يك هزار حديث در يك صد موضوع

(6)
عايشه :
عائشة كان (صلى الله عليه و آله و سلم) اءلين الناس واءكرم الناس وكان رجلا من رجالكم الا اءنه كان ضحاكا بساما؛⁽⁴⁶⁾
عايشه : رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم) نرمخوترين و بزرگوارترين مردم بود. او هم مردى چون مردان شما بود، با اين تفاوت كه همواره خنده و تبسم بر لب داشت .

(7)
فى المناقب لابن شهر آشوب :
كان النبى (صلى الله عليه و آله و سلم) لايقوم و لا يجلس الا على ذكر الله ؛⁽⁴⁷⁾
در مناقب ابن شهر آشوب آمده است : پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم) بر نمى خاست و نمى نشست مگر با ذكر خدا.

(8)داود بن الحصين :
فى صفة النبى (صلى الله عليه و آله و سلم) -: كان رجلا اءفضل قومه مروءة واءحسنهم خلقا واءكرمهم مخالطة واءحسنهم جوارا واءعظمهم حلما واءمانة واءصدقهم حديثا واءبعدهم من الفحش والاذى ومارئى ملاحيا ولامماريا اءحدا حتى سماه قومه الامين لما جمع الله له من الامور الصالحة فيه ، فلقد كان الغالب عليه بمكة الامين ؛⁽⁴⁸⁾
داود بن حصين - در اوصاف پيامبر (صلى الله عليه و آله و سلم) -: او مردى بود كه از همه قوم خود جوانمردتر، خوش اخلاق تر، خوش ‍ برخودتر، همسايه دراتر، بردبارتر، امانتدارتر، راستگوتر، و از بدزبانى و آزار رسانى به دورتر بود. هرگز ديده نشد كه با كسى كشمكش و مجادله كند. خداوند اخلاق و صفات پسنديده را در آن حضرت جمع كرده بود تا جايى كه قومش او را امين ناميدند و در مكه غالبا با لقب امين از ايشان ياد مى شد.

(9)
عايشه :
ما كان خلق اءبغض الى رسول الله (صلى الله عليه و آله و سلم) من الكذب وما اطلع منه على شى ء عند اءحد من اءصحابه فيبخل له من نفسه حتى يعلم اءن اءحدث توبة ؛⁽⁴⁹⁾
هيچ خصلتى نزد رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم) منفورتر از دروغ نبود و هر گاه مطلع مى شدند يكى از اصحابشان دروغى گفته است ، به او بى اعتنايى مى كردند تا آن كه مى فهميدند توبه كرده است .

(10)
فى المناقب لابن شهر آشوب :
كان النبى (صلى الله عليه و آله و سلم)... يجالس الفقراء ويواكل المساكين ؛⁽⁵⁰⁾
در مناقب ابن شهر آشوب آمده است : پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم) با تهيدستان مى نشستند و با مستمندان غذا مى خوردند.

(1)
رسول اكرم (صلى الله عليه و آله و سلم):
انى تارك فيكم الثقلين كتاب الله وعترتى اءهل بيتى ما ان تمسكتم بهما لن تضلوا:⁽⁵¹⁾
من دو چيز ارزشمند در ميان شما مى گذارم ؛ كتاب خدا، و عترت و اهل بيتم ، اگر به آنها چنگ بزنيد هرگز گمراه نمى شويد.

(2)
رسول اكرم (صلى الله عليه و آله و سلم):
انما مثل اءهل بيتى فيكم كمثل سفينة نوح (عليه السلام) من دخلها نجا ومن تخلف عنها غرق ؛⁽⁵²⁾
مثل اهل بيت من مانند كشتى نوح است كه هر كس داخل آن شد، نجات يافت و هر كس رهايش كرد، غرق گرديد.

(3)
امام رضا (عليه السلام):
الناس لو علموا محاسن كلامنا لاتبعونا؛⁽⁵³⁾
مردم اگر از زيبايى هاى سخنان ما آگاه مى شدند، از ما پيروى مى كردند.

(4)
امام باقر (عليه السلام):
من اءصبح يجد برد حبنا على قلبه فليحمد الله على بادى النعم قيل وما بادى النعم ؟ قال : طيب المولد؛⁽⁵⁴⁾
هر كس صبح كند و خنكاى محبت ما را در قلب خود بيابد، بايد خدا را براى نخستين نعمت سپاس گويد، گفته شد نخستين نعمت چيست ؟ فرمودند: حلال زادگى .

(5)
امام صادق (عليه السلام):
انا ناءمر صبياننا بتسبيح فاطمة عليها السلام كما ناءمرهم بالصلاة فالزمه فانه لم يلزمه عبد فشقى ؛⁽⁵⁵⁾
ما همان گونه كه فرزندان خود را به نماز وامى داريم به تسبيح فاطمه عليها السلام وادار مى سازيم پس به آن پايبند باش كه هر كس به آن پايبند شود، بدبخت نخواهد شد.

(6)
امام حسين (عليه السلام):
من زارنى بعد موتى زرته يوم القيامة ولولم يكن الا فى النار لاخرجته ؛⁽⁵⁶⁾
هر كس مرا پس از مرگ زيارت كند، در قيامت به ديدارش مى روم و حتى اگر در دوزخ باشد او را بيرون مى آورم .

(7)
امام صادق (عليه السلام):
ليس منا و لا كرامة من كان فى مصر فيه مائة اءلف اءو يزيدون و كان فى ذلك المصر اءحد اورع منه ؛⁽⁵⁷⁾
از ما نيست و كرامتى ندارد كسى كه در شهر صد هزار نفرى يا بيشتر باشد و در آن شهر كسى پرهيزكارتر از او وجود داشته باشد.

(8)
رسول اكرم (صلى الله عليه و آله و سلم):
المهدى من ولدى تكون له غيبة اذا ظهر يملا الارض قسطا وعدلا كما ملئت جورا وظلما؛⁽⁵⁸⁾
مهدى فرزند من است او غيبت خواهد داشت و زمانى كه ظهور مى كند زمين را پس از يك دوران ظلم و ستم ، سراسر عدل و داد خواهد نمود.

(9)
رسول اكرم (صلى الله عليه و آله و سلم):
ان الله خلقنى و خلق عليا وفاطمة والحسن والحسين والائمة من نور واحد؛⁽⁵⁹⁾
خداوند، من و على و فاطمه و حسن و حسين و امامان را از يك نور آفريده است

(10)
رسول اكرم (صلى الله عليه و آله و سلم):
ستدفن بضعة منى بخراسان ما زارها مكروب الا نفس الله عزوجل كربه و لا مذنب الا غفر الله له ذنوبه ؛⁽⁶⁰⁾
ديرى نخواهد گذشت كه پاره اى از تن من در سرزمين خراسان به خاك سپرده خواهد شد هر آدم گرفتار و يا گناهكارى كه او را زيارت كند خداوند متعال گرفتارى او را برطرف و گناهان او را خواهد بخشيد.

7 -احادیث مربوط به نماز

(1)
رسول اكرم (صلى الله عليه و آله و سلم):
لا تزال امتى بخير ما تحابوا واقاموا الصلاة و آتوا الزكاة وقروا الضيف ...؛⁽⁶¹⁾
امتم همواره در خير و خوبى اند تا وقتى كه يكديگر را دوست بدارند، نماز را برپا دارند، زكات بدهند و ميهمان را گرامى بدارند...

(2)
رسول اكرم (صلى الله عليه و آله و سلم):
الصلاة مفتاح كل خير؛⁽⁶²⁾
نماز كليد همه خوبى هاست .

(3)
رسول اكرم (صلى الله عليه و آله و سلم):
اول الوقت رضوان الله ووسط الوقت رحمة الله و آخر الوقت عفو الله ؛⁽⁶³⁾
نماز در اول وقت خشنودى خداوند، ميان وقت رحمت خداوند و پايان وقت عفو خداوند است .

(4)
رسول اكرم (صلى الله عليه و آله و سلم):
ايها الناس ان المصلى اذا صلى فانه يناجى ربه تبارك وتعالى فليعلم بما يناجيه ؛⁽⁶⁴⁾
اى مردم همانا نمازگزار هنگام نماز با پروردگار بزرگ و بلند مرتبه اش ‍ مناجات مى كند، پس بايد بداند چه مى گويد.

(5)
امام على (عليه السلام):
لو يعلم المصلى ما يغشاه من الرحمة لما رفع راءسه من السجود؛⁽⁶⁵⁾
اگر نمازگزار بداند تا چه حد مشمول رحمت الهى است هرگز سر خود را از سجده بر نخواهد داشت .

(6)
امام على (عليه السلام):
انظر فيما تصلى وعلى ما تصلى ان لم يكن من وجهه وحله فلا قبول ؛⁽⁶⁶⁾
بنگر در چه (لباسى ) و بر چه (چيزى ) نماز مى گزارى ، اگر از راه صحيح و حلالش نباشد، قبول نخواهد بود.

(7)
امام صادق (عليه السلام):
من قبل الله منه صلاة واحدة لم يعذبه و من قبل حسنه لم يعذبه ؛⁽⁶⁷⁾
خداوند از هر كس يك نماز و يا يك كار نيك را قبول كند؛ عذابش ‍ نمى نمايد.

(8)
امام صادق (عليه السلام):
تسبيح فاطمة عليها السلام فى كل يوم فى دبر كل صلاة احب الى من صلاة الف ركعة فى كل يوم ؛⁽⁶⁸⁾
تسبيحات فاطمه زهرا عليها السلام در هر روز پس از هر نماز نزد من محبوب تر از هزار ركعت نماز در روز است .

(9)
امام صادق (عليه السلام):
سجدة الشكر واجبة على كل مسلم تتم بها صلاتك وترضى بها ربك وتعجب الملائكة منك ...؛⁽⁶⁹⁾
سجده شكر بر هر مسلمانى واجب است ، با آن نمازت را كامل و پروردگارت را خشنود مى سازى و فرشتگان را به شگفتى مى آورى .

(10)
امام صادق (عليه السلام):
يعرف من يصف الحق بثلاث خصال : ينظر الى اصحابه من هم ؟ والى صلاته كيف هى ؟ وفى اى وقت يصليها؟؛⁽⁷⁰⁾
كسى كه از حق دم مى زند با سه ويژگى شناخته مى شود: ببينيد دوستانش ‍ چه كسانى هستند؟ نمازش چگونه است ؟ و در چه وقت آن را مى خواند؟

8 -احادیث مربوط به روزه

پیامبر( ص) می فرمایند : خو شبخت حقیقی کسی است که عاشق امیرالمومنین علیه السلام باشد. و شقی حقیقی کسی است که با حجت خدا دشمنی کند .
از دیگران بگذریم تا از ما بگذرند. "
کسی که برای دیگران دعا کند. همان دعا .صد برابر یا صد هزار برابر برای خودش مستجاب می شود. "
" از چیز هایی که ما را با پیامبر محشور می کند. کثرت سجده است. در نماز سجده ها را طولانی کنیم که باعث می شود با پیامبر خدا محشور شویم.
"هر کس در قلعه توحید ( لا اله الا الله ) بیاید حتما از عذاب خدا در امان خواهد بود. "
لا اله الا الله یکی از اعتقا دات ما باشد. غیر خدا را به خدایی قبول نکنیم . ولی در مقام رفتار و محبت و اطاعت هم همینطور باشد.
یعنی خدا را رزاق و همه کاره بدانیم.
خدا را حاضر و ناظر بدانیم. " یا حق.

(1)
رسول اكرم (صلى الله عليه و آله و سلم):
ان للجنة بابا يدعى الريان لايدخل منه الا الصائمون ؛⁽⁷¹⁾
بهشت را درى است كه ريان ناميده مى شود از آن در، جز روزه داران وارد نشوند.

(2)
رسول اكرم (صلى الله عليه و آله و سلم):
صوموا تصحوا؛⁽⁷²⁾
روزه بگيريد تا تندرست باشيد.

(3)
رسول اكرم (صلى الله عليه و آله و سلم):
من اشبع صائما سقاه الله من حوضى شربة لايظماء بعدها؛⁽⁷³⁾
هر كس روزه دارى را سير نمايد، خداوند از حوض (كوثر) من شربتى نصيب او خواهد كرد كه پس از آن هرگز تشنه نشود.

(4)
رسول اكرم (صلى الله عليه و آله و سلم):
اللهم لك صمنا وعلى رزقك افطرنا فتقبله منا ذهب الظماء وابتلت العروق وبقى الاجر؛⁽⁷⁴⁾
بار خدايا براى تو روزه گرفتيم و با روزى تو افطار مى كنيم پس آن را از ما بپذير، تشنگى رفت و رگها شاداب شد و پاداش ماند.

(5)
رسول اكرم (صلى الله عليه و آله و سلم):
من منعه الصوم من طعام يشتهيه كان حقا على الله ان يطعمه من طعام الجنة و يسقيه من شرابها؛⁽⁷⁵⁾
هر كس روزه ، او را از خوردن غذايى كه اشتهاى او را دارد، باز دارد، بر خداست كه او را از غذاى بهشت سيرش كند و از نوشيدنى بهشت به او بنوشاند.

(6)
امام على (عليه السلام):
ليس الصوم الامساك عن الماءكل والمشرب ، الصوم الامساك عن كل مايكرهه الله سبحانه ؛⁽⁷⁶⁾
روزه امساك از خوردن و آشاميدن نيست بلكه روزه ، خوددارى از تمامى چيزهايى است كه خداوند سبحان آنها را بد مى داند.

(7)
امام على (عليه السلام):
نوم الصائم عبادة وصمته تسبيح ودعاؤ ه مستجاب وعمله مضاعف . ان للصائم عند افطار عند افطاره دعوة لاترد؛⁽⁷⁷⁾
خواب روزه دار عبادت ، سكوت او تسبيح ، دعايش پذيرفته و عملش دو چندان است . دعاى روزه دار به هنگام افطار از درگاه خدا رد نمى شود.

(8)
امام صادق (عليه السلام):
اما العلة فى الصيام ليستوى به الغنى والفقير وذلك لان الغنى لم يكن ليجد مس الجوع فيرحم الفقير لان الغنى كلما اراد شيئا قدر عليه ...؛⁽⁷⁸⁾
علت روزه گرفتن آن است كه به سبب آن ثروتمند و فقير برابر شوند زيرا ثروتمند گرسنگى را احساس نكرده تا به فقير رحم كند چرا كه ثروتمند هر گاه چيزى بخواهد مى تواند فراهم كند...

(9)
امام صادق (عليه السلام):
الصوم جنة من آفات الدنيا وحجاب من عذاب الاخرة ؛⁽⁷⁹⁾
روزه سپرى است از آفت هاى دنيا و پرده اى است از عذاب آخرت .

(10)
امام صادق (عليه السلام):
الصوم فوه لايتكلم الا بالخير؛⁽⁸⁰⁾
روزه دارى (در حكم ) دهانى است كه جز به خير سخن نگويد.

9 -احادیث امر به معروف

حدیث (38) پيامبر صلى‏ الله ‏عليه‏ و‏آله :
سُئِلَ النَّبىُّ صلى ‏الله ‏عليه‏ و‏آله عَنْ قَوْلِهِ: «اَ يُّـكُمْ اَحْسَنُ عَمَلاً» فَقالَ: اَ يُّـكُمْ اَحْسَنُ عَقْلاً، ثُمَّ قالَ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله : اَتَمُّكُمْ عَقْلاً وَ اَشَدُّكُمْ لِلّهِ خَوْفا وَ اَحْسَنُكُمْ فيما اَمَرَ اللّه‏ُ عَزَّوَجَلَّ بِهِ وَ نَهى عَنْهُ نَظَرا وَ اِنْ كانَ اَقَلَّكُمْ تَطَوُّعا؛
از پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله از معنى آيه «[تا بيازمايد] كداميك عملتان بهتر است» پرسيدند. فرمودند: يعنى كداميك عاقل‏تريد. سپس فرمودند: مقصود، كسى است كه عقلش كامل‏تر، از خدا بيمناك‏تر و در امر و نهى خداوند دقيق‏تر است؛ هر چند مستحبّاتش كمتر باشد.
(بحارالأنوار، ج 67، ص 233)

(6)
رسول اكرم (صلى الله عليه و آله و سلم):
لا يزال الناس بخير ما اءمروا بالمعروف و نهوا عن المنكر و تعاونوا على البر والتقواى فاذا لم يفعلوا ذلك نزعت منهم البر كات ، وسلط بعضهم على بعض ، ولم يكن لهم ناصر فى الارض و لا فى السماء؛⁽⁸⁶⁾
تا زمانى كه مردم امر به معروف و نهى از منكر نمايند و در كارهاى نيك و تقوا به يارى يكديگر بشتابند در خير و سعادت خواهند بود، اما اگر چنين نكنند، بركت ها از آنان گرفته شود و گروهى بر گروه ديگر سلطه پيدا كنند و نه در زمين ياورى دارند و نه در آسمان .

(7)
امام باقر (عليه السلام):
اءوحى الله تعالى الى شعيب النبى انى معذب من قومك مائة اءلف : اءربعين اءلفا من شرارهم وستين اءلفا من خيارهم فقال : يارب هولاء الاشرار فما بال الاخيار؟! فاوحى الله عزوجل اليه : داهنوا اءهل المعاصى فلم يغضبوا لغضبى ؛⁽⁸⁷⁾
خداى تعالى به شعيب پيامبر وحى فرمود كه : من صد هزار نفر از قوم تو را عذاب خواهم كرد: چهل هزار نفر بدكار را، و شصت هزار نفر از نيكانشان را. شعيب عرض كرد: پروردگارا! بدكاران سزاوارند اما نيكان چرا؟ خداى عزوجل به او وحى فرمود كه : آنان با گنهكاران راه آمدند و به خاطر خشم من به خشم نيامدند.

(8)
رسول اكرم (صلى الله عليه و آله و سلم):
من راءى منكم منكرا فليغيره بيده ، فان لم يستطع فبلسانه ، فان لم يستطع فبقلبه وذلك اءضعف الايمان ؛⁽⁸⁸⁾
هر كس از شما منكرى ببيند بايد با دست و اگر نتوانست با زبانش و اگر نتوانست با قلبش آن را تغيير دهد، كه پائين ترين درجه ايمان همين (تغيير قلبى ) است .

(9)
امام باقر (عليه السلام):
ان الامر بالمعروف والنهى عن المنكر سبيل الانبياء، ومنهاج الصلحاء، فريضة عظيمة بها تقام الفرائض ، و تاءمن المذاهب ، و تحل المكاسب ، وترد المظالم ، و تعمر الارض ، وينصف من الاعداء، ويستقيم الامر؛⁽⁸⁹⁾
امر به معروف و نهى از منكر راه و روش پيامبران و شيوه صالحان است و فريضه بزرگى است كه ديگر فرايض به واسطه آن بر پا مى شود، راه ها امن مى گردد و درآمدها حلال مى شود و حقوق پايمال شده به صاحبانش بر مى گردد، زمين آباد مى شود و (بدون ظلم ) حق از دشمنان گرفته مى شود و كارها سامان مى پذيرد.