بچه داری

آرامش را، استراحت را، قرآن خواندن را ، کتاب خواندن را، اینترنت، گوشی،مهمانی دادن، نماز با توجه،درس خواندن را، تفریح دلخواهم را، آشپزی با علاقه کردن را، خیاطی را،سلامتی، نظم، خواب راحت، نظافت خونه،همسرم، زندگی ام، خودم و حتی خدا را.
وقتی بیدار است فقط باید باهاش بازی کنم یا بیرون ببرمش به هیچی نمیرسم هیچی. 2 ساعتی هم که ظهر می خوابه غذا ردست کنم ظرف بشورم و لباس و نماز و... . فقط چند دقیقه ای بشینم فکر کنم و تلقینات مثبت به خودم کنم تا دوباره بیدار شد شروع کنم. از خدا غافل شدم به جز نماز دست و پا شکسته هیچ عمل عبادی دیگه انجام نمیدم. از زندگی خسته شدم 2 ساله همه چیزم بر اساس روال اون باید می بوده. وقتی هم می خواد بخوابه پروسه خوابش 2 ساعت طول می کشه. غدا دادنش 1 ساعت طول میکشه. همش نگران سلامتیش بودن. بچه میخواستم تو زندگی ام باشه نه همه زندگیم. من اصلا زندگی ندارم. یه بچه دوساله فقط دارم. فقط هی میگن خوب مادری دیگه الکی بهشت زیرپای تو نیست . مقامت بزرگه برای همین .از خدا دور شدم. از همسرم دور شدم. از دوستام دور شدم. فعالیتهامو کنار گذاشتم حتی از خودم دور شدم . همش عصبی ام چه بهشتی وقتی به وظیفم که همسر داری (نه بچه داری) نمیرسم؟؟؟؟؟؟؟؟!!!!!!!
دیگه واقعا خسته شدم. دوست دارم بدمش پرورشگاه. خیلی بازیگوشه وقتی جایی میرم یک لحظه نمینشینه هیچ بچه ای رو اینجوری ندیدم.
پیش هیچ کس هم نمی تونم بگذارمش چون بدون من نمیمونه.
چه کار کنم؟
با اینکه بچه دوست داشتم ولی دیگه نمیخواماگر هم کسی از زندگیش راضیه توصیه می کنم هیچ وقت بچه نیاره.

سلام
این پستها رو تا آخر دنبال کنین و نظرتونو بگین تا بعدش منم نظرمو بگم .

سوال اینه :
چرا انسانها زاد و ولد میکنن؟

شاید در نظر اول این امر یه کار بدیهی به نظر بیاد . ولی اگه بهش پرداخته بشه قابل تامل خواهد بود .

مردم برای چی بچه دار میشن؟
بچه چی داره غیر از رنج و عذاب؟

میخوام این عذاب رو براتون بنویسم از انعقاد نطفه تا دم مرگ.
لطفا تا پایان پستها صبور باشین .