جمع بندی کمبود عاطفی یا ویژگی نوجوانی؟

تب‌های اولیه

11 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
کمبود عاطفی یا ویژگی نوجوانی؟

سلام و خسته نباشید خدمت همه ی دوستان

من از زمانی که وارد دوره نوجوانی شدم یعنی از حدودا 14 ، 15 سالگی علاقه ی خاصی به ارتباط با دوستانم داشتم
البته به طور غیر عادی
من دوست داشتم که یک یا دونفر به عنوان دوست بسیار صمیمی داشته باشم که بسیار منو دوست داشته باشن و منم دوسشون داشته باشم
تا حالا هم چند بار اینجور رابطه ای رو تجربه کردم
اما چند تا مشکل وجود داره
اولا اینکه صمیمیت و محبت اوایل رابطه بین دوطرف یکسانه اما بعد از مدتی از طرف یکی از طرفین یا هر دو طرف کم میشه
دوما اینکه من میخوام وقتی یه نفر با من بود منو به همه چیز ترجیح بده. البته نه به "همه " چیز
مثلا من میخوام وقتی یکی برام دوست صمیمیه همونطوری که من اونو به همه چیز ترجیح میدم اونم منو به همه چیز ترجیح بده مخصوصا بقیه ی دوستاش مثلا توی بیرون رفتن و باهم بودن منو به سایر دوستاش ترجیح بده
خیلی وقتا هم سر این موضوع اذیت شدم
حتی گاهی که از دوستاشون برام تعریف میکنن اذیت میشم
نمی دونم حسودیه؟ مثلا وقتی از بیرون رفتنشون و خوش گذشتناشون میگن واقعا اذیت میشم
توقع دارم همونقدری که او برای من مهمه من هم براش مهم باشم
یعنی مثلا من حاظرم یه شبی که فرداش امتحان دارم اگه بهم بگه حالش خرابه چون برام مهم تره امتحان و درس رو ول کنم و برم کنار او باشم
میخوام اونم اینجوری باشه

اول میخوام بدونم اینا توقع زیادیه؟؟؟(که میدونم هست)
و میخوام کمکم کنید که این مشکلاتمو حل کنم و آرامش عاطفی پیدا کنم
ممنون از کارشناسان گرامی

با نام و یاد دوست



کارشناس بحث: استاد نشاط

با سلام
دوست خوبم؛
شرایط روحی و نیاز شما را درک می کنیم، می دانم چه حسی دارید؟! و امیدوارم با لطف خدا بتوانیم برای حل مشکل شما قدمی برداریم.
اما عرض کنم:
در این دوره از سن نوجوانی یکی از نیازهای نوجوان انتخاب دوست می باشد. این یک نیاز طبیعی است، و نیاز عاطفی در حد معمولش طبیعی است ولی بیشتر از آن صحیح نیست.
در این مسئله شما به نظر می رسد:
پاسخ این سوالات می تواند در حل مشکل شما مهم و موثر باشد.
1. دوست خوب چه ویژگی های باید داشته باشد؟
1. افراد مومن
2. با اخلاق
3. مهربان
4. دلسوز
5. با هوش و زیرک
6. شجاع
7. با انگیزه
8. راستگو
9. خوش برخورد
10. فهیم و آگاه
11. خوش قول
12. خوش صحبت
13. مودب و متین
14. منظم
15. علاقمند به دوستی با شما
16. صبور
17. منطقی
18. و سایر خصویات مثبت
پس اگر یک فردی خصویات مثبت بیشتری داشته باشد، و فرد پاک و با صفایی باشد، از دوستی این فرد ضرری متوجه ما نخواهد شد.
منتها اگر:
1. فردی بد جنس
2. مغرور
3. بی ادب
4. بد اخلاق
5. حسود
6. خائن
7. دروغگو
8. و سایر خصوصیات منفی را داشته باشد، از این فرد نتنها خیری نمی رسد بلکه ضررش بیشتر است.

2. چه قدر باید از او انتظار داشته باشیم؟
1. معقولانه باشد.
یعنی:
انتظار اینکه که فلانی فقط دوست من باشد، منطقی نیست.
انتطار اینکه با هیچ کس خوش نباشد، اشتباه است.
انتظار اینکه فقط به من فکر کند، غیر منطقی و اشتباه است.
انتظار اینکه خیلی به من ابراز محبت و علاقه نشان بدهد اشتباه و غیر منطقی است.
پس تا این حد که با او صحبت می کنید، و در برخی از موارد با هم تفریح و بازی می کنید، و در یک بازه زمانی همدیگر را می بینید، و از بودن در کنار هم لذت می برید، کافی است و بیشتر از آن و برنامه های افراطی دیگر اشتباه و غیر منطقی است و باید چنین انتظارات غیر منطقی را اصلاح کنید، و الا خیلی اذیت خواهید شد و در عین حال به ضرر شما تمام می شود.
پس:
انتظار معقول:
اولا: نگاهتان به دوست خودتان یک نگاه موقت باشد ( چون معمولا پایدار نمی ماند)
دوما: انتطار معمولی داشته باشید.
انتظار احساس عاطفی بیشتر و خاص صحیح نیست ( باید خیلی معمولی باشد، و نگاه افراطی به محبت و علاقه دوستی صحیح نیست)
سوما: دوستی قسمتی از ندگی شماست، نه اینکه دوستی تمام زندگی شما باشد.
برای برنامه دوستی خیلی ذهن و فکرتان را درگیر نکنید، بعبارتی تمام اولویت زندگی تان دوستی نباشد، بلکه برنامه های مهم دیگری هم باید داشته باشید تا در آینده ضرر نکنید.
چهارما: رواط عاطفی شما در حد متوسط باشد.
از ابتدای سعی کنید وابسته دوستان نشوید ( وباید این احساس خودتان را کنترل کنید، داشتن برنامه های مهم و مشغول کردن ذهن با مسائل سرنوشت ساز و مفید در تعدیل فکر شما موثر می شود، مثلا: شرکت در کلاس های زبان ورایانهة یا مطالعه کتابهای مفید علمی و...)

3. محدویت های دوستی تا چه حدی باشد؟
محدویت های دوستی
1. نباید باعث بشود که شما از کارهای مهم باز بمانید.( مثلا: از درس خواندن بمانید و...)
2. از خدا دور شوید.
3. به گناه بیفتید.
4. باعث اذیت و ناراحتی پدر و مادرتان شوید.
5. مرتکب رفتارهای ضد اخلاقی شوید.
6. وابسته عاطفی شوید.
پس باید طوری دوستی کنید که اولا: ضرر نبینید. دوما: تمام ذهن و فکر شما را مشغول نسازد. ثالثا: از انجام کارهای مهم و ضروری نمانید. رابعا: شما را نگران نکند

4. دوستی های پایدار چگونه هست؟
در صورتی پایدار خواهد بود که اداب دوستی ها را رعایت کنید
(1. رعایت اصل احترام و تکریم متقابل 2. دوستی به خاطر خدا 3. از حالت افراط و زیاده روی دوری شود 4. صداقت و راستگویی و درک همدیگر رعایت شود 5. موجب اتلاف وقت و زمان هم نشوید)

5. خط قرمزهای دوستی چیه؟
(مواردی مثل: انتظارات بیجا داشتن، افتادن به گناه و معصیت، دین ضررهای مادی و معنوی، خیانت و وابستگی شدید عاطفی و...)
6. انتخاب دوست تک خوبه یا داشتن دوستان زیاد؟
بهتر است دوستان متعدد داشته باشید در این صورت دچار وابستگی عاطفی هم نخواهید شد.
.............................

اینها مواردی است که اگر بتوانیم خوب پاسخ دهیم، می توانیم در عین حال که بهترین دوست را انتخاب کرده و به بزرگترین موفقیتها هم برسیم.
قبل از پاسخ به سوالات عرض کنم که هیچ وقت فراموش نکن که بهترین و مهربانترین و با وفاترین و با ارزش ترین و ناب ترین دوست انسان فقط خداست.
ارتباط نزدیک با خدا انسان را به بزرگترین جایگاهها می رساند، بدون اینکه بخل بورزد، حسودی کند، قهر کند ودشمنی کند و... پیوسته از موفقیت انسان محب خود حمایت می کند و هر روز بهترین موفقیتها را نصیب او می کند و از شنیدن صدای بنده اش لذت می برد.
در مرتبه پایین انسانهایی که خدا آنها را دوست دارد، مثل: اهل بیت علیهم السلام، اولیا الله، پدر و مادر و انسانهای مومن و پاک سرشت.

خلاصه کلام:
دوستی خوب است،و تا حدودی نیاز، ولی انتظارات بیجا اشتباه است.
صمیمی باشید ولی وابسته کسی نشوید.
با همه دوست باشد ولی روی کسی حساب باز نکنید( روی توانایی ها و استعداد خودتان سرمایه گذاری کنید و برای آینده فکر کنید.)
سعی کنید عواطف و احساسات خودتان را در کارهای هنری و علمی تبدیل به یک اثر ماندگار بکنید.( منظورم هدایت کردن این انرژی مثبت است)
روابط عاطفی خودتان را در بین خانواده زیاد کنید.
آن قدر قوی باشید که رفتارمنفی( و یا هر رفتار خاص) دیگران در روی شما این قدر تاثیر گذار نباشد.
سعی کنید تشنه محبت دیگران نشوید.

سلام
این نوع دوستی چیزیه که من ازش کلی آسیب دیدم
جناب شهادت
زورکی نمیشه کسی رو شیفته ی خو.د کرد بلکه با این نوع انتظارات دوستتونو درواقع دارین به بند میکشین که این خودش به دوستیتون آسیب میزنه
خیلی عادی باشین با دوستاتون مطمئن باشین که اگه مهربون و ریلکس برخورد کنین دوستای واقعی خودشون به سمت شمات میاین
فراموش نکنین که ثمره ی این دوستی وابستگیه عاطفی و درنهایت افسردگیه
پس پیش از اینکه مبتلا بشین ، به فکر اصلاح باشین

پ.ن:اسک دین این روزا سیر نزولی به خودش گرفته و فعالیت کاربراشم کم شده بنظرم میاد علتش اینا میتونه باشه:
1-قفل کردن تاپیکا بعد از چند روز
2-عدم ئامکان پاسخ پیش از پاسخ کارشناس

با سلام و خسته نباشید خدمت استاد نشاط
جواب جامع و کاملی داده بودین که تشکر میکنم

نشاط;780972 نوشت:
در این دوره ازسن نوجوانی یکی از نیازهای نوجوان انتخاب دوست می باشد. این یک نیاز طبیعی است، و نیاز عاطفی در حد معمولش طبیعی است ولی بیشتر از آن صحیح نیست.

یکی از بزرگترین مشکلات من همین احساساتی بودن زیادمه
یعنی وقتی یکی رو دوست داشته باشم توش افراط میکنم و جزء شخصیتم شده و تا حالا نشده درستش کنم
مثلا توی همین مورد (و معمولا دفعه های قبلی) من پیشقدم برای دوستی نشدم
اول این رفیق مقابلم اومد و ابراز علاقه ی شدید به من کرد
به طوری که روزی چند بار بهم ابراز علاقه میکرد.غیر از اون هم تعداد زیاد پیامک و تماسش نشونه ی این بود
کلا اون موقع همه ی وقتش رو برای من اختصاص میداد.دنبال یک ثانیه می گشت تا بیشتر با من باشه
این شد که من کم کم بهش علاقه پیدا کردم
اما الان انگار برعکس شده
فکر میکنم دلیلش هم کمبود عاطفی هست که من دارم
برای این که من نمیتونم عواطف خودم رو کنترل کنم چه پیشنهادی دارید؟(به غیر از پیشنهادات داده شده اگر پیشنهاد کاربردی دیگری دارید بفرمایید)

نشاط;780972 نوشت:
انتظار اینکه که فلانی فقط دوست من باشد، منطقی نیست.
انتطار اینکه با هیچ کس خوش نباشد، اشتباه است.
انتظار اینکه فقط به من فکر کند، غیر منطقی و اشتباه است.
انتظار اینکه خیلی به من ابراز محبت و علاقه نشان بدهد اشتباه و غیر منطقی است.

من از همه ی دوستانم این انتظارات رو ندارم.فقط از عده ای شون که خودشون این شرایط منو قبول میکنن
همش هم برمیگرده به حدیثی از پیامبر که باعث شد من شرایطی رو برای یه دوست خیلی صمیمی در نظر بگیرم
پیامبر میگن:دوست دلداده کسی است که سه خصلت در او باشد
1.همنشینی محبوبش را بر همنشینی دیگران،2.سخن برادرش را بر سخن دیگران،3.و خشنودی حبیبش را بر خشنودی دیگران ترجیح دهد
من نمیگم با کسی نباشه
ولی میگم اگه در هفته وقت محدودی داره اولویتش من باشم

نشاط;780972 نوشت:
سوما: دوستی قسمتی از ندگی شماست، نه اینکه دوستی تمام زندگی شما باشد.
برای برنامه دوستی خیلی ذهن و فکرتان را درگیر نکنید، بعبارتی تمام اولویت زندگی تان دوستی نباشد، بلکه برنامه های مهم دیگری هم باید داشته باشید تا در آینده ضرر نکنید.

دقیقا فکر میکنم الان اینجوری شده
جوری شده که میخوام همه ی زندگیم رو با دوستام به اشتراک بزارم
فکر میکنم دلیل این هم همون مسائل عاطفیه

نشاط;780972 نوشت:
سعی کنید تشنه محبت دیگران نشوید.

نیاز انسان به محبت (که توی من خیلی شدیده) توی این سن که توسط خانواده هم ارضا نمیشه، چه جوری باید تامین بشه؟

شهادت;781287 نوشت:
با سلام و خسته نباشید خدمت استاد نشاط
جواب جامع و کاملی داده بودین که تشکر میکنم

یکی از بزرگترین مشکلات من همین احساساتی بودن زیادمه
یعنی وقتی یکی رو دوست داشته باشم توش افراط میکنم و جزء شخصیتم شده و تا حالا نشده درستش کنم
مثلا توی همین مورد (و معمولا دفعه های قبلی) من پیشقدم برای دوستی نشدم
اول این رفیق مقابلم اومد و ابراز علاقه ی شدید به من کرد
به طوری که روزی چند بار بهم ابراز علاقه میکرد.غیر از اون هم تعداد زیاد پیامک و تماسش نشونه ی این بود
کلا اون موقع همه ی وقتش رو برای من اختصاص میداد.دنبال یک ثانیه می گشت تا بیشتر با من باشه
این شد که من کم کم بهش علاقه پیدا کردم
اما الان انگار برعکس شده
فکر میکنم دلیلش هم کمبود عاطفی هست که من دارم
برای این که من نمیتونم عواطف خودم رو کنترل کنم چه پیشنهادی دارید؟(به غیر از پیشنهادات داده شده اگر پیشنهاد کاربردی دیگری دارید بفرمایید)

من از همه ی دوستانم این انتظارات رو ندارم.فقط از عده ای شون که خودشون این شرایط منو قبول میکنن
همش هم برمیگرده به حدیثی از پیامبر که باعث شد من شرایطی رو برای یه دوست خیلی صمیمی در نظر بگیرم
پیامبر میگن:دوست دلداده کسی است که سه خصلت در او باشد
1.همنشینی محبوبش را بر همنشینی دیگران،2.سخن برادرش را بر سخن دیگران،3.و خشنودی حبیبش را بر خشنودی دیگران ترجیح دهد
من نمیگم با کسی نباشه
ولی میگم اگه در هفته وقت محدودی داره اولویتش من باشم

دقیقا فکر میکنم الان اینجوری شده
جوری شده که میخوام همه ی زندگیم رو با دوستام به اشتراک بزارم
فکر میکنم دلیل این هم همون مسائل عاطفیه

نیاز انسان به محبت (که توی من خیلی شدیده) توی این سن که توسط خانواده هم ارضا نمیشه، چه جوری باید تامین بشه؟



با سلام
شما باید مهارت های کنترل احساس را یاد بگیرید،
ان شاء الله مطالبی در این راستا عرض خواهم کرد.

با سلام

آیا یافتن دوستان واقعی دشوار است؟ وجود چه مواردی باعث صمیمیت بیشتر میان دوستان می‌شود؟

همه ما دوستانی داریم و طبعا به نوعی از دوستی‌هایمان لذت می‌بریم. بعضی از ما دوستان نزدیک و صمیمی داریم اما در اینجا این سؤال مطرح می‌شود که چه مواردی باعث می‌شود که یک دوست به رفیقی حقیقی و واقعی تبدیل شود؟ چه جزئیاتی وجود دارد که یک دوست واقعی را از یک دوست معمولی جدا کرده و تفاوتش را برای ما آشکار می‌کند؟
رابطه دوستی یکی از مهم‌ترین روابطی است که ما در زندگی‌مان درصدد بهبود و پیشرفت آن هستیم. ممکن است یافتن دوست، کار بسیار آسانی باشد اما یافتن دوستی که در طول رابطه و در مواقعی که ما با سختی‌ها و مشکلاتی مواجه می‌شویم بخواهد و بتواند به کمکمان بیاید و در واقع یافتن یک دوست حقیقی، سخت است. حقیقت این است که با وجود داشتن پدر و مادر و اقوام، هنوز هم بسیاری از مردم برای گذراندن اوقات فراغت به دوستانشان وابسته هستند و بیشتر وقتشان را با دوستانشان می‌گذرانند بدیهی است که انتخاب دوستان خوب می تواند به طرق گوناگون سبک زندگی ما را تقویت کند. یادتان باشد در دوستی کیفیت مهم تر از کمیت است، بنابراین سعی کنید دوستان خود را از بین کسانی انتخاب کنید که شما را خوشحال می کنند و انرژی مثبت خود را به شما القا می کنند.
کسی که شما را در سختی ها تنها نمی گذارد این اشخاص در مواقع بحران، چه بحران های کوچک و چه بزرگ، در کنار شما هستند. اگر نیاز به نصیحت یا توصیه دارید، یا صرفا می خواهید کسی به حرف هایتان گوش کند، می توانید به نزد این افراد بروید. آنها نه تنها نشستن و گوش کردن به مشکلات شما را دوست دارند، بلکه هیچ قضاوتی راجع به شما نمی کنند و می دانند کی و چگونه باید نصیحت کنند ضمن اینکه توصیه های آنها با عشق آمیخته است. علاوه بر این، شما در هر ساعت از شبانه روز به این دوستان دسترسی دارید و مطمئن هستید که می توانید به آنها اعتماد کنید. با داشتن چنین دوستانی، رویارویی با بحران های زندگی آسان تر خواهد بود و هرگز احساس تنهایی به سراغتان نخواهد آمد.
کسی که واقعیت را به شما می گوید اگرچه واقعیت تلخ است و خیلی از ما طاقت رویارویی با آن را نداریم، اما گاهی به شنیدن آن نیاز داریم تا لا اقل جلوی مشکلات آینده گرفته شود. شاید این افراد همیشه آنچه را که دوست دارید بشنوید به شما نگویند، ولی معمولاً چیزی را که لازم است بدانید به شما خواهند گفت. نکته بسیار مهم اینکه آنها از سر حسن نیت و خیرخواهی واقعیت را بیان می کنند و قصد آزار شما را ندارند. اگر می خواهید بدانید کسی که دوستش دارید به شما توجه دارد یا نه، آیا باید کار قدیمی خود را رها کنید یا نه، و بسیاری از سوالات دیگر که ممکن است جواب واقعیشان چندان خوشایند نباشد، می توانید به این اشخاص صادق و روراست مراجعه کنید.
کسی که شما را درک می کند گاهی در طول زندگی خود با اشخاصی روبرو می شویم که کاملا درکمان می کنند، افکار و اعتقاداتشان تا حد زیادی به ما شباهت دارد، با او علایق و سلایق مشترک داریم و هرگز به چیزی که می گوییم یا می خواهیم نمی خندد یا تعجب نمی کند.
در واقع کسی که با او احساس راحتی می کنیم یک دوست واقعی است. او هرگز آنچه را که به زبان می آوریم مورد قضاوت قرار نمی دهد چون شاید دقیقا به آن معتقد باشد. بهترین‌ها را برای شما ‌می‌خواهد؛ یک دوست واقعی همیشه بهترین آرزوها را برایتان دارد. اگر او دریافت که شما در زندگی‌تان شخص موفقی هستید و اهدافتان در حال پیشرفت و موفقیت است، حتما از شما حمایت خواهد کرد.پشتیبان شماست؛ اگر شما هم‌اکنون با یک مشکل روبه‌رو شده‌اید، می‌توانید دوست واقعی‌تان را تشخیص دهید زیرا دوست واقعی سعی می‌کند که در این مواقع از درد و غم‌تان بکاهد و شما را از این جریان احساسی که در آن به سر می‌برید، بیرون آورد
یک دوست واقعی کسی است که با شما صادق باشد و وقتی از او کمک خواستید، او حرفی نمی‌زند که شما را راضی و خوشحال کند بلکه او چیزی را خواهد گفت که فکر می‌کند به صلاح شماست. دوست حقیقی، شما را نصیحت می‌کند، در همه حال پشتیبان و حامی شماست و در مواقع مختلف به شما کمک می‌کند و شما را به راه درست و مثبت هدایت می‌کند

شهادت;781287 نوشت:
پیامبر میگن:دوست دلداده کسی است که سه خصلت در او باشد
1.همنشینی محبوبش را بر همنشینی دیگران،2.سخن برادرش را بر سخن دیگران،3.و خشنودی حبیبش را بر خشنودی دیگران ترجیح دهد
من نمیگم با کسی نباشه
ولی میگم اگه در هفته وقت محدودی داره اولویتش من باشم

سلام
در دوستی های دوره نوجوانی چنین حالتی معمولا نمی افتد،( خیلی کم عمق است) البته خود بیان این فرمایشی که مطرح کردید نیاز به بحث دارد، و حدیث بیشتر ناظر به ارزش دادن دوستی بین طرفین است.
و فهمیدن حد چنین رفتارهایی سخت است و شاید یک طرفه باشد. ولی اگر کسی به دوستی با شما علاقه کمی نشان می دهد، شما هم در این حد با او باشید و بیشتر از آن ارزش ندارد و خودتان اذیت می شوید.

شهادت;781287 نوشت:
نیاز انسان به محبت (که توی من خیلی شدیده) توی این سن که توسط خانواده هم ارضا نمیشه، چه جوری باید تامین بشه؟

با سلام
1. متمرکز شدن در برنامه های معنوی، نماز و تلاوت قرآن نیز می تواند در تعدیل این حس موثر شود.
2. پخش کردن محبت و علاقه بین دوستان مختلف می تواند در تعدیل احساس موثر است.
3. فکر کردن به آثار این رفتار( یعنی طلب محبت از دیگران)
یکی از نکات منفی این خصلت دال بر ضعف فرد است( البته در حالت افراطی)
4. با خودتان تلقین کنید که من نیازی به محبت دیگران ندارم، من انسان توانمندی هستم، من ویژگی های های بسیار خوبی دارم.
5. اگر علاقه به کارهای هنری دارید، خودتان را مشغول کنید.
6. در عین حال باید قبول کنید که زیاده روی در این نوع احساسها سودی ندارد.

نشاط;781416 نوشت:
۱. متمرکز شدن در برنامه های معنوی، نماز و تلاوت قرآن نیز می تواند در تعدیل این حس موثر شود.
۲. پخش کردن محبت و علاقه بین دوستان مختلف می تواند در تعدیل احساس موثر است.
۳. فکر کردن به آثار این رفتار( یعنی طلب محبت از دیگران)
یکی از نکات منفی این خصلت دال بر ضعف فرد است( البته در حالت افراطی)
۴. با خودتان تلقین کنید که من نیازی به محبت دیگران ندارم، من انسان توانمندی هستم، من ویژگی های های بسیار خوبی دارم.
۵. اگر علاقه به کارهای هنری دارید، خودتان را مشغول کنید.
۶. در عین حال باید قبول کنید که زیاده روی در این نوع احساسها سودی ندارد.

تشکر از راهنمایی و راهکارتون

نشاط;781412 نوشت:
در دوستی های دوره نوجوانی چنین حالتی معمولا نمی افتد،( خیلی کم عمق است) البته خود بیان این فرمایشی که مطرح کردید نیاز به بحث دارد، و حدیث بیشتر ناظر به ارزش دادن دوستی بین طرفین است.
و فهمیدن حد چنین رفتارهایی سخت است و شاید یک طرفه باشد. ولی اگر کسی به دوستی با شما علاقه کمی نشان می دهد، شما هم در این حد با او باشید و بیشتر از آن ارزش ندارد و خودتان اذیت می شوید.

اگه امکان داره در مورد این حدیث توضیح بیشتری بدبد چون من مسئله ی دوستیمو روی اینجور احادیث بیان کردم
حدیث دیگه ای وجود داره (نقل به مضمون) که میگه دونفر باهم دوستی نمیکنند مگر اینکه اونی که بهتر دوستی کنه پاداش بیشتری میگیره

پرسش:
یک نوجوان علاقه مند به داشتن دوستان خوب و صمیمی هستم، از آنجایی که من به دوستانم بیشتر اهمیت می دهم، و انتظار دارم آنها نیز به بنده اهمیت بدهند، این انتظار چگونه حاصل می شود و ضمنا چگونه می توان این صمیمت بین دوستان را پایدار نگه داشت؟

پاسخ:
در دوره نوجوانی یکی از نیازهای اساسی انتخاب دوست می باشد و این احساس یک نیاز طبیعی است، و در صورتی که حد آن رعایت شود، شخص اثرات مثبتی را خواهد دید.
در این سوال که از دو قسمت مهم تشکیل شده، می توان گفت که هر دو مسئله ناظر بر این است که شیوه دوستی باید چگونه باشد؟! چرا که اگر شیوه دوستی رعایت شود (چه در مرحله انتخاب و چه در مراحل ادامه دوستی) این دو مساله مطرح شده، حل خواهد شد.

_ اصول و آداب شیوه دوستی:
1. دقت در انتخاب:
انتخاب فردی که پاک سیرت بوده، اخلاق و رفتار خوبی دارد، و فرد با خدایی است، طبیعتا باعث رشد و کمال فرد می شود.
امام علی (علیه السلام) می فرماید: « با دوستی در راه خداوند، رفاقت ثمر بخش می شود.»(1)
و همچنین در روایت دیگری می فرمایند: « بهترین دوستان تو کسی است که تو را با راستگویی دعوت کند و با رفتار نیکویش تو را به رفتاری نیکو بخواند.»(2)

2. رعایت ادب و احترام:
اگر در مصاحبت‌ها و دوستی‌ها این اصل را رعایت کنیم، هرگز کینه و کدورتی بوجود نخواهد آمد، و زمینه ساز قوی تر شدن روابط‌ ها می شود.
در تفسیر آیه «و قولوا للناس حسنا...»(3) از امام حسن عسگری نقل شده، که می فرمایند: با همه مردم، چه آنها که مومن هستند و چه آنها که مخالف شما می باشند، نیکو سخن بگویید، با مومنین با روی باز برخورد کنید و با مخالفین به نرمی سخن بگویید تا آنها جذب ایمان شوند.(4)
طبیعی است که وقتی چنین اصلی رعایت می شود، جاذبه های معنوی بین افراد حاکم خواهد شد، و یک علقه محکم و پایداری ایجاد خواهد شد.

3. داشتن انتظار معقول:
انتظارات نابجا و غیر معمول در روند دوستی صحیح نیست و می تواند مشکل ساز باشد.

4. کنترل احساسات و عواطف دوستی:
ابراز عواطف و صمیمیت در حد معولش خوب می باشد، ولی ابراز عواطف افراطی و انتظار پاسخ افراطی صحیح نمی باشد.

5. نقد و انتقاد در زمان مناسب:
در زمانی که شخص خطا می کند و مرتکب رفتاری می شود که صحیح نیست و از رضایت الهی به دور است، باید تذکری داد و در صورت ادامه و عدم ترک، مفارقت و جدایی از ادامه دوستی به مصلحت فرد می باشد.

6. تعیین حد و مرز دوستی:
باید در خطوطی حرکت کنیم که باعث از بین رفتن فرصت های پیشرفت ما نشده و همچنین موجب ایجاد دغدغه های نابجا نگردد.

7. افزایش دوستی ها:
از امام رضا (علیه السلام) درباره بهترین رفاه در دنیا سؤال شد، حضرت فرمودند: داشتن منزلی وسیع و دوستانی زیاد.(5)
متمرکز شدن بر یک دوست معقول نیست و بهتر است دوستان متعددی داشته باشیم، منتها سطح روابط بین آنها را برای خود مرز بندی و مشخص کنیم، خوبی این روش در این است که در صورت بهم زدن دوستی دچار آسیب عاطفی و روحی نمی شویم و هیچ وقت احساس تنهایی نمی کنیم.

8. پرهیز از افراط و زیاده روی:
نوع رفتار و برخورد ما باید در حد متعادل باشد، و اگر دیدید که تمام زندگی و فکر شما با دوستی ها سپری می شود، معلوم است که مسیر افراط را انتخاب کرده اید و آسیب آن را خواهید دید.

9. رعایت موازین شرعی و اخلاقی:
اگر رفتار و برخوردی که خارج از محدوده شرع باشد و از لحاظ اخلاقی یک امر قبیح و زشتی می باشد، ادامه دوستی طبق همین منوال می تواند آسیب زا بوده و سبب از بین رفتن دوستی ها بشود.

10. درک شرایط همدیگر:
اگر افراد شرایط و موقعیت همدیگر را خوب درک کنند، در این صورت ریشه برخی ار نارحتی ها و کدورت ها از بین می رود، و این روش می تواند زمینه ساز یک مسیر پایدار دوستی باشد.

11. رعایت نظم:
افرادی که در زندگی خودشان نظم دارند، معمولا افراد بسیار موفقی هستند، از این رو اگر حضور در کنار دوستان منافاتی با سایر برنامه های ما نداشته و خللی ایجاد نکند، ادامه چنین دوستی آسیب زا نخواهد شد.

12. رعایت تناسب:
اگر در دوستی ها تناسب سنی، فکری، احساسی رعایت شود، دوستی ها شیرین و سودمند خواهد شد، منتها اگر علاقه ها یک طرفه، و تناسب سنی و جنسیتی و فکری زیاد باشد، طبیعتا این دوستی مفید نخواهد شد.

با رعایت موارد ذکر شده می توان گفت که دوستی ها و صمیمیت ها پایدار و شخص از آسیب های آن در امان خواهد بود.

_____________
(1) غررالحکم، ص137، ش 9698.
(2). همان،ص 417، ش 9535.
(3) سوره بقره: 83.
(4) مستدرک والوسائل، 261، ح12.
(5) محاسن، ص611.
(6) سايت انجمن گفتگوي ديني، انجمن مشاوره، كارشناس: نشاط‌ : تاريخ:94/12/16.

موضوع قفل شده است