز هست و مي بيني اسم حضرت صديقه فاطمه ف دارد ، اينجا آفت نيست ، اينجا چه حقيقتي دارد؟ خدا مي داند .
حالا دستي كه به سوي اين حقيقت دراز مي شود با اين صورت بايد پاك باشد . عزيزان من ، رفت و آمدهاي خود را بپاييد ، عزاداري خود را بپاييد ، عروسي هاي خود را بپاييد ، به خانمهايي كه به كلاس معرفت نفس مي روند و روزي يكجور ظرف كريستال مي خرند ، مي گويم : سروران من ، اينها را كنار بگذاريد . پرده هاي زرين كذايي را كنار بگذاريم ، بعد پله به پله در مهماني ها همديگر را خجالت زرده نكنيد ، اخلاق در منزل و محيط منزل رعايت شود به اين چند نفري كه اسر دست شما هستند رحم كنيد ( و يطعمون الطعام علي حبه مسكينا و يتيما و اسيرا ) . براي حب خدا به آنها غذا بدهيد ، نبايد بداخلاقي باشد ، مديريت باشد ، حرفها فراوان است و بعداً در پيرامون قصيده اطواريه در صفحه 116 ديوان ملاحظه مي فرماييد ، اينها در حالات شخصي انساني پيش مي آيد .

من چرا بيخبر از خويشتنم من كيم تا كه بگويم كه منم

من بدينجا ز چه رو آمده ام كيست تا كو بنمايد وطنم

نماياندن يعني چه ؟ چه شيرين مي گويند : اول ماوراء طبيعت را به شخص مي نمايانند و بعد

مي ربايند . كيست تا كه آن شخص بنمايد وطنم ؟

توصیه های اخلاقی
در محضر رندی نشسته بودم و از احوال روزگار خویش شکایت می کردم.
آن رند همی گفت: اینهمه شِکوه از سر چیست؟ و چرا از والاترین نعمت و شکر آن غافلی؟!
بدو گفتم: کدام نعمت؟
گفت: نعمت حیات و فرصت جبران، همو که اگر گوش جان باز کنی، خواهی شنید صدای میلیون ها آدمی را که اگرچه همچون ما مسافر زمانند اما خفته در خاکند، صدای فریادشان گوش فلک را پر کرده است که؛ «رب ارجعون لعلی اعمل صالحاً فیما ترکت...»
اما تنها جوابی که می شنوند اینست که «کلا ، انها کلمةٌ هی قائلها...»
پس قدر و ارزش نعماتی را که داری و از همه حیاتی تر، نعمت حیات و فرصتی را که خداوند ارزانی ات داشته است بدان...
التماس دعا